Παρά το πρωτοφανές κλίμα τρομοκρατίας σε βάρος του γαλλικού λαού και της
εργατικής τάξης, που καλλιεργήθηκε συστηματικά από τα αστικά μίντια επί
μια βδομάδα, παρά τις τερατώδεις «αύρες» των γαλλικών CRS (ΜΑΤ), που
στάθμευαν σε όλο το κέντρο του Παρισιού, παρά τις εξαγγελίες του
πρωθυπουργού για ενίσχυση των δυνάμεων καταστολής, που έφτασαν τους
8.000 μπάτσους στο Παρίσι και τους 89.000 σε πανεθνική κλίμακα, παρά τη
στρατοχωροφυλακή με τα τεθωρακισμένα της, που κατέβηκε στο δρόμο για
πρώτη φορά μετά την εξέγερση της νεολαίας στα γαλλικά προάστια το 2005,
εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές κατέβηκαν στο Παρίσι και σε άλλες
μεγάλες γαλλικές πόλεις και συγκρούστηκαν μαζικά με τις δυνάμεις
καταστολής του γαλλικού κράτους, τρίβοντας στη μούρη του Μακρόν την
προσπάθεια τρομοκράτησής τους και αναγκάζοντάς τον να κάνει νέους
ελιγμούς, με στόχο (τουλάχιστον) να κατασιγάσει κάπως η φωτιά της λαϊκής
αντίστασης, που καίει τις πιο πλούσιες συνοικίες της γαλλικής
ιμπεριαλιστικής μητρόπολης.
Από την πρώτη μέρα των διαδηλώσεων των Κίτρινων Γιλέκων στο Παρίσι μέχρι σήμερα, οι συλλήψεις διαδηλωτών από την αστυνομία έχουν ξεπεράσει τις 4.500, με τους 4.100 από τους συλληφθέντες να παραμένουν υπό κράτηση. Σύμφωνα με τον υπουργό Εσωτερικών Κριστόφ Καστανέρ, μόνο το Σάββατο 8 Δεκέμβρη οι μπάτσοι συνέλαβαν 1.900 διαδηλωτές από τους οποίους οι 1.700 παραμένουν υπό κράτηση. Κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, τα γαλλικά ΜΑΤ χτύπησαν στο ψαχνό, σκοτώνοντας μια ηλικιωμένη γυναίκα με κάνιστρο δακρυγόνου που τη χτύπησε στο κεφάλι, ενώ από τις χειροβομβίδες κρότου-λάμψης που πέταξαν κατά εκατοντάδες ακρωτηριάστηκε το χέρι ενός διαδηλωτή. Ενδεικτικό της κτηνώδους κρατικής καταστολής είναι το βίντεο που έκανε το γύρο του κόσμου και προβλήθηκε ευρύτατα ακόμα και από καθεστωτικά τηλεοπτικά δίκτυα και απεικονίζει γάλλο ΜΑΤατζή να χτυπάει εν ψυχρώ και από πολύ κοντινή απόσταση με πλαστική σφαίρα στο στήθος, διαδηλωτή που στέκεται μπροστά τους με σηκωμένα τα χέρια για να τους δείξει ότι δεν αποτελεί απειλή για τα ΜΑΤ.
Το γύρο του κόσμου έκανε και ένα άλλο βίντεο που δείχνει γάλλους ΜΑΤάδες, οι οποίοι μόλις έχουν εισβάλει σε υπό κατάληψη σχολείο, να έχουν στοιχίσει τους νεαρούς μαθητές στο προαύλιο και να τους κρατούν εκεί γονατιστούς και με τα χέρια δεμένα πίσω από το κεφάλι, σαν να πρόκειται για αιχμάλωτους πολέμου.
Στις διαδηλώσεις των Κίτρινων Γιλέκων άρχισαν να προστίθενται οι μαθητικές κινητοποιήσεις ενάντια στη σχεδιαζόμενη αύξηση της δυσκολίας της εξέτασης για την λήψη του απολυτήριου Λυκείου, που έχει στόχο να περιορίσει την πρόσβαση της νεολαίας των φτωχών λαϊκών στρωμάτων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι μαθητές απαιτούν, επίσης, την κατάργηση νόμου που δυσχεραίνει τα κριτήρια εισαγωγής στο πανεπιστήμιο. Την Τρίτη 11 Δεκέμβρη, χιλιάδες μαθητές από 450 λύκεια της χώρας διαδήλωσαν, ενώ 60 λύκεια τελούν υπό κατάληψη. Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας, μαθητές κατέλαβαν 300 Λύκεια σε όλη τη χώρα, έστησαν οδοφράγματα και συγκρούστηκαν με τα ΜΑΤ.
Βλέποντας ότι οι εξαγγελίες περί κατάργησης του «περιβαλλοντικού» φόρου (που θα τίναζε στα ύψη τις τιμές των καυσίμων), τις οποίες υπαγόρευσε στον πρωθυπουργό Φιλίπ, δεν έφεραν το ποθούμενο αποτέλεσμα, καθώς το Παρίσι «κάηκε» για δεύτερο συνεχές Σάββατο, ένας έντρομος Μακρόν αποφάσισε να σταματήσει να κρύβεται πίσω από τον πρωθυπουργό του και να βγει ο ίδιος μπροστά με διάγγελμά του προς το γαλλικό λαό (δείτε σε διπλανή στήλη).
Ηταν μια άθλια εμφάνιση ενός άθλιου αστού πολιτικού. Αυτός που απέδιδε στους διαμαρτυρόμενους… ελλιπή περιβαλλοντική συνείδηση, μιλώντας με το γνωστό αυτοκρατορικό στιλ που τον χαρακτηρίζει, προσπάθησε να εμφανιστεί γλυκός, συμπονετικός και… απολογητικός (δεν άκουσα όσο έπρεπε τη φωνή των Γάλλων, είπε), σε μια προσπάθεια να προκαλέσει ρήγμα στο κίνημα διαμαρτυρίας και αντίστασης. Το αγαπησιάρικο ύφος, όμως, δεν μπόρεσε να κρύψει το στυγνό ταξικό στίγμα ακόμα και σ' αυτό το διάγγελμα, αφού ξεκαθάρισε ότι δε θα επαναφέρει το φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, ενώ την αύξηση στον κατώτατο μισθό θα την πληρώσει το κράτος και όχι οι καπιταλιστές.
Τα ψίχουλα που υποσχέθηκε ο Μακρόν δεν έπιασαν στον κόσμο. Χαρακτηρίστηκαν ως «ημίμετρα» από στελέχη του κινήματος των Κίτρινων Γιλέκων, όπως ο Μπενζαμίν Κοσί. Υπάρχουν, βέβαια και διαφοροποιήσεις, με κάποιους «μετριοπαθείς», όπως η Ζακλίν Μουρό, να καλούν σε σταμάτημα των κινητοποιήσεων. Σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, το κλίμα σε ορισμένα μπλόκα ήταν αρνητικό για τις υποσχέσεις Μακρόν, με κάποιους να λένε ότι είναι μία πιρουέτα για να ξανασταθεί στα πόδια του, ότι δεν είναι ειλικρινής και όλα όσα εξήγγειλε είναι καθρεφτάκια για ιθαγενείς και καπνός παραλλαγής.
Η σημερινή διαδήλωση θα δείξει πόσα «καύσιμα» διαθέτει το κίνημα που αναπτύχθηκε. Ο,τι και να γίνει, όμως, αυτό που πρέπει να κρατήσουμε από το γαλλικό κίνημα είναι ότι και οι μικρότερες παραχωρήσεις κατακτώνται μόνο με μαχητικό αγώνα και όχι με εκλογικές κοκορομαχίες. Κι αυτό στη Γαλλία έχει γίνει αρκετές φορές.
Χάντρες και καθρεφτάκια
Ζήτω η Δημοκρατία! Ζήτω η Γαλλία! Με αυτά τα λόγια ολοκλήρωσε ο Εμανουέλ Μακρόν το σύντομο τηλεοπτικό διάγγελμά του προς το γαλλικό λαό, την περασμένη Δευτέρα, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να εκτονώσει την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη Γαλλία, μετά από τις βίαιες κινητοποιήσεις των «κίτρινων γιλέκων» αλλά και των μαθητών στα σχολεία. Το διάγγελμα δεν κράτησε περισσότερο από 13 λεπτά, με τον Μακρόν να εμφανίζεται απολογητικός (επειδή δεν άκουσε όσο έπρεπε την οργή των Γάλλων) και ν’ αρχίζει τις υποσχέσεις. Ενα κατοστάρικο το μήνα αύξηση στον κατώτατο μισθό από το 2019, αφορολόγητες υπερωρίες και προσωρινή εξαίρεση (μόνο για το 2019) από τους φόρους κοινωνικών ασφαλίσεων για τους συνταξιούχους με εισόδημα μικρότερο από 2000 ευρώ. Τα παραπάνω θα γίνουν χωρίς καμία επιβάρυνση των καπιταλιστών. Ο Μακρόν ξεκαθάρισε ότι δε θα τους αγγίξει, αφού δε θα χρειαστεί να βάλουν δεκάρα τσακιστή από την τσέπη τους, ούτε καν για το κατοστάρικο της αύξησης του κατώτατου μισθού (τα βάζει όλα το κράτος, εφαρμόζοντας από το 2019 ένα επίδομα που ήταν προγραμματισμένο να δοθεί σταδιακά, σε ορίζοντα τετραετίας). Από την άλλη, ο Μακρόν επανέλαβε ότι δε θα επιβάλει κανένα νέο φόρο στις μεγάλες περιουσίες (δε θα επαναφέρει το φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, που κατήργησε).
Διδάγματα
Στην Ελλάδα (και όχι μόνο) η συζήτηση για το πολιτικό περιεχόμενο του κινήματος των Κίτρινων Γιλέκων, που εξακολουθεί να πυρπολεί τη Γαλλία και να βάζει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις στη χώρα, τείνει να επισκιάσει τη συζήτηση για τον ταξικό χαρακτήρα αυτού του κινήματος, για τον τρόπο αντιπαράθεσής του με το γαλλικό κράτος και την κυβέρνησή του και για τα αποτελέσματα που αυτή η αντιπαράθεση έφερε.
Δε δίνουμε καμιά βάση στις δημοσκοπήσεις και στις αναλύσεις που τις συνοδεύουν, σύμφωνα με τις οποίες η πλειοψηφία των Κίτρινων Γιλέκων είναι ψηφοφόροι της Λεπέν, με τη μειοψηφία να είναι ψηφοφόροι του Μελανσόν. Ξέρετε γιατί; Γιατί το ποσοστό που πήρε ο Μακρόν στις εκλογές ήταν πολύ μεγάλο για να το αποδώσει κανείς σε αστικά και ανώτερα μικροαστικά στρώματα. Τον Μακρόν τον ψήφισαν και εργάτες, που είναι εξίσου οργισμένοι με τους εργάτες που ψήφισαν Μελανσόν, Λεπέν, Φιγιόν ή ό,τι άλλο.
Αυτό που κυριαρχεί στο κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων δεν είναι η προηγούμενη ή η μελλοντική εκλογική συμπεριφορά των ανθρώπων που το στηρίζουν, αλλά η ταξική ιδιότητά τους. Εργάτες, χαμηλότερα μικροαστικά στρώματα και νέοι απαρτίζουν αυτό το κίνημα. Και στη συμπεριφορά τους εμπνέονται από τις καλύτερες παραδόσεις της γαλλικής εργατικής τάξης, που διαμορφώθηκαν μέσα από μια μακρά ιστορία ταξικών αγώνων.
Οταν το γαλλικό κοινωνικό κίνημα φτάνει στο «αμήν», κινείται βίαια στην αντιπαράθεσή του με την αστική εξουσία, γνωρίζοντας πως αυτή η εξουσία δεν υπάρχει περίπτωση να φοβηθεί παρά μόνο τη βίαιη ταξική αντίσταση. Αυτό είναι λίγο-πολύ γνωστό παντού, όμως η Γαλλία είναι η χώρα που το εργατικό κίνημα κάνει αυτή την επιλογή με μεγαλύτερη ευκολία από οποιαδήποτε άλλη χώρα, αγνοώντας τις φωνές της «λογικής», της «υπευθυνότητας» και της «μετριοπάθειας». Δε χρειάζεται να πάμε στους ταξικούς αγώνες του 1848-52 και μετά στην Κομμούνα για να θεμελιώσουμε αυτό το συμπέρασμα. Αρκεί να θυμηθούμε πόσα βίαια ξεσπάσματα υπήρξαν στη Γαλλία τα τελευταία 20-30 χρόνια, σε σύγκριση με όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Αυτή η ειδοποιός διαφορά έχει καθορίσει και τους κοινωνικούς συσχετισμούς στο επίπεδο της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας. Μολονότι και αυτή έχει χάσει πολλά, η γαλλική εργατική τάξη έχει καταφέρει να δώσει τους πιο αποτελεσματικούς αμυντικούς αγώνες και να διατηρεί ακόμα το καλύτερο επίπεδο μισθών, εργασιακών σχέσεων, ασφαλιστικής προστασίας στην Ευρώπη.
Σ' έναν τέτοιο αμυντικό αγώνα, ο υπερφίαλος και αλαζών Μακρόν, ο τραπεζίτης που έγινε πολιτικός και επελέγη ως εκείνος που θα ανανέωνε το κλυδωνιζόμενο γαλλικό πολιτικό σύστημα, ανάλωσε όλο σχεδόν το πολιτικό του κεφάλαιο (αρνητικό ρεκόρ θετικών γνωμών καταγράφουν όλες οι δημοσκοπήσεις που γίνονται) μέσα σε λίγες εβδομάδες. Και η εργατική τάξη έχει ήδη κάποιες κατακτήσεις, είτε με αρνητικό τρόπο (ακύρωση των νέων φόρων στα καύσιμα) είτε με θετικό (τα μέτρα που ανακοίνωσε ο Μακρόν για εργαζόμενους και συνταξιούχους - βλ. σελίδα 5).
Αντί, λοιπόν, για σχολαστικιστικές αναλύσεις αργόσχολων περί του ποιος θα βάλει την πολιτική σφραγίδα του σ' αυτό το κίνημα (το οποίο σε μερικές εβδομάδες μπορεί και να μην υπάρχει και για το οποίο δεν έχουμε όλα τα δεδομένα για μια τέτοια συζήτηση), ας αντλήσουμε διδάγματα από τον ΤΡΟΠΟ με τον οποίο κινήθηκε το κίνημα.
Από την πρώτη μέρα των διαδηλώσεων των Κίτρινων Γιλέκων στο Παρίσι μέχρι σήμερα, οι συλλήψεις διαδηλωτών από την αστυνομία έχουν ξεπεράσει τις 4.500, με τους 4.100 από τους συλληφθέντες να παραμένουν υπό κράτηση. Σύμφωνα με τον υπουργό Εσωτερικών Κριστόφ Καστανέρ, μόνο το Σάββατο 8 Δεκέμβρη οι μπάτσοι συνέλαβαν 1.900 διαδηλωτές από τους οποίους οι 1.700 παραμένουν υπό κράτηση. Κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, τα γαλλικά ΜΑΤ χτύπησαν στο ψαχνό, σκοτώνοντας μια ηλικιωμένη γυναίκα με κάνιστρο δακρυγόνου που τη χτύπησε στο κεφάλι, ενώ από τις χειροβομβίδες κρότου-λάμψης που πέταξαν κατά εκατοντάδες ακρωτηριάστηκε το χέρι ενός διαδηλωτή. Ενδεικτικό της κτηνώδους κρατικής καταστολής είναι το βίντεο που έκανε το γύρο του κόσμου και προβλήθηκε ευρύτατα ακόμα και από καθεστωτικά τηλεοπτικά δίκτυα και απεικονίζει γάλλο ΜΑΤατζή να χτυπάει εν ψυχρώ και από πολύ κοντινή απόσταση με πλαστική σφαίρα στο στήθος, διαδηλωτή που στέκεται μπροστά τους με σηκωμένα τα χέρια για να τους δείξει ότι δεν αποτελεί απειλή για τα ΜΑΤ.
Το γύρο του κόσμου έκανε και ένα άλλο βίντεο που δείχνει γάλλους ΜΑΤάδες, οι οποίοι μόλις έχουν εισβάλει σε υπό κατάληψη σχολείο, να έχουν στοιχίσει τους νεαρούς μαθητές στο προαύλιο και να τους κρατούν εκεί γονατιστούς και με τα χέρια δεμένα πίσω από το κεφάλι, σαν να πρόκειται για αιχμάλωτους πολέμου.
Στις διαδηλώσεις των Κίτρινων Γιλέκων άρχισαν να προστίθενται οι μαθητικές κινητοποιήσεις ενάντια στη σχεδιαζόμενη αύξηση της δυσκολίας της εξέτασης για την λήψη του απολυτήριου Λυκείου, που έχει στόχο να περιορίσει την πρόσβαση της νεολαίας των φτωχών λαϊκών στρωμάτων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι μαθητές απαιτούν, επίσης, την κατάργηση νόμου που δυσχεραίνει τα κριτήρια εισαγωγής στο πανεπιστήμιο. Την Τρίτη 11 Δεκέμβρη, χιλιάδες μαθητές από 450 λύκεια της χώρας διαδήλωσαν, ενώ 60 λύκεια τελούν υπό κατάληψη. Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας, μαθητές κατέλαβαν 300 Λύκεια σε όλη τη χώρα, έστησαν οδοφράγματα και συγκρούστηκαν με τα ΜΑΤ.
Βλέποντας ότι οι εξαγγελίες περί κατάργησης του «περιβαλλοντικού» φόρου (που θα τίναζε στα ύψη τις τιμές των καυσίμων), τις οποίες υπαγόρευσε στον πρωθυπουργό Φιλίπ, δεν έφεραν το ποθούμενο αποτέλεσμα, καθώς το Παρίσι «κάηκε» για δεύτερο συνεχές Σάββατο, ένας έντρομος Μακρόν αποφάσισε να σταματήσει να κρύβεται πίσω από τον πρωθυπουργό του και να βγει ο ίδιος μπροστά με διάγγελμά του προς το γαλλικό λαό (δείτε σε διπλανή στήλη).
Ηταν μια άθλια εμφάνιση ενός άθλιου αστού πολιτικού. Αυτός που απέδιδε στους διαμαρτυρόμενους… ελλιπή περιβαλλοντική συνείδηση, μιλώντας με το γνωστό αυτοκρατορικό στιλ που τον χαρακτηρίζει, προσπάθησε να εμφανιστεί γλυκός, συμπονετικός και… απολογητικός (δεν άκουσα όσο έπρεπε τη φωνή των Γάλλων, είπε), σε μια προσπάθεια να προκαλέσει ρήγμα στο κίνημα διαμαρτυρίας και αντίστασης. Το αγαπησιάρικο ύφος, όμως, δεν μπόρεσε να κρύψει το στυγνό ταξικό στίγμα ακόμα και σ' αυτό το διάγγελμα, αφού ξεκαθάρισε ότι δε θα επαναφέρει το φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, ενώ την αύξηση στον κατώτατο μισθό θα την πληρώσει το κράτος και όχι οι καπιταλιστές.
Τα ψίχουλα που υποσχέθηκε ο Μακρόν δεν έπιασαν στον κόσμο. Χαρακτηρίστηκαν ως «ημίμετρα» από στελέχη του κινήματος των Κίτρινων Γιλέκων, όπως ο Μπενζαμίν Κοσί. Υπάρχουν, βέβαια και διαφοροποιήσεις, με κάποιους «μετριοπαθείς», όπως η Ζακλίν Μουρό, να καλούν σε σταμάτημα των κινητοποιήσεων. Σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, το κλίμα σε ορισμένα μπλόκα ήταν αρνητικό για τις υποσχέσεις Μακρόν, με κάποιους να λένε ότι είναι μία πιρουέτα για να ξανασταθεί στα πόδια του, ότι δεν είναι ειλικρινής και όλα όσα εξήγγειλε είναι καθρεφτάκια για ιθαγενείς και καπνός παραλλαγής.
Η σημερινή διαδήλωση θα δείξει πόσα «καύσιμα» διαθέτει το κίνημα που αναπτύχθηκε. Ο,τι και να γίνει, όμως, αυτό που πρέπει να κρατήσουμε από το γαλλικό κίνημα είναι ότι και οι μικρότερες παραχωρήσεις κατακτώνται μόνο με μαχητικό αγώνα και όχι με εκλογικές κοκορομαχίες. Κι αυτό στη Γαλλία έχει γίνει αρκετές φορές.
Χάντρες και καθρεφτάκια
Ζήτω η Δημοκρατία! Ζήτω η Γαλλία! Με αυτά τα λόγια ολοκλήρωσε ο Εμανουέλ Μακρόν το σύντομο τηλεοπτικό διάγγελμά του προς το γαλλικό λαό, την περασμένη Δευτέρα, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να εκτονώσει την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη Γαλλία, μετά από τις βίαιες κινητοποιήσεις των «κίτρινων γιλέκων» αλλά και των μαθητών στα σχολεία. Το διάγγελμα δεν κράτησε περισσότερο από 13 λεπτά, με τον Μακρόν να εμφανίζεται απολογητικός (επειδή δεν άκουσε όσο έπρεπε την οργή των Γάλλων) και ν’ αρχίζει τις υποσχέσεις. Ενα κατοστάρικο το μήνα αύξηση στον κατώτατο μισθό από το 2019, αφορολόγητες υπερωρίες και προσωρινή εξαίρεση (μόνο για το 2019) από τους φόρους κοινωνικών ασφαλίσεων για τους συνταξιούχους με εισόδημα μικρότερο από 2000 ευρώ. Τα παραπάνω θα γίνουν χωρίς καμία επιβάρυνση των καπιταλιστών. Ο Μακρόν ξεκαθάρισε ότι δε θα τους αγγίξει, αφού δε θα χρειαστεί να βάλουν δεκάρα τσακιστή από την τσέπη τους, ούτε καν για το κατοστάρικο της αύξησης του κατώτατου μισθού (τα βάζει όλα το κράτος, εφαρμόζοντας από το 2019 ένα επίδομα που ήταν προγραμματισμένο να δοθεί σταδιακά, σε ορίζοντα τετραετίας). Από την άλλη, ο Μακρόν επανέλαβε ότι δε θα επιβάλει κανένα νέο φόρο στις μεγάλες περιουσίες (δε θα επαναφέρει το φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, που κατήργησε).
Διδάγματα
Στην Ελλάδα (και όχι μόνο) η συζήτηση για το πολιτικό περιεχόμενο του κινήματος των Κίτρινων Γιλέκων, που εξακολουθεί να πυρπολεί τη Γαλλία και να βάζει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις στη χώρα, τείνει να επισκιάσει τη συζήτηση για τον ταξικό χαρακτήρα αυτού του κινήματος, για τον τρόπο αντιπαράθεσής του με το γαλλικό κράτος και την κυβέρνησή του και για τα αποτελέσματα που αυτή η αντιπαράθεση έφερε.
Δε δίνουμε καμιά βάση στις δημοσκοπήσεις και στις αναλύσεις που τις συνοδεύουν, σύμφωνα με τις οποίες η πλειοψηφία των Κίτρινων Γιλέκων είναι ψηφοφόροι της Λεπέν, με τη μειοψηφία να είναι ψηφοφόροι του Μελανσόν. Ξέρετε γιατί; Γιατί το ποσοστό που πήρε ο Μακρόν στις εκλογές ήταν πολύ μεγάλο για να το αποδώσει κανείς σε αστικά και ανώτερα μικροαστικά στρώματα. Τον Μακρόν τον ψήφισαν και εργάτες, που είναι εξίσου οργισμένοι με τους εργάτες που ψήφισαν Μελανσόν, Λεπέν, Φιγιόν ή ό,τι άλλο.
Αυτό που κυριαρχεί στο κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων δεν είναι η προηγούμενη ή η μελλοντική εκλογική συμπεριφορά των ανθρώπων που το στηρίζουν, αλλά η ταξική ιδιότητά τους. Εργάτες, χαμηλότερα μικροαστικά στρώματα και νέοι απαρτίζουν αυτό το κίνημα. Και στη συμπεριφορά τους εμπνέονται από τις καλύτερες παραδόσεις της γαλλικής εργατικής τάξης, που διαμορφώθηκαν μέσα από μια μακρά ιστορία ταξικών αγώνων.
Οταν το γαλλικό κοινωνικό κίνημα φτάνει στο «αμήν», κινείται βίαια στην αντιπαράθεσή του με την αστική εξουσία, γνωρίζοντας πως αυτή η εξουσία δεν υπάρχει περίπτωση να φοβηθεί παρά μόνο τη βίαιη ταξική αντίσταση. Αυτό είναι λίγο-πολύ γνωστό παντού, όμως η Γαλλία είναι η χώρα που το εργατικό κίνημα κάνει αυτή την επιλογή με μεγαλύτερη ευκολία από οποιαδήποτε άλλη χώρα, αγνοώντας τις φωνές της «λογικής», της «υπευθυνότητας» και της «μετριοπάθειας». Δε χρειάζεται να πάμε στους ταξικούς αγώνες του 1848-52 και μετά στην Κομμούνα για να θεμελιώσουμε αυτό το συμπέρασμα. Αρκεί να θυμηθούμε πόσα βίαια ξεσπάσματα υπήρξαν στη Γαλλία τα τελευταία 20-30 χρόνια, σε σύγκριση με όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Αυτή η ειδοποιός διαφορά έχει καθορίσει και τους κοινωνικούς συσχετισμούς στο επίπεδο της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας. Μολονότι και αυτή έχει χάσει πολλά, η γαλλική εργατική τάξη έχει καταφέρει να δώσει τους πιο αποτελεσματικούς αμυντικούς αγώνες και να διατηρεί ακόμα το καλύτερο επίπεδο μισθών, εργασιακών σχέσεων, ασφαλιστικής προστασίας στην Ευρώπη.
Σ' έναν τέτοιο αμυντικό αγώνα, ο υπερφίαλος και αλαζών Μακρόν, ο τραπεζίτης που έγινε πολιτικός και επελέγη ως εκείνος που θα ανανέωνε το κλυδωνιζόμενο γαλλικό πολιτικό σύστημα, ανάλωσε όλο σχεδόν το πολιτικό του κεφάλαιο (αρνητικό ρεκόρ θετικών γνωμών καταγράφουν όλες οι δημοσκοπήσεις που γίνονται) μέσα σε λίγες εβδομάδες. Και η εργατική τάξη έχει ήδη κάποιες κατακτήσεις, είτε με αρνητικό τρόπο (ακύρωση των νέων φόρων στα καύσιμα) είτε με θετικό (τα μέτρα που ανακοίνωσε ο Μακρόν για εργαζόμενους και συνταξιούχους - βλ. σελίδα 5).
Αντί, λοιπόν, για σχολαστικιστικές αναλύσεις αργόσχολων περί του ποιος θα βάλει την πολιτική σφραγίδα του σ' αυτό το κίνημα (το οποίο σε μερικές εβδομάδες μπορεί και να μην υπάρχει και για το οποίο δεν έχουμε όλα τα δεδομένα για μια τέτοια συζήτηση), ας αντλήσουμε διδάγματα από τον ΤΡΟΠΟ με τον οποίο κινήθηκε το κίνημα.
Σχόλια