Οι άθλιες μεθοδεύσεις της ηγεσίας της ΓΣΕΕ έχουν στόχο να πλήξουν την Εργατική Πρωτομαγιά

 

Ένα χρόνο τώρα ο λαός μας ζει στη δίνη της πανδημίας και των καταστροφικών συνεπειών που φέρνει η κυβερνητική διαχείρισή της. Η ανεργία γιγαντώνεται, η κυβέρνηση της ΝΔ -πιστή στις δεσμεύσεις της απέναντι στην κεφαλαιοκρατία και τους ιμπεριαλιστές- επιβάλλει το ένα αντεργατικό μέτρο μετά το άλλο, τσακίζοντας ό,τι έχει απομείνει όρθιο. Μετά τις συλλογικές συμβάσεις, τη γενικευμένη επιβολή της τηλεργασίας και τόσων άλλων μέτρων, σειρά έχει το οκτάωρο που κατακτήθηκε από την εργατική τάξη με πολύχρονους αγώνες και θυσίες. Στο ίδιο πακέτο μέτρων η κυβέρνηση βάζει στο στόχαστρό της τα συνδικάτα και μαζί με αυτά τα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Ο Χατζηδάκης, συνεχίζοντας το αντεργατικό έργο του προκατόχου του Βρούτση, υπόσχεται στη ντόπια ολιγαρχία και στους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές πως θα φέρει το νέο αντεργατικό-αντισυνδικαλιστικό νόμο μέσα στο Πάσχα. Η απόφαση της κυβέρνησης να φέρει για ψήφιση το νομοσχέδιο σε αυτό το χρονικό διάστημα που συμπίπτει με την επέτειο της εργατικής Πρωτομαγιάς, αποτελεί ύψιστη πρόκληση για την εργατική τάξη, για το σύνολο των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα έναν ολόκληρο χρόνο τώρα εξακολουθεί να βρίσκεται σε καθεστώς παρατεταμένης κρίσης και υποχώρησης. Μέσα σε αυτό το τοπίο, η δοτή ηγεσία της ΓΣΕΕ παίζει έναν πολύ ύπουλο και υπονομευτικό ρόλο για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Όλο αυτό το διάστημα που η κυβέρνηση με ομοβροντίες μέτρων κατεδαφίζει συστηματικά τις εργατολαϊκές κατακτήσεις, η πλειοψηφία της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, με πρωταγωνιστή τον πρόεδρό της Παναγόπουλο, είναι κυριολεκτικά άφαντη. Στον ένα χρόνο της πανδημίας το μόνο έργο που είχε να επιδείξει η ηγεσία αυτή ήταν να βάλει πλάτη στην κυβερνητική πολιτική, να στηρίξει επί της ουσίας και έμπρακτα όλα τα μέτρα που επιβλήθηκαν σε βάρος των εργαζομένων. Ενεργώντας σαν άλλος «εφιάλτης» για το εργατικό κίνημα, για λογαριασμό της κυβέρνησης και της εργοδοσίας, στάθηκε άφωνη απέναντι στο νέο αντιλαϊκό και αντικοινωνικό προϋπολογισμό της κυβέρνησης. Όχι μόνο δεν συνέβαλε στη στήριξη και το δυνάμωμα της 24ωρης απεργίας στις 26 Νοέμβρη που είχαν κηρύξει το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, η ΑΔΕΔΥ και συμμετείχαν πλήθος σωματείων, αλλά αντίθετα την υπονόμευσε ανοιχτά.

Όλο αυτό το διάστημα η ηγεσία της ΓΣΕΕ αρκέστηκε σε «εποικοδομητικές» προτάσεις προς την εργοδοσία και την κυβέρνηση για την τηλεργασία, αποδεχόμενη όλο το αντεργατικό της πλαίσιο. Περίσσεψαν οι δακρύβρεχτες ανακοινώσεις και τα Δελτία Τύπου για τα εργατικά ατυχήματα που διαδέχονται το ένα το άλλο.

Τώρα, μπροστά στην απεργία της Πρωτομαγιάς, η ηγεσία της ΓΣΕΕ ενεργώντας ως «λαγός» της κυβέρνησης σπεύδει να κηρύξει απεργία στις 4 Μάη, την πρώτη δηλαδή εργάσιμη ημέρα μετά το Πάσχα, όπως μάλιστα υπαγορεύει η νομοθετική ρύθμιση που ψήφισε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2017. Μάλιστα, με περίσσευμα υποκρισίας η εξαφανισμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ στη σχετική της ανακοίνωση σημειώνει εμφατικά ότι η Πρωτομαγιά «δεν είναι αργία – είναι απεργία», ενώ κατά τα άλλα καλεί την εργατική τάξη «να αποτίσει φόρο τιμής στην ιστορία, τους αγώνες και τους νεκρούς της». Για μια ακόμα φορά η ηγεσία της ΓΣΕΕ ανέλαβε τον άθλιο ρόλο να μετατραπεί σε φερέφωνο της κυβέρνησης, σπεύδοντας να ανακοινώσει με Δελτίο Τύπου την «απεργία» στις 4 Μάη.

Η απόφαση της ΕΕ της ΓΣΕΕ ήρθε λίγες ώρες μετά την αντίστοιχη ανακοίνωση της ΑΔΕΔΥ η οποία, με την ομόφωνη γνώμη όλων των δυνάμεων που τη συγκροτούν, καλεί τις Ομοσπονδίες και τα Συνδικάτα σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα να τιμήσουν από κοινού την εργατική Πρωτομαγιά στις 6 Μάη, κηρύσσοντας μάλιστα 24ωρη πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία. Τις προηγούμενες ημέρες ήταν παράλληλα σε εξέλιξη διεργασίες από συνδικαλιστικές δυνάμεις ώστε να παρθούν αποφάσεις των συνδικάτων για το γιορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς στις 6 Μάη. Ανεξάρτητα από τα προβλήματα που γεννά η τακτική του ΠΑΜΕ και άλλων δυνάμεων που αναφέρονται στην αριστερά, η μονομερής απόφαση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ υποσκάπτει τη δυνατότητα πραγματοποίησης ενιαίας πανεργατικής κινητοποίησης, γίνεται ο δούρειος ίππος της κυβερνητικής πολιτικής μέσα στο εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτή η άθλια υπονομευτική πολιτική της ηγεσίας της ΓΣΕΕ ξεπουλά τα ζωτικά συμφέροντα των εργαζομένων, υπηρετεί μόνο την πολιτική της κυβέρνησης και της εργοδοσίας που θέλουν τους εργαζόμενους αφοπλισμένους, τα σωματεία τους καθώς και τα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματά τους στο γύψο.

Τα εμπόδια που βάζει η πολιτική των δυνάμεων του κυβερνητικού συνδικαλισμού που βρίσκονται στην ηγεσία της ΓΣΕΕ αλλά και των ανώτερων συνδικαλιστικών οργανώσεων επιτείνουν την κρίση και την υποχώρηση. Σε αυτή την κατάσταση έρχονται να προστεθούν και οι παραλυτικές συνέπειες της γραμμής που χάραξε ιδιαίτερα τον τελευταίο ένα χρόνο κύρια η ηγεσία του ΠΑΜΕ αλλά και δυνάμεων του λεγόμενου αντικαπιταλιστικού χώρου. Η γραμμή των συμβολικών και μυστικών κινητοποιήσεων που εγκαινίασε η ηγεσία του ΠΑΜΕ, επιδεικνύοντας μια στάση υπεύθυνης δύναμης απέναντι στην κυβέρνηση, το περίφημο «μετά θα λογαριαστούμε» που αναπαράχθηκε έντονα από δυνάμεις που αναφέρονται στην αριστερά, αλλά και τα πληθωρικά αγωνιστικά καλεντάρια πέρα και έξω από τις ζωντανές συλλογικές διαδικασίες του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος δεν συμβάλλουν στην ανασυγκρότησή του. Είναι ενδεικτικό πως μπροστά στην κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης της κυβέρνησης όλες αυτές οι δυνάμεις σπεύδουν τώρα ασθμαίνοντας να καλέσουν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, στις παραμονές της ψήφισης του αντεργατικού-αντισυνδικαλιστικού νομοσχεδίου. Άφησαν όμως το χρόνο να κυλήσει προς όφελος της κυβερνητικής πολιτικής, όταν μάλιστα ήταν γνωστή η επιδίωξη της ΝΔ να φέρει τα μέτρα αυτά από τον περασμένο Οκτώβρη – Νοέμβρη.

Η νέα κυβερνητική επέλαση, το χτύπημα στο οκτάωρο και στα συνδικάτα δεν πρέπει να μείνουν αναπάντητα από το εργατικό κίνημα. Τα συνδικάτα σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα πρέπει να μπουν ξανά σε τροχιά πανεργατικών αγωνιστικών κινητοποιήσεων, να προασπίσουν τα ταξικά συμφέροντα των εργαζομένων, να κρατήσουν μακριά από τα νύχια του αστικού κράτους τις συλλογικές και δημοκρατικές διαδικασίες του σ/κ, τις Γενικές Συνελεύσεις και την απεργία. Είναι ανάγκη να ξαναζωντανέψουν άμεσα τα πρωτοβάθμια σωματεία, να πραγματοποιηθούν σε όλους τους χώρους δουλειάς ενημερώσεις και γενικές συνελεύσεις. Οι εργαζόμενοι με τα συνδικάτα τους πρέπει να δώσουν μαζικά το αγωνιστικό «παρών» στις απεργιακές κινητοποιήσεις της 6ης Μάη, τιμώντας την Εργατική Πρωτομαγιά, αποδοκιμάζοντας την υπονομευτική και προδοτική στάση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ που γίνεται το μακρύ χέρι της κυβέρνησης, υπερασπιζόμενοι το οκτάωρο και όλες τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος απέναντι στην πολιτική της βάναυσης καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης.