Κοινωνική Ασφάλιση υπό αίρεση
Μετά την εξευτελιστική επιστολή των Τσακαλώτου-Τσίπρα στους
ιμπεριαλιστές δανειστές, έχουμε για
πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού καπιταλισμού ένα επίδομα υπό αίρεση.
H συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεσμεύεται ότι, αν δεν πιαστεί ο στόχος
για το «πρωτογενές πλεόνασμα» του 2016, το ποσό που δόθηκε ως επίδομα θα
παρθεί πίσω από τους συνταξιούχους.
Βέβαια, ο Τσακαλώτος σημειώνει στην επιστολή ότι είναι απίθανο να μην πιαστεί ο στόχος και μπορεί στην πράξη να γίνει αυτό (αν και πάντοτε πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί, γιατί και πέρσι είπαν αρχικά ότι έπιασαν «πρωτογενές πλεόνασμα» 0,6% του ΑΕΠ, όμως τον Απρίλη η Eurostat το «μέτρησε» στο 0,2% του ΑΕΠ). Εκείνο που εμείς πρέπει να κρατήσουμε είναι η παραχώρηση ενός επιδόματος υπό αίρεση. Και μάλιστα ενός επιδόματος που συμπληρώνει τη σύνταξη.
Τα επιδόματα ήταν πάντοτε υπό αίρεση, ποτέ όμως μ' αυτόν τον τρόπο. Μπορεί μετά από κάμποσα χρόνια να ερχόταν μια κυβέρνηση και να μείωνε ή να έκοβε ένα επίδομα, ποτέ όμως δεν είχαμε το φαινόμενο ένα επίδομα να δίνεται από την αρχή υπό αίρεση: αν πιάσουμε το στόχο, θα σας το αφήσουμε, αν δεν τον πιάσουμε, θα σας το πάρουμε πίσω.
Με τη λογική αυτή, οι συντάξιμες αποδοχές γίνονται και επισήμως ένα μέγεθος απολύτως σχετικό, που σε κάποιο βαθμό εξαρτάται από τη γενική πορεία των δημόσιων οικονομικών. Υπό το πρίσμα του νόμου Κατρούγκαλου για την Κοινωνική Ασφάλιση, αυτή η λογική, έτσι όπως υπαγορεύτηκε από τους ιμπεριαλιστές δανειστές και επισημοποιήθηκε με την επιστολή Τσακαλώτου, έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που εμείς «φωνάζουμε» από τότε που ψηφίστηκε ο νόμος Κατρούγκαλου. Οτι υπό αίρεση είναι η ίδια η σύνταξη. Τουλάχιστον ένα σημαντικό μέρος της, που ποικίλλει από συνταξιούχο σε συνταξιούχο.
Αναφερόμαστε στην περιβόητη «προσωπική διαφορά». Ολες οι συντάξεις που έχουν χορηγηθεί μέχρι τώρα θα επανυπολογιστούν με το νέο σύστημα (αυτό του νόμου Κατρούγκαλου). Φυσικά, με τον επανυπολογισμό όλες οι συντάξεις θα βρεθούν μικρότερες από τις καταβαλλόμενες. Η διαφορά ανάμεσα στην καταβαλλόμενη σύνταξη και αυτή που θα βγάλει ο επανυπολογισμός θα καταβάλλεται ως «προσωπική διαφορά». Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ο συνταξιούχος δεν τη δικαιούται, αλλά την πήρε κάποτε χαριστικά (η «πελατειακή λογική» που έλεγε ο Κατρούγκαλος) και η μεγαλόψυχη κυβέρνηση δεν του τη ζητάει πίσω. Θα του τη ζητήσει, όμως, αύριο. Οχι μόνο επειδή το νέο υπερταμείο, ο ΕΦΚΑ, είναι ένα Ταμείο εξαρχής χρεοκοπημένο (τους λόγους τους έχουμε εκθέσει αναλυτικά σε παλαιότερα δημοσιεύματά μας), αλλά και επειδή η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου έχει ήδη συμφωνήσει (το πρωτοσυμφώνησε στο Μνημόνιο, το επιβεβαίωσε με την απόφαση του Eurogroup στις 5 Δεκέμβρη, το επανεπιβεβαίωσε με την επιστολή Τσακαλώτου στις 23 Δεκέμβρη) για «πρωτογενή πλεονάσματα» ύψους 3,5% του ΑΕΠ και μετά το 2018 (το μόνο που είναι ακόμα ανοιχτό είναι για πόσα χρόνια μετά το 2018 θα ισχύει αυτό). Από πού θα βγουν αυτά τα υπέρογκα «πρωτογενή πλεονάσματα» αν όχι από τις συντάξεις και συγκεκριμένα από τις «προσωπικές διαφορές» που θεωρούνται ως χαριστική παροχή προς τους συνταξιούχους;
Το ΔΝΤ, με τον κυνισμό και την αναλγησία που χαρακτηρίζει τα στελέχη του, έχει ήδη ζητήσει να θεσπιστεί αυτό από τώρα. Η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, συμφωνώντας να είναι υπό την αίρεση της επίτευξης του «πρωτογενούς πλεονάσματος»το ισχνό φιλανθρωπικό βοήθημα που έδωσε σε κάποιους συνταξιούχους, έκανε ήδη το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Αν δε φοβόταν την κατακραυγή, θα συμφωνούσε από τώρα και σ' αυτά που ζητάει το ΔΝΤ. Προσπαθεί να δείξει, όμως, ότι τάχα κάνει «σκληρή διαπραγμάτευση», γι' αυτό και το καθυστερεί.
Βέβαια, ο Τσακαλώτος σημειώνει στην επιστολή ότι είναι απίθανο να μην πιαστεί ο στόχος και μπορεί στην πράξη να γίνει αυτό (αν και πάντοτε πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί, γιατί και πέρσι είπαν αρχικά ότι έπιασαν «πρωτογενές πλεόνασμα» 0,6% του ΑΕΠ, όμως τον Απρίλη η Eurostat το «μέτρησε» στο 0,2% του ΑΕΠ). Εκείνο που εμείς πρέπει να κρατήσουμε είναι η παραχώρηση ενός επιδόματος υπό αίρεση. Και μάλιστα ενός επιδόματος που συμπληρώνει τη σύνταξη.
Τα επιδόματα ήταν πάντοτε υπό αίρεση, ποτέ όμως μ' αυτόν τον τρόπο. Μπορεί μετά από κάμποσα χρόνια να ερχόταν μια κυβέρνηση και να μείωνε ή να έκοβε ένα επίδομα, ποτέ όμως δεν είχαμε το φαινόμενο ένα επίδομα να δίνεται από την αρχή υπό αίρεση: αν πιάσουμε το στόχο, θα σας το αφήσουμε, αν δεν τον πιάσουμε, θα σας το πάρουμε πίσω.
Με τη λογική αυτή, οι συντάξιμες αποδοχές γίνονται και επισήμως ένα μέγεθος απολύτως σχετικό, που σε κάποιο βαθμό εξαρτάται από τη γενική πορεία των δημόσιων οικονομικών. Υπό το πρίσμα του νόμου Κατρούγκαλου για την Κοινωνική Ασφάλιση, αυτή η λογική, έτσι όπως υπαγορεύτηκε από τους ιμπεριαλιστές δανειστές και επισημοποιήθηκε με την επιστολή Τσακαλώτου, έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που εμείς «φωνάζουμε» από τότε που ψηφίστηκε ο νόμος Κατρούγκαλου. Οτι υπό αίρεση είναι η ίδια η σύνταξη. Τουλάχιστον ένα σημαντικό μέρος της, που ποικίλλει από συνταξιούχο σε συνταξιούχο.
Αναφερόμαστε στην περιβόητη «προσωπική διαφορά». Ολες οι συντάξεις που έχουν χορηγηθεί μέχρι τώρα θα επανυπολογιστούν με το νέο σύστημα (αυτό του νόμου Κατρούγκαλου). Φυσικά, με τον επανυπολογισμό όλες οι συντάξεις θα βρεθούν μικρότερες από τις καταβαλλόμενες. Η διαφορά ανάμεσα στην καταβαλλόμενη σύνταξη και αυτή που θα βγάλει ο επανυπολογισμός θα καταβάλλεται ως «προσωπική διαφορά». Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ο συνταξιούχος δεν τη δικαιούται, αλλά την πήρε κάποτε χαριστικά (η «πελατειακή λογική» που έλεγε ο Κατρούγκαλος) και η μεγαλόψυχη κυβέρνηση δεν του τη ζητάει πίσω. Θα του τη ζητήσει, όμως, αύριο. Οχι μόνο επειδή το νέο υπερταμείο, ο ΕΦΚΑ, είναι ένα Ταμείο εξαρχής χρεοκοπημένο (τους λόγους τους έχουμε εκθέσει αναλυτικά σε παλαιότερα δημοσιεύματά μας), αλλά και επειδή η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου έχει ήδη συμφωνήσει (το πρωτοσυμφώνησε στο Μνημόνιο, το επιβεβαίωσε με την απόφαση του Eurogroup στις 5 Δεκέμβρη, το επανεπιβεβαίωσε με την επιστολή Τσακαλώτου στις 23 Δεκέμβρη) για «πρωτογενή πλεονάσματα» ύψους 3,5% του ΑΕΠ και μετά το 2018 (το μόνο που είναι ακόμα ανοιχτό είναι για πόσα χρόνια μετά το 2018 θα ισχύει αυτό). Από πού θα βγουν αυτά τα υπέρογκα «πρωτογενή πλεονάσματα» αν όχι από τις συντάξεις και συγκεκριμένα από τις «προσωπικές διαφορές» που θεωρούνται ως χαριστική παροχή προς τους συνταξιούχους;
Το ΔΝΤ, με τον κυνισμό και την αναλγησία που χαρακτηρίζει τα στελέχη του, έχει ήδη ζητήσει να θεσπιστεί αυτό από τώρα. Η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, συμφωνώντας να είναι υπό την αίρεση της επίτευξης του «πρωτογενούς πλεονάσματος»το ισχνό φιλανθρωπικό βοήθημα που έδωσε σε κάποιους συνταξιούχους, έκανε ήδη το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Αν δε φοβόταν την κατακραυγή, θα συμφωνούσε από τώρα και σ' αυτά που ζητάει το ΔΝΤ. Προσπαθεί να δείξει, όμως, ότι τάχα κάνει «σκληρή διαπραγμάτευση», γι' αυτό και το καθυστερεί.
Σχόλια