Σχόλια

Διαβάσαμε με πολύ ενδιαφέρον τις αναλύσεις για τον Δεκέμβρη 2008 και τον Αλ. Γρηγορόπουλο. Τον νεαρό αντιεξουσιαστή που δολοφονήθηκε στα Εξάρχεια από τα όργανα καταστολής. Αν η υπερβολή αναζητάει έκφραση πρέπει να τη βρει στα γραπτά της νέας αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού-αναρχικού χώρου. Ο Αλ. Γρηγορόπουλος δίπλα στον Λαμπράκη, τον Πέτρουλα και τον Τεμπονέρα! Αν δεν είναι πολιτική ύβρις είναι σίγουρα  «άλλ’ αντ’ άλλα». Διότι ένα πράγμα είναι η καταστολή, η αστυνομία, ο Καραμανλής και ο (τότε) Παυλόπουλος και ένα δεύτερο ζήτημα είναι η προσπάθεια συμβολοποίησης ενός νεκρού νέου.
Καταλαβαίνουμε ότι ένας χώρος ή μία εποχή θέλει σύμβολα, θυσίες. Ακόμα και την υπερβολική γραφή την κατανοούμε. Αλλά διόλου δεν συνοριζόμαστε την εξύψωση του δολοφονημένου νέου στο επίπεδο του ήρωα. Λίγο μέτρο δεν βλάφτει. Και τι θα λέγαμε για τους χιλιάδες εξορισμένους και βασανισμένους κομμουνιστές; Για τους «αετούς» του ΕΑΜ –ΕΛΑΣ – ΔΣΕ;