Σχόλια

Σκόρπισαν ὅπως τὰ φύλλα τῶν δέντρων τὸ φθινόπωρο ὁμαδοποιήσεις καὶ ὀργανώσεις καί -κατὰ τ'  ἄλλα-  σπουδαῖοι ἄνθρωποι ἀναζήτησαν ζεστασιὰ σὲ φτεροῦγες σοσιαλδημοκρατικές, ρεφορμιστικὲς ἢ στὸν καναπέ τους μπροστὰ στὶς ἐκλογές. 

Ἄλλος γιὰ Χίο τράβηξε, ἄλλος γιὰ Μυτιλήνη. 

Αὐτή τους τὴν ἀπόδραση τὴν ἔντυσαν μὲ πολυλογία, κούφια ἐπιχειρήματα, ἄσφαιρα πυρά. 

Οἱ «γίγαντες» τῶν δρόμων καὶ οἱ «Μαρὰ» τῶν ἀμφιθεάτρων προτίμησαν νὰ προσκολληθοῦν δῶθε-κεῖθε παραγνωρίζοντας τὴ βασικὴ ἀρχή, πὼς πρέπει νὰ στηριζόμαστε στὰ πόδια μας καὶ νὰ ἐργαζόμαστε ἔτσι ὥστε νὰ φτιάχνουμε τὴ συνείδηση τῆς ἑπόμενης μέρας. 

Αὔριο, σὰν καταλαγιάσει ὁ κουρνιαχτὸς καὶ πέσουν οἱ τόνοι, θὰ ξαναβγοῦν φωνάζοντας, ποδοκροτῶντας, χειροκροτῶντας, ἀκονίζοντας λεπίδες, μιλῶντας γιὰ τὸν Ἄρη καὶ τὸν Τσέ. 

Μόνο ποὺ τούτη ἡ ἐπιλογὴ θὰ τοὺς κυνηγάει σὰν Ἐρινύα καὶ κανένας Βαρουφάκης δὲν θὰ μπορεῖ νὰ τὴν ξεπλύνει. 

Ὡραία ἡ φορεσιὰ τῶν λόγων, ἀλλὰ ἡ πράξη;