Ουκρανία:Στις δύσκολες εποχές που ζούμε δεν περισσεύει κανείς

Από τη στιγμή που ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος τα επαναστατικά υποκείμενα πρέπει να πάρουν θέση και συχνά οι καταστάσεις είναι σύνθετες και δυσκολεύουν τη λήψη αποφάσεων.

Είναι άλλο ένας παγκόσμιος πόλεμος όπου συγκρούονται ιμπεριαλιστικοί γίγαντες, είναι άλλο ένας πόλεμος εθνικοαπελευθερωτικός, είναι άλλο ένας πόλεμος εμφύλιος και ταξικός όπου διακυβεύεται το ποιος ποιον κ.λπ..

Σε κάθε περίπτωση υπάρχει η παγίδα του πασιφισμού, δηλαδή ο κίνδυνος να ειδωθεί ο όποιος πόλεμος με έναν επιφανειακό ανθρωπισμό που αδυνατεί να δει τα αίτια και διαλαλεί μία γενικόλογη ειρήνη.

Επομένως, πρέπει κάθε φορά, για να πούμε το χιλιειπωμένο αλλά αληθινό, να εξετάζουμε τη συγκεκριμένη κατάσταση. Δεν υπάρχουν γενικές συνταγές που εφαρμόζονται σε κάθε περίπτωση. Υπάρχει, εντούτοις, ένα βασικό ερώτημα που κάθε φορά αναζητά απάντηση: η κατάληξη ενός πολέμου προς εκείνη ή την άλλη πλευρά θα είναι προς όφελος των λαϊκών μαζών και με ποιο τρόπο;

Ο Λένιν έγραφε: «Ο Μαρξισμός απαιτεί από μας τον πιο ακριβή, αντικειμενικά επαληθεύσιμο υπολογισμό του συσχετισμού των τάξεων και των συγκεκριμένων ιδιομορφιών της κάθε ιστορικής στιγμής. Εμείς οι μπολσεβίκοι, προσπαθούσαμε να είμαστε πάντοτε πιστοί σ΄ αυτή την απαίτηση, που είναι απόλυτα υποχρεωτική από την άποψη κάθε επιστημονικής θεμελίωσης της πολιτικής. “Η διδασκαλία μας δεν είναι δόγμα, μα καθοδήγηση για δράση”- έτσι έλεγαν πάντα ο Μαρξ και ο Ένγκελς, που δίκαια ειρωνεύονταν την αποστήθιση και την απλή επανάληψη “διατυπώσεων” ικανών να προδιαγράφουν τα γενικά καθήκοντα, που τροποποιούνται αναπόφευκτα από την συγκεκριμένη οικονομική και πολιτική κατάσταση της κάθε ιδιαίτερης περιόδου του ιστορικού προτσές».

Λένιν: «Υπάρχουν όμως στιγμές που είσαι υποχρεωμένος -όταν υπάρχει κίνδυνος να προξενηθεί ανεπανόρθωτο κακό και στο Κόμμα και στην επανάσταση- να βάλεις το ζήτημα ορθά-κοφτά και να ονομάσεις τα πράγματα με το πραγματικό τους όνομα» [Άπαντα, τ. 35, σ. 343].

Πώς θα μπορούσε κάποιος να φερθεί με τέτοια αδιακρισία, γνωρίζοντας ότι ο πόλεμος κατά του Ντονμπάς διεξάγεται εδώ και οκτώ χρόνια και έχει ήδη στοιχίσει τη ζωή σε 15.000 ανθρώπους, κυρίως αμάχους;

Η λαϊκότητα αυτών των δημοκρατιών γεννήθηκε και καθορίστηκε από την απροθυμία του λαού να υποταχθεί στην επιβολή των φασιστών, από την απροθυμία του να επαναλάβει τη μοίρα του πυρπολημένου Οίκου των Συνδικάτων στην Οδησσό

Φαίνεται να ξεχνάμε το συμπέρασμα του Λένιν ότι ο καπιταλισμός έχει πλέον ξεχωρίσει μια χούφτα ιδιαίτερα πλούσιων και ισχυρών κρατών που λεηλατούν ολόκληρο τον κόσμο.

Σήμερα είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής που ηγούνται αυτής της χούφτας. Οι υπόλοιποι παίζουν το ρόλο των υποζυγίων. Δεν συμφωνείτε; 

Είναι άραγε η Ελλάδα μια ιμπεριαλιστική χώρα;

 Ή ακόμη και οι πολύ πιο ισχυρές χώρες της ΕΕ; Σε γενικές γραμμές, καμία από αυτές τις χώρες δεν μπορεί σήμερα να μην υπακούσει στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν μπορεί να επιδείξει ανεξαρτησία, γεγονός που επιβεβαιώνεται με θαυμαστό τρόπο από την όλη πρακτική της επιβολής κυρώσεων κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας

Η ανάλυση των γεγονότων δείχνει ότι αν η Ρωσία δεν διέθετε πυρηνικά όπλα, θα μπορούσε κάλλιστα να έχει υποστεί τη μοίρα της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ και της Λιβύης.

Σύμφωνα με τα λόγια του Λένιν, «Μπροστά μας βρίσκεται τελείως γυμνός ο ιμπεριαλισμός που ούτε το θεωρεί καν απαραίτητο να σκεπαστεί με κάτι, πιστεύοντας πως κι έτσι είναι μεγαλοπρεπής» [Άπαντα, τ. 42, σ. 63].

Ταυτόχρονα, ο σοβινισμός στην πιο ωμή του μορφή εκδηλώνεται σήμερα με τους ισχυρισμούς των Αμερικανών προέδρων περί αυτοκρατοριών του κακού, περί χωρών-παριών, περί ιδιαίτερης ευθύνης των ΗΠΑ για την τύχη ολόκληρου του κόσμου με το συμπέρασμα ότι τους έχει δοθεί το δικαίωμα να αποφασίζουν για τα πάντα!

Όπως δίδαξε ο Λένιν είναι ανέφικτη η νίκη μόνο με την πρωτοπορία. Είναι απαραίτητο να προσελκύουμε και να χρησιμοποιούμε κάθε δύναμη, οφείλουμε να χτυπάμε τους φασίστες με όλα τα όπλα.

Μαθαίνουμε από τους Μπολσεβίκους και τον Λένιν: «Μπορείς να νικήσεις έναν πιο ισχυρό αντίπαλο, μόνο εντείνοντας στο έπακρο τις δυνάμεις και χρησιμοποιώντας υποχρεωτικά, με την πιο μεγάλη επιμέλεια, φροντίδα, προσοχή και επιδεξιότητα κάθε, έστω και την ελάχιστη, «ρωγμή» ανάμεσα στους εχθρούς, κάθε αντίθεση συμφερόντων ανάμεσα στην αστική τάξη των διαφόρων χωρών, ανάμεσα στις διάφορες ομάδες ή κατηγορίες της αστικής τάξης στο εσωτερικό της κάθε χώρας — όπως και κάθε, έστω και την ελάχιστη, δυνατότητα να αποκτήσεις μαζικό σύμμαχο, έστω και προσωρινό, ταλαντευόμενο, ασταθή, αβέβαιο και συμβατικό.

Όποιος δεν το κατάλαβε αυτό, δεν κατάλαβε ούτε κόκκο από το μαρξισμό και από τον επιστημονικό, σύγχρονο, σοσιαλισμό γενικά» [Άπαντα, τ . 41, σ. 55].

Ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας επί της ουσίας είναι πόλεμος ανάμεσα στη Ρωσία και τον αμερικανατοϊκό άξονα. Επομένως, η ήττα αυτού του άξονα θα έχει τεράστια πολιτική σημασία. 

Το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ είναι οι δυνάστες της ανθρωπότητας με αναρίθμητες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και παρεμβάσεις πολιτικού, οικονομικού και στρατιωτικού περιεχόμενου. Με σφαγές σε όλα τα μήκη και πλάτη της υδρογείου. Με δίκτυο στρατιωτικών βάσεων που υπερβαίνουν τις 800 σε όλο τον κόσμο. Αυτός είναι ο μεγάλος εχθρός και για τον ελληνικό λαό. Αυτός ο πόλος είναι που πρέπει να ηττηθεί.

Ανεξάρτητα με το αν ο Πούτιν χρησιμοποιεί ως πρόσχημα τον αντιφασισμό, το τσάκισμά του έχει σημασία.

»Όποιος περιμένει μια “καθαρή” κοινωνική επανάσταση δε θα τη δει ποτέ του. Αυτός είναι επαναστάτης στα λόγια που δεν καταλαβαίνει τι θα πει αληθινή επανάσταση» Λένιν Β. Ι., Τα αποτελέσματα της συζήτησης για την αυτοδιάθεση, Άπαντα, τ. 30, σελ. 54, εκδ. Σύγχρονη Εποχή.

Στις δύσκολες εποχές που ζούμε δεν περισσεύει κανείς