Mικρά καράβια, μεγάλες φουρτούνες

 

Είναι διασκεδαστικά όσα συμβαίνουν στο ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ μετά τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών. Απ’ όλες τις απόψεις.

Είναι διασκεδαστικό, καταρχάς, το ότι ο αστικός Τύπος προσπαθεί να πείσει πως το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ «επιστρέφει», επειδή η συμμετοχή στις εκλογές ξεπέρασε αυτήν του 2017. Παραβλέπουμε τη συζήτηση για την ακρίβεια των αριθμών, που τη γνωρίζει μόνο ένα μικρό κομματικό επιτελείο (ποιος ξεχνάει τι έκαναν στη ΝΔ; Συμφώνησαν τα πραγματικά ποσοστά που παίρνει κάθε υποψήφιος και μετά φούσκωσαν τη συμμετοχή, κατανέμοντάς την στους υποψήφιους ανάλογα με το πραγματικό ποσοστό του) και ρωτάμε: συνιστά προοπτική επανάκαμψης ενός κόμματος το γεγονός ότι στις πολυθρύλητες προεδρικές εκλογές του συμμετείχαν 50-60 χιλιάδες νοματαίοι περισσότεροι από την προηγούμενη φορά;

Με το κλίμα που δημιουργήθηκε, με τη σπέκουλα πάνω από τη σορό της προηγούμενης αρχηγού, με όλα τα αστικά ΜΜΕ να έχουν αναγάγει την εκλογική διαδικασία του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ στο ύψιστο πολιτικό γεγονός της περιόδου που διανούουμε (ποια πανδημία, σημασία είχε τι ποσοστό θα έπαιρνε ο Πολ ο Γερουλάνος και ο Παύλος ο Χρηστίδης!), η αύξηση της συμμετοχής κατά περίπου 25% δεν σημαίνει τίποτα, αν αναλογιστούμε ότι αυτοί που φέρονται ότι ψήφισαν δεν είναι παρά λίγο παραπάνω από το μισό αυτών που ψήφισαν ΚΙΝΑΛ στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Οι άλλοι μισοί δεν συγκινήθηκαν από το δάκρυ για την πρόωρα χαμένη Φώφη και δεν στήθηκαν στις ουρές.

Μάλιστα, αν κάποιος κάνει την αυθαίρετη αναγωγή της αύξησης της συμμετοχής στις προεδρικές εκλογές σε ισοποσοστιαία αύξηση στις εθνικές εκλογές, θα «δει» ένα ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ που μόλις θα ξεπερνά το 10%. Ε, δεν το λες και… καταλυτική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού αυτό. Το κυριότερο, βέβαια, είναι πως μια τέτοια αναγωγή είναι εντελώς αυθαίρετη. Το διακύβευμα στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, θα γράφει «ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ;», «Μητσοτάκης ή Τσίπρας;», κι αυτό από μόνο του αλλάζει τα πράγματα. Ο ενδιάμεσος θα πιεστεί και από τις δυο πλευρές. Οταν στις προεδρικές κομματικές εκλογές το βασικό (για να μην πούμε το αποκλειστικό) ερώτημα που ετίθετο στους υποψήφιους ήταν «με ποιον θα συνεργαστείτε;», μπορούμε να φανταστούμε με τι επιτακτικότητα θα μπαίνει το ίδιο ερώτημα σε συνθήκες εκλογών για το σχηματισμό κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που θα σχηματίσει κυβέρνηση.

Σε τέτοιες πολωτικές συνθήκες (που τις κάνει πιο πολωτικές η τακτική Μητσοτάκη για δυο γύρους εκλογών, ώστε στον πρώτο να «καεί» η απλή αναλογική), ο τρίτος θα πιέζεται και από τις δυο μπάντες. Κι αν ο πρώτος γύρος δίνει κυβέρνηση με τη συμμετοχή του τρίτου (του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ), τότε να δείτε τι πίεση θα δεχτεί να στηρίξει τον έναν από τους δύο. Δεν είναι, λοιπόν, ρόδινο το μέλλον του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ όπως προσπαθεί να το παρουσιάσει το ίδιο, αλλά και τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ που θέλουν την ενίσχυση του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ για να αδυνατίσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ως προς το αποτέλεσμα, τώρα, νομίζουμε πως οι πασόκοι έκαναν την πιο έξυπνη επιλογή. Ο Λοβέρδος είναι «καραδεξιός» και δεν τους κάνει, ο Γιωργάκης είναι ο Γιωργάκης και επιπλέον κουβαλάει τις «αμαρτίες» του πρώτου Μνημόνιου (και της παταγώδους αποτυχίας του ΚΙΔΗΣΟ), ο Ανδρουλάκης είναι ο «άγνωστος Χ» (μολονότι έχει χρόνια στο κουρμπέτι της αστικής πολιτικής) και επιπλέον είναι και νεότερος από τον Τσίπρα. Ηταν η καλύτερη επιλογή γι’ αυτούς. Η έσχατη λύση μπας και…

Αυτό καθόρισε την άνετη νίκη του Ανδρουλάκη και όχι ο καλύτερος μηχανισμός που διαθέτει. Γιατί, δεν έχει μηχανισμό ο Παπανδρέου; Δεν έστησε μηχανισμό ο Λοβέρδος που δούλευε καιρό την υποψηφιότητά του και είχε και τεράστια στήριξη από τα κυρίαρχα ΜΜΕ και τους γκαλοπατζήδες τους (όλοι πρώτο τον έβγαζαν και ήρθε τρίτος, σχεδόν δυο μονάδες πίσω από τον Παπανδρέου και έντεκα από τον Ανδρουλάκη); Οι μηχανισμοί χρειάζονται, αλλά πρέπει να υπάρχει και «προϊόν» για να το προωθήσουν.

Μετά άρχισε η κωμωδία «Ο Γιώργος πήρε το όπλο του». Πρέπει να αιφνιδιάστηκε πλήρως ο ΓΑΠ με τις εννιά μονάδες που του έριξε κατακέφαλα ο «μικρός» (το είχε πάθει -αν και μέσα από διαφορετικές διαδικασίες- και ο Αλαβάνος από τον Τσίπρα). Και άρχισε τα λάθη. Θα μπορούσε να αποσυρθεί από το δεύτερο γύρο, «χάριν της ενότητας του κόμματος», παίρνοντας το πόστο του προέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΙΝΑΛ για την τρέχουσα βουλευτική περίοδο που ο Ανδρουλάκης δεν είναι βουλευτής (κανένας δεν θα μπορούσε να του το αρνηθεί, πρώτον γιατί ήρθε δεύτερος στις προεδρικές και δεύτερον γιατί είναι πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ), ανακοίνωσε ότι… ένας Παπανδρέου δεν παραιτείται από τη μάχη (κάτι έχει το… DNA των Παπανδρέου φαίνεται).

Η πλάκα είναι πως μια μέρα μετά, με τη σχετική φιλολογία να μαίνεται, βγήκε ο Σκανδαλίδης, ο «κονσιλιέρε» του Ανδρουλάκη, και δήλωσε ότι η διαδικασία πρέπει να ολοκληρωθεί και με τον δεύτερο γύρο, για να έχει ο νέος πρόεδρος νομιμοποίηση με πάνω από 50%. Είναι μια τακτική παγίδευσης του Παπανδρέου, με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα νικήσει ο Ανδρουλάκης (που φαίνεται πως το έχουν σίγουρο). Αν ο Παπανδρέου χάσει, πρέπει να «προσκυνήσει» τον Ανδρουλάκη. Αν δοκιμάσει να προκαλέσει διάσπαση, τότε θα κατηγορηθεί ότι τον νοιάζει μόνο η πάρτη του.

Αμέσως μετά, ο Παπανδρέου, σαν να τον τσίμπησε μύγα, παράτησε το συντροφικό και συναινετικό στιλάκι, απασφάλισε και άρχισε να την πέφτει άγρια στον Ανδρουλάκη. Τον κατηγόρησε ότι «εδοξάσθη κρυπτόμενος», ότι δεν έχει καθαρή θέση για τη Συμφωνία των Πρεσπών, ότι είναι υπέρ της κατάργησης της ομοφωνίας στην ΕΕ. Μετά θυμήθηκε ότι έκανε διορισμούς παρέα με τον νεοδημοκράτη Παπαμιμίκο, λες και αυτό ήταν προσωπική πρωτοβουλία του Ανδρουλάκη και όχι συμφωνία του Βενιζέλου με τους Σαμαρά και Κουβέλη. Το κορυφαίο το κράτησε για το τέλος. Ο Ανδρουλάκης, είπε, δεν θα είναι βουλευτής και στη Βουλή… «θα κάνει πάρτι ο Μητσοτάκης»! Ο ΓΑΠ είναι βουλευτής και ως πρώην πρωθυπουργός μπορεί να παίρνει το λόγο όποτε θέλει. Πόσες φορές αντιπαρατέθηκε με τον Μητσοτάκη ως τώρα;

Οπως αντιλαμβάνεστε, ντιμπέι(τ) δε θα γίνει. Το ζητάει μετ’ επιτάσεως ο ΓΑΠ, αλλά δεν συμφέρει τον Ανδρουλάκη, ο οποίος προηγείται καθαρά και μόνο να χάσει θα μπορούσε από μια απευθείας τηλεοπτική αντιπαράθεση-ξεκατίνιασμα, στη διάρκεια της οποίας θα είναι αναγκασμένος να απαντά στις συνεχείς κατηγορίες του Παπανδρέου. Οπως φάνηκε και από το ντιμπέι(τ) του πρώτου γύρου (στο οποίο, ως γνωστόν, δεν πήγε ο ΓΑΠ), ο Ανδρουλάκης δεν είναι τόσο έμπειρος επικοινωνιακά και από την άλλη έπαιζε απλώς «για να κρατήσει το σκορ», αποφεύγοντας λάθη, με αποτέλεσμα να είναι γενικόλογος και ανούσιος. Γιατί, λοιπόν, να κάνει το ίδιο σ’ ένα δεύτερο ντιμπέι(τ), υπό δυσμενέστερους γι’ αυτόν όρους, και να μην κοιτάξει να κρατήσει και να μεγαλώσει τη διαφορά στο δεύτερο γύρο με σόλο εμφανίσεις;

Οπως αντιλαμβάνεστε, η κωμωδία θα συνεχιστεί και από το βράδυ της ερχόμενης Κυριακής και τις επόμενες μέρες. Γι’ αυτά, όμως, θα έχουμε την ευκαιρία να τα ξαναπούμε.

ΥΓ1. Αν μας άρεσε ο τζόγος, θα στοιχηματίζουμε ότι πρόεδρος της ΚΟ του ΚΙΝΑΛ θα οριστεί ο Σκανδαλίδης. Οχι μόνο γιατί είναι ο μέντορας του Ανδρουλάκη, αλλά και γιατί είναι η λύση που θα προκαλέσει τις λιγότερες τριβές, καθώς ο Σκανδαλίδης δεν ήταν υποψήφιος και φρόντισε να μην εκτεθεί δημόσια υπέρ του Ανδρουλάκη (άλλο τι έκανε στο παρασκήνιο). Περιμένουμε να δούμε την αντίδραση του ΓΑΠ (ο Λοβέρδος δεν νομίζουμε πως θα αντιδράσει).

ΥΓ2. Αν ο Ανδρουλάκης παραιτηθεί από ευρωβουλευτής, πρώτος αναπληρωματικός είναι ο Νίκος Παπανδρέου. Κάτι μας λέει ότι ο Ανδρουλάκης δεν θα παραιτηθεί, αλλά απλώς θα αραιώσει την παρουσία του στο Ευρωκοινοβούλιο.

ΥΓ3. Κίνηση απεμπλοκής και «επανεκκίνησης» του ΓΑΠ θα μπορούσε να είναι μια μίνι διάσπαση (τη σφραγίδα του ΚΙΔΗΣΟ την έχει ακόμα) και μετά προεκλογική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν το αποφασίσει, δε θα δυσκολευτεί καθόλου να βρει ή να κατασκευάσει μια αφορμή.