Μαύρος Αύγουστος

Ο φετινός Αύγουστος είναι κατάμαυρος. Οχι μόνο γιατί η πλειοψηφία των εργατικών οικογενειών δε θα καταφέρει να κάνει ούτε λίγες μέρες διακοπές, αλλά και γιατί εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στο δημόσιο θα ζήσουν με την αγωνία της διαθεσιμότητας και της απόλυσης.

Λίστες πάνε κι έρχονται καθημερινά στις εφημερίδες, που κάνουν διαγωνισμό τρομοκράτησης εργαζόμενων.

Ο Μητσοτάκης, με το ύφος παχύδερμου που έχει καθιερώσει η φαμίλια του, δηλώνει πως θα μπει σε διαθεσιμότητα μόνο το 4% των εργαζόμενων και θα απολυθεί το 2%, οπότε δεν τρέχει και τίποτα! Ενας πορφυρογέννητος, που δεν έχει ιδρώσει παρά μόνο στα γήπεδα τένις του Εκάλη Κλαμπ, τολμά και μιλά με τόση ιταμότητα για ανθρώπους που ζουν τις φαμίλιες τους με το μισθό τους.

Ενας υστερικός πρώην τηλεπλασιέ βιβλίων, που μέχρι πρότινος ακκιζόταν ως Μπουμπούκος στις life style εκπομπές, ανέλαβε να ολοκληρώσει το έργο της κατεδάφισης του δημόσιου συστήματος Υγείας, ξεπερνώντας και τον περιβόητο Α. Λοβέρδο.

Κι ένας άθλιος πρώην εφοριακός, με ύφος ιεροκήρυκα της δεκαετίας του ‘60 ανακοινώνει κάθε μήνα μείωση της ανεργίας, όταν οι ίδιες οι επίσημες κρατικές στατιστικές δείχνουν το αντίθετο, ενώ προετοιμάζει το έδαφος για μια νέα σαρωτική επίθεση σε ό,τι απέμεινε από την Κοινωνική Ασφάλιση.

Ολ’ αυτά, όμως, έπρεπε να τα περιμένουμε. Είναι η φυσική πορεία των πραγμάτων. Η ανάπτυξη και το βάθεμα της κινεζοποίησης του ελληνικού λαού, που αποτελεί την πεμπτουσία των Μνημονίων.

Η άμυνα απέναντι στα κύματα της αντεργατικής και αντιλαϊκής επίθεσης μέχρι στιγμής υπήρξε αναποτελεσματική. Τελευταία, δε, είναι και άσφαιρη. Κι αυτό, επίσης, αποτελεί κοινό τόπο για όλους και όλες. Το να το επαναλαμβάνουμε συνεχώς όχι μόνο δεν δίνει λύση, αλλά αντίθετα διογκώνει τα κύματα της απογοήτευσης και της ηττοπάθειας.

Το ζήτημα είναι ν’ αναζητήσουμε τις αιτίες, που δεν είναι παρά η απόλυτη ανοργανωσιά της εργατικής τάξης, η υποταγή στην αστική νομιμότητα, η «ανάθεση» στις αστικές συνδικαλιστικές και πολιτικές ηγεσίες, που αποτελούν την πέμπτη φάλαγγα του συστήματος, η οποία υπονομεύει, παραλύει, διαλύει, παράγει μόνο ήττες.

Αυτά είναι που πρέπει να μας προβληματίσουν, αυτά είναι που πρέπει ν’ αλλάξουμε, αντί να δίνουμε βάση στα παχιά λόγια εκείνων που υπόσχονται «καυτό Σεπτέμβρη». Το μόνο καυτό που γνωρίζουν αυτοί είναι η γεύση του τσίπουρου που απολαμβάνουν στα ουζερί και τις ταβέρνες.

Ας αρχίσουμε να χτίζουμε τη δική μας ταξική οργάνωση, αν θέλουμε να φύγει το μαύρο από τη ζωή μας.