Το «κουαρτέτο» απαιτεί να συμπληρωθεί το βάρβαρο μνημόνιο με νέα μέτρα «δημοσιονομικής προσαρμογής»

Αμέσως μετά την τηλεφωνική παρέμβαση του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ, Τζ.Λιου, προς τον Έλληνα ομόλογό του, που συνοδεύτηκε με την απαίτηση των ΗΠΑ να μην υπάρξουν υπαναχωρήσεις στην πορεία των «μεταρρυθμίσεων»,  ο Ε.Τσακαλώτος επιβεβαίωσε πως η κυβέρνηση συμφωνεί με τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα. Έτσι, το Eurogroup που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Πέμπτη, έγινε παρουσία και του γνωστού εκπροσώπου του ΔΝΤ, Π.Τόμσεν. Τα  βασικά θέματα που αφορούσαν την ελληνική πλευρά, ήταν η επίσπευση των αναδιαρθρώσεων, η «εμπροσθοβαρής εφαρμογή» του Μνημονίου ΙΙΙ και η «δημοσιονομική προσαρμογή» της διαλυμένης ελληνικής οικονομίας. Και όπως ήταν αναμενόμενο, η μόνιμη επωδός που εν χορώ επανέλαβε όλη η κακόφωνη χορωδία των 19 υπουργών Οικονομικών ήταν μονάχα δύο λέξεις: συμπληρωματικά μέτρα!

Πρόκειται ασφαλώς για έναν ακόμα εκβιασμό, όσο και μία προσπάθεια κινδυνολογίας εκ μέρους των εκπροσώπων των δανειστών-τοκογλύφων, εν όψει του Ασφαλιστικού και του Εργασιακού. Αυτό γίνεται πλέον απολύτως κατανοητό από τις δηλώσεις των ξένων αξιωματούχων.

Ο επικεφαλής του Eurogroup, Γ. Ντάισελμπλουμ, τόνισε ότι με την επίσπευση των αναδιαρθρώσεων χρειάζονται «περισσότερες λεπτομέρειες» για τη μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού, πιο συγκεκριμένες προτάσεις για τη μεταρρύθμιση της Δημόσιας Διοίκησης και πιο γρήγορες κινήσεις για το ζήτημα του Εργασιακού, ώστε να μην επιβαρυνθεί άλλο το δημοσιονομικό έλλειμμα. Με λίγα λόγια, οι «περισσότερες λεπτομέρειες», οι «συγκεκριμένες προτάσεις» και οι «πιο γρήγορες κινήσεις», ουσιαστικά σημαίνουν συμπληρωματικά νέα αντιλαϊκά μέτρα, τα οποία θα υποχρεωθεί να πάρει η συγκυβέρνηση μέσα στο 2016 για την κάλυψη του «δημοσιονομικού κενού».

Παράλληλα, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), Kλ.Ρέγκλινκ, έκρινε σκόπιμο να επαναφέρει το καταστροφικό σενάριο, τονίζοντας πως από το Φλεβάρη η κατάσταση ρευστότητας της ελληνικής οικονομίας μπορεί να περιοριστεί σημαντικά, γεγονός που παραπέμπει σε νέες καθυστερήσεις των δόσεων (υπολείπονται 64,5 δις ευρώ για την ολοκλήρωση της δανειακής σύμβασης) και άρα επαναφορά των κινδυνολογιών περί  grexit.

Στην ίδια ρότα ήταν και ο Επίτροπος των Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων, Π.Μοσκοβισί, ο οποίος ενέτεινε την πίεση ώστε να διατηρηθεί το «μεταρρυθμιστικό momentum»!

 Τέλος, η Δ/ντρια του ΔΝΤ, Κρ.Λαγκάρντ, σε συνέντευξή της δήλωσε: «Η Αθήνα πρέπει να ολοκληρώσει σημαντικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Και είναι ξεκάθαρο ότι η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού αποτελεί το κομβικό σημείο προκειμένου να αποδείξει ότι βελτιώνεται η οικονομική της αποτελεσματικότητα (…) Η υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων και η ελάφρυνση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας είναι οι δύο προϋποθέσεις που θέτει το ΔΝΤ για να συνεχίσει να εμπλέκεται στο ελληνικό πρόγραμμα, τόσο σε συμβουλευτικό όσο και σε χρηματοδοτικό επίπεδο. Ωστόσο και οι δύο αυτές προϋποθέσεις προς το παρόν δεν υφίστανται…». Για το ίδιο θέμα, ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, Τζ.Ράις, επισήμανε πως «…η μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού είναι επιβεβλημένη, καθώς η δημόσια χρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης φτάνει στο 10% του ΑΕΠ και θέτει σε κίνδυνο τη δημοσιονομική σταθερότητα». Είναι αφελές να πούμε πως για τις αιτίες, που οδήγησαν την Κοινωνική Ασφάλιση σε αυτό το κατάντημα και στο άδειασμα των Ταμείων, κανείς δεν νοιάζεται!

Ούτε λίγο ούτε πολύ το ΔΝΤ βάζει θέμα «δημοσιονομικού κενού» και ζητά «σκληρή αναδιάρθρωση» του Ασφαλιστικού, γεγονός που μεταφράζεται σε επιπρόσθετα μέτρα από όσα συμφωνήθηκαν το καλοκαίρι. Επιπλέον απαιτεί την ένταξη του Ασφαλιστικού στον Προϋπολογισμό του 2016, σπρώχνοντας έτσι την «αξιολόγηση» του προγράμματος προς το καλοκαίρι, τη στιγμή που η κυβέρνηση πιέζει επίμονα τους δανειστές να προχωρήσουν στη «διαπραγμάτευση» του χρέους.

Ήδη, το κουαρτέτο των «θεσμών» βρίσκεται για «διαπραγματεύσεις» στην Αθήνα, ξετινάζοντας τις κυβερνητικές προτάσεις, σβήνοντας τις ελπίδες της κυβέρνησης για  «αξιολόγηση» μέσα στο Γενάρη. Την ίδια στιγμή, η κλυδωνιζόμενη συγκυβέρνηση προσπαθεί να επιβιώσει, κολυμπώντας μέσα στο βούρκο του ξεπουλήματος του ΟΛΠ στην κινεζική εταιρεία Cosco Group Limited, των αεροδρομίων στην κ/ξία Fraport-Κοπελούζου, του «Αστέρα» στην τουρκική Jermyn Street Real Estate Fund IV LP, των εκβιασμών της Eldorado Gold, της εκλογής του Κυρ.Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ, του «διαλόγου» για την Παιδεία, των κινητοποιήσεων για το Ασφαλιστικό, των αγροτικών μπλόκων, του προσφυγικού αδιεξόδου, κλπ.. Ενώ επείγεται να παρουσιάσει, στους πάντα καχύποπτους «θεσμούς», τα «ποσοστικοποιημένα» στοιχεία και τις «διευκρινίσεις» που αφορούν το προσχέδιο για το Ασφαλιστικό (δηλ. τα ποσοστά αναπλήρωσης που σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπερνούν ακόμα και το 100%, τη δημοσιονομική επίπτωση των μέτρων για το 2017-2018 και κυρίως τη μελλοντική βιωσιμότητα του συστήματος, δεδομένου ότι το ύψος της σύνταξης συνδέεται με την πορεία του ΑΕΠ), όσο και τις άλλες «δημοσιονομικές παρεμβάσεις» που θα ενσωματωθούν στο νέο «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2016-2019».

Κι όλ’ αυτά, προκειμένου να ξεκινήσει η λεγόμενη «αξιολόγηση», που ενδεχομένως –πέρα από την καθυστέρηση- θα διαρκέσει μήνες, εφ’ όσον εκτός του Ασφαλιστικού, θα περιλαμβάνει την αναδιάρθρωση της Δημόσιας Διοίκησης, το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων, την οριστικοποίηση των δημοσιονομικών στόχων για το 2016 (περικοπή των αμυντικών δαπανών κατά 350 εκατ. € φέτος, αύξηση των εσόδων κατά 150 εκατ. € φέτος από την αλλαγή της φορολογίας εισοδήματος, αύξηση των εσόδων κατά 120 εκατ. € από τα VLT’s, αύξηση των εσόδων κατά 150 εκατ. € από την αύξηση των συντελεστών φορολόγησης των εισοδημάτων από τα ενοίκια), τη  μεταρρύθμιση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και τις υπόλοιπες μεταρρυθμίσεις στο χρηματοπιστωτικό τομέα. Όλ’ αυτά τα «μικροπροαπαιτούμενα», θα περιληφθούν σε νέο Ν/σχ που θα έρθει πολύ σύντομα για ψήφιση στη Βουλή. Έτσι, το θέμα που θα κρίνει τη διάρκεια της «αξιολόγησης» είναι αυτό των νέων δημοσιονομικών μέτρων, τα οποία σύμφωνα με το ΔΝΤ, θα είναι της τάξης των 1,8 δις € για το 2016 (1% του ΑΕΠ), πέραν εκείνων που έχουν συμφωνηθεί και δεν έχουν ακόμα εφαρμοστεί και εκτός των νέων μέτρων που θα πρέπει να ληφθούν για τη διετία 2017-2018 (άλλα περίπου 3,6 δις €). Μάλιστα, το Ταμείο εκτιμά πως τα νέα μέτρα θα πρέπει να προέλθουν από τις συντάξεις, δεδομένου ότι η κυβέρνηση δεν θέλει να περικόψει μισθούς και η οικονομία δεν αντέχει άλλους φόρους!

Σε ό,τι αφορά το χρέος, το ΔΝΤ εκτιμά πως μία περικοπή της τάξης του 50%, είναι «λογική», σε αντίθεση με την Κομισιόν και το ευρωπαϊκό σκέλος των δανειστών, που εκτιμούν το «δημοσιονομικό κενό» του 2016 κοντά στα 900 εκατ. € και –φυσικά- δεν θέλουν να ακούσουν λέξη για περικοπή του χρέους, εμμένοντας στην επιμήκυνση.

Με το Ασφαλιστικό, το Φορολογικό, το Εργασιακό, τις αναδιαρθρώσεις της Δημόσιας Διοίκησης, τις ιδιωτικοποιήσεις, κλπ., είναι προφανές πως θα κλιμακωθούν νέα επώδυνα αντιλαϊκά μέτρα, ενώ θα ενταθεί η ταξική αντιπαράθεση των εργατολαϊκών στρωμάτων και της αγροτιάς με την κυβέρνηση Τσίπρα και θα υπάρξουν σοβαρές κινητοποιήσεις των εργαζομένων, με επίκαιρη τη γενική 24ωρη πανελλαδική απεργία που κήρυξαν για τις 4 Φλεβάρη οι ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Προφανώς για τους λόγους αυτούς, η συγκυβέρνηση των Α.Τσίπρα-Π.Καμμένου, επικύρωσε, «εν κρυπτώ και παραβύστω», πρόσφατα από τη Βουλή, με τη συμφωνία και των άλλων μνημονιακών κομμάτων, τον αναθεωρημένο «Κοινωνικό Ευρωπαϊκό Χάρτη», ο οποίος στο άρθρο 6 περιλαμβάνει την εφαρμογή της «ανταπεργίας» (lock out) σαν αναφαίρετο δικαίωμα των εργοδοτών, την άρνηση της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία και μία σειρά άλλων μέτρων, προκειμένου να διαφυλαχθεί το αντιδραστικό εργοδοτικό καθεστώς.

Κι ενώ ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ παραβιάζει ξεπουλώντας τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, έχοντας μετατραπεί στον πιο υπέρμαχο θεματοφύλακα της αστικής νομιμότητας, στον πιο αξιόλογο συνομιλητή του μεγάλου κεφαλαίου, στον πιο συνεπή  συνεχιστή της εξάρτησης και της υποτέλειας, ο κομματικός ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να εμφανίζεται σαν ο υπέρμαχος συνεχιστής των «αριστερών» οραμάτων, σαν ο αρχάγγελος της κάθαρσης, σαν ο σημαιοφόρος του «νέου» απέναντι στο «παλιό». Δεν πρόκειται για διχασμό της ιδεολογικοπολιτικής του προσωπικότητας. Πρόκειται για συνειδητή πολιτική πρακτική εξαπάτηση, που τον οδηγεί στον διασυρμό, στο κατάντημα ενός ιδεολογικού ρεύματος (έστω κι αν πρόκειται για τον ρεφορμιστικό ευρωκομμουνισμό), σε φτηνιάρικο μικροεμποράκο ελπίδας, επιχειρώντας να κρατηθεί με τα νύχια στην κυβερνητική εξουσία.

Γίνεται καθημερινά όλο και πιο φανερό πως ο λαός βουλιάζει σε όλο και βαθύτερα νερά και πως «ο από μηχανής Θεός», που θα δώσει τέλος στην τραγωδία, είναι ο ίδιος!