Το μίσος των ηλιθίων είναι το σινιάλο ότι δεν λαθεύεις, δεν έχεις άδικο

«Το μίσος των ηλιθίων είναι το σινιάλο ότι δεν λαθεύεις,
δεν έχεις άδικο»

Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι.

Ειρήνη, θα σήμαινε, καμία ανάγκη ύπαρξης του ΝΑΤΟ.

Ειρήνη, θα σήμαινε, απώλεια της αμερικανικής επιρροής και κηδεμονίας στην Ευρώπη και απόσυρση της.

Για όλους τους παραπάνω λόγους η Αμερική δεν επιθυμεί την ειρήνη στην Ευρώπη.

Η ειρήνη "μαραίνει" την Αμερική. Ο πόλεμος την θρέφει. Όσο για την Ευρώπη που καταστρέφεται, ένα απλό πιόνι στη σκακιέρα.

Το 2015 η Γαλλία και η Γερμανία (δηλαδή η Ε.Ε) προσπάθησαν για την ειρήνη με τη Συμφωνία του Μινσκ. Αν είχε εφαρμοστεί, τίποτα από τα μετέπειτα τραγικά δεν θα είχε συμβεί. Οι Αμερικάνοι σαμποτάρισαν όμως τις προσπάθειες των Ευρωπαίων.

Το προγραμματισμένο εδώ και χρόνια από τις ΗΠΑ "πολεμικό πανηγύρι" στην Ουκρανία, γίνεται φανερό από την εδώ και χρόνια απόφαση τους να δημιουργήσουν ανεφοδιαστική βάση στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης.

Οι ΗΠΑ δεν χρειαζόντουσαν “αντίπαλο δέος” αλλά απόλυτη ηγεμονία στον πλανήτη και υπακοή στα κελεύσματά τους.

Όταν το Αμερικανοποιημένο Δυτικό κεφάλαιο κατακτήσει και την τελευταία γωνιά του πλανήτη θα “θεωρήσει τον εαυτό του νικητή”.

Συντρίβοντας τους Γερμανούς Ναζί , η πρώην ΕΣΣΔ και νυν Ρωσία και χάνοντας 25 εκατομμύρια νεκρούς έβαλαν τις βάσεις για μια “στρατιωτική κατοχύρωση υπεροχής” στις συνειδήσεις των λαών και των ηγετών.

Όλος ο πλανήτης ακούει την Αμερικανική άποψη και τίποτε παραπάνω, έχοντας γύρω–γύρω τους κλακαδόρους δημοσιογράφους της Αμερικάνικης Πολιτικής Ορθότητας να χοροπηδούν σαν πιθηκάκια πουλώντας “ανθρωπισμό” με το κιλό για τους Ουκρανούς.

Οπισθοχωρούμε σε έναν “άνθρωπο των σπηλαίων” που θα εξαλείψει όλη την πολιτιστική του κληρονομιά.

Οι ΗΠΑ μπήκαν σε μια περίοδο βαθιάς εσωτερικής κρίσης επί διακυβέρνησης Τραμπ, βλέποντας ταυτόχρονα τον βασικό τους παγκόσμιο ανταγωνιστή, την Κίνα, να ανέρχεται σταθερά και να απειλεί την πρωτοκαθεδρία τους.

Είτε η Ρωσία θα υποχωρούσε και οι ΗΠΑ θα κέρδιζαν χρόνο και χώρο περικυκλώνοντάς την ασφυκτικά, στέλνοντας μήνυμα σε άλλους αμφισβητίες της ηγεμονίας τους, είτε η Ρωσία θα έβγαζε το όπλο στο τραπέζι αποφασισμένη να το χρησιμοποιήσει, επιλέγοντας την πολεμική αναμέτρηση. Τότε, η ΕΕ θα αναγκάζονταν να υποταχθεί ολοκληρωτικά στις επιδιώξεις της Ουάσινγκτον, να διαρρήξει σχέσεις (οικονομικές, πολιτικές, ενεργειακές) με τη Ρωσία.

Τα παραπάνω, συνιστούν μια εντελώς διαφορετική ανάγνωση από τα προπαγανδιστικά σχήματα για «παρανοϊκούς δικτάτορες», πράγματα γελοία, προς εύπεπτη κατανάλωση του πρόθυμου ακροατηρίου του Ευρωατλαντισμού. Και φυσικά απέχουν από τα αντι-ιστορικά και βολικά σχήματα των «ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών» και «των βουβαλιών που όταν μαλώνουν την πληρώνουν οι βάτραχοι», τα οποία αποφεύγουν να ορίσουν προσδιορισμούς και ιεραρχήσεις.

.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους μοιράζονται κατά το μεγαλύτερο μέρος την ευθύνη για την κρίση. Η ρίζα του προβλήματος είναι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ, που είναι το κεντρικό στοιχείο μιας ευρύτερης στρατηγικής για την απομάκρυνση της Ουκρανίας από την επιρροή της Ρωσίας.

Από τα μέσα του 90 οι Ρώσοι ηγέτες έχουν αντιταχθεί σθεναρά στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, και τα τελευταία χρόνια έχουν καταστήσει σαφές ότι δεν θα παραμείνουν απαθείς όσο ο στρατηγικά σημαντικός γείτονάς τους μετατρέπεται σε δυτικό προκεχωρημένο φυλάκιο. Για τον Πούτιν, η παράνομη ανατροπή του δημοκρατικά εκλεγμένου και φιλορώσου προέδρου της Ουκρανίας, την οποία δικαίως χαρακτήρισε “πραξικόπημα”, ήταν η τελευταία σταγόνα.

Και αυτό έχει μεγαλύτερη αξία γιατί επιβεβαιώνει ότι υποκινητής του πολέμου και εμπρηστής της περιοχής είναι ο συνήθης ύποπτος των τελευταίων 70 χρόνων: το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ.

Μερικές επισημάνσεις για τη χώρα μας και την Ελληνική Αριστερά.

Ήταν αναγκαία η ρήξη – που ξεκίνησε από την γελοία κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όταν απέλασε Ρώσους διπλωμάτες– με την Ρωσία και με την οποία έχουμε αδελφικούς δεσμούς εδώ και πάνω από χίλια χρόνια;
Το ΚΚΕ, δεν έχει απλώς “χάσει την μπάλα”( Πολιτική μυωπία» που οδήγησε σ' εκείνο τον θαυμασμό για την Περεστρόικα του Γκορμπατσώφ) αλλά μάλλον δεν κατάλαβε και για ποιο λόγο ο ελληνικός λαός, δεξιός και αριστερός, παραδοσιακός και προοδευτικός έχει ισχυρές “βάσεις συμπάθειας” προς την Ρωσία είτε την σημερινή είτε την παλαιότερη, σαν Σοβιετική Ένωση.
Ο ελληνικός λαός αγαπούσε τους Ρώσους και σαν “Ρώσους” και σαν “Σοβιετικούς”, έχοντας και δεξιούς πολίτες σαν υποστηρικτές που έβλεπαν την Ρωσία ή Σοβιετική Ένωση σαν αντίβαρο στα σχέδια των Αμερικανών.

Ο άνθρωπος του μέλλοντος ή θα είναι ενημερωμένος, αληθινά μορφωμένος και συνειδητοποιημένος ή δεν θα υπάρξει καθόλου πάρα μόνο σαν ελεγχόμενο και άβουλο πλάσμα, ένας περιφερόμενος ηλίθιος που έχει αποσυνδεθεί και από τις απλούστερες νοητικές λειτουργίες. Πρόκειται για έναν πόλεμο που αφορά τα βάθρα του ανθρώπινου γένους.

«Να λες την αλήθεια,
να καταλήγεις μαζί στην αλήθεια,
είναι πράξη κομμουνιστική κι επαναστατική»
Αντόνιο Γκράμσι, "L'Ordine Nuovo", 21 Ιούνη 1919