Digea. Ένας υπέροχος αναλογικός κόσμος.

Από χθες-προχθές κόπηκε το αναλογικό σήμα, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι όσοι δεν έχουν το ψηφιακό κουτί δεν μπορούνε να βλέπουν τηλεόραση. Ένα χρόνο τώρα απέχω από την τηλεόραση, την ανοίγω μόνο αργά το βράδυ λίγο πριν καταλήξω στην αγκαλιά του Μορφέα. Είναι το ρυθμιστικό μου που με νανουρίζει άλλοτε με κάποια σαβουροταινία και αλλοτε με το αγαπημένο τηλεμάρκετινγκ.

Ανοίγω λοιπόν το κουτί και διαπιστώνω έκπληκτος πως μόνο η Ερτ1 η Νετ και η Ερτ3 εκπέμπουν αναλογικά.Όλα τα άλλα έχουν ως δια μαγείας χαθεί. Θυμήθηκα τα χρόνια που είχαμε μόνο αυτά τα 3 κανάλια και το πόσο καλά περνούσαμε. Θυμήθηκα πως είναι η ζωή χωρίς να υπάρχει (στον αναλογικό τουλάχιστον κόσμο) το mega και όλα τα συναφή ιδιωτικά σκουπίδια. Θυμήθηκα επίσης (με την βοήθεια της ερτ3) πως είναι να βλέπεις ασπρόμαυρη ταινία και να μην σε νοιάζει καθόλου. Ίσα ίσα που στην εποχή του high definition  εγώ απόλαυσα την ασπρόμαυρη εικόνα. 

Ακούω συνέχεια που λένε πάντα και παντού πως το ζητούμενο είναι να πάμε μπροστά(εμείς, η χώρα) αλλά κυρίως το πιο σημαντικό είναι το να μην γυρίσουμε πίσω. 

Αν το μπροστά είναι η ψηφιακή μούρη της Τρέμη και του Στραβελάκη τότε προτιμώ να γυρίσω πίσω στο μαγευτικό ασπρόμαυρο πρόσωπο της  Μορίν Ο’Χάρα.