Εμείς, κύριε, θα αντέξουμε;
Μπορεί η κυβέρνηση της Ελλάδας, με την ανοχή και την επίνευση τρόικας
και Γερμανίας, να κάνει τα πάντα για να εμφανίσει μια ψευδή εικόνα σε
όλους τους βασικούς τομείς της οικονομίας, αλλά η πραγματικότητα δεν
κρύβεται. Όμως δεν κρύβεται ούτε η σκοπιμότητα: ο εξωραϊσμός δεν
σχετίζεται με κάποια μελλοντική επί της ουσίας διευκόλυνση ή βοήθεια
προς την Ελλάδα.
Αντιθέτως εξυπηρετεί τον κρίσιμο πολιτικό χρόνο που έχει ανάγκη η Άνγκελα Μέρκελ προκειμένου να φτάσει με άνεση στις εκλογές της, να τακτοποιήσει τα του οίκου της και να αποφασίσει χωρίς πιέσεις το μέλλον όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και των υπόλοιπων «προβληματικών» χωρών της Ευρωζώνης.
Η τρικοµµατική συγκυβέρνηση - παρά τις αστειότητες περί ανάπτυξης και συγκράτησης της ανεργίας - συνεχίζει την κατεδάφιση της χώρας ελπίζοντας ότι κάπως θα «ανταμειφθεί» από τους επιτηρητές. Μέχρι πρότινος ήλπιζε σε ένα «κούρεμα» χρέους. Γιατί, όμως, ήλπιζε;
Θεωρητικά τα πράγµατα... άλλαξαν και πλέον, ύστερα από την καταστροφή της Κύπρου, τα «κουρέματα» έχουν πρωτίστως εσωτερικό χαρακτήρα (bail in). Μα, για όποιον θυμάται, και το περίφημο PSI (των Παπαδήμου, Βενιζέλου, Σαμαρά και Καρατζαφέρη) κυρίως εσωτερικό «κούρεμα» ήταν, το οποίο πλήρωσαν οι τράπεζες, τα ταμεία και οι ιδιώτες μικροομολογιούχοι. Και εν συνεχεία πλήρωσε - και πληρώνει - τα «κερατιάτικα» ολόκληρος ο ελληνικός λαός, ο οποίος δανείστηκε περισσότερα από όσα υποτίθεται ότι «κουρεύτηκαν», μεταξύ άλλων και για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών.
Ποια θα είναι, λοιπόν, η διαφορά; Στην πραγματικότητα, όπως ομολογούν και οι επιτηρητές, η φοροδοτική ικανότητα έχει εξαντληθεί. Η ιδιωτικοποίηση ακόμη και των φιλέτων του δημόσιου πλούτου αποφέρει ψίχουλα, ενώ οι πωλήσεις των υπολοίπων περιουσιακών στοιχείων θα είναι εντελώς χαριστικές και ίσως με ζημία του Δημοσίου. Η εκμετάλλευση των όποιων και όσων ενεργειακών πόρων αργεί.
Το µόνο που απομένει είναι οι καταθέσεις και οι προσωπικές περιουσίες. Ποιες καταθέσεις, όμως, όταν κατά συντριπτική πλειονότητα οι λογαριασμοί είναι άδειοι; Καθώς, λοιπόν, η Γερμανία έχει αποφασίσει να μην ρισκάρει τα δικά της κέρδη από την Ευρωζώνη σε «δαπανηρές» διασώσεις, οι κανόνες παραμονής στο ευρώ θα σκληρύνουν πολύ - και όποιος αντέξει.
Αντιθέτως εξυπηρετεί τον κρίσιμο πολιτικό χρόνο που έχει ανάγκη η Άνγκελα Μέρκελ προκειμένου να φτάσει με άνεση στις εκλογές της, να τακτοποιήσει τα του οίκου της και να αποφασίσει χωρίς πιέσεις το μέλλον όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και των υπόλοιπων «προβληματικών» χωρών της Ευρωζώνης.
Η τρικοµµατική συγκυβέρνηση - παρά τις αστειότητες περί ανάπτυξης και συγκράτησης της ανεργίας - συνεχίζει την κατεδάφιση της χώρας ελπίζοντας ότι κάπως θα «ανταμειφθεί» από τους επιτηρητές. Μέχρι πρότινος ήλπιζε σε ένα «κούρεμα» χρέους. Γιατί, όμως, ήλπιζε;
Θεωρητικά τα πράγµατα... άλλαξαν και πλέον, ύστερα από την καταστροφή της Κύπρου, τα «κουρέματα» έχουν πρωτίστως εσωτερικό χαρακτήρα (bail in). Μα, για όποιον θυμάται, και το περίφημο PSI (των Παπαδήμου, Βενιζέλου, Σαμαρά και Καρατζαφέρη) κυρίως εσωτερικό «κούρεμα» ήταν, το οποίο πλήρωσαν οι τράπεζες, τα ταμεία και οι ιδιώτες μικροομολογιούχοι. Και εν συνεχεία πλήρωσε - και πληρώνει - τα «κερατιάτικα» ολόκληρος ο ελληνικός λαός, ο οποίος δανείστηκε περισσότερα από όσα υποτίθεται ότι «κουρεύτηκαν», μεταξύ άλλων και για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών.
Ποια θα είναι, λοιπόν, η διαφορά; Στην πραγματικότητα, όπως ομολογούν και οι επιτηρητές, η φοροδοτική ικανότητα έχει εξαντληθεί. Η ιδιωτικοποίηση ακόμη και των φιλέτων του δημόσιου πλούτου αποφέρει ψίχουλα, ενώ οι πωλήσεις των υπολοίπων περιουσιακών στοιχείων θα είναι εντελώς χαριστικές και ίσως με ζημία του Δημοσίου. Η εκμετάλλευση των όποιων και όσων ενεργειακών πόρων αργεί.
Το µόνο που απομένει είναι οι καταθέσεις και οι προσωπικές περιουσίες. Ποιες καταθέσεις, όμως, όταν κατά συντριπτική πλειονότητα οι λογαριασμοί είναι άδειοι; Καθώς, λοιπόν, η Γερμανία έχει αποφασίσει να μην ρισκάρει τα δικά της κέρδη από την Ευρωζώνη σε «δαπανηρές» διασώσεις, οι κανόνες παραμονής στο ευρώ θα σκληρύνουν πολύ - και όποιος αντέξει.
Σχόλια