Το ΣτΕ νομιμοποιεί το αντιδασικό τερατούργημα Χατζηδάκη και ανοίγει το δρόμο για τη νομιμοποίηση των κακόφημων Οικιστικών Πυκνώσεων

 

Με τις αποφάσεις 1364 και 1365/2021 το ΣτΕ νομιμοποιεί τη συντριπτική πλειοψηφία των αντιδασικών διοικητικών πράξεων που εισήγαγε ο Χατζηδάκης στο νόμο 4685/2020. Ετσι επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά τη θέση μας ότι λειτουργεί ως δικαστήριο του μονάρχη. Το πιο προκλητικό είναι ότι έσπευσε να νομιμοποιήσει αυτές τις αντιδασικές διοικητικές πράξεις αναιρώντας πρόσφατες δικές του αποφάσεις, με τις οποίες ανατρέπονταν παράνομες υπουργικές αποφάσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων που νομιμοποιούσαν παράνομα ξεχερσώματα δασών και δασικών εκτάσεων. 

Με την εξήγηση που δίνει το ΣτΕ στην περίληψη που εξέδωσε για τις αποφάσεις 1364 και 1365, προκειμένου να δικαιολογήσει τα νομικά του σάλτα, ανοίγει το δρόμο για μεγάλες ανατροπές στη νομολογία για τη δασική νομοθεσία.

Στον πρόλογο του κειμένου του, που αποτελεί περίληψη των αποφάσεων αυτών, το ΣτΕ ισχυρίζεται ότι δήθεν ο Χατζηδάκης, με το άρθρο 48 του δασοκτόνου νόμου 4685/2020, εισάγει νέο σύστημα στην έγκριση των δασικών χαρτών. Οτι δήθεν, για την έγκριση των δασικών χαρτών, δεν στηρίζεται μόνο στις αεροφωτογραφίες που απεικονίζουν τη δασική βλάστηση αλά και σε διοικητικές πράξεις. Οι συντάκτες του κειμένου νομίζουν ότι απευθύνονται σε Λωτοφάγους.

Πρώτα απ΄όλα, δεν είναι η πρώτη φορά που για την κατάρτιση, ανάρτηση και έγκριση των δασικών χαρτών παίρνονται υπόψη και διοικητικές πράξεις, που στην συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν δασοκτόνες και συνάμα αντισυνταγματικές.

Δεύτερο, το ΣτΕ με πολλές αποφάσεις του -και πρόσφατες μάλιστα όπως η 645/2019 και η 710/2020- έκρινε ότι οι διοικητικές πράξεις που εισήγαγε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι αντισυνταγματικές. Αναφερόμαστε στις υπουργικές αποφάσεις των Σταθάκη και Φάμελλου, που εκδόθηκαν με βάση τα άρθρα 47 και 47Β του νόμου 998/1979.

Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία για τη λειτουργία του ΣτΕ, όταν από Τμήματά του κρίνονται διοικητικές πράξεις ως αντισυνταγματικές, οι αποφάσεις τους επανεξετάζονται από την Ολομέλεια. Ετσι η υπόθεση αυτή εισήχθη στην ολομέλεια του ΣτΕ και στις 24 Απρίλη του 2020 δημοσιεύτηκε η απόφαση 710, με την οποία επικυρώθηκε η απόφαση 645 του Ε’ Τμήματος. Σημειώνουμε ότι στη συνεδρίαση αυτής της ολομέλειας πρόεδρος ήταν η τότε πρόεδρος του ΣτΕ και νυν πρόεδρος της Δημοκρατίας Αικ. Σακελλαροπούλου και συμμετείχε η Μαίρη Σαρπ, τότε αντιπρόεδρος και τώρα πρόεδρος του ΣτΕ. Στην ολομέλεια του ΣτΕ που εξέδωσε τις αποφάσεις 1364 και 1365 πρόεδρος ήταν η Σαρπ!

Από την απόφαση 710 παραθέτουμε δύο αποσπάσματα προς επιβεβαίωση του ισχυρισμού μας ότι επικυρώθηκε η απόφαση 645 και για να θυμίσουμε το σκεπτικό της απόφασης όσον αφορά τα παράνομα ξεχερσώματα για δήθεν αγροτική καλλιέργεια, που εξυπηρετούν δήθεν το δημόσιο συμφέρον και την οικονομική ανάπτυξη: 

«20. Επειδή, η ως άνω διάταξη του άρθρου 47Β του ν. 998/1979, με την οποία παρέχεται δυνατότητα υποβολής αιτημάτων με το προπεριγραφέν περιεχόμενο, και δη χωρίς χρονικό περιορισμό, αντιβαίνει προς το Σύνταγμα, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα. Συγκεκριμένα, η προβλεπόμενη έγκριση επέμβασης νομιμοποιεί τις εκχερσώσεις που έγιναν αυθαιρέτως σε δάση και δασικές εκτάσεις, μετά την ισχύ του Συντάγματος του 1975 και έως την 7η Μαρτίου 2007, και την αλλαγή χρήσης των εκτάσεων από δασικές -ή και αναδασωτέες- σε αγροτικές, κατά παράβαση των άρθρων 24 παρ. 1 και 117 παρ. 3 του Συντάγματος, βάσει όσων έγιναν προηγουμένως δεκτά για τη ρύθμιση του άρθρου 47 παρ. 5 επ. του ν. 998/1979. […]

Περαιτέρω, το άρθρο 47Β του ν. 998/1979 καλύπτει εκχερσώσεις που έχουν γίνει κατά τα οριζόμενα στο νόμο χρονικά διαστήματα (1975-2007, δηλαδή πιο προσφάτως σε σχέση με τις ρυθμίσεις του άρθρου 47 παρ. 5 επ. του νόμου), ομοίως ανεπιλέκτως και ασυνδέτως προς κρατικούς αναπτυξιακούς σκοπούς, και, ως εκ τούτου, δεν προκύπτει ότι η ρύθμιση αυτή έχει αποτελέσει προϊόν στάθμισης μεταξύ, από τη μία πλευρά, της υποχρέωσης προστασίας του περιβάλλοντος και των δασικών εκτάσεων, και, από την άλλη, της ανάπτυξης της εθνικής οικονομίας, ούτε, πολύ περισσότερο, προκύπτει ότι εξυπηρετείται ανάγκη με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία, που θα δικαιολογούσε, όλως κατ’ εξαίρεση, την έγκριση της επέμβασης, σύμφωνα με το άρθρο 117 παρ. 3 του Συντάγματος. […]

21. Επειδή, ενόψει των ανωτέρω, οι διατάξεις α/ του άρθρου 47 παρ. 5 επ. του ν. 998/1979, κατά το μέρος που αφορούν εξαγορά ή έγκριση επέμβασης και αλλαγή χρήσης δασικών εκτάσεων που εκχερσώθηκαν αυθαιρέτως προ της ισχύος του Συντάγματος του 1975 και καλλιεργούνται έκτοτε αγροτικώς, και β/ του άρθρου 47Β του ν. 998/1979 [το οποίο αναφέρεται, εξ ορισμού, σε εκχέρσωση δασικών εκτάσεων “χωρίς άδεια”] είναι αντίθετες προς το Σύνταγμα. Κατόπιν αυτού, η Ολομέλεια κρατεί και εκδικάζει την κρινόμενη αίτηση, η οποία πρέπει να γίνει δεκτή, για το λόγο αυτό, βασίμως προβαλλόμενο, και ακυρώνει, ως στηριζόμενες στις ως άνω αντισυνταγματικές διατάξεις του νόμου, τις προσβαλλόμενες πράξεις και ειδικότερα: α/ τα πλησσόμενα άρθρα 13 του Κεφαλαίου Α΄, 1 έως 12 του Κεφαλαίου Β΄» (οι εμφάσεις δικές μας).

Είναι σαφέστατο, λοιπόν, ότι με τις αποφάσεις 645 και 710 το ΣτΕ έκρινε με κατηγορηματικό τρόπο, ότι οι υπουργικές αποφάσεις – διοικητικές πράξεις είναι αντισυνταγματικές και έκανε θρύψαλα τον ισχυρισμό ότι τα ξεχερσώματα δασών και δασικών εκτάσεων εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον και βοηθούν την οικονομική ανάπτυξη και την εθνική οικονομία!

Η απόφαση 645 του Ε’ Τμήματος δεν είχε πτοήσει το 2019 τους Σταθάκη και Φάμελλο που επιδίωξαν να νομιμοποιήσουν τα παράνομα ξεχερσώματα. Εισήγαγαν (ν)τροπολογία που θα τροποποιούσε άλλο άρθρο του νόμου 998/1979 και όχι τα άρθρα 47 και 47Β, λίγο πριν από τις εκλογές του Ιούλη του 2019, πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες στους καταπατητές και ξεχερσωτές δασών και δασικών εκτάσεων για να ψηφήσουν ΣΥΡΙΖΑ.

Το ίδιο έκανε και ο Χατζηδάκης. Δεν πτοήθηκε από την απόφαση 710 της Ολομέλειας του ΣτΕ και την ίδια ημέρα κατέθεσε στη βουλή το νομοσχέδιο που μετά την ψήφισή του έγινε ο δασοκτόνος νόμος 4685/2020. 

Με την παράγραφο 13 του άρθρου 48, σε συνδυασμό με την παράγραφο 10 του ίδιου άρθρου, νομιμοποίησε τα παράνομα ξεχερσώματα δασών και δασικών εκτάσεων. Αυτή τη φορά ο Χατζηδάκης, με την υπόδειξη προφανώς του δικηγόρου συμβούλου του και υπηρεσιακών παραγόντων της Γενικής Διεύθυνσης Προστασίας Δασών και Δασικού Περιβάλλοντος, ανέσυρε παράνομες διοικητικές πράξεις των Επιτροπών Απαλλοτριώσεων, που αποχαρακτήρισαν εκατομμύρια στρέμματα εποικιστικών εκτάσεων που είναι δάση και δασικές εκτάσεις. 

Για τη νομιμοποίηση των παράνομων διοικητικών πράξεων θα μιλήσουμε παρακάτω, αφού παραμείνουμε για λίγο στη νομιμοποίηση των ξεχερσωμάτων δασών και δασικών εκτάσεων για δήθεν γεωργική καλλιέργεια.

Η Ολομέλεια του ΣτΕ ξέχασε αυτά που επικαλέστηκε στις αποφάσεις 645 και 710 για τα παράνομα ξεχερσώματα και ανακάλυψε ότι η συνέχιση της εμφάνισης των ξεχερσωμένων δασών ως δασών θα προκαλούσε… σύγχυση για το ποιος είναι ο δασικός πλούτος της χώρας και θα… ναρκοθετούσε την ανάπτυξη των γεωργικών δραστηριοτήτων οι οποίες συνέβαλαν στη μεταπολεμική ανόρθωση της χώρας! 

Αυτοί οι ισχυρισμοί του ΣτΕ αποτελούν μνημείο ξεδιαντροπιάς. Νομίζουν ότι δεν θα βρεθεί κανείς να τους θυμίσει τις δικές τους αποφάσεις 645/2019 και 710/2020, που πιστοποιούν το νομικό τους σάλτο που το έκαναν συνειδητά προκειμένου να βοηθήσουν τον Χατζηδάκη και την κυβέρνηση Μητσοτάκη.  

Αποφάσεις των Επιτροπών Απαλλοτριώσεων

Καταρχάς να θυμίσουμε στην πρόεδρο Σαρπ και στους τακτικούς δικαστές του ΣτΕ που πλειοψήφισαν στην λήψη των αποφάσεων 1364 και 1365 την απόφαση 2829/2013 του Ε’ Τμήματος του ΣτΕ, σύμφωνα με την οποία οι Επιτροπές Απαλλοτριώσεων είναι αναρμόδιες να κρίνουν για τον δασικό ή μη χαρακτήρα των δασωμένων εποικιστικών εκτάσεων.

Η απόφαση αυτή του ΣτΕ προκλήθηκε γιατί είχε υποβληθεί αίτηση ακύρωσης: «2. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση, όπως συμπληρώθηκε με το από 26.3.2010 δικόγραφο προσθέτων λόγων, ζητείται η ακύρωση της 817/26.4.2006 πράξης του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Αττικής, (Δ΄ 448), με την οποία κηρύχθηκε ως αναδασωτέα έκταση 1,500 στρεμμάτων στη θέση «…» του Δημοτικού Διαμερίσματος Σκάλας Ωρωπού της Περιφέρειας του Δήμου Ωρωπού του Νομού Αττικής»,

 Θα την θυμίσουμε, παραθέτοντας αποσπάσματα από τις τις σκέψεις της 9, 10 και 11, που επιλεκτικά τις ξέχασαν προκειμένου να χαρακτηρίσουν ως συνταγματικές τις διοικητικές πράξεις των Επιτροπών Απαλλοτριώσεων που παράνομα αποχαρακτήρισαν εκατομμύρια δασωμένων εποικιστικών εκτάσεων:

«Σκέψη 9… Συνεπώς, ο λόγος ακυρώσεως, με τον οποίο προβάλλεται ότι αρμόδια για τον επαναχαρακτηρισμό της επίδικης έκτασης, σύμφωνα με την ανωτέρω διάταξη του άρθρου 15 παρ. 3 του ν. 1734/1987, όπως ισχύει, και την υπαγωγή της στις διατάξεις της δασικής ή αγροτικής νομοθεσίας ήταν, κατά τη διάταξη της παρ. 7 του άρθρου 1 του ν. 3147/2003, η Επιτροπή Απαλλοτριώσεων και όχι η δασική υπηρεσία και ο Γενικός Γραμματέας Περιφέρειας, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος»…

Σκέψη 10… Από το συνδυασμό των ανωτέρω διατάξεων προκύπτει ότι ειδικώς οι κοινόχρηστες και διαθέσιμες εποικιστικές εκτάσεις του νομού Αττικής που έχουν τη μορφή δάσους ή δασικής έκτασης προστατεύονται από τις δασικές υπηρεσίες βάσει της δασικής νομοθεσίας. Επομένως, ο λόγος ακυρώσεως με τον οποίο προβάλλεται ότι της κήρυξης της αναδάσωσης έπρεπε να είχε προηγηθεί η προβλεπόμενη στην παράγραφο 1 του άρθρου 10 του ν. 666/1977 γνώμη της Διεύθυνσης Γεωργίας, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Τούτο δε διότι η επίδικη έκταση, υπό την εκδοχή ότι εμπίπτει στο πεδίο των ανωτέρω διατάξεων ως κοινόχρηστη ή διαθέσιμη εποικιστική, πάντως ως εποικιστική έκταση του Νομού Αττικής που έχει τη μορφή δάσους ή δασικής έκτασης, προστατεύεται από τις αρμόδιες δασικές υπηρεσίες βάσει των διατάξεων της δασικής νομοθεσίας, και, συνεπώς, νομίμως κηρύχθηκε ως αναδασωτέα με τη διαδικασία που προβλέπει ο ν. 998/1979, χωρίς, δηλαδή, να έχει προηγηθεί η κατά την παράγραφο 1 του άρθρου 10 του ν. 666/1977 γνώμη της Διεύθυνσης Γεωργίας.

11. Επειδή, τέλος, είναι απορριπτέος και ως αβάσιμος ο λόγος ακυρώσεως με τον οποίο προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά κατάχρηση εξουσίας προκειμένου να δεσμευθεί η αρμόδια για τον χαρακτηρισμό της έκτασης Επιτροπή Απαλλοτριώσεων προεχόντως διότι, διότι η κήρυξη έκτασης ως αναδασωτέας δεν επαφίεται στην διακριτική ευχέρεια της Διοικήσεως, αλλά είναι υποχρεωτική γι’ αυτήν (πρβλ. ΣτΕ 2312/2011, 1289/2008 κ.ά.).
12. Επειδή, κατόπιν τούτων η κρινόμενη αίτηση ακυρώσεως πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της» (οι εμφάσεις δικές μας).

Σύμφωνα λοιπόν με την απόφαση 2829 του Ε’ Τμήματος του ΣτΕ, αυθαίρετα η Ολομέλεια του ΣτΕ με πρόεδρο την πρόεδρό του Σαρπ αποφάνθηκε ότι οι διοικητικές πράξεις της παραγράφου 10 του άρθρου 48 του νόμου 4685, που εκδόθηκαν από τις Επιτροπές Απαλλοτριώσεων και με βάση τις οποίες διαμορφώθηκε το ψηφιακό αρχείο από την ΑΓΡΟΓΗ ΑΕ και δόθηκε στον ΟΠΕΚΕΠΕ, είναι σύννομες . Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από την παράγραφο 10:

«…προκειμένου να συμπεριληφθούν σε αυτούς διοικητικές πράξεις, οι οποίες είχαν παραλειφθεί κατά την αρχική κύρωση, ανάρτηση ή επεξεργασία, αντίστοιχα. Η αποτύπωση στο χαρτογραφικό υπόβαθρο των πράξεων αυτών και των οριογραμμών τους γίνεται με κάθε πρόσφορο μέσο, και λαμβάνονται υποχρεωτικώς υπόψη ιδίως οι ψηφιοποιημένες απεικονίσεις τους που έχουν γίνει από κάθε αρμόδια υπηρεσία ή από φορείς στους οποίους οι αρμόδιες υπηρεσίες ανέθεσαν το σχετικό αντικείμενο, καθώς και το ψηφιακό αρχείο δεδομένων της ΑΓΡΟΓΗ Α.Ε., το οποίο περιήλθε στον Οργανισμό Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (Ο.Π.Ε.Κ.Ε.Π.Ε.)» (οι εμφάσεις δικές μας).

Εδώ ο Χατζηδάκης ομολογεί ότι και πριν απ’ αυτόν συμπεριλαβάνονταν διοικητικές πράξεις στη σύνταξη, έγκριση και κύρωση των δασικών χαρτών. Ομως δεν συμπεριλαμβάνονταν οι διοικητικές πράξεις των Επιτροπών Απαλλοτριώσεων, που όπως δείξαμε ήταν αναρμόδιες για να κρίνουν τον δασικό ή μη χαρακτήρα των δασωμένων εποικιστικών εκτάσεων.

Με την ομολογία του αυτή ο Χατζηδάκης εκθέτει το ΣτΕ που ισχυρίστηκε ότι αυτός εισάγει ως βασικό στοιχείο στην σύνταξη, ανάρτηση και κύρωση των δασικών χαρτών διοικητικές πράξεις.

Τα περιβόητα πληροφοριακά έγγραφα

Για την ιστορία, με τα πληροφοριακά έγγραφα επίορκοι προϊστάμενοι Διευθύνσεων Δασών και Δασαρχείων αποχαρακτήρισαν δάση και δασικές εκτάσεις, χωρίς να γίνουν πράξεις χαρακτηρισμού, όπως προβλεπόταν από το νόμο 998/1979. Είναι άγνωστος τόσο ο αριθμός τους όσο και οι εκτάσεις των δασών και δασικών εκτάσεων που αποχαρακτηρίστηκαν.

Αυτές τα πληροφοριακά έγγραφα τα εκμεταλλεύτηκαν ιδιοκτήτες καπιταλιστικών επιχειρήσεων και τοποθέτησαν τις εγκαταστάσεις τους μέσα σε ξεχερσωμένα δάση και δασικές εκτάσεις. Ο Χατζηδάκης, με την παράγραφο 1α του άρθρου 48, υποχρεώνει τις δασικές υπηρεσίες που συντάσσουν, αναρτούν και εγκρίνουν τους δασικούς χάρτες καθώς και τις ΕΠΕΑ (Επιτροπές Εξέτασης Αντιρρήσεων) να παίρνουν αυστηρά υπόψη τους αυτές τις παράνομες διοικητικές πράξεις και να εξαιρούν τα δάση και τις δασικές εκτάσεις στα οποία χτίστηκαν βιομηχανικές επιχειρήσεις.

Πού πάτησε ο Χατζηδάκης;

Για μεγάλο διάστημα, τις δεκαετίες του ‘70 και του ’80, πολλοί Δασάρχες, με τα λεγόμενα πληροφοριακά έγγραφα, αποχαρακτήρισαν δάση και δασικές εκτάσεις. Με το δασοκτόνο νόμο 4315/2014, που ψηφίστηκε επί κυβέρνησης Σαμαροβενιζέλων, αυτά τα πληροφοριακά σημειώματα νομιμοποιήθηκαν, επομένως νομιμοποιήθηκαν όλες οι καταπατήσεις δασών και δασικών εκτάσεων!

Στην αρχή της διαχείρισης της αστικής εξουσίας από την κυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων, ο Ι. Τσιρώνης είχε υποσχεθεί δημαγωγικά ότι θα καταργήσει αυτά τα κατάπτυστα πληροφοριακά έγγραφα, τους δασοκτόνους νόμους 4280 και 4315/2014 και όλο το αντιδασικό οπλοστάσιο που ψήφισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Οπως ήταν αναμενόμενο, ο Τσιρώνης όχι μόνο δεν τήρησε την υπόσχεσή του, αλλά άρχισε και να εκδίδει εφαρμοστικές αποφάσεις αντιδασικών διατάξεων, όπως αυτή για τα πληροφοριακά έγγραφα. Στις 4 Οκτώβρη του 2016 ανέβασε στη Διαύγεια την απόφαση αυτή με ΑΔΑ: 739Δ4653Π8-ΛΒΜ. Παραθέτουμε μια πολύ μικρή παράγραφο: «Για τις ανωτέρω περιπτώσεις οι αρμόδιες δασικές υπηρεσίες, εκδίδουν βεβαίωση με την οποία βεβαιώνουν το χαρακτήρα της έκτασης βάσει του πληροφοριακού εγγράφου».

Ο «οικολόγος» Τσιρώνης σφράγισε με την υπογραφή του αυτά τα κατάπτυστα πληροφοριακά έγγραφα, με τα οποία -εκτός των άλλων- είχαν αποχαρακτηριστεί δάση και δασικές εκτάσεις, και έδωσε νόμιμη υπόσταση σε παράνομες διοικητικές πράξεις προϊσταμένων Διευθύνσεων Δασών και Δασαρχείων.

Με αυτά τα πληροφοριακά έγγραφα οι προϊστάμενοι Διευθύνσεων Δασών και Δασαρχείων είχαν νομιμοποιήσει περιοχές με βιομηχανικές και βιοτεχνικές εγκαταστάσεις, που ήταν μέσα σε ζώνες οικιστικού ελέγχου, περιοχές που ήταν δάση ή δασικές. Νομιμοποιώντας στις 4 Οκτώβρη του 2016 τα πληροφοριακά έγγραφα, ο Τσιρώνης έδωσε νόμιμη υπόσταση σε αυτές τις αποφάσεις. 

Ο Χατζηδάκης, πατώντας στο έδαφος που είχαν προετοιμάσει οι κυβερνήσεις των Σαμαροβενιζέλων και των Τσιπροκαμμένων, έδωσε το τελικό χτύπημα στις δασικές περιοχές με την παράγραφο 1α του άρθρου 48. Εχουμε γράψει ότι οι αστικές κυβερνήσεις λειτουργούν όπως οι αθλητές στις σκυταλοδρομίες. Κάθε κυβέρνηση παίρνει τη σκυτάλη και συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε η προηγούμενη.

Ανοίγουν το δρόμο για τη νομιμοποίηση των οικιστικών πυκνώσεων!

Ο Φάμελλος με τα περιβόητα «πρόδηλα σφάλματα» είχε ανοίξει τη φάμπρικα, στο πλαίσιο της σύνταξης, ανάρτησης και κύρωσης των δασικών χαρτών, να νομιμοποιούνται καταπατήσεις και ξεχερσώσεις δασών για κατασκευή κατοικιών και έτσι αυτές να εξαιρούνται από τους δασικούς χάρτες.

Αυτές οι ρυθμίσεις του Φάμελλου φαίνεται πως έστειλαν αέρα στα πανιά των καταπατητών που έσπευσαν να εντάξουν στα λεγόμενα πρόδηλα σφάλματα όλες ανεξαιρέτως τις καταπατήσεις δασών και δασικών εκτάσεων. Οπως ήταν φυσικό, οι ΕΠΕΑ (Επιτροπή Εξέτασης Αντιρρήσεων) δεν μπορούσαν να εντάξουν όλες αυτές τις καταπατήσεις στα λεγόμενα πρόδηλα σφάλματα. Ερχεται τώρα ο Χατζηδάκης, ως από μηχανής θεός, και με τις συγκεκριμένες παραγράφους δίνει τη δυνατότητα στους καταπατητές να υποβάλουν ως αντιρρήσεις τις αιτιάσεις που είχαν προβάλει ως πρόδηλα σφάλματα.

Η Ολομέλεια του ΣτΕ δεν παρέλειψε να σχολιάσει το σύστημα του Χατζηδάκη που δεν είναι άλλο από τη συνεχή νομιμοποίηση παράνομων διοικητικών πράξεων στην σύνταξη, ανάρτηση και κύρωση των δασικών χαρτών. Οι του ΣτΕ γνωρίζουν ότι η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ (Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας) μεθοδεύει τη νομιμοποίηση των κακόφημων Οικιστικών Πυκνώσεων με Προεδρικό Διάταγμα, που είναι διοικητική πράξη. Γνωρίζουν ακόμη ότι η ΠΕΔΔΥ (Πανελλήνια Ενωση Δασολόγων Δημόσιων Υπαλλήλων) θα προσφύγει κατά αυτού του ΠΔ. 

Γι’ αυτό, μέσω της θέσης που διατυπώνουν, στην οποία εκθειάζουν το σύστημα του Χατζηδάκη να νομιμοποιεί παράνομες διοικητικές πράξεις, προαναγγέλλουν ότι θα νομιμοποιήσουν και το ΠΔ για τις οικιστικές πυκνώσεις, με το επιχείρημα ότι ήταν παλιά δάσος, ενώ τώρα δεν είναι δάσος και δεν μπορούν να γκρεμίσουν δεκάδες χιλιάδες, αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες βίλες. Παραθέτουμε τη νέα αυτή θέση-πάσα του ΣτΕ:

«Δηλαδή το νέο σύστημα (σ.σ. του Χατζηδάκη) συνοψίζεται, σε απλούστευση, στον εξής κανόνα: Δασικό είναι ό,τι καλύπτεται από δασική βλάστηση όχι μόνο σήμερα, αλλά και κατά το παρελθόν, αρκεί να μην έχει εκδοθεί διοικητική πράξη που να αλλάζει τη χρήση του, κατά βάση, πριν από το σύνταγμα του 1975 και για όσο χρόνο συνεχίζεται η επικρατούσα χρήση».

Διευκρινίζουμε ότι με την πάσα τους αυτή οι του ΣτΕ δεν φωτογραφίζουν μόνο τη στάση που θα κρατήσουν όταν θα γίνει προσφυγή κατά του ΠΔ για τις Οικιστικές Πυκνώσεις.

Γίνεται φανερό, λοιπόν, ότι με τις αποφάσεις 1364 και 1365 της Ολομέλειας του ΣτΕ οδηγούμαστε σε μια εποχή κατά την οποία η κατασκευή σπιτιών μέσα στα δάση θα θεωρείται σύμφωνη με το Σύνταγμα, γιατί θα εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον!

Πανηγυρική ανακοίνωση εξέδωσε  ο ΥΠΕΝ Σκρέκας  επαινώντας τις αποφάσεις 1364 και 1365 του ΣτΕ. «Με τις αποφάσεις αυτές της μείζονος Ολομέλειας του ΣτΕ, ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση για την ολοκλήρωση της μεγάλης μεταρρύθμισης των δασικών χαρτών, προς όφελος της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, της δημόσιας περιουσίας, αλλά και της προάσπισης των περιουσιακών δικαιωμάτων των πολιτών», γράφει ο Σκρέκας. Οι… κακόμοιροι οι καταπατητές που τους καταπατούσαν τα… δικαιώματα! Εκείνο που δεν κατάλαβε ο Σκρέκας είναι ότι με τη θριαμβευτική του ανακοίνωση εκθέτει το ΣτΕ, το οποίο λειτουργεί υπέρ του «δικαίου του μονάρχη».