Τσίπρας: Απροκάλυπτη αποδοχή της ιμπεριαλιστικής νεο-αποικιοκρατίας

 

Eκτίθεται ο Τσίπρας όταν γράφει αρθρίδιο-ύμνο για τη Μέρκελ, η οποία αποχωρεί από τη γερμανική (για την ευρωπαϊκή και τη διεθνή δεν ξέρουμε ακόμη) πολιτική σκηνή; Πόσο περισσότερο να εκτεθεί απ’ όσο εκτέθηκε κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργικής του θητείας; Τα «γκόου μπακ μάνταμ Μέρκελ», τα «θα δεχτεί τις θέσεις μας και θα ‘ναι ντάλα μεσημέρι» και όλα τα παρόμοια με τα οποία ο Τσίπρας και η κλίκα του παραμύθιαζαν τον ελληνικό λαό, εκμεταλλευόμενοι αισχρά τα αντιμνημονιακά του αισθήματα, όχι μόνο ανήκουν στο παρελθόν αλλά και έχουν εξαντληθεί στην εκλογική κάλπη.

Ο δήθεν αστός πολιτικός που δε δίστασε να πει στον Κήπο των Ρόδων του Λευκού Οίκου, πως ο Τραμπ ό,τι κάνει το κάνει για καλό, δεν υπήρχε περίπτωση να μην συμμετάσχει στην αγιογράφηση της Μέρκελ, που οργάνωσε η «κεντροαριστερή» Die Zeit (εβδομαδιαία εφημερίδα που εκδίδεται στο Αμβούργο). Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Τσίπρας χρωστάει στη Μέρκελ. Είναι αυτή που του άναψε το πράσινο φως να πάει σε εκλογές τον Σεπτέμβρη του 2015 και να συνεχίσει την υπουργική του θητεία. Κι όταν η αντιπολίτευση χαρακτήριζε τις εκλογές καταστροφικές, διότι θα ανακόψουν την προσπάθεια «νοικοκυρέματος», η Μέρκελ της έκοψε τη φόρα, δηλώνοντας ότι οι εκλογές είναι μέρος της λύσης και όχι πρόβλημα (το ίδιο και ο Σόιμπλε). Η Μέρκελ βοήθησε φόρα παρτίδα να κερδίσει ο Τσίπρας εκείνες τις εκλογές, προφανώς επειδή έκρινε ότι αυτός (παρέα με τους Τσακαλώτο, Σταθάκη, Χουλιαράκη, Χαρίτση) ήταν ο πιο ενδεδειγμένος για να ολοκληρώσει τη μνημονιακή πολιτική (και σ’ αυτό η Μέρκελ δεν έπεσε έξω).

Επίσης, δεν υπήρχε περίπτωση ο Τσίπρας να πετάξει την ευκαιρία να εμφανιστεί μαζί με 11 κορυφαίους παράγοντες της αστικής πολιτικής (Μπόρις Τζόνσον, Λι Κεκιάνγκ, Αντονι Μπλίνκεν, Κριστίν Λαγκάρντ, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ κ.ά.). Μπορεί να τον φώναξαν για να δείξουν πώς θαυμάζουν τη Μέρκελ αυτοί που κάποτε την έβριζαν, αλλά ο Τσίπρας το είδε ως ευκαιρία διεθνούς προβολής. Και βέβαια, έγραψε αυτά που ήξερε ότι περίμεναν να γράψει, τα οποία δεν είναι καθόλου διαφορετικά απ’ αυτά που συγκροτούν την επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ.

Αξίζει τον κόπο να σχολιάσουμε τις δυο παραγράφους από το αρθρίδιο Τσίπρα, που δόθηκαν στη δημοσιότητα. Οχι τίποτ’ άλλο, αλλά για να μην μας περνάνε για… μαλάκες οι συριζαίοι.

• «Το πρώτο μας τηλεφώνημα έγινε το 2015 ύστερα από δική της πρωτοβουλία. Μου ζήτησε να συζητήσουμε για τις διαφορές των απόψεών μας πρόσωπο με πρόσωπο, αντί μέσω τρίτων. Αυτό ήταν χαρακτηριστικό της. Σε αυτή την κρίση έπρεπε να πετύχουμε ισορροπία μεταξύ της πολιτικής εντολής που λάβαμε μέσω των εκλογών και της κοινής δέσμευσης να εγγυηθούμε ειρήνη για τους λαούς της Ευρώπης. Δεν ήταν εύκολη εξίσωση. Το γεγονός ότι βρήκαμε έναν αποδεκτό συμβιβασμό παρά τις δυσκολίες ήταν κάθε άλλο παρά αυτονόητο και αναμενόμενο».

«Αποδεκτός συμβιβασμός» το τρίτο Μνημόνιο και η επικύρωση των δύο προηγούμενων; Αυτοί δεν μας έλεγαν ότι ο Τσίπρας, εκείνη τη νύχτα της 12ης Ιούλη του 2015, υπέστη ωμό εκβιασμό από τη Μέρκελ και πως αναγκάστηκε να υπογράψει «με το πιστόλι στον κρόταφο»; Μ’ αυτή τη γκεμπελίστικη προπαγάνδα δεν πήγαν στις εκλογές του Σεπτέμβρη 2015 κλαι κορόιδεψαν όσους μπόρεσαν να κοροϊδέψουν (σίγουρα όχι εμάς); Δεν μας λέει η συμβία του Τσίπρα ότι κάθε χρόνο τέτοια μέρα… κλαίει; 

• «Σε μια πιο ιδιωτική στιγμή το 2019 δειπνούσαμε σε μια ψαροταβέρνα στον Πειραιά. Εκεί μου αποκάλυψε την πεποίθησή της ότι όταν θέλουμε πραγματικά να λύσουμε τα προβλήματα, το πιο σημαντικό είναι να υπάρχει εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια. Εκπροσωπήσαμε διαφορετικές πολιτικές κατευθύνσεις. Αλλά αυτή ακριβώς η ειλικρίνεια ήταν το ουσιώδες χαρακτηριστικό στη μεταξύ μας σχέση. Μας επέτρεψε να χτίσουμε εμπιστοσύνη, παρά τις αντιξοότητες. Ο τρόπος, με τον οποίο η Aνγκελα Μέρκελ εξέφρασε κατά τη διάρκεια της ευρωκρίσης τις θέσεις της αλλά και η απόρριψή τους ήταν έντιμοι».

Η σκληρή και ανελέητη ιμπεριαλιστική πολιτική, η πολιτική του νεοαποικισμού που επιβάλλεται με τους πιο ωμούς εκβιασμούς, βαφτίζεται εντιμότητα! Ε, όχι, δε θα ξεχάσουμε και τη μητρική μας γλώσσα, επειδή το θέλουν ο Τσίπρας και η κλίκα του. Μ’ αυτή τη λογική, ο γκάνγκστερ που σε απειλεί με όπλο και σου λέει «το πορτοφόλι σου, αλλιώς σε σκοτώνω» είναι ένας έντιμος άνθρωπος, διότι σου παρουσιάζει ωμά τις επιλογές που έχεις!

H «εντιμότητα» της Μέρκελ είναι η αποδοχή του ιμπεριαλιστικού νεοαποικισμού από τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η αποδοχή της «μοίρας» της εξαρτημένης χώρας. Είναι ο μοντέρνος δωσιλογισμός που τον συναντάμε σε όλο το αστικό πολιτικό φάσμα.

«Οι κυβερνήσεις στις εξαρτημένες χώρες έρχονται και παρέρχονται, αλλά η εξωτερική πολιτική καθορίζεται από τις ιστορικά διαμορφωμένες σχέσεις εξάρτησης, από τη θέση της εξαρτημένης χώρας στον παγκόσμιο καπιταλιστικό καταμερισμό της εργασίας, που καθορίζει και τα συμφέροντα της αστικής τάξης της εξαρτημένης χώρας. Αυτές οι ιστορικά διαμορφωμένες σχέσεις εξάρτησης καθορίζουν την εξωτερική πολιτική των εξαρτημένων χωρών και όχι οι «ιδέες» της μιας ή της άλλης κλίκας του πολιτικού της προσωπικού».