Η γενική γραμμή του Δικαστηρίου ήταν μια: " Άπαντες ένοχοι".

 

Ένοχοι γιατί το Δικαστήριο έκρινε ότι η άνωθεν εντολές δεν απαλλάσσουν τους δράστες από τα εγκλήματά τους. Τούτο διότι, με την συνεχή μετάθεση ευθυνών στους ανωτέρους, οι κατώτεροι θα γλίτωναν και η ενοχή θα έπρεπε να αποδοθεί μόνο στους "πρωτόπλαστους". 

Αυτό θα γινόταν "φρούριο" υποκρισίας, που μέσα του θα κρυβόταν ο κάθε εγκληματίας.

Επομένως η ευθύνη καθενός που εγκληματεί σε βάρος του λαού, είτε αυτός είναι ο αρχηγός ή το κατώτερο όργανο, είναι ακέραιη.

Δεν μπορεί επί παραδείγματι, ακόμη και ο απλός "στρατιώτης" της ΕΛ.ΑΣ να επικαλεστεί ότι είχε εντολές να καταπιέζει, να  επιβάλλει πρόστιμα, που η πληρωμή τους στερεί το φαγητό από τις οικογένειες, να απαγορεύει σε πολίτη να κινηθεί ελεύθερα, να παραβιάζει το Σύνταγμα, να αρπάζει διαδηλωτές και να τους στερεί την ελευθερία, επειδή "είχε εντολές" από κάποιον αντιστράτηγο, που κι αυτός είχε  εντολές από κάποιον ,κάθε φορά, Θεοδωρικάκο κι εκείνος από με τη σειρά του από κάποιον Μητσοτάκη. 

Ο ανώτερος  με την δική του ευθύνη του κι ο κατώτερος με τη δική του ευθύνη.

Η πείρα έχει αποδείξει ότι τα κατώτερα όργανα έχουν επιδείξει πιο βάναυση συμπεριφορά, για να αποδείξουν την γλοιώδη "ικανότητά" και πίστη τους.

Αυτά που συμβαίνουν σήμερα στη χώρα, συνιστούν εγκλήματα κατά του λαού και δεν καμουφλάρονται πίσω από τις ακίδες του κορωνοϊού που χρησιμοποιείται δεόντως.

Ας θέσουμε ένα ερώτημα:  Αν αποδειχτεί ότι όλα αυτά ήταν ένα επωφελές, για τις τσέπες κάποιων, παιχνίδι , τότε ποια θα πρέπει να είναι η τύχη όποιου τυράννησε τους πολίτες ;

Θα του επιτραπεί να επικαλεστεί το επιχείρημα που απορρίφθηκε από το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης : " Εγώ εκτελούσα εντολές" ;