Χούντα… 2013

Τα μέλη της κυβέρνησης δεν είναι συνταγματάρχες, ταξίαρχοι και πολύ περισσότερο στρατηγοί. Είναι στην κυβέρνηση μετά από εκλογές και όχι μετά από την κάθοδο των τανκς. Έχουμε κόμματα, εφημερίδες.  Έχουμε τις βασικές ελευθερίες, λόγου, έκφρασης, συνάθροισης (αν και αυτό συζητείται…). Η χώρα δεν είναι απομονωμένη. Δεν έχουμε Μακρόνησο. Για την ακρίβεια την έχουμε, αλλά άδεια… Δεν έχουμε ΕΑΤ-ΕΣΑ. Η τηλεόραση είναι έγχρωμη και το σήμα του έθνους δεν είναι ένα πουλί.

Ναι τέτοια Χούντα, δεν έχουμε. Η παραπάνω διευκρίνιση κρίνεται ως  αναγκαία, επειδή κάθε φορά που συγκρίνεται η σημερινή κατάσταση με Χούντα, εγείρονται ενστάσεις και αντιδράσεις, του στυλ, «μα τι λέτε, τότε είχαμε τον στρατό στα πράγματα, τότε είχαμε εξορίες, φυλακίσεις, περιορισμούς κλπ». Ναι σωστά, τότε είχαμε όλα αυτά και άλλα τόσα. Να το ξαναπούμε λοιπόν, τέτοια χούντα δεν έχουμε. Δεν υπήρχε περίπτωση να έχουμε τέτοια χούντα, το 2013.

Στρατιωτική χούντα όπως αυτή της περιόδου 1967- 1974, δεν έχουμε. Έχουμε όμως μια άλλη Χούντα. Ιδιότυπη, συγκαλυμμένη και  εκλεγμένη. Πως προκύπτει Χούντα, εν μέσω «Δημοκρατίας»; Από τα εξής γεγονότα.

Η ενημέρωση του λαού, δεν γίνεται από ένα κρατικό κανάλι και 5 εφημερίδες ελεγχόμενες από την λογοκρισία. Η ενημέρωση γίνεται από  πολλά κανάλια και πολλές εφημερίδες. Κινείται όμως μέσα σε ένα πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο, με αυστηρά όρια. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αρκετά επιτρέπονται. Όποιος βγει από αυτό, συνήθως «τρώγεται», με αριστοτεχνικές μεθόδους. Αυτό το πλαίσιο επιτρέπει να βυσσοδομείς κατά των αναλώσιμων πρωθυπουργών, βουλευτών, υπουργών, αλλά απαγορεύεται ρητά και κατηγορηματικά, να σχολιάσεις πράξεις εκδοτών, μεγαλοεπιχειρηματιών, καναλαρχών, κρατικοδίαιτων συμφερόντων. Πόσο μάλλον να αποκαλύψεις θέματα σχετικά με την διαπλοκή κράτους- επιχειρήσεων. Εκτός αυτού η life style αντίληψη της πολιτικής, η παραπολιτική ματιά και η προσωποκεντρική οπτική των θεμάτων περιορίζει το εύρος των πληροφοριών και συσκοτίζει την επικαιρότητα. Επιπλέον οι άνθρωποι που παρελαύνουν από τα μικρόφωνα τηλεοράσεων και ραδιοφώνων, δεν είναι περισσότεροι από 100- 150, αναμασώντας απόψεις του ίδιου ιδεολογικού προσανατολισμού, από έναν πληθυσμό 11 εκατομμυρίων. Προπαγάνδα χουντικής αντίληψης, σε αμπαλάζ «πολυφωνίας»!

Η συνάθροιση του λαού, για θέματα διεκδικήσεων, είναι τυπικώς ελεύθερη, αν και παρακολουθούμε την αγωνιώδη προσπάθεια της «δημοκρατίας», νε την περιορίσει, σε μια λωρίδα, σε μια πλατεία, σε μια μέρα,  με επιχειρήματα του τύπου, «διαδηλώνουν μειοψηφίες». Παρά την φιλότιμη προσπάθειά τους, οι συγκεντρώσεις διεξάγονται ακόμη. Αλλά δεν διεξάγονται κανονικά. Πόσες από τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις των τελευταίων ετών, ολοκληρώθηκαν ομαλά και έστειλαν το μήνυμα που ήθελαν οι διαδηλωτές να σταλεί. Ελάχιστες. Εκτός αυτού, η αδιαφορία της εξουσίας για  την «λαϊκή οργή», η προκλητική αγνόηση των χιλιάδων διαμαρτυρόμενων, οδηγεί σε νέκρωση έναν βασικό κανόνα δημοκρατίας, που λέει: Οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, αφουγκράζονται τις διαθέσεις του λαού και με κάποιο τρόπο ισορροπούν τις αποφάσεις τους, ώστε να εκτονώνεται το βαρύ κλίμα. Αυτό στην «ελληνική δημοκρατία», της κρίσης δεν γίνεται. Ο λαός διαδηλώνει, διαμαρτύρεται και οι κυβερνήσεις συνεχίζουν απτόητες το έργο τους, αγνοώντας τις λαϊκές διαθέσεις.

Οι νυχτερινές επισκέψεις στις Σκουριές και στην Κερατέα, αστυνομικών δυνάμεων, σπάζοντας πόρτες, δεν συνιστούν στοιχείο δημοκρατικής διαδικασίας. Οι αύξηση της κρατικής καταστολής και αυθαιρεσίας οργάνων της τάξης, με μπουνιές κλωτσιές κατά πολιτών, με τόνους χημικών, με ανελέητο κυνηγητό, δεν είναι δημοκρατία. Οι προληπτικές προσαγωγές, με αστείες αφορμές, δεν είναι δημοκρατία. τα βασανιστήρια στην ΓΑΔΑ, οι μηχανισμοί παρακολούθησης κατά δημοσιογράφων και πολιτικών αντιπάλων, οι στημένες επιθέσεις λάσπης, δεν είναι δημοκρατία. όταν παραβιάζονται άρθρα του Συντάγματος, όχι με ραδιοφωνικά ανακοινωθέντα, αλλά με τροπολογίες και πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου ή ακόμα και δια της διολισθήσεως… Η ανεργία δεν είναι Δημοκρατία. Ούτε η έλλειψη υγείας και παιδείας. Η ανασφάλεια, η αγωνία για την καθημερινότητα δεν είναι δημοκρατία. οι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, οι προσλήψεις μέσω μη κυβερνητικών εταιρειών δεν είναι δημοκρατία.

Όλα τα παραπάνω είναι Χούντα. Κυρίως και επειδή  συμβαίνουν σε καθεστώς που φέρει τον τίτλο δημοκρατία, κυρίως και επειδή συμβαίνουν το έτος 2013. Επειδή οι κοινωνίες, σύμφωνα με όσα μας λένε, έχουν καταφέρει στον 21^ο αιώνα, να διεκπεραιώνουν αλλιώς τις διαφορές τους και επειδή το κράτος υπάρχει για να εγγυάται ελευθερίες, δικαιώματα, κατακτήσεις.

Η δημοκρατία πρέπει και οφείλει να είναι καθαρή δημοκρατία, σωστή δημοκρατία, τυπική δημοκρατία. Στην δικτατορία είναι δεδομένο ότι θα μπουκάρουν στο σπίτι σου τη νύχτα, στην δημοκρατία είναι ανεπίτρεπτο. Στην δικτατορία απαγορεύονται οι διαφορετικές και μειοψηφούσες φωνές, στην δημοκρατία επιβάλλονται.
Η δημοκρατία, δεν μπορεί να είναι ολίγον έγκυος. Ή είναι δημοκρατία, ή δεν είναι.

 ΥΓ1. Εννοείται δεν τρέφω αυταπάτες, για την αστική δημοκρατία. Δεν πιστεύω πως είναι το πολίτευμα που εξασφαλίζει ελευθερία για όλους. Το αντίθετο, πιστεύω πως είναι το πολίτευμα που εξασφαλίζει ελευθερίες για τους λίγους και ψευδαίσθηση ελευθερίας για τους πολλούς. Το θέμα και το νόημα του παραπάνω πονήματος, είναι ότι στην Ευρώπη του 2013, ο άρρωστος καπιταλισμός δεν μπορεί πια να προσφέρει τις μέτριες υπηρεσίες που πρόσφερε κάποτε.

ΥΓ2. Επίσης εννοείται, ότι δεν το έχουν σε τίποτα, όταν κριθεί απαραίτητο, να γίνει το πέρασμα, από την «Δημοκρατική Χούντα», στην αυθεντική. Το κουμπί υπάρχει. Είναι θέμα χρόνου και συνθηκών να το γυρίσει κάποιος.

ΥΓ3. Όπως και να έχει, ο στόχος παραμένει. Μια πραγματική, λαϊκή ουσιαστική Δημοκρατία, των ανθρώπων και των ουσιαστικών αξιών, με ελευθερία, ίσες ευκαιρίες και δικαιοσύνη.
 Θύμιος Κ.