“Η χώρα μας δεν είναι φυσιολογική…”

 Όσο και αν φαίνεται παράλογο, μέρος της ισραηλινής κοινής γνώμης θεωρεί ότι απαιτείται ακόμα πιο σκληρή καταστολή σε βάρος των Παλαιστινίων. Ο ισραηλινός συγγραφέας Ετγκάρ Κερέτ σχολίασε με άρθρο του, που αναδημοσιεύει η γαλλική εφημερίδα “Λιμπερασιόν”, ανάρτηση στο “Τουίτερ” του γνωστού συντηρητικού δημοσιογράφου Shimon Riklin, ότι “Σε μια φυσιολογική χώρα, η μισή Γάζα έπρεπε ήδη να είναι στις φλόγες” (!!).=
Τί απαντά, μεταξύ άλλων, ο Κερέτ 

 

 Σε μια φυσιολογική χώρα, ο Αμίρ Οχάνα, υπουργός Δημόσιας Τάξης που τού αρέσει να δηλώνει ότι είναι υπεύθυνος για τα πάντα και υπαίτιος για τίποτα, δεν θα έδινε διαταγή να αποκλειστεί η Πύλη της Δαμασκού [στην Ιερουσαλήμ] εν μέσω Ραμαζανίου. 

Σε μια φυσιολογική χώρα, η ισραηλινή αστυνομία θα αντιμετώπιζε τις διαδηλώσεις στην Ιερουσαλήμ με πολύ περισσότερη μετριοπάθεια όπως έκανε στο παρελθόν, αντί να ρίξει χειροβομβίδες κρότου ακόμα και στο εσωτερικό του τεμένους Αλ Ακσά, χειροβομβίδες των οποίων οι εκρήξεις αντήχησαν σε όλο τον κόσμο.

Μια φυσιολογική χώρα θα μαχόταν εναντίον της Χαμάς αξιοποιώντας όλες τις δυνάμεις της, αλλά και τις δυνατότητες συνεννόησης, προκειμένου να παραδεχτεί ότι μια τέτοια μάχη, όσο σκληρή και αν είναι, δεν μπορεί να εξαλείψει τις εντάσεις, τις συγκρούσεις, την αναρχία και το αίσθημα απώλειας που με τόση σκληρότητα γίνονται αισθητά στη Λοντ, στη Γιάφφα και στην ανατολική Ιερουσαλήμ.

Η χώρα αυτή θα κατανοούσε ότι η άθλια τρομοκρατία που λυσσομανά σε τούτους τους δρόμους έχει βαθιές ρίζες τις οποίες δεν θα μπορέσουμε να πλήξουμε μόνο με τη δύναμη του φόβου. 

Σε μια φυσιολογική χώρα, θα γινόταν αντιληπτό ότι πρέπει να γίνει μια αλλαγή και ότι ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης που θα περιλάμβανε ένα αραβικό κόμμα θα μπορούσε να αποτελέσει μια πραγματική κοινή προσπάθεια για τη λύση του προβλήματος μαζί με τους Άραβες του Ισραήλ και όχι αντί γι’ αυτούς. 

Όμως, να που η χώρα μας δεν είναι χώρα φυσιολογική και δεν είναι έτοιμη να αναγνωρίσει τα λάθη της. Μα τί σημασία έχει; Την επόμενη φορά θα τους βομβαρδίσουμε ακόμα περισσότερο παρά ποτέ και θα θέσουμε τέρμα στην υπόθεση αυτή, μια για πάντα.

Ο Κερέτ αναφέρεται καταρχήν στην αστυνομική καταστολή στο τέμενος Αλ Ακσά ενώ γιορταζόταν το Ραμαζάνι και προκάλεσε την εξέγερση της Γάζας, αλλά στις συγκρούσεις μεταξύ Εβραίων και Αράβων που συμβίωναν μέχρι τώρα ειρηνικά σε μικτές πόλεις του Ισραήλ. Οι Ἀραβες αυτοί ως μειονότητα έχουν πολιτικά δικαιώματα, τα οποία βλέπουν να συρρικνώνονται τα τελευταία χρόνια. Η αστυνομική βία στο Αλ Ακσἀ, τον 3ο ιερότερο τόπο των μουσουλμάνων, ενώ από πλήθος κόσμου γιορταζόταν το Ραμαζάνι, με 500  τραυματίες, υπήρξε και γι’ αυτούς η θρυαλλίδα της εξέγερσης.

Επισημαίνει επίσης χαρακτηριστικά, ακόμα κι αν κανείς δεν ξέρει πώς ξεκίνησε αυτός ο “εφιάλτης”, όλοι ξέρουν πώς θα τελειώσει, όπως τις προηγούμενες φορές. Με πολλούς Παλαιστινίους θύματα και με την ισραηλινή κοινή γνώμη να απορρίπτει ως υποκριτικές τις διεθνείς επικρίσεις. Με το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης να ξεκινά έρευνα, “την οποία εμείς θα καταγγείλουμε ως αντισημιτική” , όπως τονίζει. Μέχρι την επόμενη φορά, που θα επαναληφθούν ξανά τα ίδια…

O Ετγκάρ Κερέτ είναι γνωστός στο Ισραήλ συγγραφέας σύντομων διηγημάτων και σεναρίων νοκιμαντέρ, ταινιών και τηλεοπτικών σειρών, ενώ έχει δώσει διαλέξεις και στα πανεπιστήμια του Τελ Αβίβ και της Βεερσεβά. Είναι και ποιητής και ηθοποιός. Είναι δριμύς επικριτής του σημερινού Πρωθυουργού Νετανιάχου.Κατάγεται από Πολωνοεβραίους γονείς που διασώθηκαν από το Ολοκαύτωμα και διατηρεί διπλή ισραηλινή και πολωνική υπηκοότητα. Διηγήματά του έχουν κυκλοφορήσει και στα ελληνικά.