Ιδιωτικοποίηση του πρώην αεροδρομίου του «Ελληνικού»

Το μεγαλύτερο ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας στα μνημονιακά χρόνια

Το νομοσχέδιο για την κύρωση της παραχώρησης της έκτασης του Ελληνικού κατατίθεται τις επόμενες  μέρες στη Βουλή και αναμένεται να υπερψηφιστεί -όντας, ένα από τα προαπαιτούμενα της πρώτης αξιολόγησης του τρίτου Μνημονίου-  ολοκληρώνοντας έτσι το μεγαλύτερο ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας στο ξένο και ντόπιο μεγάλο  κεφάλαιο στην περίοδο των μνημονιακών χρόνων. 

Με αφορμή αυτό το γεγονός δημοσιεύουμε την παρακάτω βασική τοποθέτηση για τη σκανδαλώδη σύμβαση που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και τι σημαίνει αυτή για τους κατοίκους της περιοχής, της Αθήνας και την ίδια τη χώρα. 

Α. Τι είναι το «ΕΛΛΗΝΙΚΟ»

Αυτό που σήμερα ονομάζεται μητροπολιτικό πάρκο «Ελληνικού», είναι μια τεράστια έκταση στα νότια της Αθήνας και αποτελείται από: Την έκταση που καταλάμβανε το παλιό Αεροδρόμιο του Ελληνικού, που υπήρξε το διεθνές αεροδρόμιο της Αθήνας για εξήντα έτη, έως το 2001, οπότε και μπήκε σε λειτουργία ο νέος διεθνής αερολιμένας της Αθήνας «Ελευθέριος Βενιζέλος», στην περιοχή των Σπάτων. Την έκταση της παλιάς αμερικανικής βάσης στο Ελληνικό, την έκταση που περιέχει τις αθλητικές εγκαταστάσεις στον άγιο Κοσμά, που έγιναν με χρήματα του Ελληνικού Δημοσίου για την Ολυμπιάδα του 2004, και την έκταση της μαρίνας του Αγίου Κοσμά.

Α.1. Η έκταση

Το Ακίνητο καταλαμβάνει συνολική έκταση περίπου 6.200.000 τετραγωνικών μέτρων (τμ) και εκτείνεται σε μία απόσταση 3,5 χιλιομέτρων κατά μήκος της αθηναϊκής ακτογραμμής, περιλαμβάνοντας μία μαρίνα 337 θέσεων σε πλήρη λειτουργία.
Πρόκειται για μια πραγματικά γιγάντια έκταση, αφού  είναι περισσότερο από δύο φορές το μέγεθος του Χάιντ Πάρκ (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο) και σχεδόν δύο φορές το μέγεθος του Σέντραλ Παρκ (Νέα Υόρκη, ΗΠΑ). Για τα ελληνικά δεδομένα, μπορούμε να αντιληφθούμε το μέγεθός της συγκρίνοντάς την με: το Πάρκο «Αντώνης Τρίτσης» έκτασης 1.200.000τμ, το Πεδίον του Άρεως έκτασης 270.000τμ και τον Εθνικό Κήπο έκτασης 160.000τμ.

Το Ακίνητο περιλαμβάνει:

1. Το Αεροδρόμιο, συνολικής έκτασης προς εκμετάλλευση περίπου 5.250.000τμ.
2. Τα επιπρόσθετα Ακίνητα της παραλιακής ζώνης που περιλαμβάνουν περιοχή συνολικής έκτασης περίπου 956.000τμ. Ειδικότερα:
α. Τη Μαρίνα του Αγίου Κοσμά 337 θέσεων σε πλήρη λειτουργία.
β. Τις αθλητικές εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά (ολυμπιακά έργα), που περιλαμβάνουν επιμέρους κτιριακές
εγκαταστάσεις με κύρια χρήση την αναψυχή και τον αθλητισμό και ακτογραμμή περίπου 3,5 χιλιομέτρων.

Μέσα στο Ακίνητο περιλαμβάνονται περιοχές με αρχαιολογικά ευρήματα, όπως ενδεικτικά:

• Ένα νεκροταφείο της Γεωμετρικής Περιόδου ευρισκόμενο στο Βορειοανατολικό τμήμα του Αεροδρομίου.

• Μία μικρή ομάδα τάφων ευρισκόμενων εντός των εγκαταστάσεων του σταθμού μετρό της Αργυρούπολης.

• Χαρακτηρισμένη Αρχαιολογική Ζώνη εντός της παραλιακής ζώνης του Αγίου Κοσμά, που περιλαμβάνει και έναν αρχαίο ναό (4ου – 5ου αιώνα π.Χ). Αρχαία ερείπια πλησίον των εγκαταστάσεων κανό-καγιάκ.

Α.2. Ιδιοκτησιακό καθεστώς 

Ακόμα κι όταν ιδιοκτήτης της «Ολυμπιακής» ήταν ο Ωνάσης, οι εκτάσεις που απαρτίζουν το σημερινό Ακίνητο του «Ελληνικού» ανήκαν στο ελληνικό Δημόσιο. Μετά την απόφαση για μεταφορά του αεροδρομίου στα Σπάτα, η περιοχή πέρασε στη διαχείριση διάφορων αμαρτωλών εταιρειών «διαχείρισης» της Δημόσιας Περιουσίας. Ανάμεσά τους η «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΑΚΙΝΗΤΑ ΑΕ », «ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΑΚΙΝΗΤΑ ΑΕ», «ΠΑΡΑΚΤΙΟ ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΕ», «Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου Α.Ε. (ΕΤΑΔ)», ανάλογα με τις προσπάθειες υφαρπαγής της δημόσιας γης από το μεγάλο κεφάλαιο στη χώρα και τους σχεδιασμούς των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που τις προωθούσαν. Έτσι η περιοχή του Αγ. Κοσμά, η πρώην αμερικανική βάση στο Ελληνικό κλπ, ενοποιήθηκαν. Το ένα και αδιαίρετο πλέον φιλέτο είναι εταιρεία με τον τίτλο: «Ελληνικόν Α.Ε.», παρότι υπήρξαν εισηγήσεις προς τις κυβερνήσεις να μη γίνει ενοποίηση, καθώς μικρότερες εκτάσεις θα προσέλκυαν το ενδιαφέρον περισσότερων «επενδυτών» και έτσι το κράτος θα αποκόμιζε μεγαλύτερα οφέλη από τις παραχωρήσεις. 

Ήδη από το 2014, η κυβέρνηση Σαμαρά -Βενιζέλου, μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, (δημιούργημα των μνημονιακών κυβερνήσεων), έβγαλε στο σφυρί τη συνολική έκταση. Στο διαγωνισμό που ακολούθησε, το φιλέτο κατοχυρώθηκε στη μια και μοναδική εταιρεία που συμμετείχε σε αυτόν, στην εταιρεία συμφερόντων Λάτση.

Δύο χρόνια μετά και αφού προηγήθηκαν δικαστικές προσφυγές για το εξευτελιστικό ποσό με το οποίο αγοράστηκε- παραχωρήθηκε η έκταση, αλλά και για παραβάσεις του σχεδίου Ανάπλασης, όσον αφορά το ποσοστό των κτισμένων επιφανειών σε σχέση με τις άκτιστες, το ... συριζέϊκο ΤΑΙΠΕΔ, υπόγραψε τον Ιούνη του 2016 τη σύμβαση παραχώρησης στο σχήμα – εταιρεία, «Lamda Development S.A.», «Hellinikon Global I S.A.». Η «Hellinikon Global I S.A.»,  απαρτίζεται από την εταιρεία «Eagle Hills» από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τον κινεζικό όμιλο «Fosun Group» και τον όμιλο Λάτση (Latsis Group). Η τωρινή συμφωνία προβλέπει ότι οι επενδυτές έχουν την πλήρη κατοχή τού 30% της έκτασης και δικαίωμα χρήσης στο υπόλοιπο 70% για 99 χρόνια.

Αξίζει να τονιστεί, ότι το πούλημα του πρώην αεροδρομίου και των υπολοίπων εκτάσεων, αποτελεί προαπαιτούμενο του υπογραμμένου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, 3ου Μνημονίου, για την πρώτη αξιολόγηση. Απομένει η συμφωνία να επικυρωθεί από τη Βουλή, πράγμα βέβαιο, αφού θα την ψηφίσουν, με χέρια και με πόδια, όλα τα κόμματα της αστικής αντιπολίτευσης, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΚΕΝΤΡΩΟΙ.

Β. Το ξεπούλημα μιας από τις σημαντικότερες ιδιοκτησίες του Ελληνικού Δημοσίου

Β.1. Οικονομικά στοιχεία

Τον Οκτώβριο του 2014 το ΤΕΕ (Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδας), επί προεδρίας, τότε, του σημερινού Υπουργού Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων, Σπίρτζη, εκτίμησε ότι η επενδυτική αξία του Ελληνικού είναι 3δις €, με βάση το σχέδιο αξιοποίησης της συνολικής έκτασης και τη μελέτη της «Ελληνικό ΑΕ», βάσει της οποίας έγινε η πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος, για την εξαγορά του. Δυο ακόμα εκτιμήσεις πραγματογνωμόνων που όρισε ο εισαγγελέας  Οικονομικού Εγκλήματος, που ερευνά τη σύμβαση, μιλούν για σημερινές τιμές 1,5δις ευρώ και  2,3δις ευρώ.

Το τίμημα που επικύρωσε το ΤΑΙΠΕΔ τον Ιούνιο του 2016, ίδιο με της αρχικής δημοπρασίας, (το 2014), είναι 915 εκ. ευρώ. Από αυτό, κατά την ημερομηνία μεταβιβάσεως των μετοχών θα καταβληθούν μόνο 300 εκ. Εν συνεχεία σε 3 χρόνια θα καταβληθούν 45 εκ €, σε 4 χρόνια 45 εκ. €, σε 5 χρόνια 45 εκ. €, σε 6 χρόνια 40 εκ. €, σε 7 χρόνια 220 εκ. € και σε 10 χρόνια 220 εκ. ευρώ. Το Δημόσιο, που χρειάζεται να προεξοφλήσει τις επόμενες καταβολές -εισπράξεις, για να καλύψει το χρέος του προς τους δανειστές, θα τις προεξοφλήσει με επιτόκιο 12% (όπως αποφάσισε το ΤΑΙΠΕΔ!! την ίδια στιγμή που οι τράπεζες δανείζουν τους μεγαλοκεφαλαιούχους επιπέδου Λάτση με 0.5%). Έτσι το συνολικό έσοδο του Δημοσίου για την πώληση του Ελληνικού, είναι στην πραγματικότητα, σήμερα, περίπου 576 εκ. ευρώ. Δηλαδή, ακόμα κι αν το «Ελληνικό» ήταν μόνο χωράφι και δεν είχε ήδη τις αθλητικές εγκαταστάσεις, τη μαρίνα και τα διατηρητέα κτίρια στην επιφάνειά του, πουλήθηκε προς 93 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο!!! την ίδια στιγμή που το κράτος ορίζει για το Δήμο Αλίμου, αντικειμενική αξία για οικόπεδα τα 1.800 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο.

Και δε σταματάει εδώ. Το ελληνικό Δημόσιο έχει υποχρέωση να μετεγκαταστήσει όλες τις δημόσιες υπηρεσίες που στεγάζονται σήμερα στο χώρο και να αποπερατώσει τα έργα υπογειοποίησης της λεωφόρου Ποσειδώνος, πριν από τη μεταβίβαση του 30% της ιδιοκτησίας και την παραχώρηση του υπόλοιπου 70% για 99 χρόνια, οπότε και θα εισπράξει τα πρώτα 300 εκ. ευρώ. Καταληκτική ημερομηνία είναι η 14η  Νοεμβρίου του 2016. Το κόστος μετεγκατάστασης των εγκατεστημένων σήμερα δημοσίων υπηρεσιών, που πρέπει να αφαιρεθεί από το τίμημα, υπολογίζεται σε 135 εκ. ευρώ, (από τον ένα από τους δυο εκτιμητές του εισαγγελέα  Οικονομικού Εγκλήματος). Επίσης, πρέπει να αφαιρεθεί το κόστος υπογειοποίησης της λεωφόρου Ποσειδώνος, που θα ενιαιοποιήσει τα τμήματα που απαρτίζουν την έκταση. 

Στη σύμβαση προβλέπεται και το «Γεγονός Αποζημίωσης». Δηλαδή για κάθε καθυστέρηση με υπαιτιότητα του ελληνικού Δημοσίου, (πχ αν δεν έχουν φύγει οι δημόσιες υπηρεσίες από το χώρο, μέχρι την 14η Νοεμβρίου ), η σύμβαση προβλέπει την αποζημίωση του «επενδυτή»!!! Η εξωφρενική αυτή απαίτηση ισχύει για κάθε ζημιά που θα υφίσταται, κατά τη γνώμη του, ο «επενδυτής», με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη δυνατότητα καταγγελίας της Σύμβασης από τον  «επενδυτή», στην περίπτωση «Γεγονότος Εκτεταμένης Ανωτέρας Βίας» (πχ λόγω της μόλυνσης του εδάφους από χημικά όπως κηροζίνη, εξ αιτίας της λειτουργίας του Πρώην Αεροδρομίου)... Πράγμα πολύ πιθανό. Ποια κρατική υπηρεσία θα εκδώσει απόφαση για τη μόλυνση του εδάφους, όταν θα κρέμεται η σπάθα των αποζημιώσεων;

Επίσης, σε όλη τη διάρκεια των 99 ετών το Δημόσιο θα συντηρεί το Πάρκο και τους ελεύθερους χώρους, καταβάλλοντας το ανάλογο τίμημα.

Η περίφημη «επένδυση» δεν θα γίνει με ίδιους πόρους του ιδιώτη αλλά με δανεισμό από τις τράπεζες 1:3 (1 ίδια κεφάλαια, 3 τραπεζικός δανεισμός). Το δε Δημόσιο θα εισπράττει το 30% των κερδών της επένδυσης. Ποιων κερδών; Των πραγματικών ή των πειραγμένων λογιστικών;

Η απόκτηση από τον όμιλο Λάτση της γιγαντιαίας αυτής δημόσιας έκτασης, μετατρέπει τον όμιλο στο μεγαλύτερο τσιφλικά της Ελλάδας, μετά και την αρπαγή του αντίστοιχου φιλέτου στην Κηφισιά, του γνωστού και ως κτιρίου IBC (“Διεθνές Κέντρο Ραδιοτηλεόρασης”), που στεγάζει το γνωστό πολυκατάστημα, για 90 χρόνια και με ενοίκιο 0,68 ευρώ ανά τμ. κτισμένου χώρου, το μήνα.

 Β.2. Μια νέα ιδιωτική πόλη. (Τεχνικά, αρχιτεκτονικά και περιβαλλοντολογικά ζητήματα.)

Η ιστορία πώλησης του «Ελληνικού» ξεκινά το 1996, λίγο μετά την υπογραφή της σύμβασης για το «Ελ. Βενιζέλος», το 1995. Η ανάπλαση της περιοχής πήρε τον στομφώδη τίτλο «Ανάπλαση Μητροπολιτικού  Πάρκου Αθήνας», για να παραπέμπει στα αντίστοιχα «μητροπολιτικά» δυτικών πρωτευουσών. Μετά από αρκετά χρόνια μελετών, προκήρυξη διεθνούς αρχιτεκτονικού διαγωνισμού, που κατέληξαν όλα στο καλάθι των αχρήστων, το τελικό σχέδιο με βάση το οποίο έγινε η δημοπρασία του ενός συμμετέχοντος, προβλέπει: 

Την ανέγερση πολυτελών κατοικιών με συνολική επιφάνεια που ξεπερνά το ένα εκατομμύριο τετραγωνικά, ξενοδοχείων 7 αστέρων με επιφάνεια 150.000 τετραγωνικά, καζίνο 15.000 τετραγωνικών και χρήσεις που αφορούν τα παραπάνω, κτίρια γραφείων, λιανικό εμπόριο και τεράστια πολυκαταστήματα με επιφάνεια 195.000 τετραγωνικά, κτίρια υγείας-πρόνοιας, ιδιωτικό πανεπιστημιακό συγκρότημα, άλλα κτίρια εκπαίδευσης, πολιτισμού, αθλητισμού. Συνολικά μιλάμε για περίπου 3.600.000 τμ. κτισμένου χώρου. Μόνο για πάρκο δεν πρόκειται.

Υπολογίζεται ότι θα καλύπτει τις ανάγκες 27.000 κατοίκων. Μια ολόκληρη κλειστή πόλη. Πρόκειται για ένα θηριώδες συγκρότημα, σε μια πόλη, την Αθήνα, στην οποία κατοικεί ο μισός πληθυσμός της Ελλάδας και είναι ήδη κορεσμένη οικιστικά, με χιλιάδες κατοικίες άδειες.

Β.3. Το αρχιτεκτονικό σχέδιο

Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός, έγινε από το παγκοσμιοποιημένης αρχιτεκτονικής γραφείο «Φόστερ και συνεργάτες», με έργα σε όλο τον κόσμο. Στο διαφημιστικό video της εταιρείας που παρουσιάστηκε από τα τηλεοπτικά κανάλια και ανέβηκε στο διαδίκτυο, δίνεται έμφαση στους δυο δίδυμους ουρανοξύστες και στο κτίριο του καζίνο, που είναι φαντεζίστικα γυάλινα κτίρια. Συνολικά 4 ουρανοξύστες παρουσιάζονται, αλλά υπάρχουν υπόνοιες ότι θα ανεγερθούν επτά, καθώς η πλήρης σύμβαση θα διαμορφώνεται με την πάροδο του χρόνου και τις αυξανόμενες ορέξεις του «επενδυτή». Οι μορφές, τόσο του κτιρίου  του καζίνο, όσο και των ουρανοξυστών, είναι παρμένες από άλλα έργα του αρχιτεκτονικού γραφείου σε διαφορετικές μεριές της γης. Δεν  έχουν καμία σχέση με το ελληνικό τοπίο που χαρακτηρίζεται από τον έντονο ήλιο και κάθε γυάλινη κατασκευή απαιτεί αυξημένη – σπαταλημένη ενέργεια για την ψύξη – θέρμανσή της. 

Πρόκειται για την ίδια παγκοσμιοποιημένη αρχιτεκτονική που αδιαφορεί  για τις τοπικές συνθήκες, την τοπική αρχιτεκτονική, αυξάνοντας τα κέρδη από την επανάληψη μελετημένου, ήδη, έργου. Είναι η ίδια χυδαία λογική που εφάρμοσε η Χόχτιφ, εφαρμόζοντας μελέτη περιφερειακού αεροδρομίου που είχε εκπονήσει η ίδια, στο νέο αεροδρόμιο στα Σπάτα, το «Ελ. Βενιζέλος», που αποτελούσε την ... είσοδο της Ελλάδας στη στη νέα... χιλιετία, όπως διατυμπάνιζαν οι δυτικολάγνοι πολιτικοί της εποχής. 

Οι ίδιοι πολιτικοί, προσαυξημένοι από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, θαυμάζουν τους ουρανοξύστες που θα «κοσμούν» την Αθήνα της χρεοκοπίας, της φτώχειας και της ανεργίας. Αυτό της έλειπε της Αθήνας. Οι ουρανοξύστες.

Β.4. Το πράσινο

Οι διαβεβαιώσεις για την «πράσινη» λύση, αποκαλύπτονται ψευδείς, καθώς ο σχεδιασμός του βασικού πάρκου, διαμορφώνεται με πυρήνα τους δύο διαδρόμους προσγείωσης -απογείωσης του παλιού αεροδρομίου, 700.000 τμ., που δεν συμφέρει να δομηθούν! Για λόγους ασφάλειας των πτήσεων κατασκευάστηκαν, από την αρχή, με γιγαντιαία θεμέλια από μπετόν που φτάνουν σε βάθος επτά μέτρων, γεγονός που κάνει απλησίαστο το ξήλωμά τους. Προβλέπεται να καλυφθούν με μια στρώση χώματος, το οποίο περιορίζει τη φύτευση μόνον σε γκαζόν και χαμηλή βλάστηση. Αυτό όμως σημαίνει ότι σχεδόν το 40% του πολυδιαφημισμένου πάρκου στην ουσία θα είναι... επικάλυψη με πράσινο!

Β.5. Η Αρχαιολογία

Στις αρχές του Αυγούστου έγινε πολλή φασαρία για την πιθανότητα να ακυρωθεί το έργο λόγω των αρχαιολογικών περιοχών που περιέχει. Ξιφούλκησε μάλιστα και η ΝΔ, υπερασπίζοντας την «επένδυση» και  κατηγορώντας το ΣΥΡΙΖΑ, ότι πάει να την υπονομεύσει πλαγίως. Απλές ανοησίες. Η σύμβαση προβλέπει: «ο χαρακτηρισμός μέρος του ακινήτου ως δάσος, η εύρεση αρχαιοτήτων αποτελούν «γεγονός αποζημίωσης». Δηλαδή ο ευρών αρχαία, αποζημιώνει τον αγοραστή! Δεν έχουν αφήσει τίποτα που να μην το σκεφτούν... Μένει να δούμε την προδιαγεγραμμένη εξέλιξη.

Γ. Γιατί το «ΕΛΛΗΝΙΚΟ»; 

Είναι το «Ελληνικό» το μόνο πάρκο που διαθέτει η Αθήνα; Φυσικά όχι. Μελέτες και προτάσεις υπάρχουν για: τον Ελαιώνα: 8.300 στρέμματα, τη Φαληρική Ακτή & Ιππόδρομο: 1.000 στρέμματα, το Γουδί-Ιλισσός 4.500 στρέμματα, τα Τουρκοβούνια -Αττικό Άλσος 350 στρέμματα, το Σελεπίτσαρι- Νίκαια 450 στρέμματα. Δεν υλοποιήθηκαν. Η απάντηση βρίσκεται στο  διαφημιστικό video της εταιρείας – επενδυτή. Πρόκειται για «μια παραθαλάσσια πόλη», καυχώνται. Για το δικό τους ιδιωτικό όφελος ενδιαφέρονται και αφού η θάλασσα πουλάει καλύτερα, εκεί και θα επενδύσουν. Τα άλλα είναι κοινά πάρκα για το λαό.

Δ. Ποιος ωφελείται Θέσεις εργασίας κοινωνικές επιπτώσεις

Είναι ξεκάθαρο ότι η «επένδυση» δεν αφορά το λαό. Αφορά υψηλά και πολύ υψηλά εισοδήματα.  Εγκλείει αυτούς που θα κατοικήσουν εκεί, παρέχοντας όλες τις δυνατές πολυτελείς εξυπηρετήσεις μέσα σ’ αυτήν τη νέα, ιδιωτική, πόλη. Οι θριαμβολογίες περί «Αθηναϊκής Ριβιέρας», το επιβεβαιώνουν. Ιδιωτική πόλη, με ιδιωτική ακτή, όπως αποκαλύπτεται από το  διαφημιστικό video, όπου αφού αναφέρεται το συνολικό μήκος ακτογραμμής της περιοχής, 3,5 χιλιόμετρα, λίγο πιο κάτω αναφέρεται 1 χιλιόμετρο δημόσιας παραλίας. 

Είναι ξεκάθαρο ότι τα κέρδη από την «επένδυση» δε θα πάνε στο λαό αλλά στον ιδιώτη επενδυτή, ενώ το ελληνικό Δημόσιο θα τον χρηματοδοτεί, ουσιαστικά, από την αρχή και στη συνέχεια για όλα τα 99 χρόνια παραχώρησης με κάθε τρόπο, όπως προβλέπεται στη δόλια σύμβαση.

Αύξηση του ΑΕΠ κατά 2%, 10.000 θέσεις εργασίας στο αρχικό στάδιο και πάμπολλες άλλες όταν θα λειτουργήσει πλήρως το έργο, υπόσχονται επενδυτής και δουλόφρονες πολιτικοί προκειμένου να κατευνάσουν τις αντιδράσεις γι'  αυτό το γιγαντιαίο ξεπούλημα.  Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, το 2014 το διαφήμισε ως «επανεκκίνηση» της οικονομίας και είχε μοιράσει υποσχέσεις για 59.000 νέες θέσεις εργασίας. Η ίδια η εταιρεία, στη διαφήμισή της, σήμερα, υπόσχεται 70.000 νέες θέσεις εργασίας. Τι κοστίζει το τάξιμο;

Η λειτουργία της νέας αυτής πόλης, θα είναι  ανταγωνιστική προς τις ενεργές οικονομικά παρακείμενες περιοχές και όχι μόνο. Η συσσώρευση στο εσωτερικό της νέας πόλης, των ίδιων εμπορικών και οικονομικών δραστηριοτήτων που υπάρχουν ήδη στους διπλανούς δήμους, αλλά και σε περιοχές υψηλού εμπορίου, ή ενοικίασης γραφείων, ή αγοράς πολυτελούς κατοικίας, ή παροχής υπηρεσιών όπως η διασκέδαση και η εστίαση, όπως είναι τα βόρεια προάστια, θα νεκρώσει αυτές τις περιοχές. Το τερατώδες αυτό δημιούργημα, θα επηρεάσει τη ζωή σε όλο το Λεκανοπέδιο Αττικής.

Οι νέες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν στα ερείπια των μικρών και μεσαίων οικοδομικών, εμπορικών και τουριστικών επιχειρήσεων που θα κλείσουν, της μισθωτής εργασίας, της αυτοαπασχόλησης και των συμπληρωματικών εισοδημάτων από ενοικίαση, θα είναι κακοπληρωμένες και ανασφάλιστες.   

Ε. Και τώρα;

Η πολυδιαφημιζόμενη επένδυση του «Ελληνικού», δεν είναι μόνο άχρηστη για το λαό που στενάζει κάτω από τα μνημόνια. Είναι και εχθρική προς τα συμφέροντά του. Γι' αυτό και δεν πρέπει να πραγματοποιηθεί. Αυτό όμως προϋποθέτει την ύπαρξη ενός κινήματος που θα την αμφισβητήσει και θα τη σταματήσει. Μέχρι σήμερα, ένα πολύ μικρό τμήμα, από τους πολίτες που θίγονται, μπόρεσαν να συνειδητοποιήσουν αυτό που συμβαίνει και να κινητοποιηθούν.

Το κίνημα για το σταμάτημα αυτής της βλαπτικής για τον τόπο αρπαγής δημόσιας περιουσίας  θα πρέπει να συμπεριλάβει και να δραστηριοποιήσει, όλους όσους οδηγούνται στον οικονομικό θάνατο. Από τους εργαζόμενους ως τους μικρομεσαίους που θίγονται. Ένα τέτοιο κίνημα δεν μπορεί να υπάρξει, αν πρώτα δε γίνει πλατιά κατανοητό ότι δεν βρισκόμαστε μπροστά σε μια «αξιοποίηση», αλλά μπροστά σε μια ληστεία που περιλαμβάνει φόνο. Και γι' αυτό χρειάζεται πολλή δουλειά. Και πρώτα απ' όλα, δουλειά με ενημερωτικές επεμβάσεις που να απλωθεί, σε όσο μεγαλύτερο κομμάτι θιγομένων γίνεται. Δεν θα είναι ένας περίπατος, αλλά μια δύσκολη πορεία.

Το «Ελληνικό» πρέπει να γίνει πάρκο, με ζωή, με ήπιες χρήσεις άθλησης και αναψυχής. Μακριά και πέρα από αντιλήψεις περί «ανταποδοτικότητας» και «βιώσιμων» λύσεων. Πουθενά στον κόσμο τα πάρκα και το πράσινο δεν καλύπτουν το κόστος συντήρησης και λειτουργίας τους. Η Αυτοδιοίκηση και το Κράτος το καλύπτουν, καθώς αφορούν όλο το λαό. Σε μια πόλη σαν την Αθήνα, όπου αντιστοιχούν 2,5 τετραγωνικά μέτρα πράσινο ανά κάτοικο, μερικές γλάστρες δηλαδή, κάθε σκέψη για αύξηση του κτισμένου χώρου, είναι απαράδεκτη. Μέχρι τώρα, το θαλάσσιο μέτωπο της Αθήνας, είχε σε μεγάλο ποσοστό διασωθεί και δεν είχαν κατασκευαστεί πολυκατοικίες, όπως έγινε στη Θεσσαλονίκη, λόγω κυρίως της ύπαρξης του Ιπποδρόμου και του Αεροδρομίου. 

Αυτό βοηθούσε στην απομάκρυνση ατμοσφαιρικών ρύπων (νέφος), καθώς δημιουργείται μια χοάνη Βορρά- Νότου. Τα 3.600.000 τμ κτισμένου χώρου, που πρόκειται να κτιστούν στη φαραωνική αυτήν κατασκευή, θα φράξουν αυτήν τη φυσική χοάνη, με αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό της ατμοσφαιρικής μόλυνσης. Σύμφωνα με μελέτη του Πολυτεχνείου, το ετήσιο κόστος συντήρησης ενός τέτοιου πάρκου, (συγκρίνοντας το κόστος συντήρησης βρετανικών αντίστοιχων πάρκων) θα έφτανε τα 10 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Ακόμα κι αν μια τέτοια εκτίμηση θεωρηθεί «μικρή», είναι σίγουρο πως το άθροισμα των προϋπολογισμών των πολλών Δήμων της Αττικής, που ωφελούνται από τη δημιουργία του πάρκου στο Ελληνικό, το «αντέχει»