Από πού πάνε για τη Χάγη;
Στις Βρυξέλλες, η ομάδα των βουλευτών που συμμετείχε στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ (Γιαννάκου και Βολουδάκης της ΝΔ, Τζάκρη και Κάτσης του ΣΥΡΙΖΑ, Λοβέρδος του ΚΙΝΑΛ) αναγκάστηκε να αποχωρήσει, διότι ο βρετανός πρόεδρος δεν τους άφηνε να σταυρώσουν κουβέντα. Ιδού πώς περιέγραψαν τα γεγονότα σε κοινή δήλωσή τους (και γαμώ τις εθνικές ενότητες):
«Κατά τη διάρκεια των εργασιών της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, ως Ελληνική Αντιπροσωπεία θέσαμε με έμφαση το ζήτημα της συμφωνίας Τουρκίας-Λιβύης η οποία παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.
Στη συζήτηση που ακολούθησε μετά από τοποθέτηση του Πρεσβευτή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, αφ’ ενός ζητήσαμε να λάβουμε απαντήσεις σχετικά με το ζήτημα της παραβίασης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και αφ’ ετέρου επιδιώξαμε να ενημερώσουμε τους συναδέλφους μας των λοιπών χωρών μελών του ΝΑΤΟ για τις παράνομες ενέργειες της Τουρκίας και τους κινδύνους ανάφλεξης που προκαλούν στην περιοχή. (…)
Ο Προεδρεύων των εργασιών συστηματικά μας διέκοπτε στις τοποθετήσεις και τις ερωτήσεις μας, εμποδίζοντας την ανάπτυξη των θέσεών μας. Αφού έστω και διακοπτόμενοι ολοκληρώσαμε τις τοποθετήσεις μας, η Αντιπροσωπεία μας αποχώρησε από την αίθουσα σε ένδειξη διαμαρτυρίας, καταγγέλλοντας τη στάση του Προεδρεύοντος».
Και πήραν μια στενοχώρια άλλο πράμα ο προεδρεύων και οι εκπρόσωποι των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων… Το μήνυμα ήταν σαφές: το ΝΑΤΟ έχει πιο σοβαρά ζητήματα από τα ελληνοτουρκικά, γι' αυτό πάψτε να κλαψουρίζετε και να μας ζαλίζετε.
Πάμε τώρα στα σοβαρά. Στην εκδήλωση που έγινε το βράδυ της περασμένης Τετάρτης στο Ωδείο Αθηνών, με διοργανωτή το ΕΛΙΑΜΕΠ, το «μαγαζί» που διηύθυνε επί μακρόν ο Ντόκος, προτού ο Μητσοτάκης τον κάνει αναπληρωτή σύμβουλο εθνικής ασφαλείας, το ερώτημα που τέθηκε ήταν «αν μας συμφέρει η Χάγη». Ο Ντόκος δεν ήταν στο πάνελ, για ευνόητους λόγους. Τόσα έχει πει για «συνεκμετάλλευση» και προσφυγή στη Χάγη, δε χρειαζόταν να βαρύνει με μια ακόμα τοποθέτηση το κλίμα στο Μαξίμου. Υπήρχαν, άλλωστε, άξιοι αντικαταστάτες του, ορισμένοι και με μεγαλύτερο «ειδικό βάρος» από το δικό του στην εγχώρια πολιτική σκηνή: η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Γιώργος Κατρούγκαλος (και οι τρεις πρώην υπουργοί Εξωτερικών) και ο Χρήστος Ροζάκης (πρώην υφυπουργός Εξωτερικών και πάντα «κολλητός» του Σημίτη), με συντονιστή τον Λουκά Τσούκαλη (πρόεδρο του ΕΛΙΑΜΕΠ, επίσης σημιτικό). O Kατρούγκαλος έλειπε από το πάνελ, γιατί μίλησε από το νοσοκομείο (λόγω του πρόσφατου τραυματισμού του).
Συνοψίζοντας στο τέλος εκδήλωσης ο Τσούκαλης είπε πως «το σημαντικότερο κέρδος απ' αυτήν ήταν η συμφωνία των τριών μεγαλύτερων κομμάτων της χώρας στην αναγκαιότητα να συνεχιστεί ο διάλογος με την Τουρκία. Οχι ένας αφηρημένος διάλογος, αλλά διερευνητικές επαφές με φόντο τη Χάγη. Οχι παρά την ένταση ανάμεσα στις δύο χώρες, αλλά ακριβώς λόγω της έντασης αυτής». Τα εντός εισαγωγικών προέρχονται από σχόλιο δημοσιογράφου των «Νέων» του Μαρινάκη, που δημοσιεύτηκε την επομένη. Εχουμε γράψει και άλλη φορά, ότι η ναυαρχίδα του Συγκροτήματος Μαρινάκη, όπως και η «Καθημερινή», έντυπα γνωστά για τους δεσμούς της με Την Πρεσβεία, επιμένουν πολύ στη γραμμή «πάμε τώρα στη Χάγη, πριν αναγκαστούμε να πάμε έχοντας προηγουμένως υποστεί μια εθνική ήττα».
«Η προσφυγή στη Χάγη είναι ο πιθανός τελικός σταθμός μιας διαδρομής που περιλαμβάνει πολλά πιθανά στάδια», είπε ο Γιωργάκης, που τόνισε με έμφαση: «Πρέπει να γίνει σημαία της Ελλάδας η θέση υπέρ της ισχύος του δικαίου. Τι φοβόμαστε; Μην τουρκέψουμε;»! Δεν παρέλειψε να προειδοποιήσει: «Οσοι ισχυρίζονται ότι πρέπει να προβούμε σε μονομερείς ή στρατιωτικού τύπου κινήσεις οφείλουν να αναλογιστούν ότι και αυτές μπορεί να έχουν δυσανάλογο κόστος ή να οδηγήσουν τη χώρα σε διαπραγματεύσεις υπό πίεση».
Πιο επιθετική η Ντόρα, την έπεσε στους «Σαμαράδες», χωρίς φυσικά να πει ονόματα: «Στη μακρά ιστορία της Ελλάδας, το μεγαλύτερο κόστος για τη χώρα έχει προέλθει από διχασμούς σε θέματα εξωτερικής πολιτικής τα οποία συχνά ποδοσφαιροποιούνται… Μετά λύπης μου παρατηρώ πως η Ελλάδα βαδίζει πάλι ταχύτατα προς αυτήν την κατεύθυνση… Στον δημόσιο διάλογο για την εξωτερική πολιτική επικρατεί μια επιφανειακή προσέγγιση, επιπολαιότητα ανάλυσης και εκτίμησης και προσφυγή σε δημαγωγικούς χειρισμούς συναισθηματικά φορτισμένων θεμάτων… απόλυτος λαϊκισμός», πράγμα το οποίο «καθιστά πολύ δύσκολη και την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής από την όποια κυβέρνηση». Οπως σημείωσε, «οι διαφορές μας με την Τουρκία μπορούν να λυθούν μόνο πολιτικά. Δεν θα λυθούν στρατιωτικά… Θα είναι μείζον λάθος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής εάν περιμένουμε από τρίτους να μας βάλουν να κάτσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, διότι τότε θα κάτσουμε αδύναμοι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Εμείς πρέπει να έχουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων».
Ο Κατρούγκαλος είπε ότι πρέπει «να είναι και συνείδηση της δικής μας πλευράς ότι η συμπερίληψη της Τουρκίας στην ενεργειακή εξίσωση της Ανατολικής Μεσογείου μπορεί να γίνει με όρους διεθνούς δικαίου και να είναι αμοιβαία επωφελής».
ΥΓ. «Η Τουρκία μπορεί να γίνει ενεργειακό σταυροδρόμι λόγω της γεωγραφικής της θέσης», δήλωσε μεταξύ πολλών άλλων ο ανθύπατος Τζέφρι Πάιατ, σε εκδήλωση που οργάνωσε το «μαγαζί» της Διαμαντοπούλου, επίσης την περασμένη Τετάρτη. Μ' άλλα λόγια, η αμερικάνικη ενεργειακή στρατηγική περιλαμβάνει την Τουρκία, δεν την αποκλείει. Αυτό ήταν το μήνυμα του Πάιατ.
Σχόλια