Εμπλοκή της χώρας

 

Με μια λακωνική δήλωση ο υπ. Εθνικής Άμυνας Ν. Δένδιας ανακοίνωσε τη στρατιωτική συμμετοχή της χώρας μας στην εμπόλεμη ζώνη της Ερυθράς Θάλασσας. «Κατόπιν εντολής του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, ζήτησα από τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ Στρατηγό Κωνσταντίνο Φλώρο και τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, Αντιναύαρχο Ιωάννη Δρυμούση ΠΝ, να συμμετάσχει Φρεγάτα του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού στην πολυεθνική Επιχείρηση “Prosperity Guardian”, για την προστασία των εμπορικών πλοίων, της ζωής των ναυτικών, της παγκόσμιας οικονομίας».

Δυο μόλις μέρες χρειάστηκε να περάσουν από την ανακοίνωση τύπου του Γραμματέα Άμυνας του Πεντάγωνου (18/12/2023) για τη συγκρότηση πολεμικής ναυτικής επιχείρησης στην Ερυθρά Θάλασσα ώστε η κυβέρνηση της ΝΔ να σπεύσει να δηλώσει τη συμμετοχή της χώρας. Τι και αν μέχρι σήμερα δεν έχει ξεκαθαρίσει ποιες χώρες και με τι όρους θα συμμετέχουν, τι και αν δημοσιεύματα του αστικού τύπου αναφερόμενα στα προβλήματα που έχουν αναδειχθεί σχετικά με την επιχείρηση φέρουν τον τίτλο «μπορεί να ναυαγήσει πριν καν ξεκινήσει» ή παρόμοιους, η χώρα μας με «εντολή Μητσοτάκη» εμπλέκεται άμεσα και στρατιωτικά πλέον στην ευρύτερη εμπόλεμη ζώνη που ανοίγεται πέρα από τα νότια σύνορά της και περιλαμβάνει τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και τη Ζώνη του Σαχέλ. Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή αντιδραστική εξέλιξη, που εμπλέκει τον λαό μας σε νέους πρωτόγνωρους κινδύνους για το μέλλον και τη ζωή του. Ως τέτοια πρέπει να αξιολογηθεί η εξέλιξη αυτή από κάθε δημοκράτη και προοδευτικό άνθρωπο, αλλά πριν από όλους από τις δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά και το κίνημα.

Η εμπλοκή της χώρας με αυτόν τον τρόπο αποτελεί φυσική συνέχεια του βαθέματος της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και της υποτέλειας, που έχει μετατρέψει τη χώρα σε αμερικανοΝΑΤΟϊκή βαση, σε κόμβο του γεωπολιτικού σχεδιασμού των ΗΠΑ, σε στρατιωτικό γρανάζι και εξάρτημα της πολεμικής τους μηχανής. Αποτελεί την πραγμάτωση των συμβολικών πολιτικών δηλώσεων προς τους Αμερικάνους αξιωματούχους, όπως «παραδίδουμε την Ελλάδα στα χέρια σας» και «θα ματώσουμε ξανά, αν χρειαστεί, δίπλα σας». Έρχεται ως φυσικό επακόλουθο της προώθησης του γεωπολιτικού σχεδιασμού των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή, των αμερικανόπνευστων γεωπολιτικών «συμμαχικών αξόνων» Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου, Ισραήλ, αλλά και της πολιτικής στήριξης στο σιωνιστικό φασιστικό κράτος του Ισραήλ, που με ναζιστικές μεθόδους γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης σφαγιάζει τον παλαιστινιακό λαό.

Η επιχείρηση «Prosperity Guardian», σύμφωνα με την πρώτη ανακοίνωση του υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ περιλαμβάνει «το Ηνωμένο Βασίλειο, το Μπαχρέιν, τον Καναδά, τη Γαλλία, την Ιταλία, τις Κάτω Χώρες, τη Νορβηγία, τις Σεϋχέλλες και την Ισπανία, για να αντιμετωπίσουν από κοινού τις προκλήσεις ασφαλείας στη νότια Ερυθρά Θάλασσα και στον Κόλπο του Άντεν…». Αργότερα, ο ίδιος μας πληροφόρησε ότι με τη συμμετοχή της Ελλάδας και της Αυστραλίας ο αριθμός των χωρών φτάνει τις 20, ωστόσο οι 8 από αυτές δεν επιθυμούν τη δημοσιοποίηση τους. Εδώ βέβαια ξεκινούν τα παρατράγουδα με τις ανακοινώσεις βασικών χωρών, όπως η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία, που ουσιαστικά δεν αποδέχονται να μπουν υπό την ομπρέλα «Συνδυασμένων Ναυτικών Δυνάμεων (CMF) και την ηγεσία της Task Force 153», δηλαδή υπό την αμερικανική διοίκηση. Το γαλλικό υπουργείο Άμυνας αναφέρει στην ανακοίνωσή του ότι ήδη επιχειρεί στην περιοχή και ότι τα πλοία παραμένουν υπό γαλλική διοίκηση. Το ιταλικό, αντιστοίχως, ότι η παρουσία του πολεμικού ναυτικού στην περιοχή διασφαλίζει το εθνικό συμφέρον και δεν είναι μέρος της επιχείρησης, ενώ το ισπανικό ότι θα συμμετάσχει μόνο σε αποστολές υπό την ηγεσία του ΝΑΤΟ ή σε επιχειρήσεις που συντονίζονται από την Ε.Ε.

Παράλληλα, άνοιξε η συζήτηση στο πλαίσιο της Ε.Ε. για τη συγκρότηση αντίστοιχης δικής της επιχείρησης στην Ερυθρά Θάλασσα. Σύμφωνα με δημοσίευμα του politico, οι διαδικασίες αναμένεται να ολοκληρωθούν ως τα τέλη του Φλεβάρη και η επιχείρηση να είναι υπό γαλλική διοίκηση. Ερωτηματικό παραμένει η στάση της Γερμανίας, που ενώ είναι η τρίτη ισχυρότερη χώρα στο εμπόριο ετησίως, δεν συμμετέχει στην «Prosperity Guardian». Ωστόσο, οι καθυστερήσεις της γερμανικής κυβέρνησης οδήγησαν τους Γερμανούς βιομήχανους σε ηχηρή παρέμβαση, ώστε η γερμανική κυβέρνηση «να αναλάβει την ευθύνη, χωρίς περαιτέρω καθυστερήσεις και να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες, μαζί με τους συμμάχους μας…».

Προφανώς, για το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα συνολικά, αλλά και για τα ιμπεριαλιστικά μονοπώλια ειδικά, είναι σοβαρό πρόβλημα να διαταράσσεται η εφοδιαστική αλυσίδα και η μεταφορά πρώτων υλών και εμπορευμάτων. Πιο σημαντικό, μάλιστα, από τη σφαγή του παλαιστινιακού λαού. Γι’ αυτό άλλωστε το Σ.Α. του ΟΗΕ ενώ δεν έχει βγάλει ένα ψήφισμα για κατάπαυση του πυρός στην Παλαιστίνη, έβγαλε ψήφισμα για την κατάπαυση των επιθέσεων των Χούθι στα πλοία, καθώς και να τηρηθεί από όλες τις χώρες το εμπάργκο όπλων προς αυτούς. Το ψήφισμα που ενέκρινε την περασμένη Τετάρτη συντάχθηκε από ΗΠΑ και Ιαπωνία, πέρασε με 11 ψήφους υπέρ, κανένα κατά, αλλά με τέσσερις αποχές (Ρωσίας, Κίνας, Αλγερίας, Μοζαμβίκης) και ουσιαστικά αποτελεί το «νομιμοποιητικό» έγγραφο του ΟΗΕ για την επιχείρηση των ΗΠΑ στην Ερυθρά Θάλασσα.

Ο Ρώσος πρεσβευτής στα Ηνωμένα Έθνη δήλωσε στη συζήτηση ότι «Δεν μπορούμε παρά να ανησυχούμε για την τρέχουσα κατάσταση στην Ερυθρά Θάλασσα. (…) Όμως ανησυχούμε επίσης διότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους επιλέγουν, όπως συχνά, μονομερή λύση με τη χρήση βίας».

Όπως προφανώς, σημαντικά είναι τα κέρδη των αμερικάνικων κολοσσών πετρελαίου που από την κρίση στην Ερυθρά Θάλασσα έχουν εκτοξεύσει τις εξαγωγές τους στην Ευρώπη μέσω του Ατλαντικού, που αποτελεί πλέον τον ασφαλέστερο και φθηνότερο δρόμο.

Αυτό, όμως που πραγματικά διακυβεύεται στην Ερυθρά Θάλασσα είναι ποιος θα την ελέγξει, ελέγχοντας ταυτόχρονα τη Διώρυγα του Σουέζ και το πέρασμα Μπαμπ ελ Μαντέμπ στον Κόλπο του Άντεν. Πρόκειται, δηλαδή, για την έκφραση του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού στην περιοχή, αλλά και του ρόλου των περιφερειακών δυνάμεων, όπως το Ιράν, που στέλνει 100 πλοία με εκτοξευτές ρουκετών να συνοδεύσουν την πολεμική φρεγάτα που ήδη επιχειρεί στην Ερυθρά Θάλασσα.

ΟΙ ΗΠΑ, αξιοποιώντας τα δεδομένα που προκύπτουν από τον πόλεμο του Ισραήλ στην Παλαιστίνη αναδιαμορφώνουν την παρέμβασή τους στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Αφρικάνικης Ηπείρου. Ιδιαίτερα για την Αφρική, επιδιώκουν να καλύψουν το κενό που αφήσαν το προηγούμενο διάστημα και το οποίο έχουν σπεύσει να καλύψουν Κίνα και Ρωσία, ενώ σημαντικός είναι ο ρόλος των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών στην περιοχή και ιδιαίτερα της Γαλλίας.

Ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός απειλεί να βάλει μπουρλότο σε όλη την περιοχή, διευρύνοντας απότομα την εστία γύρω από την Παλαιστίνη. Μέσα στο φλεγόμενο πεδίο του πολέμου, η άρχουσα τάξη και οι πολιτικοί της εκφραστές εμπλέκουν τον λαό και τη χώρα. Μόνη διέξοδος η ανάπτυξη αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.