Η κυβέρνηση επιδιώκει να ανασκευάσει το φθαρμένο της πρόσωπο με τον ανασχηματισμό

 

Έμμεση ομολογία της παταγώδους αποτυχίας της σε βασικές επιλογές της
Οι σκοπιμότητες που ματαίωσαν την «υπουργοποίηση» Αποστολάκη
δεν μπορούν να κρύψουν τις τάσεις συναίνεσης και διακομματικής συνεννόησης

Είναι γνωστό ότι οι κυβερνητικοί ανασχηματισμοί χρησιμοποιούνται από τα αστικά επιτελεία σαν βαλβίδα εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας και της αγανάκτησης των εργαζομένων, αφού δεν συνιστούν αλλαγή της βασικής πολιτικής κατεύθυνσης. Αποτελούν συνήθως ανακάτεμα της τράπουλας και χρησιμοποιούνται σαν εργαλείο για την παραπλάνηση και τον αποπροσανατολισμό του λαού και την εξασφάλιση πολιτικού χρόνου για την περαιτέρω παραμονή και τον έλεγχο της κυβερνητικής εξουσίας.

Έτσι και ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήρθε σαν απάντηση στην αποτυχημένη διαχείριση βασικών ζητημάτων που απασχόλησαν το λαό και στην εξ αυτού του λόγου αυξανόμενη -παρά τις δημοσκοπήσεις- φθορά της κυβέρνησης.

Η υποκριτική «συγγνώμη» Μητσοτάκη που εκφράστηκε με την αποπομπή, ως αποδιοπομπαίου τράγου, του Χρυσοχοΐδη από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, την απομάκρυνση Χαρδαλιά από την Πολιτική Προστασία, την αλλαγή του βασικού επιτελείου στο υπουργείο Υγείας, με απομάκρυνση των Κικίλια – Κοντοζαμάνη, όπως και την αποπομπή Θεοχάρη από το υπουργείο Τουρισμού, αποτελούν ανοιχτή ομολογία για την αποτυχία της κυβέρνησης στη διαχείριση της πανδημίας και των καταστροφικών πυρκαγιών, με διαλυμένη τη Δημόσια Υγεία και την Πολιτική Προστασία, με τα αυταρχικά κυβερνητικά μέτρα, τα αποτυχημένα lockdown, την αστυνομική τρομοκρατία και τους συνεχείς τραμπουκισμούς της ΕΛΑΣ.

Αυτά τροφοδοτούν την υπόκωφη λαϊκή οργή και αγανάκτηση, που εκφράστηκε και ανοιχτά, μέσα από τις κινητοποιήσεις που εκδηλώθηκαν όλο αυτό το διάστημα, κάτω από δύσκολες – αντίξοες συνθήκες και παρά τις υπονομευτικές και διασπαστικές ενέργειες. Σε αυτή την κοινωνική κατακραυγή και στην προϊούσα φθορά της κυβέρνησης ήρθε κατά πρώτον να απαντήσει ο ανασχηματισμός.

Στις πανηγυρικές δηλώσεις Μητσοτάκη για «επιτυχή διαχείριση της πανδημίας» και ότι «ο σχεδιασμός στις πυρκαγιές πέτυχε», ταιριάζει η γνωστή ρήση «η εγχείριση επέτυχε αλλά ο ασθενής απεβίωσε».
Πίσω από τα πρόσωπα και τη «θυσία» κάποιων υπουργών που συνδέθηκαν με τις πρόσφατες καταστροφές, που «δεν έκαναν του κεφαλιού τους», αλλά υλοποιούσαν την κυβερνητική πολιτική, καταβάλλεται προσπάθεια να κρυφτούν οι συνολικές πολιτικές ευθύνες και να χάσουμε το δάσος πίσω από το δέντρο. Η κυβερνητική πολιτική όμως δεν είναι θέμα προσώπων αλλά προγράμματος και στρατηγικής.

Και αυτή η στρατηγική και η αντιλαϊκή πολιτική όχι μόνον δεν άλλαξε, αλλά παραμένει και επιχειρείται η ανασυγκρότησή της σε μια ακόμη πιο αντιδραστική κατεύθυνση και αυτή είναι η δεύτερη πλευρά του ανασχηματισμού, με την κυβέρνηση της ΝΔ να εμφανίζεται πιο αποφασισμένη να εντείνει την επίθεση στα εργατολαϊκά δικαιώματα.

Αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι παραμένουν ακλόνητοι είτε εντάσσονται στο κυβερνητικό σχήμα υπουργοί με προσήλωση στις μεγάλες αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις-ανατροπές στους τομείς της Παιδείας, της Υγείας, του Πολιτισμού, της εργασίας και της ασφάλισης, κυβερνητικών στελεχών που με συνέπεια και πάθος υπηρετούν όλες τις αντιλαϊκές επιλογές.

Η τοποθέτηση του φιλοχουντικού Πλεύρη στο υπουργείο Υγείας σηματοδοτεί αντιδραστική αντιμετώπιση του μεγάλου κοινωνικού προβλήματος της Υγείας και ενισχύει τον ακροδεξιό πυρήνα στην κυβέρνηση, με την παρουσία των τριών βασικών στελεχών (Γεωργιάδη, Βορίδη, Πλεύρη) του κόμματος του Κατατζαφέρη (ΛΑΟΣ) σε κομβικά κυβερνητικά πόστα.

Μια τρίτη πλευρά του ανασχηματισμού, που εξελίχθηκε τελικά σε μπούμερανγκ για την κυβέρνηση, ήταν η προσπάθεια διεμβόλισης του ΣΥΡΙΖΑ από τα… αριστερά και εμφάνισης πνεύματος «εθνικής συναίνεσης», με την «υπουργοποίηση» του «υπερκομματικού» Αποστολάκη, αρχηγού ΓΕΝ από το 2013 έως το 2015, αρχηγού ΓΕΕΘΑ από το 2015 έως το 2019 και υπουργού Εθνικής Άμυνας στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Η πρόταση αυτή ήρθε σαν απάντηση στο πάγιο αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ για «υπουργούς κοινής αποδοχής» (ανάλογη πρόταση είχε κάνει ο Τσίπρας στην περίοδο έξαρσης της επιδημίας, με την καθηγήτρια Λινού για το Υπουργείο Υγείας).

Και ανεξάρτητα από την μετέπειτα πολιτική τρικλοποδιά που έκανε ο Τσίπρας, τραβώντας το χαλί κάτω από τα πόδια της κυβέρνησης, μιλώντας για «εξαγορά» και «αποστασία», εκφράζει τις τάσεις συναίνεσης και διακομματικής συνεννόησης μεταξύ του αστικού πολιτικού προσωπικού ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ κλπ. που -παρά τις επιφανειακές κόντρες- είναι υπαρκτές. Αυτές τις τάσεις επιδοκίμασε με τα συγχαρητήριά του -πρώτος- στον Αποστολάκη ο πρέσβης των ΗΠΑ Τζέφρι Πάϊατ.

Γιατί, όπως προέκυψε από τα ρεπορτάζ, για την «υπουργοποίηση» Αποστολάκη είχε μεσολαβήσει επικοινωνία των γραφείων Μητσοτάκη – Τσίπρα, ενώ και η Προεδρία της Δημοκρατίας ήρθε σε επαφή με τον Αποστολάκη για τα πρακτικά ζητήματα της ορκωμοσίας, λαμβάνοντας την απάντηση ότι ο νέος υπουργός θα παραστεί σε αυτήν συνοδευόμενος πιθανώς από τη σύζυγό του.

Είναι δεδομένο άλλωστε το «ξέπλυμα» και η στήριξη της κυβέρνησης ΝΔ από το ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια της επιδημίας, με το «μετά θα λογαριαστούμε», αλλά και πρόσφατα στο ζήτημα των πυρκαγιών, με το άλλοθι της «κλιματικής αλλαγής», επιχείρημα που επικαλέστηκε και η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει την εγκληματική της πολιτική.

Ο Αποστολάκης με την πρωτοφανή -πριν ορκιστεί- παραίτησή του, μέσα σε 2 ώρες, από αποστάτης που εξαγοράστηκε, μετατράπηκε στις ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα «άξιο στέλεχος» που παγιδεύτηκε, ενώ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, με απογοήτευση, κατήγγειλε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι «τορπίλισε έτσι και μία μεγάλη πρωτοβουλία συναίνεσης σε έναν τομέα πολιτικής χωρίς κομματικό χρώμα»…..

Η «νέα πνοή» που είδαν κυβερνητικά ΜΜΕ στον ανασχηματισμό θα εξατμιστεί γρήγορα κάτω από τα καυτά προβλήματα που θα εντείνει η συνεχιζόμενη ίδια αντιλαϊκή πολιτική, που μπορεί να οδηγήσει και σε επόμενο ανασχηματισμό, ενόψει πιθανών πολιτικών εξελίξεων, ενώ όσα πολιτικά τερτίπια κι αν χρησιμοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να κρύψει τη σύμπλευσή του στις βασικές πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης, στην υπηρεσία των συμφερόντων της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και του ξένου παράγοντα. Αυτές τις πολιτικές καλείται να αντιπαλέψει και να ανατρέψει ο λαός με τον αγώνα του.