Παρέλαση της ευτέλειας, του τίποτα και της χείριστης ατάκας

 

2η Ιουνίου σήμερα. Σε επτά μέρες διεξάγονται οι ευρωεκλογές και τον επόμενο μήνα συμπληρώνονται πέντε χρόνια από την ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας (το 2019) από τη ΝΔ και τον Κυρ. Μητσοτάκη. Στην τελευταία και πιο «ζωηρή» φάση της προεκλογικής περιόδου, με τα μαντάτα για το κόμμα της ΝΔ να είναι μάλλον δυσάρεστα μετά τον εκλογικό «θρίαμβο» της προηγούμενης χρονιάς, η πολιτική αντιπαράθεση στην αστική πολιτική σκηνή εξαντλείται σε επικοινωνιακά τεχνάσματα και ανούσιες αντιπαραθέσεις, σε μια παρέλαση της ευτέλειας, του τίποτα και της χείριστης ατάκας, ιδιαίτερα στα περίφημα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και με πρωθυπουργικές «πρωτοβουλίες», όπως οι επιστολές-κοροϊδία, για την ακρίβεια τάχαμου, προς την Ούρσουλα της ΕΕ, που προσπαθούν, ματαίως, να δημιουργήσουν εντυπώσεις φιλολαϊκότητας. Όλα τα σοβαρά ζητήματα που αφορούν τη ζωή, το παρόν και το μέλλον των ευρωπαϊκών λαών και του λαού μας έχουν εξοβελιστεί από τη δημόσια συζήτηση.

Ενώ συνταρακτικές, κρίσιμες εξελίξεις σημειώνονται σε ολόκληρο τον κόσμο και στην περιοχή μας, αυτές αποκρύβονται, αποσιωπούνται. Ο ασφυκτικός έλεγχος της πληροφόρησης που έχει επιβληθεί τα τελευταία χρόνια γίνεται ασφυκτικότερος μπροστά στις επικείμενες κάλπες. Και η εικονική πραγματικότητα, που προβάλλεται επίμονα από όλα σχεδόν τα κανάλια της δήθεν πληροφόρησης, διανθίζεται με συστηματική ψευδολογία κατάφωρης παραποίησης της πραγματικότητας για να προστατέψει τα συμφέροντα αυτών που εξουσιάζουν αυτόν τον τόπο. Με τα ψευτοδιλήμματα και τους συνήθεις εκβιασμούς να ορθώνονται απέναντι στο εκλογικό σώμα σε μια προσπάθεια ενσωμάτωσης της διάχυτης αγανάκτησης του λαού και της νεολαίας και ελέγχου της αμφισβήτησης, των ανησυχιών και της αποδοκιμασίας τους, ώστε να διασφαλιστεί η σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος και η απρόσκοπτη διαιώνιση της αντιλαϊκής πολιτικής.

Όλη αυτή η διαχείριση δεν είναι παρά ο φόβος των κρατούντων μπροστά στην αλήθεια, όλων των αστικών κομμάτων, διαχειριστών ή επίδοξων διαχειριστών της κυβερνητικής εξουσίας, της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και λοιπών. Είναι η ανησυχία, επιπλέον, της ΝΔ μπροστά σε ένα εκλογικό αποτέλεσμα που μπορεί να αμφισβητήσει έμπρακτα το κυρίαρχο αφήγημα για την πιο «αποτελεσματική» κυβέρνηση και τον πιο «ικανό» πρωθυπουργό. Γιατί μπορεί οι ευρωεκλογές να μην αποβλέπουν στο σχηματισμό κυβέρνησης, διαμορφώνουν όμως το πολιτικό κλίμα σταθεροποίησης ή αμφισβήτησης των πολιτικών συσχετισμών.

Η ΕΕ της σκληρής καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και του πολέμου

Όταν στη «Νέα Ελλάδα» του Κυρ. Μητσοτάκη η θέση της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας γίνεται όλο και πιο ευάλωτη και η ανασφάλεια θεριεύει, όταν η ακρίβεια σαρώνει το λαϊκό εισόδημα και η στεγαστική κρίση παίρνει μεγάλες διαστάσεις, όταν τσακίζονται το Δημόσιο Σύστημα Υγείας και η Κοινωνική Πρόνοια και χτυπιέται η Δημόσια Παιδεία και ο Πολιτισμός, όταν τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες λεηλατούνται, όταν η Ελλάδα ξεπουλιέται από τη μια άκρη ως την άλλη και γίνεται πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, η κυβερνητική επιχείρηση λαϊκής παραπλάνησης συγκρούεται μετωπικά και συντρίβεται από τη δραματική αυτή πραγματικότητα.
Στην Ελλάδα καμιά κανονικότητα, καμιά σταθερότητα, καμιά οικονομική ανάπτυξη δεν υφίσταται. Όλη αυτή η κυρίαρχη προπαγάνδα αποτελεί άθλιο εμπαιγμό απέναντι στο χειμαζόμενο ελληνικό λαό. Όσο για την πρωθυπουργική έπαρση για την ισχυρή τάχα Ελλάδα-πρωταγωνίστρια στην Ευρώπη δεν είναι παρά ένα κακέκτυπο της πάλαι ποτέ ισχυρής Ελλάδας του Κ. Σημίτη, με τη γνωστή εξέλιξη…

Όταν σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση η φτώχεια και η ανεργία φουντώνουν, τα εργασιακά δικαιώματα και οι λαϊκές ελευθερίες συρρικνώνονται, όταν χυδαία αντικομμουνιστικά μνημόνια ψηφίζονται και μπαίνουν σε εφαρμογή, όταν ορθώνονται όλο και πιο ψηλά τείχη απέναντι στα μεταναστευτικά ρεύματα που συνεχώς αυξάνονται από την εντεινόμενη ιμπεριαλιστική βία και εκμετάλλευση, όταν οι αποφάσεις για στρατιωτικοποίηση και «οικονομία πολέμου» πληθαίνουν και η Ακροδεξιά σηκώνει απειλητικά κεφάλι, όταν το ευρωπαϊκό ιμπεριαλιστικό ιερατείο τροφοδοτεί τον πόλεμο στην Ουκρανία και τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού στη Γάζα, όλη η κυρίαρχη εγχώρια προπαγάνδα για την ΕΕ της ευημερίας τάχα, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ειρήνης, των ελευθεριών και των δικαιωμάτων κονιορτοποιείται από το πραγματικό βάρβαρο πρόσωπο της ΕΕ της σκληρής καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και του πολέμου. Της ΕΕ που μόνο το «κοινό μας σπίτι» δεν είναι, αλλά ένα αντιδραστικό οικοδόμημα όπου τα ισχυρά κράτη επιβάλλουν τα συμφέροντά τους στις αδύναμες και ευάλωτες χώρες, όπως η Ελλάδα. Τα τρία Μνημόνια είναι πάντα εδώ και ετοιμάζονται και νέα. Οι διακηρύξεις του Κυρ. Μητσοτάκη για συνέχιση του «μεταρρυθμιστικού» έργου δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία.