Νέα ψέματα για το Δημόσιο.

Του Γιώργου Κατρούγκαλου*

Ο φετινός Αύγουστος, διαψεύδοντας τον Ουμπέρτο Εκο, είχε πολλές ειδήσεις και ακόμη περισσότερα ψέματα. Ειδικά η αντιμεταρρύθμιση στο χώρο της διοίκησης δεν περιλαμβάνει τίποτα άλλο.

Ο χορός της απάτης ξεκίνησε με τους παλικαρισμούς του πρωθυπουργού στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, ότι στόχος του θα είναι...

στο εξής «τα κάστρα των βολεμένων».

Ακολούθησε η κατάργηση των οργανικών θέσεων των σχολικών φυλάκων και στη συνέχεια η απόλυση των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών.

Τη σκυτάλη πήρε ο υπερυπουργός Οικονομικών, ο οποίος δήλωσε ότι, τάχα, οι «αποχωρήσεις (προσέξτε τον ευφημισμό, αντί της λέξης απόλυση) δεν γίνονται για να πάρουμε τη δόση. Οι 15.000 που θα φύγουν το 2013 και το 2014 είναι για να βελτιωθεί η ποιότητα του δημόσιου τομέα, άνθρωποι που έχουν τιμωρηθεί ή που δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους, για να έρθουν 15.000 άνθρωποι ικανοί».

Εδώ το ψεύδος είναι πολλαπλό και ανάξιο ανθρώπου που πριν γίνει πολιτικός ήταν πανεπιστημιακός δάσκαλος. Στην πραγματικότητα, απολύονται συλλήβδην και χωρίς καμιά αξιολόγηση απλώς όσοι αριθμητικά χρειάζονται για να καλυφθεί ο στόχος του κυνηγιού κεφαλών που έχει θέσει η τρόικα: χαρακτηριστική η περίπτωση της κατάργησης των ειδικοτήτων των καθηγητών της τεχνικής εκπαίδευσης, πριν η κυβέρνηση θέσει καν σε διαβούλευση την πρότασή της για το νέο Τεχνικό Λύκειο. Το κάρο πριν από το άλογο, δηλαδή.

Χωρίς να ξέρουμε ποιες είναι οι ανάγκες που πρέπει να καλύψει η επαγγελματική εκπαίδευση, προκαταβολικά καταργούμε συλλήβδην ειδικότητες, αρκετές από τις οποίες είναι περιζήτητες στα ιδιωτικά ΙΕΚ. Αυτοί ήταν όλοι ανίκανοι;

Ή ήταν τάχα χωρίς προσόντα; Τότε γιατί τέθηκαν σε διαθεσιμότητα κατόπιν της επιταγής των «εταίρων» μας, κατά πλήρη εξευτελισμό του Κοινοβουλίου και αναίρεση ρύθμισης λίγων ωρών, και εκείνοι από τους καθηγητές που ήταν κάτοχοι μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων; Είναι χωρίς προσόντα το σύνολο των υπαλλήλων της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου ιδιωιτκού δικαίου, οι οποίοι απολύονται όλοι; Ή δεν καλύπτουν καμιά ανάγκη οι υπάλληλοι των τεχνικών υπηρεσιών του Ναύσταθμου Σαλαμίνας, από την εργασία των οποίων εξαρτάται το αξιόμαχο του στόλου μας;

Ή έχει, μήπως, δημοσιονομικό όφελος η σφαγή αυτή; Ούτε καν αυτό. Ογδόντα εκατομμύρια θα είναι το κόστος για τις αποζημιώσεις των υπαλλήλων της ΕΡΤ, ενός φορέα που δεν κόστιζε ούτε ένα ευρώ στον κρατικό προϋπολογισμό, δεδομένου ότι χρηματοδοτούνταν απ' ευθείας από το ανταποδοτικό τέλος των τεσσάρων ευρώ του λογαριασμού της ΔΕΗ. Αρκετά εκατομμύρια ευρώ θα χάσουν και οι δήμοι, από την κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας.

Η διάλυση του Δημοσίου, χωρίς σχέδιο, χωρίς αξιολόγηση, χωρίς τεκμηρίωση, χωρίς λογική, χωρίς ντροπή, δεν εξυπηρετεί παρά μόνο τις ιδεοληψίες της τρόικας. Είναι και κραυγαλέα αντισυνταγματική: ακόμη και ο ίδιος ο νόμος της κινητικότητας, ο ν. 4172/13, στο άρθρο 90 παρ. 1 προέβλεψε ότι πριν από την κατάργηση οργανικών θέσεων θα έπρεπε να έχει προηγηθεί «τεκμηρίωση, που στηρίζεται σε εκθέσεις αξιολόγησης δομών και σχέδια στελέχωσης».

Χρειάζεται να πούμε ότι αυτές οι μελέτες είναι ανύπαρκτες; Πρέπει, αντίθετα, να θυμίσουμε ότι η πρόβλεψη αυτή, σχετικά με την αναγκαιότητα τεκμηριωμένης αξιολόγησης πριν από την κατάργηση οργανικών θέσεων, επιβάλλεται ευθέως από το Σύνταγμα. Ειδικότερα, από το άρθρο 103 του Συντάγματος δεν απορρέει μόνον η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, όσο διατηρείται η οργανική τους θέση, αλλά και η διατήρηση όλων των οργανικών θέσεων, μονίμων υπαλλήλων και ΙΔΑΧ, εφ' όσον εξακολουθεί να υφίσταται η δημόσια ωφέλεια προς εξυπηρέτηση της οποίας συστάθηκαν αρχικά οι εν λόγω θέσεις.

Και τούτο, διότι, προφανώς, η θέση δεν υπάρχει για χάρη του δημόσιου υπαλλήλου, αλλά αυτός κατέχει τη θέση του μόνον εφ' όσον, και για όσο καιρό, υπηρετεί κάποιο σκοπό δημόσιου συμφέροντος.

Οι θέσεις των σχολικών φυλάκων, των δημοτικών αστυνομικών, των εκπαιδευτικών της τεχνικής εκπαίδευσης, των μετεωρολόγων της ΕΜΥ, των τεχνιτών του Ναυστάθμου, όλων των πρόσφατων θυμάτων της κυβερνητικής απάτης σαφώς και καλύπτουν καίρια σκοπούς δημόσιας ωφέλειας. Γι' αυτό και είναι αντισυνταγματική και παράνομη η κατάργησή τους.

Το λόγο έχει τώρα, άμεσα, η Δικαιοσύνη. Η κοινωνία, όμως, είναι αυτή που πρέπει να έχει τον τελευταίο λόγο.

* Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου