Κράτος

Η στάση απέναντι στο κράτος και την αστική κυριαρχία ευρύτερα, είναι λυδία λίθος για το κομμουνιστικό κίνημα και την αριστερά. Oι δύο αστικές παραλλαγές (φιλελευθερισμός - κεϋνσιανισμός), οι δύο ρεφορμιστικές (ΣΥΡΙΖΑ - ΚΚΕ), αλλά και η αναρχική - εναλλακτική - κοινοτιστική, αφοπλίζουν το εργατολαϊκό κίνημα, αλλά επίσης οδηγούν, και άλλα κινήματα που γεννάει η κρίση και η επίθεση, σε «ανακύκλωση» και μαρασμό.
Η θεωρία για το κράτος και την αστική κυριαρχία σ’ ότι αφορά το μαρξιστικό-λενινιστικό κίνημα (δηλαδή τους πραγματικούς κομμουνιστές) έχει ιστορικό βάθος και πολιτική επικαιρότητα. Στα διλήμματα ανατροπή ή διαχείριση, κράτος όργανο ταξικής κυριαρχίας ή «πεδίο δράσης»,  η ανατροπή (προσοχή: ανατροπή) της διπλής κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας άρχουσας τάξης δεν επιδέχεται ερμηνείες. Είναι καθαρή, διαυγής, πολιτική θέση.
Κι αν οι συσχετισμοί (όπως θα έλεγε ο Μαρξ) μοιάζουν καταθλιπτικοί, είναι στο χέρι μας να τους αλλάξουμε.
Με τους πραγματικούς επαναστάτες της πράξης, με την εργατική τάξη που πρέπει να συγκροτηθεί με τους αναγκαίους αγώνες και ταξικά με το κόμμα, εργαλείο λαϊκής ενότητας και ταξικής μάχης.
Σε κάθε όμως περίπτωση η πάλη με το ρεφορμισμό για το ζήτημα του κράτους και της εξουσίας δεν είναι ακαδημαϊκή. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.