Η ηγεσία του ΚΚΕ βρίσκεται σταθερά στραμμένη στο δρόμο των κοινοβουλευτικών ψευδαισθήσεων και αυταπατών

 

Από το Σεπτέμβρη ακόμη η ηγεσία του ΚΚΕ σάλπισε για τον εκλογικό αγώνα, καταρρίπτοντας και τα όποια αγωνιστικά προσχήματα διατηρεί στη γραμμή του αυτό το κόμμα, για να εμφανίζεται ως το αντίβαρο απέναντι στα αστικά κόμματα και την αντιλαϊκή πολιτική που ασκούν.

Απέναντι στην έκρηξη των τιμών, του πληθωρισμού και της ακρίβειας που μετά το καλοκαίρι κατατρώει τα λαϊκά εισοδήματα, απέναντι στο κύμα των πλειστηριασμών και των εξώσεων, στην εκτίναξη των τιμών της ενέργειας και των καυσίμων, η ηγεσία του ΚΚΕ ευθυγραμμίστηκε πλήρως με τη στάση των ηγεσιών των συνδικαλιστικών δυνάμεων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Μέσα σε όλο το προηγούμενο διάστημα, αυτές οι δυνάμεις από κοινού κήρυξαν μόνο μία εθιμοτυπική απεργία στις 9 του Νοέμβρη και τίποτε άλλο, παρά την απότομη διόγκωση των λαϊκών προβλημάτων, παρά τη μαζική απεργιακή συμμετοχή των εργαζομένων και παρά τα παχιά λόγια που όλοι μαζί ξεστόμισαν -σε διαφορετικές και διασπασμένες και πάλι συγκεντρώσεις- για κλιμάκωση και συνέχιση των κινητοποιήσεων.

Όση απραξία, αφωνία και παραλυσία επέβαλαν στο εργατικό κίνημα οι συμβιβασμένες ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος, άλλη τόση επέβαλαν και οι δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ.

Ακόμη και μπροστά στον κρατικό προϋπολογισμό, που στα λόγια όλοι μαζί καταδίκασαν, εντούτοις αρνήθηκαν να προτείνουν και να προγραμματίσουν την οποιαδήποτε απεργιακή κινητοποίηση και κλιμάκωση και υπονόμευσαν κάθε τέτοια πρόταση που κατατέθηκε, αποτελώντας με την πρακτική και τη στάση τους στήριγμα της κυβερνητικής πολιτικής παρά τις πομπώδεις διακηρύξεις.

Από το Σεπτέμβρη, το ΚΚΕ προσανατολίζεται σταθερά στην εκλογική μάχη, όπως ακριβώς τα περιγράφει ο Κουτσούμπας στην ομιλία του στο φεστιβάλ της ΚΝΕ:

«Με το ΚΚΕ για να αρχίζουν να αλλάζουν οι πολιτικοί συσχετισμοί παντού:
Από το κάθε σωματείο και σύλλογο μέχρι τις βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν το αργότερο μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, αλλά και τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές που θα γίνουν του χρόνου τον Οκτώβρη.
Και οι συσχετισμοί αλλάζουν…
…Έτσι κι έγινε σε μια σειρά σωματεία, Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, γιατί οι εργάτες εμπιστεύτηκαν τους κομμουνιστές, το ΠΑΜΕ, άλλους αγωνιστές που συμπορεύονται μαζί του.
…Κι έτσι μπορεί και πρέπει να συνεχίσει να γίνεται. Γι’ αυτό χρειάζεται να δυναμώσει η αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ παντού, σε όλες τις μάχες και στις εκλογές!
Γιατί μόνο το ΚΚΕ έχει σύγχρονο επεξεργασμένο Πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας με την εργατική τάξη, τον λαό στην εξουσία».

Η μόνη κλιμάκωση που βρίσκεται στον προσανατολισμό της ηγεσίας του ΚΚΕ είναι η κλιμάκωση της εκλογικής μάχης, των κοινοβουλευτικών ψευδαισθήσεων και αυταπατών.

Στα βουλευτικά έδρανα, βρίσκει το ΚΚΕ τα αποτελέσματα

Και να τι λέει ο Κουτσούμπας πριν λίγες μέρες, την Κυριακή 15/1, σε συγκέντρωση σε εργάτες της ΛΑΡΚΟ: «Μπορεί να μη συμφωνούμε σε όλα, αλλά όλοι γνωρίζετε ότι η στήριξη του ΚΚΕ είναι και δική σας δύναμη. Όλοι γνωρίζετε πως αν σήμερα στηρίζουμε αυτόν τον αγώνα και οποιονδήποτε αγώνα έχοντας 15 βουλευτές, θα το κάνουμε και αύριο, με όσους και να έχουμε, αλλά όλοι καταλαβαίνουμε ότι η στήριξη αυτή θα είναι πιο δυναμική, θα είναι πιο μεγάλη, θα φέρνει περισσότερα αποτελέσματα, αν οι βουλευτές του ΚΚΕ γίνουν 30, 40, 50».

Πιο πολλά αποτελέσματα λοιπόν για τους εργάτες της ΛΑΡΚΟ, που κινδυνεύουν με απόλυση, και για την εργατική τάξη, αν οι βουλευτές του ΚΚΕ είναι 30, 40 ή 50!!

Τέτοιος κοινοβουλευτικός κρετινισμός!

Και αφού προειδοποιεί ο Κουτσούμπας τους εργαζόμενους πως: «Έχουμε μπει σε προεκλογική περίοδο, είναι σίγουρο ότι θα έρθουν όλοι σαν “βρεγμένες γάτες” και θα αρ­χίσουν τα προεκλογικά “νιαουρίσματα”», τότε τους λέει: «Η πρόταση νόμου του ΚΚΕ για ανοιχτή και βιώσιμη ΛΑΡΚΟ, με διασφάλιση όλων των εργαζομένων, όπως και η τροπολογία-προσθήκη για τη ΛΑΡΚΟ και τους εργαζόμενους και οι δεκάδες, εκατοντάδες παρεμβάσεις μας στη Βουλή και στην Ευρωβουλή, δείχνουν τον δρόμο, απαντούν στο ερώτημα ποιος είναι με τους εργάτες και ποιος με το κεφάλαιο», … δίνοντας τη διέξοδο, με τα δικά του «προεκλογικά νιαουρίσματα», με την πρόταση νόμου του ΚΚΕ και τις εκατοντάδες παρεμβάσεις στα κοινοβούλια που αυτά(!) δείχνουν το δρόμο…

Αυτά δείχνουν τον κατηφορικό δρόμο της κοινοβουλευτικής εξαχρείωσης, της ψηφοθηρίας και της διαστρέβλωσης του ρόλου και του χαρακτήρα τής πάλης ενός κόμματος που αναφέρεται στο κομμουνιστικό κίνημα και θα όφειλε να βλέπει, να στηρίζει και να παλεύει να αναπτύξει τον αγώνα των εργαζομένων όχι στα πλαίσια του αστικού κοινοβουλίου, αλλά στον εξωκοινοβουλευτικό μαζικό, συσπειρωμένο και αποφασιστικό αγώνα.

Σε αυτά τα πλαίσια της κοινοβουλευτικής του εξαχρείωσης είναι που το κόμμα αυτό απλώνει το χέρι και εισπράττει ξεδιάντροπα κάθε τακτική και έκτακτη κρατική χρηματοδότηση, εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό, από τα λεφτά της άγριας φορολογίας και καταλήστευσης του λαού, που προορίζονται υποτίθεται για τη στήριξη της κοινωνίας. Χρήματα που διασπαθίζουν τα αστικά κόμματα, σε συνθήκες πείνας του λαού και απλόχερα το ΚΚΕ παρέχει άλλοθι σε αυτήν την νομότυπη απάτη σε βάρος της κοινωνίας.

Πολιτική ουράς, από την πανδημία μέχρι το 600άρι των σωμάτων ασφαλείας

Το ΚΚΕ είναι το κόμμα που καλύπτει με αγωνιστική φρασεολογία, με επαναστατική μεγαλοστομία, φανφάρες και με κούφια αντικαπιταλιστική ρητορεία την πολιτική της υποταγής του στο αστικό σύστημα.

Γράφουν οι θέσεις της ΚΝΕ για το συνέδριο που έχει σε λίγες μέρες:
«Όπως σε όλες τις κορυφαίες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας του λαού μας, έτσι και τα τελευταία χρόνια, οι στιγμές που ο λαός μας πήρε “ανάσα” ελπίδας και αισιοδοξίας είναι εκείνες που το ΚΚΕ και η ΚΝΕ πρωτοστάτησαν. (…) όταν οι απαγορεύσεις του αστικού κράτους, με αφορμή την πανδημία, έγιναν κουρελόχαρτο: Στη συγκέντρωση των συνδικάτων στο Σύνταγμα την Πρωτομαγιά του 2020. Στη διπλή συγκέντρωση, στις 17 Νοέμβρη, στην Αμερικανική Πρεσβεία και στο κέντρο της Αθήνας…».

Κομπάζει το ΚΚΕ και η ΚΝΕ για ποιο πράγμα άραγε;

Κομπάζει για τις μυστικές συγκεντρώσεις, που πραγματοποίησε χωρίς κανένα κάλεσμα στο λαό μέσα στην πανδημία, σε πλήρη συμμόρφωση με τις κυβερνητικές απαγορεύσεις;

Επαναλαμβάνει κάθε τρεις και λίγο το ΚΚΕ, πως «μόνο ο λαός θα σώσει το λαό».

Στην κρίσιμη στιγμή ωστόσο των απαγορεύσεων του 2020, που επέβαλε η κυβέρνηση με πρόσχημα την πανδημία, για να εφορμήσει και να περάσει δεκάδες αντιδραστικά νομοσχέδια, νόμους Χατζηδάκη, χτύπημα των διαδηλώσεων, πανεπιστημιακή αστυνομία κλπ, όσο και να ψάξει κανείς δε θα βρει ούτε μισό κάλεσμα των δυνάμεων του ΚΚΕ για κινητοποίηση του λαού. Το μόνο που θα βρει από το ΚΚΕ είναι οι συμβολικές κινητοποιήσεις αντιπροσώπων, οργανωμένες κρυφά, με το λαό στη γωνία, όπως τον ήθελε η κυβέρνηση.

Η στάση του ΚΚΕ, στάση ουράς στην κυβερνητική πολιτική, πήρε και νέα διάσταση με την ψήφιση στη βουλή του έκτακτου επιδόματος των σωμάτων ασφαλείας.

Η κυβέρνηση, για την επιβράβευση του έργου των ενστόλων στην κοινωνία και στο μεταναστευτικό, όπως είπε, εξήγγειλε -καθόλου τυχαία- παραμονές της επετείου της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου και τη μέρα που δολοφονήθηκε ο 16χρονος Ρομά στη Θεσσαλονίκη, έκτακτο οικονομικό βοήθημα 600 ευρώ για τα σώματα ασφαλείας. Και το ΚΚΕ έσπευσε, με μια κατάπτυστη στάση, να υπερψηφίσει το επίδομα παρέχοντας στήριγμα από τα «αριστερά» στην κατασταλτική πολιτική.

Μια κατάπτυστη θέση που σχετίζεται τόσο με την κλασική ρεφορμιστική αντίληψη του ΚΚΕ για τον «εκδημοκρατισμό των σωμάτων ασφαλείας», όσο και με τις προεκλογικές του σκοπιμότητες.

Η ηγεσία του υποχρεώθηκε κάτω από τις πολύβουες αντιδράσεις που ξεσηκώθηκαν να αναδιπλωθεί και να στρέψει αλλού την προσοχή, διαχωρίζοντας τα σώματα ασφαλείας σε καλά και κακά, όπως λέει ο Κουτσούμπας σε ομιλία του δύο μέρες μετά την ψήφιση του επιδόματος: «Ούτε βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι όσους και όσες εργάζονται στην Αστυνομία και σε άλλα Σώματα Ασφαλείας με αυτούς που εκπαιδεύονται απ’ το κράτος και τις κυβερνήσεις για να καταστέλλουν, να χτυπούν, να κυνηγούν το λαό και τη νεολαί­α…», κάνοντας λόγο για την «… κατάργηση των διάφορων ειδικών ομάδων καταστολής όπως ΔΙΑΣ, ΜΑΤ, ΔΡΑΣΗ, ΕΚΑΜ, ΟΠΚΕ, ΟΔΟΣ, πανεπιστημιακή αστυνομία κλπ… Η διαχρονική θέση του ΚΚΕ είναι ότι όλες αυτές οι ομάδες στο συγκεκριμένο σώμα δεν δικαιούνται κανενός επιδόματος, ούτε καν μισθός δεν τους αξίζει να παίρνουν, γιατί δεν έχουν καμία θέση στην Ελληνική Αστυνομία».

Απέναντι σε μια τέτοια βαθιά λαθεμένη τοποθέτηση που το κομμουνιστικό και αριστερό κίνημα έχει απορρίψει από την περίοδο του Λένιν, να τι έγραφε ένα κεντρικό στέλεχος του ΚΚΕ, ο Μαΐλης, λίγα χρόνια πριν -το 2009-, σε ευθεία αντιπαράθεση με τον Κουτσούμπα:

«Το λαϊκό κίνημα, λοιπόν, αντιμετωπίζει τους κρατικούς μηχανισμούς, ανεξάρτητα αν τους συγκροτούν παιδιά από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα (από πού τελικά θα στρατολογούνταν; Από την αστική τάξη;). Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η πλειοψηφία τους πηγαίνουν στα Σώματα για να βγάλουν το ψωμί τους. Είναι (τους μετατρέπουν) θύτες αλλά και θύματα. Έτσι οργανώνει η πλουτοκρατία την εξουσία της. Και ενώ ως μηχανισμός βρίσκονται στην υπηρεσία της και έτσι διαπαιδαγωγούνται, με βάση το «εχθρός – λαός», ως επιμέρους άτομα-πρόσωπα μπορεί κάποιοι να βρεθούν στη μέγγενη κράτους-λαϊκού κινήματος. Μοιραία συνέπεια…

Είναι, λοιπόν, γραφικό το σύνθημα «να αφοπλιστεί η Αστυνομία», ενώ πέρα από ουτοπικό είναι και αποπροσανατολιστικό το «να διαλυθούν τα ΜΑΤ». Και να διαλύονταν, κάτι άλλο θα ερχόταν στη θέση τους, πέρα από αυτά που θα απέμεναν, όσο η εξουσία της πλουτοκρατίας παραμένει».

Όχι μόνο δεν υπάρχει διαχρονική θέση του ΚΚΕ, όπως λέει ο Κουτσούμπας, αλλά στο κόμμα αυτό κυριαρχεί η οπορτουνιστική πολυγλωσσία, σε αυτό και σε όλα τα βασικά ζητήματα, με την ηγεσία του να διαμορφώνει στάση και θέση κατά πώς φυσάει ο άνεμος και κατά πώς βολεύει κάθε φορά.

Σταθερός για το ΚΚΕ είναι μόνο ο προσανατολισμός για την εκλογική του εξασφάλιση, έξω από αρχές, μακριά από τις απαιτήσεις και τις ανάγκες του λαϊκού κινήματος, υπονομεύοντας την πάλη για την ανασυγκρότηση του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος, σε αρμονική σχέση με πολλά από τα βάθρα του αστικού συστήματος.

«Αριστερό» εξαπτέρυγο της εκκλησίας

Ένα τέτοιο βάθρο επισκέφτηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ ο Κουτσούμπας μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων: το ίδρυμα της στέγης γερόντων της εκκλησίας στη Φθιώτιδα.

Δηλώνοντας: «Βρεθήκαμε σε έναν χώρο πολύ φιλόξενο, που έχει την ευθύνη η Μητρόπολη Φθιώτιδας, ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Συμεών. Είδαμε πραγματικά ζεστούς, φιλόξενους χώρους, ανθρώπους εργαζόμενους, νοσοκόμες με τις στολές τους που με αυτοθυσία, με πραγματικό ενδιαφέρον για τους ηλικιωμένους δίνουν καθημερινά τη μάχη της αλληλεγγύης, της συντροφικότητας, της εξυπηρέτησης. Και βεβαίως είμαστε στο πλευρό τους».

Τη στιγμή που βοά ο τόπος με τα σκάνδαλα και τις ευθύνες της κυβέρνησης που εκχωρεί την κοινωνική πρόνοια σε κάθε λογής «φιλάνθρωπους», στην εκκλησία και τους Παπαντώνηδες να φτιάχνουν ανεξέλεγκτα τις κιβωτούς τους, έρχεται το ΚΚΕ να σταθεί στο πλάι τής εκκλησίας, να ξεπλύνει τις ευθύνες της, να εξωραΐσει τον αντιδραστικό της ρόλο, να προβάλει ως θεάρεστο το έργο των παπάδων και να αμβλύνει τις ευθύνες της κυβέρνησης, για την κρατική εγκατάλειψη της κοινωνικής πολιτικής…