Mαυρογιαλουρισμός χωρίς όρια και χωρίς τσίπα

«Διακόσια σαράντα έξι  εκατομμύρια ευρώ είναι ένα σημαντικό ποσό στην περίοδο της κρίσης, το οποίο δεν είχαμε προϋπολογίσει. Το μεγαλύτερο μέρος αυτού, τα 2/3, μέχρι τέλος του χρόνου και το υπόλοιπο 1/3 μέχρι το τέλος του 2017, δεσμεύομαι σήμερα ότι μέχρι το τελευταίο ευρώ αυτών των χρημάτων που εισρέουν στο δημόσιο ταμείο, θα κατευθυνθεί σε έκτακτες  δράσεις για τη στήριξη ευπαθών ομάδων, για τη στήριξη της κοινωνίας που το έχει ανάγκη. Αναλυτικές ανακοινώσεις θα κάνουμε στη ΔΕΘ. Είναι ένας ευχάριστος πονοκέφαλος, μια ευχάριστη άσκηση για μας».

Λίγες ώρες μετά τη γνωστοποίηση του αποτελέσματος της  δημοπρασίας για τις τηλεοπτικές άδειες, με το τίμημα να ανεβαίνει σε ύψος πολύ πάνω από εκεί που υπολόγιζε η πιάτσα (σχεδόν τριπλάσιο), ο Τσίπρας, που έκοβε κορδέλα σε ένα ημιτελές σκανδαλώδες έργο, προχώρησε σε «μοίρασμα» του ποσού αυτού. Υπάρχει βέβαια ένα ερώτημα: πώς θα μοιράσεις ποσό που δεν έχεις προϋπολογίσει; Ο προϋπολογισμός αφορά και τα έσοδα και τις δαπάνες. Και ο προϋπολογισμός, πλέον, ελέγχεται ασφυκτικά από την τρόικα.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει αυτό που έγινε το Δεκέμβρη του 2015; Η κυβέρνηση είχε καταθέσει στη Βουλή το νομοσχέδιο για το δήθεν «παράλληλο πρόγραμμα», δηλαδή για τα φιλανθρωπικού χαρακτήρα μέτρα που και το Μνημόνιο προβλέπει. Με παρέμβαση της τρόικας, το νομοσχέδιο αποσύρθηκε, διότι δεν είχε περάσει προηγουμένως από έλεγχο και έγκριση. Οι διατάξεις ψηφίστηκαν αργότερα, αφού προηγουμένως ελέγχθηκαν και εγκρίθηκαν από την τρόικα.

Οπως αντιλαμβάνεστε, δεν πρόκειται καν για «παράλληλο πρόγραμμα», από τη στιγμή που πρέπει να περάσει από την έγκριση της τρόικας. Πρόκειται για φιλανθρωπικού χαρακτήρα μέτρα, τα οποία προβλέπονται και από το Μνημόνιο. Η τρόικα ελέγχει το ύψος των κονδυλίων που διατίθενται γι' αυτά τα μέτρα.

Είναι οι τηλεοπτικές άδειες εκτός Μνημονίου; Κάθε άλλο. Προβλέπονται από το Μνημόνιο (Κεφάλαιο 2.1 Δημοσιονομική πολιτική), τα έσοδα απ' αυτές συμμετέχουν στο δημοσιονομικό αποτέλεσμα (υπάρχει στόχος «πρωτογενούς πλεονάσματος») και δεν μπορεί να γίνει οποιαδήποτε δαπάνη αν προηγουμένως δεν εγκριθεί από την τρόικα. Ας δούμε, όμως, τι προβλέπει το Μνημόνιο, όπως ψηφίστηκε με το νόμο 4336/2015:

«Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να διασφαλίζουν τον βιώσιμο χαρακτήρα των δημόσιων οικονομικών και να επιτυγχάνουν σημαντικά και βιώσιμα πρωτογενή πλεονάσματα μεσοπρόθεσμα, τα οποία θα μειώνουν σταθερά το λόγο δημόσιου χρέους προς το ΑΕΠ. Οι αρχές θα συνεχίσουν, αντίστοιχα, να ακολουθούν μια νέα δημοσιονομική πορεία, βασισμένη στην επίτευξη στόχων πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους -1/4, 0,5, 1 3/4 και 3,5% του ΑΕΠ το 2015, το 2016, το 2017 και το 2018 και μετέπειτα, αντιστοίχως (…) 
Επιπλέον, ως προαπαιτούμενο, η κυβέρνηση θα εγκρίνει νομοθεσία για: • την αύξηση των εσόδων (…) • τη στοχοθέτηση και τον περιορισμό των δαπανών (…) • Η δέσμη μέτρων θα περιλαμβάνει περαιτέρω μέτρα με δημοσιονομική επίπτωση (…)

Προκειμένου να αποδείξει τη δέσμευσή της για την εφαρμογή αξιόπιστων δημοσιονομικών πολιτικών, η κυβέρνηση θα εγκρίνει (…) μεγάλη και αξιόπιστη δέσμη παραμετρικών μέτρων και διαρθρωτικών δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων, συμπεριλαμβανομένων: (…) ε) αναγγελίας προκήρυξης δημόσιου διεθνούς διαγωνισμού υποβολής προσφορών για την απόκτηση τηλεοπτικών αδειών και την καταβολή τελών που αφορούν τη χρήση των αντίστοιχων συχνοτήτων (…)

Η ελληνική κυβέρνηση θα παρακολουθεί τους δημοσιονομικούς κινδύνους, συμπεριλαμβανομένων των δικαστικών αποφάσεων, και θα λάβει αντισταθμιστικά μέτρα, στο βαθμό που αυτό απαιτείται, για την εκπλήρωση των δημοσιονομικών στόχων. Οι αρχές προτίθενται να μεταφέρουν τουλάχιστον το 30% του πλεονάσματος που θα επιτευχθεί λόγω επιδόσεων υψηλότερων από τις αναμενόμενες στον χωριστό λογαριασμό που προορίζεται για τη μείωση του χρέους. Επιπλέον, ένα άλλο 30% του εν λόγω πλεονάσματος θα χρησιμοποιηθεί για την εκκαθάριση μη καταβληθεισών κυβερνητικών υποχρεώσεων του παρελθόντος».

Ας ανακεφαλαιώσουμε, λοιπόν. Τα έσοδα από τις τηλεοπτικές άδειες προβλέπονται από το Μνημόνιο, χωρίς να προϋπολογίζονται ως προς το ύψος τους. Τα έσοδα αυτά θα πέσουν στο σύνολό τους στον «κουβά» των δημοσιονομικών εσόδων (ως έσοδα από «μέτρα με δημοσιονομική επίπτωση»). Δεν μπορεί, δηλαδή, η κυβέρνηση να διαχειριστεί τα όποια έσοδα από τις τηλεοπτικές άδειες (ή άλλες πηγές) ως αυτόνομα έσοδα. Δεν έχει καν τη δυνατότητα να κάνει προβλέψεις για την πορεία των εσόδων και βάσει αυτών να κάνει κοινωνικές παροχές. Οι προβλέψεις θα καταγραφούν στο Μεσοπρόθεσμο (που έχει καθυστερήσει ένα χρόνο) και φυσικά θα εγκριθεί από την τρόικα πριν πάει για ψήφιση από την ελληνική Βουλή.

Τι δυνατότητα έχει η κυβέρνηση; Να διαθέσει το 40% από το υπερβάλλον «πρωτογενές πλεόνασμα». Δηλαδή, αν το «πρωτογενές πλεόνασμα» πάει καλύτερα από το προϋπολογισθέν, το 30% από αυτό το παραπάνω θα πάει για τη μείωση του χρέους, ένα άλλο 30% θα πάει για την εκκαθάριση υποχρεώσεων των προηγούμενων ετών, ενώ το υπόλοιπο 40% δεν αναφέρεται καν τι θα γίνει. Αν θεωρήσουμε ότι αφήνεται στη διαχείριση της κυβέρνησης,  και πάλι η διάθεσή του θα πρέπει να εγκριθεί από την τρόικα, η οποία σίγουρα θα «θυμηθεί» τους κινδύνους για τα επόμενα έτη και θα υποχρεώσει την κυβέρνηση να είναι φειδωλή.

Αυτή είναι η αλήθεια, όπως προκύπτει γυμνή από το ίδιο το Μνημόνιο και αποκαλύπτει τον αισχρό μαυρογιαλουρισμό του Τσίπρα και της κλίκας του.