«ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» Ενας ακόμη οδοστρωτήρας δικαιωμάτων

Στο φόρτε της μπαίνει η προεκλογική περίοδος. Τα κόμματα βγάζουν στη σκηνή τις φίρμες, όπως γίνεται και στα σκυλάδικα που η πρώτη φίρμα βγαίνει μετά τα μεσάνυχτα. Παπανδρέου και Σαμαράς μπαίνουν σιγά-σιγά στη μάχη, ενώ οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί έχουν ξεκινήσει από νωρίτερα.

Μια αντίφαση χαρακτηρίζει ήδη αυτή την προεκλογική περίοδο. Ενώ γίνεται επί τη βάσει μιας νέας διοικητικής διαίρεσης της χώρας (αιρετοί περιφερειάρχες και όχι νομάρχες και λιγότεροι και μεγαλύτεροι δήμοι), αυτή η διαίρεση ελάχιστα απασχολεί τη δημόσια συζήτηση και την προεκλογική αντιπαράθεση. Απ’ όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα μόνο ο Περισσός ξιφουλκεί κατά του Καλλικράτη, ενώ όλο το υπόλοιπο φάσμα ή ψάλλει ύμνους στη νέα διοικητική διαίρεση (πρωτίστως το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΝΔ δεν φείδεται καλών λόγων), ή, ξεχνώντας την ουσία αυτής της διοικητικής μεταρρύθμισης, φοράει τη λεοντή της Αποκριάς και απειλεί ότι θα φτιάξει… αντιμνημονιακές περιφέρειες. (Με την ίδια λογική, αύριο θα φτιάξουν και… αντικαπιταλιστικό κράτος).

Ο Καλλικράτης ήρθε να συνεχίσει και να συμπληρώσει τον Καποδίστρια, την προηγούμενη διοικητική μεταρρύθμιση με την οποία το κράτος ξεφορτώθηκε μια σειρά δαπάνες και τις φόρτωσε στους δήμους και τις νομαρχίες, εξαθλιώνοντας κοινωνικά προγράμματα και δημιουργώντας τη βάση για να εκτιναχτεί στα ύψη η τοπική φορομπηξία. Ο εργαζόμενος ψηφοφόρος καλείται τώρα να επιλέξει τον περιφερειάρχη και το δήμαρχο που δεν θα διαχειρίζεται απλά τη μιζέρια και την αθλιότητα, αλλά που θα του αλλάξει τα φώτα στους φόρους και τα τέλη, προκειμένου να μπορέσει να διαχειριστεί τις αρμοδιότητες που του περνά η κεντρική εξουσία