Στα όργανα, στα όργανα…

Οταν σε αποδοκιμάζει ακόμα και ο δημιουργός και μέντοράς σου, τι άλλο σου μένει εκτός από την παραίτηση; «Απογοητεύτηκα από τη συνέντευξή σου», φέρεται να είπε (στη χτεσινή κοινή συνεδρίαση του πολιτικού συμβούλιου και της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ) στον Ανδρουλάκη ο Σκανδαλίδης, ο άνθρωπος που τον πήρε νεαρό πασπίτη της Ξάνθης και τον έμαθε να περπατάει στους διαδρόμους της Χαριλάου Τρικούπη, μέχρι να τον κάνει αρχηγό του κόμματος, κόντρα στον Γιωργάκη Παπανδρέου. Και συνέχισε (πάντα σύμφωνα με τις διαρροές): «Αν δεν μπορείς να εγγυηθείς τη λειτουργία του κόμματος, δημοκρατία και διάλογο, να προχωρήσεις στις αναγκαίες διαδικασίες, εκλογή ηγεσίας από τη βάση». 

Ενας άλλος από τους δημογέροντες του ΠΑΣΟΚ, ο Πέτρος Ευθυμίου, τον παρομοίασε με τον… Κιμ Γιονγκ Ουν και τον προειδοποίησε να μην κοπιάρει τσιτάτα του Ανδρέα Παπανδρέου γιατί θα καταντήσει πολιτικός νάνος! Υπήρξε βομβαρδισμός και από τους υπόλοιπους. Εκτός από τον Κωνσταντινόπουλο, άμεση προσφυγή σε εκλογή νέου αρχηγού ζήτησαν ο Ευθυμίου, ο Χριστοδουλάκης, ο Γερουλάνος, η Γιαννακοπούλου. Ακόμα και η Λιακούλη, ένθερμη υποστηρίκτρια του Ανδρουλάκη, ο οποίος την έκανε γραμματέα της κοινοβουλευτικής ομάδας, του τα έχωσε, παριστάνοντας τη Μελίνα: «Δεν αρέσουμε. Απαιτούνται ατζέντα και συλλογικότητα. Το μήνυμα ήταν θολό. Χρέος η ανασυγκρότηση».

Ο δε Δούκας, που δεν είναι μέλος κανενός από τα δύο όργανα, του έστειλε το μήνυμα από μια εκδήλωση βιβλιοπαρουσίασης: «Εγώ θέλω ο χώρος στον οποίο πάντα ανήκω, θέλω το ΠΑΣΟΚ και η ευρύτερη δημοκρατική παράταξη να μπορέσει να κερδίσει το στοίχημα τώρα. Και θα κάνω ό,τι μπορώ για αυτό. […] Μου λένε ορισμένοι. Ας αφήσουμε τα πράγματα να ωριμάζουν σιγά σιγά, ας υπομένουμε αυτήν τη διαδικασία στασιμότητας. Αφησε τη σήψη να εξελίσσεται. Κάθισε στο γραφείο σου αναπαυτικά και μην ασχολείσαι. Μου επιτέθηκαν μάλιστα επειδή τολμάω ακόμα και να αγωνιώ. Απέναντι σε αυτές τις απόψεις,
υποστηρίζω μια διαφορετική κλίμακα χρόνου. Η ιστορία γράφεται με ασυνέχειες και τομές που αλλάζουν τον ρου των εξελίξεων. Χρειάζεται ένα άλμα γρηγορότερο από τη φθορά, που λέει και ο Ελύτης. Αυτή η προσπάθεια δεν είναι χωρίς κόστος. Εγινα και παραμένω στόχος επιθέσεων. Ομως, δεν με πτοούν. Δεν πρόκειται να κάνω πίσω. Δεν υποχωρώ». 

Περισσότερο από τις ευθείες επιθέσεις των άλλων, ο Ανδρουλάκης πρέπει να φοβήθηκε τα… αγαπησιάρικα του Γιωργάκη: «Να μπορέσουμε να ενώσουμε και να ηγεμονεύσουμε στο χώρο της Κεντροαριστεράς». Δεν είναι χτεσινός στο ΠΑΣΟΚ ο Ανδρουλάκης, γι’ αυτό και ξέρει καλά πως ο ΓΑΠ είναι σαν τον σκορπιό που κεντρίζει ακόμα και τον ευεργέτη του, γιατί «αυτή είναι η φύση του». Οταν ο ΓΑΠ μιλάει για ενότητα, σημαίνει πως κάτι ετοιμάζει και απλά δε θέλει να εκδηλωθεί τώρα.

Πριν από λίγες μέρες, ο Ανδρουλάκης πούλαγε αρχηγικό νταηλίκι σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ: «Δεν θα δεχτώ ούτε ρεσάλτα ούτε τυχοδιωκτισμούς. Ολα θα γίνουν θεσμικά… Δεν είμαστε ζούγκλα και δεν θα γίνουμε ζούγκλα, δεν θα το επιτρέψω. Θα τα κάνουμε όλα θεσμικά. Μόλις κλείσει ο θεσμικός διάλογος και οι αποφάσεις, όποιος βγει με τοξικό λόγο, εσωστρέφεια και διχόνοια θα βρεθεί εκτός του ΠΑΣΟΚ. Και το λέω ευθαρσώς. Θα πάρουμε αποφάσεις στην ΚΕ. Οποιος την επόμενη μέρα συνεχίσει το παιχνίδι της διχόνοιας και της τοξικότητας θα μείνει εκτός ΠΑΣΟΚ. Δεν δέχομαι το πισωγύρισμα σε νοοτροπίες που μας οδήγησαν στο 4%». Κι όταν τον ρώτησαν αν μπορεί να δούμε διαγραφές μετά την ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, πήρε το πιο μοβόρικο ύφος του και είπε: «Βέβαια, ξεκάθαρα».

Χτες, εμφανίστηκε με κατεβασμένα αυτιά. «Το κόμμα είχε αρρυθμίες. Αναλαμβάνω την ευθύνη για ό,τι δεν πήγε καλά. Προσπάθησα να είμαι αξιοπρεπής έναντι όλων. Δεν είχα δεύτερες σκέψεις για τίποτα». Τους… έπεισε και συνέχισε παραπονιάρικα: «Δέχομαι κάθε κριτική επί του αποτελέσματος. Αλλο όμως να λες ότι δεν ανεβήκαμε ποσοστιαία όσο θα θέλαμε κι άλλο να παρουσιάζεις μια εικόνα κατάρρευσης και καταστροφής, παίρνοντας τα φώτα της δημοσιότητας από τους πραγματικούς ηττημένους των εκλογών. Ο κ. Μητσοτάκης είχε πει ότι κάθε ψηφοδέλτιο έχει πάνω το όνομά του και η ΝΔ υπέστη τη μεγαλύτερη εκλογική ήττα. Ακούω ότι χάσαμε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ήττα, η διαφορά των 24 μονάδων, που μας χώριζε από τον ΣΥΡΙΖΑ, να έχει γίνει δύο; (σ.σ. το ίδιο λέει και ο Κασσελάκης, ότι κατέβασε δέκα μονάδες τη διαφορά από τη ΝΔ) Το 13% είναι αποτέλεσμα του δικού μας αγώνα. Χωρίς στήριξη συμφερόντων και χωρίς μιντιακό ούριο άνεμο».

Aσυγκίνητοι οι μνηστήρες και ενθαρυμμένοι από τα λόγια των δημογερόντων (σ’ αυτούς πρέπει να προσθέσουμε και τον Πρωτόπαπα, που δεν είναι στο όργανο, όμως είναι ο εξ απορρήτων του Δούκα, καθοδηγητής του στα οργανωτικά), τον άρχισαν στις γρήγορες.

«Πρόεδρε, επειδή είπες ότι δεν θα δεχτείς τοξικό λόγο, θέλω ευθέως να σου πω ότι η δική σου συμπεριφορά στη συνέντευξη, με ευθεία επίθεση κατά πάντων, ήταν και αντιθεσμική και τοξική. Με συνωμοσιολογία, φραστικές επιθέσεις, ανθρωποφαγία, το ΠΑΣΟΚ δεν θα πάει μπροστά. Η συζήτηση για πολιτικά συμπεράσματα θα πρέπει να οδηγήσει σε εκλογές σε εύλογο χρόνο, το φθινόπωρο», είπε η Γιαννακοπούλου.

«Oχι ανασύνθεση με Κασσελάκη. Ζήτησα συγκεκριμένο πλαίσιο για να έχουμε τελειώσει με συνέδριο και εκλογές μέχρι το 2024. Η επίκληση της διαπλοκής χρησιμοποιείται πάντα για να δημιουργηθεί εσωτερικός εχθρός», είπε ο Κωνσταντινόπουλος, που βγήκε μπροστά όχι γιατί προτίθεται να διεκδικήσει την αρχηγία (ξέρει τα «κιλά» του), αλλά για να έχει κάτι να «πουλήσει» σ’ αυτόν από τους μνηστήρες που θα ξεχωρίσει στην κούρσα.

«Η ενότητα δεν σφυρηλατείται με διαγραφές. Συντεταγμένη διαδικασία εκλογής προέδρου το φθινόπωρο και μετέπειτα συνέδριο χάραξης πολιτικής και εκλογής οργάνων, ως εφαλτήριο της πολιτικής διεύρυνσης του χώρου. Με απόφαση προέδρου, όπως προβλέπεται στο καταστατικό μας», είπε ο Μανόλης Χριστοδουλάκης.

Μέχρι και ο πρίγκηψ Πολ Γερουλάνος το έχει βάλει αμέτι μουχαμέτι να γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ: «Αν θέλουμε να γίνουμε κυβέρνηση, και μάλιστα κυβέρνηση με γερά θεμέλια στις επόμενες εκλογές, πρέπει να τ’ αλλάξουμε όλα. Για κάθε Πασόκο που πάει στην κάλπη, τρεις μένουν σπίτι. Αλλά τρία χρόνια είναι λίγα». Και ανακοίνωσε εμμέσως την υποψηφιότητά του, λέγοντας ότι το κόμμα «χρειάζεται το κέντρο του, τη σπίθα του, τον ηγέτη του. Και αυτό προϋποθέτει κάλπη αναγέννησης. Οσο νωρίτερα και με συμμετοχή, τόσο καλύτερα».

Το μόνο που κατάφερε ο Ανδρουλάκης ήταν να μην παρθεί απόφαση-εισήγηση προς την κεντρική επιτροπή που θα συγκληθεί στις 30 Ιούνη. Υποσχέθηκε ότι «η πρόταση στην Κεντρική Επιτροπή (σ.σ. που θα φτιάξει ο ίδιος) θα είναι όσο γίνεται πιο ενωτική και θα καλύψει όλα όσα συζητήσαμε». Πώς θα είναι ενωτική, όταν οι περισσότεροι λένε «εκλογές τώρα» κι αυτός λέει (έλεγε μέχρι προχτές) «εκλογές το 2025»; Κέρδισε λίγο χρόνο προετοιμασίας, να ξεζαλιστεί, να δει πού πάνε τα πράγματα και να αποφασίσει. Αν και δεν είπε ότι θα προτείνει έναρξη διαδικασιών εκλογής αρχηγού, άφησε ένα παράθυρο στη δευτερολογία του, λέγοντας: «Να βάλουμε και την πολιτική και τα πρόσωπα στην κρίση του λαού της παράταξης». Και έσπευσε να συμπληρώσει: «Η παράταξη έχει πονέσει πολύ από τυχοδιωκτισμούς αλλά και παιχνίδια παρασκηνίου, πρέπει να έχουμε ιστορική μνήμη. Να το περιγράψουμε το κάτι άλλο. Κι όχι να στήσουμε μια πασαρέλα για να έρθει το κάτι άλλο κρυπτόμενο». Κρυπτόμενοι είναι ο Δούκας, ο Χριστοδουλάκης, ο Πολ;

Αυτό που έλεγε απειλώντας ο Ανδρουλάκης («να πάμε στα όργανα») γίνεται, αλλά κατά το ήμισι. Αν στην ΚΕ κατεβάσει πρόταση για εκλογή αρχηγού από τη βάση μέσα στους επόμενους μήνες, θα έχει υπογράψει την πολιτική του καταδίκη. Μια χαψιά θα τον κάνει ο Δούκας, ο μόνος που δεν έχει φθαρεί σε πόστο εξουσίας και που έχει το παράσημο μιας νίκης επί της οικογένειας Μητσοτάκη στο δήμο Αθήνας.

Αν εκμεταλλευτεί τον έλεγχο της φράξιας του επί της κεντρικής επιτροπής, για να παγώσει κάθε διαδικασία μέχρι το 2025 που προβλέπεται εκλογή αρχηγού σύμφωνα με το καταστατικό, πάλι θα υπογράψει την πολιτική του καταδίκη. Λέτε οι άλλοι να σταματήσουν να κάνουν δημόσιες δηλώσεις; Τι θα κάνει τότε, θα τους διαγράψει, όπως απείλησε στη συνέντευξή του και μετά το έκανε γαργάρα; Ούτε ο Ανδρουλάκης είναι ο Ανδρέας ούτε το σημερινό ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ έχει σχέση με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα. Λείπει το βασικότερο από την εξίσωση. Αλλο το ΠΑΣΟΚ που κέρδιζε τις εκλογές του 1981 και του 1985, που αναδεικνυόταν ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση τις χειρότερες στιγμές του, το 1989-90, αλλά ξανακέρδιζε την εξουσία το 1993 (και ξανά το 1996 και το 2000 με τον Σημίτη) και άλλο το ΠΑΣΟΚ του 13% με αρχηγό που δεν μπορεί να κερδίσει ούτε τον Κασσελάκη στη μάχη για τη δεύτερη θέση. Ο Παπανδρέου κρατούσε το ΠΑΣΟΚ στη χούφτα του επειδή η εξουσία είναι πιο ισχυρή και από τις κόλλες των καραβομαραγκών. Ο Ανδρουλάκης με τι να το κρατήσει, με την υπόσχεση ότι κάποια στιγμή θα περάσει τον Κασσελάκη και θα πάρει τη δεύτερη θέση; Αστεία λέμε τώρα;

Ο Ανδρουλάκης εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ότι… «δεν κάνει το παιδί». Πρέπει να αντικατασταθεί από κάποιον που θα «τρέξει» την υπόθεση «ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων», που έχει ανοίξει εκ των πραγμάτων και όχι επειδή το θέλησαν κάποιοι ηγετίσκοι. Το ίδιο ισχύει για τον Κασσελάκη στον άλλο πόλο της «Κεντροαριστεράς», που άρχισε ήδη να ξωπετάει διάφορους από πόστα, τους απειλεί με «προσφυγή στη βάση» και το φθινόπωρο ετοιμάζεται να κάνει συνέδριο όπου θα τους βάλει τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι.

Δημιουργείται έτσι μια κρίσιμη μάζα στελεχών στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ που βλέπουν πως μόνο ένας συνεργατικός δρόμος μπορεί να τους ξαναφέρει στην εξουσία. Απλά, στο ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ τα πράγματα προχώρησαν πιο γρήγορα και η πλειοψηφία του ανώτερου στελεχικού δυναμικού θέλει να ξεφορτωθεί τον Ανδρουλάκη από τώρα, για να δει τι θα κάνει μετά. Θα τα καταφέρει ή ο Ανδρουλάκης θα γαντζωθεί από την καρέκλα; Η απάντηση είναι πολιτικά και κοινωνικά αδιάφορη.

Ακόμα κι αν ο Ανδρουλάκης γαντζωθεί από την καρέκλα, οι άλλοι θα προχωρήσουν, με επικεφαλής κατά πάσα πιθανότητα τον Δούκα, και θ’ αφήσουν τον Ανδρουλάκη να καμαρώνει ότι βγήκε πρώτο κόμμα στο Αρκαλοχώρι Ηρακλείου και στο Χουμεριάκο Λασιθίου. Επομένως, η στάση του Ανδρουλάκη είναι η τελευταία που μπορεί να καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις.

Το σημαντικότερο, όμως, αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει, είναι πως όλα αυτά είναι κοινωνικά αδιάφορα ή, μάλλον, κοινωνικά βλαπτικά. Είναι κινήσεις κορυφής σ’ ένα αστικό εξουσιαστικό θερμοκήπιο, με μοναδικό σκοπό την επάνοδο στην κυβερνητική εξουσία της ευρύτερης σοσιαλδημοκρατίας, η οποία πρέπει να εμφανιστεί σαν κάτι πέραν του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ. Για να συνεχιστεί, φυσικά, η ίδια πολιτική, με ορισμένα ασήμαντα μερεμέτια. Αλλωστε, όλοι αυτοί που ορκίζονται στο όνομα του λαού και των συμφερόντων του είναι δοκιμασμένοι στο πρόσφατο παρελθόν. Είναι γνωστοί ψευταράδες, για να δίνει κανείς βάση στα λεγόμενά τους.

Το ΠΑΣΟΚ πήρε την εξουσία το 2009 κραυγάζοντας «λεφτά υπάρχουν» και σε μερικούς μήνες έφερε το πρώτο Μνημόνιο της φτωχοποίησης και της κινεζοποίησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την εξουσία το 2015 κραυγάζοντας ότι «θα καταργήσει τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς τους νόμους με ένα νόμο σε ένα άρθρο» και σε μερικούς μήνες έφερε το τρίτο Μνημόνιο, για να ολοκληρώσει μέσα σε μια τετραετία τη φτωχοποίηση και την κινεζοποίηση του ελληνικού λαού.