Σε κατάσταση πανικού το ΠΑΣΟΚ
Ότι το ΠΑΣΟΚ και ο Παπανδρέου βρίσκονται σε κατάσταση πανικού από τα μηνύματα που παίρνουν για τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών δεν απαιτείται ιδιαίτερη πολιτική αντίληψη για να το καταλάβει κανείς.
Οι εποχές που ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Καρχιμάκης, έβγαινε στα τηλεοπτικά παράθυρα και δήλωνε ότι απ’ τις 13 περιφέρειες το ΠΑΣΟΚ έχει εξασφαλίσει τις 9 και πάει για περισσότερες έχει περάσει ανεπίστρεπτη.
Τώρα τα πρωτοκλασάτα στελέχη του κυβερνόντος κόμματος ούτε να παρουσιαστούν σε συγκεντρώσεις που κάνουν οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ, δήμαρχοι και Περιφερειάρχες δεν τολμούν ξέροντας την οργή του κόσμου που θα αντιμετωπίσουν.
Η αρχική τους αισιοδοξία των ΠΑΣΟΚων είχε κάποια βάση. Το μεγαλύτερο σε τηλεθέαση τηλεοπτικό κανάλι έχει μετατραπεί σε Megaλο προπαγανδιστή των κυβερνητικών θέσεων.
Η Ν.Δ. έχει τα δικά της προβλήματα με το Μητσοτακέϊκο να την υπονομεύει και τον Καρατζαφέρη να την πλαγιοκοπεί από τα δεξιά της. Ο λαϊκίστικος λόγος του Σαμαρά δεν φαίνεται να πείθει.
Η Αριστερά πέρα απ’ το ότι είναι κατακερματισμένη δεν δείχνει ότι μπορεί να συσπειρώσει κόσμο πέρα από το κομματικό της ακροατήριο.
Το πολιτικό μόρφωμα του Φ. Κουβέλη, επίσης ήταν ένα μικρό αλλά χρήσιμο δεκανίκι για το ΠΑΣΟΚ.
Όλα τα παραπάνω μπορεί να ισχύουν δεν είναι όμως αρκετά να ανακόψουν την τεράστια φθορά που έχει το κυβερνητικό κόμμα εξ αιτίας της δωσίλογης και ραγιάδικης πολιτικής του.
Τι να πει στον μικροεπαγγελματία που έβαλε λουκέτο στο μαγαζί του; Στο συνταξιούχο που τον οδήγησε στην εξαθλίωση; Στον νεολαίο που αν είναι «τυχερός» και βρει δουλειά θα αμείβετε με 592 ευρώ τον μήνα;
Ότι για όλα φταίει η Ν.Δ για την πολιτική που άσκησε στα χρόνια που ήταν κυβέρνηση γ’ αυτό μας οδήγησε στο μνημόνιο και σε ότι αυτό συνεπάγετε; Και η Ν.Δ έπαιξε τον ρόλο της σαν πυλώνας του αστικού συστήματος που είναι.
Όμως τι σχέση έχουν αυτά που επικαλείται το ΠΑΣΟΚ για το δημόσιο χρέος της χώρας με τις εργασιακές σχέσεις που επέβαλε; Απολύτως καμιά. Βρήκε απλώς το πρόσχημα να δώσει τα περιθώρια στους εργοδότες να απολύουν όσους θέλουν, να αξιοποιούν την ανεργία που τραβάει στα ύψη για να μεταβάλλουν τις επιχειρήσεις τους σε εργασιακά κάτεργα πάμφθηνης εργασίας. Ηταν μια συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να οδηγηθούμε στα νύχια του ΔΝΤ και ο κόσμος αρχίζει να το καταλαβαίνει.
Είναι μια πολιτική που ξεζουμίζει τα λαϊκά στρώματα και βοηθάει το μεγάλο κεφάλαιο ντόπιο και ξένο.
Ετσι, λοιπόν, η κοινωνική υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ περιορίζεται δραστικά, η εκλογική του βάση ρευστοποιείται, ο πολιτικός λόγος του δεν πείθει και η φθορά του δεν είναι συγκυριακή, συνεπώς δεν αναχαιτίζεται.
Όλα δείχνουν ότι στις αυτοδιοικητικές εκλογές το μήνυμα που θα πάρει η κυβερνητική παράταξη θα είναι ηχηρότατο, όπως αυτό και να εκφραστεί. Είτε με την αποχή είτε με καταψήφιση των κυβερνητικών υποψηφίων. Και αυτό που τρέμει στην κυριολεξία η κυβέρνηση δεν είναι η «υπόκωφη» διαμαρτυρία που θα «ακουστεί» μέσα από τις κάλπες. Ο κυβερνητικός της λόχος είναι συμπαγής και οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση δεν αλλάζουν κυβερνήσεις όποιο αποτέλεσμα και να έχουν. Ο κυβερνητικός εφιάλτης είναι μήπως το αποτέλεσμα συντελέσει ώστε οι ήδη δρομολογημένες μετατοπίσεις της κοινωνικής συνείδησης πάρουν ώθηση και η βουβή αγανάκτηση και οργή του κόσμου που υπάρχει σήμερα μας κάνουν .. Γαλλία.
Ολες οι κινήσεις του Παπανδρέου αυτό υποδηλώνουν. Και το παραμύθι ότι δεν θα πάρουν και άλλα μέτρα κατά μισθωτών και συνταξιούχων, και οι δηλώσεις για την «καταπολέμηση της ανεργίας» και αυτή η αθλιότητα που πήγε να εξαγοράσει συνειδήσεις συνταξιούχων δίνοντας τους 100-300 ευρώ «έκτακτη ενίσχυση».
Απ’ ότι γράφουν όλες οι Κυριακάτικες φυλλάδες η κυβέρνηση προσπαθεί να διασωθεί εκλογικά με κάθε τρόπο. Ο ΓΑΠ πέρα απ’ την κλίκα που έχει δίπλα του νιώθει απομονωμένος, καταλαβαίνει ότι η πολιτική του δεν έχει κανένα κοινωνικό έρισμα, γι’ αυτό προχωράει και σε λύσεις απελπισίας όπως η διακαναλική συνέντευξη που δίνει σήμερα.
Αυτό που επιδιώκει βασικά είναι να κερδίσει χρόνο για να ολοκληρώσει την αποστολή που του έχουν αναθέσει τα αφεντικά του.
Δεν μπορεί να υπάρχουν αυταπάτες. Οποιο και να είναι το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών, αμέσως μετά θα ξεδιπλωθεί νέα επίθεση στα λαϊκά στρώματα. Ο Ολι Ρεν και ο Στρος Καν άρχισαν ήδη να μιλούν για νέα μέτρα.
Η όποια αμφισβήτηση της κυβέρνησης σε εκλογικές διαδικασίες δεν αρκεί για να ανακοπεί η καπιταλιστική επέλαση. Η μάχη πρέπει να δοθεί στους δρόμους με μορφές πάλης που εμείς θα επιλέξουμε.
Οι εποχές που ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Καρχιμάκης, έβγαινε στα τηλεοπτικά παράθυρα και δήλωνε ότι απ’ τις 13 περιφέρειες το ΠΑΣΟΚ έχει εξασφαλίσει τις 9 και πάει για περισσότερες έχει περάσει ανεπίστρεπτη.
Τώρα τα πρωτοκλασάτα στελέχη του κυβερνόντος κόμματος ούτε να παρουσιαστούν σε συγκεντρώσεις που κάνουν οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ, δήμαρχοι και Περιφερειάρχες δεν τολμούν ξέροντας την οργή του κόσμου που θα αντιμετωπίσουν.
Η αρχική τους αισιοδοξία των ΠΑΣΟΚων είχε κάποια βάση. Το μεγαλύτερο σε τηλεθέαση τηλεοπτικό κανάλι έχει μετατραπεί σε Megaλο προπαγανδιστή των κυβερνητικών θέσεων.
Η Ν.Δ. έχει τα δικά της προβλήματα με το Μητσοτακέϊκο να την υπονομεύει και τον Καρατζαφέρη να την πλαγιοκοπεί από τα δεξιά της. Ο λαϊκίστικος λόγος του Σαμαρά δεν φαίνεται να πείθει.
Η Αριστερά πέρα απ’ το ότι είναι κατακερματισμένη δεν δείχνει ότι μπορεί να συσπειρώσει κόσμο πέρα από το κομματικό της ακροατήριο.
Το πολιτικό μόρφωμα του Φ. Κουβέλη, επίσης ήταν ένα μικρό αλλά χρήσιμο δεκανίκι για το ΠΑΣΟΚ.
Όλα τα παραπάνω μπορεί να ισχύουν δεν είναι όμως αρκετά να ανακόψουν την τεράστια φθορά που έχει το κυβερνητικό κόμμα εξ αιτίας της δωσίλογης και ραγιάδικης πολιτικής του.
Τι να πει στον μικροεπαγγελματία που έβαλε λουκέτο στο μαγαζί του; Στο συνταξιούχο που τον οδήγησε στην εξαθλίωση; Στον νεολαίο που αν είναι «τυχερός» και βρει δουλειά θα αμείβετε με 592 ευρώ τον μήνα;
Ότι για όλα φταίει η Ν.Δ για την πολιτική που άσκησε στα χρόνια που ήταν κυβέρνηση γ’ αυτό μας οδήγησε στο μνημόνιο και σε ότι αυτό συνεπάγετε; Και η Ν.Δ έπαιξε τον ρόλο της σαν πυλώνας του αστικού συστήματος που είναι.
Όμως τι σχέση έχουν αυτά που επικαλείται το ΠΑΣΟΚ για το δημόσιο χρέος της χώρας με τις εργασιακές σχέσεις που επέβαλε; Απολύτως καμιά. Βρήκε απλώς το πρόσχημα να δώσει τα περιθώρια στους εργοδότες να απολύουν όσους θέλουν, να αξιοποιούν την ανεργία που τραβάει στα ύψη για να μεταβάλλουν τις επιχειρήσεις τους σε εργασιακά κάτεργα πάμφθηνης εργασίας. Ηταν μια συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να οδηγηθούμε στα νύχια του ΔΝΤ και ο κόσμος αρχίζει να το καταλαβαίνει.
Είναι μια πολιτική που ξεζουμίζει τα λαϊκά στρώματα και βοηθάει το μεγάλο κεφάλαιο ντόπιο και ξένο.
Ετσι, λοιπόν, η κοινωνική υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ περιορίζεται δραστικά, η εκλογική του βάση ρευστοποιείται, ο πολιτικός λόγος του δεν πείθει και η φθορά του δεν είναι συγκυριακή, συνεπώς δεν αναχαιτίζεται.
Όλα δείχνουν ότι στις αυτοδιοικητικές εκλογές το μήνυμα που θα πάρει η κυβερνητική παράταξη θα είναι ηχηρότατο, όπως αυτό και να εκφραστεί. Είτε με την αποχή είτε με καταψήφιση των κυβερνητικών υποψηφίων. Και αυτό που τρέμει στην κυριολεξία η κυβέρνηση δεν είναι η «υπόκωφη» διαμαρτυρία που θα «ακουστεί» μέσα από τις κάλπες. Ο κυβερνητικός της λόχος είναι συμπαγής και οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση δεν αλλάζουν κυβερνήσεις όποιο αποτέλεσμα και να έχουν. Ο κυβερνητικός εφιάλτης είναι μήπως το αποτέλεσμα συντελέσει ώστε οι ήδη δρομολογημένες μετατοπίσεις της κοινωνικής συνείδησης πάρουν ώθηση και η βουβή αγανάκτηση και οργή του κόσμου που υπάρχει σήμερα μας κάνουν .. Γαλλία.
Ολες οι κινήσεις του Παπανδρέου αυτό υποδηλώνουν. Και το παραμύθι ότι δεν θα πάρουν και άλλα μέτρα κατά μισθωτών και συνταξιούχων, και οι δηλώσεις για την «καταπολέμηση της ανεργίας» και αυτή η αθλιότητα που πήγε να εξαγοράσει συνειδήσεις συνταξιούχων δίνοντας τους 100-300 ευρώ «έκτακτη ενίσχυση».
Αυτό που επιδιώκει βασικά είναι να κερδίσει χρόνο για να ολοκληρώσει την αποστολή που του έχουν αναθέσει τα αφεντικά του.
Δεν μπορεί να υπάρχουν αυταπάτες. Οποιο και να είναι το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών, αμέσως μετά θα ξεδιπλωθεί νέα επίθεση στα λαϊκά στρώματα. Ο Ολι Ρεν και ο Στρος Καν άρχισαν ήδη να μιλούν για νέα μέτρα.
Η όποια αμφισβήτηση της κυβέρνησης σε εκλογικές διαδικασίες δεν αρκεί για να ανακοπεί η καπιταλιστική επέλαση. Η μάχη πρέπει να δοθεί στους δρόμους με μορφές πάλης που εμείς θα επιλέξουμε.
Σχόλια