Η κυβέρνηση κουρελιάζοντας το Σύνταγμα επιδιώκει να καταργήσει το άρθρο 16

 

Βασική προτεραιότητα σύμφωνα με τον Μητσοτάκη αποτελεί για την κυβέρνηση της ΝΔ η αναθεώρηση του άρθρου 16, η οποία θα προωθηθεί στην επόμενη αναθεωρητική διαδικασία. Το «αναχρονιστικό», όπως το ονομάζει η κυβέρνηση, άρθρο 16, αποτελεί εμπόδιο για την απελευθέρωση της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Η μέχρι τώρα μη αναθεώρησή του είναι το αποτέλεσμα των μεγαλειωδών κινητοποιήσεων του φοιτητικού κινήματος το μακρινό 2006-2007, που οδήγησαν σε αναδίπλωση την τότε αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου.

Γνωρίζοντας καλά τις δυσκολίες που θα έχει η κυβέρνηση στην προσπάθεια αναθεώρησης του άρθρου 16, ο Μητσοτάκης ήδη επιχειρεί να συγκεντρώσει το μαγικό αριθμό των 180 βουλευτών. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά την εκφώνηση των προγραμματικών θέσεων της κυβέρνησης, απευθυνόμενος στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ για να του ασκήσει πιέσεις είπε: «…οι μεγαλύτεροι θυμόμαστε τη συζήτηση για το άρθρο 16, την υπαναχώρηση του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου Παπανδρέου, όταν είχαμε την ευκαιρία. Εύχομαι κ. Ανδρουλάκη να μην κάνετε το ίδιο λάθος αυτή τη φορά, να βρούμε τους βουλευτές για να σταματήσει αυτό το κρατικό μονοπώλιο».

Το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ από την άλλη εμφανίζεται έτοιμο να συνταχθεί με την κυβερνητική κατεύθυνση. Ο ίδιος ο Ανδρουλάκης σε συνέντευξη που έδωσε στην Καθημερινή και χωρίς να κρύβεται καθόλου δήλωσε πως «…Η θέση μας για την Παιδεία, και μιλάω και σε σχέση με το Σύνταγμα, είναι ότι δεν θα μπούμε εμπόδιο στην ίδρυση ενός ιδιωτικού πανεπιστημίου…» και πως «Αν εδώ συζητάμε για ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο, και εννοώ μη κρατικό, μη κερδοσκοπικό, όπως τα μεγάλα πανεπιστήμια στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, είμαστε θετικοί, δεν θα μπούμε εμπόδιο, αρκεί να πληροί υψηλά ακαδημαϊκά πρότυπα…». Οι κανόνες λειτουργίας των ιδιωτικών πανεπιστημίων και η ενίσχυση του δημόσιου πανεπιστημίου που ανέφερε στην ίδια συνέντευξη ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αποτελούν κανονική υποκρισία και δεν είναι τίποτα περισσότερο από φερετζέ της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής που διαχρονικά υπηρετεί το κόμμα αυτό.

Από την άλλη μεριά ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και αν τώρα εμφανίζεται τιμητής του άρθρου 16 και της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, προχωρώντας μάλιστα και σε οικειοποίηση των αγώνων του φοιτητικού κινήματος που εμπόδισαν την προηγούμενη προσπάθεια αναθεώρησης του Συντάγματος, εδώ και χρόνια στελέχη και βουλευτές του φλερτάρουν ανοιχτά με την ιδέα της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων. Ο ίδιος ο Τσίπρας προεκλογικά δήλωνε σε τηλεοπτική εκπομπή πως είναι έτοιμος να συζητήσει για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια αν αυτά είναι τύπου Χάρβαρντ, ενώ η πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αθηνά Λινού άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο να στηρίξει νομοθετική πρωτοβουλία για να ανοίξει ο δρόμος για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Ακόμα περισσότερο αποκαλυπτικός για τις τάσεις που εκδηλώνονται στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι ο νυν βουλευτής Κιλκίς του ΣΥΡΙΖΑ Π. Παππάς, ο οποίος σχολιάζοντας το ζήτημα δήλωσε πως «Είναι μια συζήτηση την οποία πρέπει να κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στα πλαίσια της παγκόσμιας πραγματικότητας. Είμαστε οι μόνοι ίσως, ή από τις λίγες δυτικές χώρες, που δεν έχουν πανεπιστήμια μη κερδοσκοπικά» και «Πρέπει νομίζω να σταματήσουμε να έχουμε αυτή την υποκριτική στάση. Αυτό βέβαια αποτελεί προσωπική μου άποψη, αλλά και μια ελπίδα…».

Φαίνεται λοιπόν ότι γύρω από την κυβέρνηση συντάσσεται μια συμμαχία προθύμων έτοιμη να στηρίξει τη συνταγματική αναθεώρηση και την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Ωστόσο και με δεδομένο το γεγονός ότι η αναθεώρηση του Συντάγματος θα ξεκινήσει το 2025 και θα ολοκληρωθεί στην επόμενη Βουλή, η κυβέρνηση της ΝΔ δεν διστάζει να προχωρήσει άμεσα στη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων κουρελιάζοντας και καταπατώντας στην πραγματικότητα το ίδιο το Σύνταγμα στο οποίο κατά τα άλλα ορκίζονται όλα τα αστικά κόμματα. Αξιοποιώντας το άρθρο 28 του Συντάγματος, η κυβέρνηση σκοπεύει να προχωρήσει στη σύναψη διακρατικών εκπαιδευτικών συμφωνιών με ξένα πανεπιστήμια και έτσι να επιτραπεί η εγκατάσταση παραρτημάτων των πανεπιστημίων αυτών στην Ελλάδα. Κι αυτό γιατί σύμφωνα με το εν λόγω άρθρο η επικύρωση διακρατικών συμφωνιών υπερισχύει κάθε άλλης αντίθετης διάταξης νόμου. Ερμηνεύει λοιπόν το Σύνταγμα η κυβέρνηση με τέτοιο τρόπο ώστε στην πραγματικότητα να το παρακάμψει και να εφαρμόσει τις νεοφιλελεύθερες κατευθύνσεις του δικαίου της ΕΕ στο οποίο έχει υποταχθεί κάθε έννοια εθνικού δικαίου και το οποίο προβλέπει την «ελευθερία ίδρυσης εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ή παραρτημάτων με τη μορφή της επιχειρηματικής ελευθερίας».

Πρόκειται στην πραγματικότητα για πολιτική που θα χτυπήσει ακόμα περισσότερο τη δημόσια και δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων θα σημάνει την υποβάθμιση των δημόσιων πανεπιστήμιων και το χτύπημα των πτυχίων. Το μέτρο της ΕΒΕ και η όλο και μικρότερη κρατική χρηματοδότηση οδηγεί τα δημόσια πανεπιστήμια σε μείωση των φοιτητών και υποβάθμιση του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου, γεγονός που δημιουργεί πελατεία για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, κυρίως από τα πιο εύπορα κοινωνικά στρώματα. Αντίθετα, τα παιδιά που προέρχονται από τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα θα είναι καταδικασμένα στην καλύτερη περίπτωση σε ένα απαξιωμένο πανεπιστήμιο με πτυχία χωρίς αξία και θα αποτελούν φθηνό μελλοντικό εργατικό δυναμικό χωρίς δικαιώματα. Αυτό είναι το μέλλον του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου και οι κυβερνητικές διαβεβαιώσεις περί διασφάλισης της ποιότητας των δημόσιων πανεπιστήμιων αποτελούν στάχτη στα μάτια προκειμένου να κουκουλωθεί η νέα πραγματικότητα που θα προκύψει με την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Μπροστά στη νέα μεγάλη επίθεση που προετοιμάζει η κυβέρνηση απέναντι στο δημόσιο πανεπιστήμιο το φοιτητικό κίνημα πρέπει να βγει ξανά στον δρόμο του αγώνα. Να πιάσει το νήμα των αγώνων που ήδη εδώ και χρόνια δίνονται μπλοκάροντας τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Από τη νικηφόρα μάχη ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 το 2006-2007 μέχρι σήμερα και το ζήτημα της πανεπιστημιακής αστυνομίας που έχει οδηγήσει σε απανωτές παλινωδίες και αντιφάσεις τα στελέχη της κυβέρνησης της ΝΔ για το πώς θα χειριστούν το ουσιαστικό μπλοκάρισμά της από τον αγώνα του φοιτητικού κινήματος, οι μεγαλειώδεις φοιτητικές κινητοποιήσεις, η συσπείρωση των φοιτητών στις γενικές τους συνελεύσεις, συνολικά ο οργανωμένους αγώνας των φοιτητών δείχνουν το δρόμο που πρέπει να βαδίσουν ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16.