Οι κατά Τσίπραν… φωτεινές μνημονιακές μέρες

«Να μην επιτρέψουμε να γυρίσει η χώρα μας πέντε χρόνια πίσω. Στις πιο σκοτεινές μέρες της μνημονιακής πολιτικής». Το είπε ο Τσίπρας απευθυνόμενος στους συριζαίους κεντροεπίτροπους. Κι αυτοί τον χειροκρότησαν! Σύμφωνα με τον Τσίπρα, λοιπόν, ζούμε πλέον στις… φωτεινές μέρες της μνημονιακής πολιτικής. 'Η έστω στις λιγότερο σκοτεινές. Κι αυτό είναι κατόρθωμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Κάθε Ελληνας, βέβαια, γνωρίζει ότι από τα μέτρα των δύο πρώτων μνημονίων δεν καταργήθηκε ούτε ένα, δεν ελαφρύνθηκε ούτε ένα. Σ' αυτά προστέθηκαν τα μέτρα του τρίτου μνημόνιου. Κατά συνέπεια, οι μνημονιακές μέρες έχουν γίνει σκοτεινότερες.

Οταν ο Τσίπρας τολμά να λέει τέτοια πράγματα, σημαίνει ότι δεν τον ενδιαφέρει ν' απευθυνθεί στο λαό. Απευθύνεται στο στενό (το πολύ στενό) κομματικό ακροατήριο, το οποίο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είναι συνδεδεμένο με τη διαχείριση και επομένως με τη νομή της εξουσίας. Κι αυτό το ακροατήριο όχι μόνο δεν έχει πρόβλημα με τόσο προκλητικά ψέματα, αλλά τα αποζητά κιόλας, όπως ο τοξικοεξαρτημένος αποζητά τη δόση του. Ντοπάρονται όταν λένε ψέματα μεταξύ τους. Γιατί μ' αυτά τα ψέματα δικαιολογούν το πέρασμά τους στη χορεία των πιο στυγνών διαχειριστών της αστικής εξουσίας, χωρίς τσίπα, χωρίς φιλότιμο.

Η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ είναι η τελευταία πριν το συνέδριο. Θα περίμενε κανείς να έχει πανηγυρικό χαρακτήρα. Και η ομιλία του Τσίπρα να αναφερθεί σε θεωρητικά και προγραμματικά ζητήματα, σε ζητήματα στρατηγικής και τακτικής. Κι όμως, ήταν μια ανέμπμνευστη, βαριεστημένη ομιλία, σχεδόν επανάληψη των όσων ο Τσίπρας είχε πει στη Θεσσαλονίκη και επαναλαμβάνει στις (αραιές πλέον) κοινοβουλευτικές του ομιλίες. Δεν είπε ούτε μια καινούργια θέση. Επανέλαβε τα ίδια και τα ίδια: το success story της συγκυβέρνησής του (στον Καμμένο, βέβαια, δεν έκανε την παραμικρή αναφορά), την ανάπτυξη που έρχεται, την έξοδο στις αγορές που προετοιμάζεται, τις συντελούμενες μεγάλες θεσμικές τομές, την Ευρώπη που αρχίζει να προβληματίζεται για επιστροφή στο κοινωνικό της πρόσωπο κτλ. κτλ.

Και βέβαια, κεντρική θέση κατείχε η σύγκρουση «στα αλήθεια και όχι στα λόγια με το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο», με τους «ολιγάρχες και το παλιό πολιτικό σύστημα», που «καταλαβαίνουν ότι η κυβέρνησή μας, όχι μόνο δεν είναι παρένθεση, αλλά ότι έχει βαθιές και γερές ρίζες μέσα στην κοινωνία και είναι πιο σταθερή από ποτέ». Κι επειδή είχε ήδη αρχίσει να φουντώνει η «Καλογριτσιάδα», πέταξε και τη γνωστή ατάκα, με την οποία πήρε κάποιες προσωπικές αποστάσεις απ' όσα έχουν γίνει μέχρι τώρα: «Αν κάποιος από τους προσωρινούς υπερθεματιστές -όπως και να λέγεται δεν μας αφορά, κανένας δεν είναι φίλος μας, όλους τους είχαμε κλεισμένους επί τρία εικοσιτετράωρα μέχρι να δώσουν το μεγαλύτερο τίμημα-  δεν έχει τη δυνατότητα να πληρώσει ή να δικαιολογήσει τα χρήματά του, θα εκπέσει το επόμενο δευτερόλεπτο».

Το σημαντικότερο, εκείνο που αποκάλυψε την πραγματικά δύσκολη θέση που βρίσκονται ο Τσίπρας και η συγκυβέρνησή του, είναι ότι αναζήτησε ασπίδα προστασίας στον Στουρνάρα, λέγοντας τα εξής: «Χτες συνάντησα τον Διοικητή της ΤτΕ.  Με τις δηλώσεις του στη συνέχεια ο ίδιος ο κος Στουρνάρας απάντησε ηχηρά -πιστεύω- στις συκοφαντίες της ΝΔ. Αναγνώρισε ότι η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη και αποσυνέδεσε την διενεργούμενη έρευνα των δικαστικών αρχών στο ΚΕΕΛΠΝΟ, από τις εξελίξεις στο τραπεζικό σύστημα. Και θέλω να τονίσω: οι σχέσεις της κυβέρνησης με τον διοικητή της ΤτΕ οφείλουν πάντα να κινούνται στο θεσμικό τους πλαίσιο και να προστατεύουν την εμπιστοσύνη και την ευστάθεια του τραπεζικού συστήματος».

Δεν έχει σημασία να παραπέμψουμε στη νέα ανακοίνωση της Στουρνάραινας, την περασμένη Πέμπτη, απ' αφορμή δημοσίευμα του περιοδικού του Βαξεβάνη, σύμφωνα με την οποία «είναι προφανές ότι αποσκοπούν στην πολιτική δίωξη ενός τρίτου προσώπου, κατά την πάγια τακτική των συκοφαντών να πλήττουν έμμεσα τον στόχο τους προσβάλλοντας τα πρόσωπα οικείων του (…) Το βασικό ζητούμενο είναι ποιος είναι ο σύζυγος της ιδιοκτήτριας». Σημασία έχει αυτό καθαυτό το γλείψιμο στον Στουρνάρα, που έκανε ο Τσίπρας, προσπαθώντας να τον αντιπαραθέσει στη ΝΔ, την οποία βέβαια ουδέποτε αποδοκίμασε ο Στουρνάρας (αντίθετα, οι ανακοινώσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού ήταν στο ίδιο μήκος κύματος με όσα διέρρεε ο Στουρνάρας και με όσα με ανακοίνωσή της υποστήριξε η σύζυγός του). Οταν, λοιπόν, ο υποτιθέμενος πανίσχυρος πρωθυπουργός, μιλώντας στην ΚΕ του κόμματός του με αντικείμενο την προετοιμασία του επικείμενου συνεδρίου του, αναζητά προστασία στις δηλώσεις ενός πολιτικού αντίπαλου, τον οποίο η συριζαϊκή καμαρίλα εξακολουθεί να «λούζει», σημαίνει πως όχι μόνο δεν είναι πανίσχυρος, αλλά αντίθετα βρίσκεται υπό το κράτος έντονης ανησυχίας (για να μην πούμε πανικού). Προφανώς, γνωρίζει περισσότερα από εμάς για τους «σκελετούς» που έχουν κρύψει στις ντουλάπες του Μαξίμου.

Και τι να πούμε για το γεγονός ότι ο Τσίπρας αφιέρωσε το ένα τέταρτο (μετρημένο) της ομιλίας του για ν' απαντήσει σημείο προς σημείο στα όσα την προηγούμενη μέρα είχε εξαγγείλει στη Θεσσαλονίκη ο Μητσοτάκης, προσπαθώντας να αποδομήσει τις εξαγγελίες του με το επιχείρημα «τα λεφτά δεν υπάρχουν»; Αυτή δεν ήταν η κορυφαία προσυνεδριακή ομιλία του ηγέτη ενός αριστερού κόμματος, αλλά η πολιτικάντικη ομιλία ενός πρωθυπουργού που έχει ήδη περάσει σε θέση άμυνας, καθώς ο βασικός πολιτικός του αντίπαλος τον χτυπά με μέσα που ο ίδιος είχε χρησιμοποιήσει προηγουμένως (παροχολογία), φροντίζοντας μάλιστα να ντύσει την παροχολογία του με ρούχα υπευθυνότητας και ρεαλισμού.

Δεν περιλάμβανε κανένα… προγραμματικό στοιχείο η ομιλία Τσίπρα; Βεβαίως και περιλάμβανε κι αυτό θα μπορούσε να συμπυκνωθεί στο σύνθημα «ζήτω το σχέδιο Γιούνκερ»! Θαυμάστε τον: «Δώσαμε μάχες σκληρές, οριακές, κάναμε συμβιβασμούς, όμως ποτέ δεν πήγαμε πίσω από τον ιδρυτικό στόχο του ΣΥΡΙΖΑ. Την εδραίωση μιας άλλης Ευρώπης. Της Ευρώπης που προστατεύει και διευρύνει τα κοινωνικά και εργατικά δικαιώματα. Που εμβαθύνει τη δημοκρατία στο εσωτερικό της. Που σέβεται και διαφυλάττει ως κόρη οφθαλμού το περιβάλλον. Που διακατέχεται από τις αξίες της αλληλεγγύης και της συνεργασίας. Που παίζει ενεργό ρόλο στη διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας, τόσο στο εσωτερικό της όσο και διεθνώς (…) Και βλέπουμε τις τελευταίες μέρες, αυτές οι επιδιώξεις να βρίσκουν ευήκοα ώτα πλέον και εντός της ηγεσίας του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Είναι ενδεικτική η τοποθέτηση του προέδρου Γιούνκερ, ο οποίος προέρχεται από την κατεξοχήν αντίπαλη πολιτική οικογένεια, στο Ευρωκοινοβούλιο. Δεν ξέρω αν θα υλοποιηθούν αυτά που είπε. Εχει όμως σημασία ότι ειπώθηκαν»!

Να λοιπόν που, εκτός από την Ελλάδα που έχει ήδη «αλλάξει» από τότε που ανέλαβαν τη διαχείριση της μνημονιακής πολιτικής οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, «αλλάζει και η Ευρώπη», οπότε το κεντρικό προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ το Γενάρη του 2015 γίνεται πράξη!

ΥΓ. Μάλλον απογοητεύτηκε από την τελευταία προσυνεδριακή ομιλία Τσίπρα ο υπουργός Πολιτισμού Α. Μπαλτάς και επέλεξε να κάνει αυτός, από το βήμα της Βουλής, μια σύντομη θεωρητική παρουσίαση του «δημοκρατικού δρόμου προς το σοσιαλισμό», προσπαθώντας να σερβίρει ως σύγχρονη θεωρητική σκέψη τη μουχλιασμένη σαβούρα των «ευρωκομμουνιστών» της δεκαετίας του '70. Για τον Τσίπρα, πάντως, και για τους λογογράφους του, οι  ευρωρεβιζιονιστικές αναλύσεις αποτελούν terra incognita. Δεν τους χρειάζονται κιόλας, όπως έδειξε και η ομιλία του κυρ-Αλέκου, που πήρε στη Βουλή το λόγο λίγο μετά τον Μπαλτά, για να πει ότι και ο δρόμος για την παραλία θα έχει μπιτσόμπαρα και ξαπλώστρες, αλλά θα είναι ανοιχτός και με λίγο σλάλομ θα μπορεί κανείς να φτάσει στη θάλασσα.