Αντίσταση των εργαζομένων στο κυβερνητικό ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ

 

Το κυβερνητικό έγκλημα για το ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ βρίσκεται στην τελική ευθεία, με τις απολύσεις και το ξεσπίτωμα των εργατών. Την ώρα που η τιμή του νικελίου εκτινάσσεται πάνω από 100.000 δολ. τον τόνο, με αποτέλεσμα να διακόπτεται η διαπραγμάτευσή του στο χρηματιστήριο μετάλλου του Λονδίνου, η κυβέρνηση προχωρά στην παύση λειτουργίας άλλης μιας ηλεκτροκάμινου.

Αντί το εργοστάσιο και τα μεταλλεία να δουλεύουν σε φουλ ρυθμούς, η εταιρεία να παράγει, να πουλά και να ξεχρεώνει συσσωρεύοντας κεφάλαια, η κυβέρνηση και ο διαχειριστής την έχουν να δουλεύει στο 10% από 20% που «δούλευε» μέχρι τώρα.

Η κυβέρνηση στήνει άλλη μια σκανδαλώδη αντεθνική πλεκτάνη για να παραδώσει «μπιρ παρά» μια στρατηγικού χαρακτήρα επιχείρηση στα ιδιωτικά μονοπώλια. Μια επιχείρηση που είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός νικελίου στην Ε.Ε. και ο 5ος παγκόσμια.

Όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, με συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης, η ΛΑΡΚΟ και η χώρα μας χάνουν κάθε μέρα 4 εκ. ευρώ συνάλλαγμα (πάνω από 1 δισ. το χρόνο) μόνο και μόνο για να αποδείξουν ότι η ΛΑΡΚΟ είναι μια χρεωκοπημένη επιχείρηση. Πιάστηκαν όμως με την «γίδα στην πλάτη» από την εκτίναξη της τιμής του νικελίου.

Όταν η τιμή του νικελίου είχε ανέβει στα 30.000 δολάρια ο τόνος, το σωματείο των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ με ανακοίνωσή του επεσήμαινε ότι τα μεγάλα μεταλλευτικά-μεταλλουργικά κέντρα προέβλεπαν διπλασιασμό των τιμών το επόμενο διάστημα, πράγμα που επιβεβαιώθηκε και ξεπεράστηκε σε λίγα 24ωρα.

«Η ΛΑΡΚΟ έχει δυνατότητα να παράξει 60 τόνους νικελίου την ημέρα, δηλαδή 1.800.000 δολάρια, δηλαδή 650.000.000 δολάρια το χρόνο και αν διπλασιαστούν οι τιμές ξεπερνούν το δισεκατομμύριο», ανέφερε το σωματείο καταγγέλλοντας την κυβέρνηση ότι ούτε τα προσχήματα δεν κρατά.

Σε ανοικτή επιστολή που έστειλαν προς τον πρωθυπουργό και τα πολιτικά κόμματα αναφέρουν ακόμη ότι: «Λόγω της μεταστροφής της παγκόσμιας παραγωγής στην «πράσινη μετάβαση» και την ηλεκτροκίνηση, απαιτείται η κατασκευή συσσωρευτών ενέργειας (μπαταρίες) από τα δυσεύρετα απαραίτητα συστατικά που είναι τα υπάρχοντα -χαρακτηρισμένα ως στρατηγικής σημασίας από την Ε.Ε.- προϊόντα της ΛΑΡΚΟ (Νικέλιο και Κοβάλτιο), των οποίων άμεσα και για πάρα πολλά χρόνια η ζήτηση θα πολλαπλασιαστεί με αντίστοιχη αύξηση των τιμών.

Ήδη αυτές τις ημέρες η τιμή του Νικέλιου έσπασε κάθε ιστορικό ρεκόρ όλων των εποχών, κυμαινόμενη σε ασύλληπτα νούμερα δεκάδων χιλιάδων $/ton, αγγίζοντας στις 8/3/2022 τις 101.365$/tοn ενεργοποιώντας την διακοπή της διαπραγμάτευσης του νικελίου στο Χρηματιστήριο Μετάλλων του Λονδίνου (LME), ενώ σύμφωνα με δημοσιευμένες μελέτες διεθνών οργανισμών όπως η πρόσφατη του Δ.Ν.Τ, λόγω της ηλεκτροκίνησης, αναμένονται τεράστιες αυξητικές τάσεις οι οποίες θα είναι σταθερές και μεγάλης διάρκειας. Αν λάβουμε υπόψη ότι το κοστολόγιο ανά τόνο παραγωγής προ ειδικής διαχείρισης ήταν περίπου στις 13.000€/ton, γίνεται άμεσα αντιληπτό ποιες είναι οι προοπτικές και τα τεράστια μεγέθη κερδοφορίας της ΛΑΡΚΟ.

Σημειώνουμε ότι μόνο τα εξερευνημένα κοιτάσματα που υπάρχουν, ανέρχονται σε αποθέματα της τάξεως των 2 εκατ. τόνων Νικελίου, μη συμπεριλαμβάνοντας την αξιοποίηση της προστιθέμενης αξίας του κοβαλτίου που μέχρι σήμερα είναι ανεκμετάλλευτη, την παραπέρα αξιοποίηση του σιδηρονικελίου με την καθετοποίηση της παραγωγής μέσα από́ μονάδα παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα και την αξιοποίηση των υποπροϊόντων της»

Γι’ άλλη μια φορά, είναι η δήθεν «πατριωτική» παράταξη της Νέας Δημοκρατίας που μεθοδεύει το βούλιαγμα της μεγαλύτερης μεταλλευτικής βιομηχανίας της χώρας. Όπως έκαναν στο παρελθόν και με τη διαβόητη προπώληση του Νικελίου (hedging) με την οποίο η ΛΑΡΚΟ έχασε 500 εκ. ευρώ όταν η τιμή έφθασε και πάνω από 50.000 δολ. ο τόνος. Όταν μέσα σε μια νύχτα διπλασιάστηκε η τιμή της Mεγαβατώρας (MWH) για να φτάσει τώρα, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, στα 320 ευρώ την MWH, όταν σύμφωνα με τους εργαζόμενους άλλες ενεργοβόρες εταιρείες πληρώνουν 35 ευρώ/ΜWH.

Στις συνεχείς διαβουλεύσεις που έχουν οι εργαζόμενοι με την κυβέρνηση και μπροστά στην αδήριτη πραγματικότητα, η μόνιμη κυβερνητική επωδός είναι ότι η ΛΑΡΚΟ δεν έχει μέλλον αν δεν ξεπουληθεί. Λένε μάλιστα ότι, αν η εταιρεία έχει αξία, θα φανεί στο ενδιαφέρον των επενδυτών. Η κυβέρνηση έχει το θράσος να προαναγγέλλει ουσιαστικά την μεθόδευση που γίνεται, σε συμπαιγνία με τους υποψήφιους αγοραστές, ώστε απ’ τη μια να πουληθεί φθηνά η επιχείρηση και απ’ την άλλη να εκβιάσει τους εργαζόμενους ότι επίκειται κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ αν δεν καρποφορήσει το ξεπούλημα.

Στο μεταξύ νέα παράταση, για τις 31 Μαρτίου, για την υποβολή των δεσμευτικών προσφορών στους διαγωνισμούς παραχώρησης, έδωσαν ΤΑΙΠΕΔ και Ειδικός Διαχειριστής. Η κατάθεση των φακέλων, βάσει του χρονοδιαγράμματος προβλέπονταν να γίνει στις 14 Μαρτίου. Αποφασίστηκε η παράταση καθώς τα βρίσκουν δύσκολα με τους εργαζόμενους, τους οποίους πρέπει να απολύσουν αλλά και λόγω άλλων εκκρεμοτήτων που σχετίζονται με τις απαιτήσεις των «επενδυτών».

Σύμφωνα με το κυβερνητικό σχέδιο για τους εργαζόμενους προβλέπεται ότι οι 350 που είναι άνω των 54 ετών, θα απασχοληθούν σε «Κοινωφελή» προγράμματα των 500€, σε θέσεις στους δήμους και στην Περιφέρεια κοντά στις εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ έως ότου συνταξιοδοτηθούν στο 62ο έτος της ηλικίας τους.

Οι υπόλοιποι 750 εργαζόμενοι, θα απολυθούν άμεσα και στη συνέχεια θα επαναπροσληφθούν με τρίμηνη σύμβαση ορισμένου χρόνου ώστε το εργοστάσιο να βρίσκεται σε λειτουργία όταν αναλάβει ο «επενδυτής». Προβλέπεται ότι οι συμβάσεις αυτές θα ανανεώνονται ανά μήνα, εάν απαιτηθεί, έως ότου οριστικοποιηθεί η μετάβαση της εταιρίας. Μόλις συμβεί αυτό, ο νέος εργοδότης, θα αποφασίσει ποιους και πόσους από τους εναπομείναντες εργαζόμενους θα κρατήσει στην επιχείρηση και με τι όρους.

Όσοι εργαζόμενοι δεν προσληφθούν θα μπουν σε προγράμματα «απασχόλησης»-ανεργίας.