Οι «κόκκινες γραμμές»

Δέν ὑπάρχει «ἔντιμος» συμβιβασμός πού νὰ ἐνταφιάζει την ἐλπίδα.
Δέν ὑπάρχει νέος ἄνθρωπος στην χώρα – ἐξαιρουμένων των τότε και τώρα χορτάτων – πού νά σας ζητᾶ την «πᾶσι θυσία» παραμονή στό εὐρώ καί στό σημερινό καθεστώς της ἀποικιοκρατίας.
Δέν γίνεται νά ἀδειάσει ὁ τόπος ἀπό τους ἀνθρώπους του καί νά μεταβληθοῦν εκείνοι πού μένουν πίσω σε ζόμπι, γιά νά σωθοῦν οι θεσμοί καί τα λεγόμενα «εὐρωπαϊκά» ἰδεώδη.
Ἀφῆστε λοιπόν τις 41 «κόκκινες» γραμμές καί χαράξτε μονάχα μία:
Την ἀνεξαρτησία, την ἐπιβίωση καί άνθιση αὐτοῦ του τόπου καί των ἀνθρώπων του.