Κυπριακό - Αμερικάνικο σχέδιο. Ζορίζεται ο Τσίπρας.

Small_img_27559
Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε ο Τσίπρας είναι να συνδέσει την πολιτική του καριέρα και με ένα στίγμα ξεπουλήματος της Κύπρου, χειρότερο από το στίγμα που κουβαλούσε ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος μετά τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου στα τέλη της δεκαετίας του '50. Είναι, όμως, πολύ δύσκολο να αποφύγει (ο Τσίπρας) και αυτό το πικρό ποτήρι, καθώς οι «επισπεύδοντες» ιμπεριαλιστές είναι αυτή τη φορά οι Αμερικανοί. Οι «μεγάλοι φίλοι μας», ντε.

Σ' αυτό το μεγάλο ζόρι του Τσίπρα οφείλεται και η μαραθώνια διάρκεια της συνάντησης που είχε με τον Αναστασιάδη (παρουσία και των υπουργών Εξωτερικών και των διπλωματικών συνεργατών τους), το βράδυ της περασμένης Τετάρτης στις Βρυξέλλες. Δεν ξέρουμε αν βγήκε «λευκός καπνός» απ' αυτή τη συνάντηση, ξέρουμε όμως ότι οι Αμερικανοί πιέζουν ασφυκτικά. Η Βικτόρια Νούλαντ ξανάπιασε δουλειά, ενώ στη Λευκωσία βρέθηκε και ο «ενεργειάρχης» Αμος Χοχστάιν. Η επίσκεψή του δείχνει ότι στο «πακέτο» οι Αμερικανοί βάζουν και τα ενεργειακά. Και όταν λέμε ενεργειακά δεν αναφερόμαστε τόσο στην εκμετάλλευση των αποθεμάτων υδρογονανθράκων στα κυπριακά «οικόπεδα» όσο το σύστημα μεταφοράς των υδρογονανθράκων ολόκληρης της Ανατολικής Μεσογείου προς την Ευρώπη, όπου βρίσκονται οι τελικοί καταναλωτές. Το αν δηλαδή η μεταφορά θα γίνει μέσω αγωγού που θα περάσει από την Τουρκία ή μέσω υποθαλάσσιου αγωγού Κύπρου-Κρήτης-ηπειρωτικής Ελλάδας. Την περίοδο των «παγετώνων» στις τουρκοϊσραηλινές σχέσεις φαινόταν ότι προκρίνεται η δεύτερη λύση, όμως πλέον οι «παγετώνες» έλιωσαν, η επικρατέστερη λύση είναι αυτή της χερσαίας μεταφοράς μέσω Τουρκίας (είναι η συμφερότερη για τα ενεργειακά μονοπώλια), οπότε οι Αμερικανοί ρίχνουν μια πρόσθετη απειλή στο τραπέζι: αν τορπιλίσετε τη λύση του Κυπριακού, θα βρεθείτε εντελώς εκτός ενεργειακού νυμφώνος, ενώ αν κάνετε τις «αναγκαίες υποχωρήσεις» ώστε να βρεθεί λύση, θα βρεθείτε υπό την προστασία των ΗΠΑ. Στόχος τους είναι να βοηθήσουν τον «προθυμότατο» Αναστασιάδη να μετατρέψει αυτή την απειλή σε προπαγάνδα-άλλοθι για τον «έντιμο συμβιβασμό» της ντε γιούρε διχοτόμησης και της νομιμοποίησης της κατοχής.

Η ελληνοκυπριακή πλευρά έχει ήδη συμφωνήσει στον πυρήνα του διχοτομικού σχεδίου, που προβλέπει την ίδρυση μιας συνομοσπονδίας από δύο «συνιστώντα κράτη», με εκ περιτροπής προεδρία και με εξαιρετικά διευρυμένες αρμοδιότητες για το κρατικό στάτους του κάθε κρατιδίου. Ούτε είναι το εδαφικό εκείνο που μπλόκαρε τις διαπραγματεύσεις στο Μον Πελεράν. Μερικά τετραγωνικά χιλιόμετρα γύρω από μια κωμόπολη (Μόρφου) και μερικά χιλιόμετρα ακτογραμμής δε θα στέκονταν εμπόδια σε μια συμφωνία. Ετσι όπως εξελόσσονταν οι συνομιλίες Αναστασιάδη-Ακιντζί («γύφτικο παζάρι» τις είχαμε χαρακτηρίσει), λίγο θ' ανέβαινε ο ένας, λίγο θα κατέβαινε ο άλλος, θα τα βρίσκανε στη μέση. Εκείνο που τίναξε στον αέρα εκείνη τη φάση της διαπραγμάτευσης ήταν το ζήτημα των «εγγυήσεων». Δηλαδή, της παραμονής κατοχικών στρατευμάτων στο νησί, για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους.

Οταν ο Τσίπρας διακήρυσσε συνεχώς ότι δε δέχεται τη συνέχιση του ξεπερασμένου καθεστώτος των εγγυήσεων και ζητούσε διμερή συνάντηση με τον Ερντογάν για να συζητήσει ειδικά αυτό το ζήτημα, δεν ήταν καθόλου δύσκολο για την τουρκική διπλωματία να οδηγήσει τις διαπραγματεύσεις στο ναυάγιο και να θέσει ως όρο για την επανέναρξή τους  τη συμπερίληψη του ζητήματος των «εγγυήσεων». Ως πακέτο με όλα τα υπόλοιπα ζητήματα. Η Τουρκία είναι το δυνατό μέρος στο διμερές επίπεδο και γνωρίζει ότι οι ιμπεριαλιστές δε θα έχουν κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα να μην ακούσουν τις «ανησυχίες» της και να μην τις ικανοποιήσουν, τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό.

Τι ζητάει η Τουρκία; Επικαλούμενη το παρελθόν και το γεγονός ότι οι Τουρκοκύπριοι είναι μειοψηφία, ζητά την παραμονή στρατευμάτων της στην Κύπρο, στο έδαφος του τουρκοκυπριακού «συνιστώντος κράτους», για μια περίοδο τουλάχιστον δεκαπενταετή, μετά τη λήξη της οποίας θα «επαναξιολογηθεί» το σύστημα των εγγυήσεων. Δε χρειάζεται να σημειώσουμε πως οποτεδήποτε χρειαστεί μπορούν να οργανωθούν «επεισόδια» που θα προσφέρουν το άλλοθι για τη συνέχιση της παραμονής των τουρκικών στρατευμάτων. Ούτε χρειάζεται ιδιαίτερη επιχειρηματολογία για να χαρακτηρίσουμε «τυράκι» την προσφορά της αποχώρησης του «κύριου όγκου» των κατοχικών στρατευμάτων. Οταν η Τουρκία θα διατηρεί στρατιωτικές βάσεις στο νησί, θα μπορεί μέσα σε λίγες ώρες να μεταφέρει εκεί όσο στρατό θέλει.

Η παραμονή των κατοχικών στρατευμάτων νομιμοποιεί την εισβολή και κατοχή του 1974. Τη δικαιώνει 42 χρόνια μετά. Δεν είναι, όμως, μόνο ηθικό το ζήτημα. Η παραμονή ξένων στρατευμάτων ως δήθεν δύναμη εγγύησης θα έρθει να ενισχύσει τα διχοτομικά χαρακτηριστικά της κυοφορούμενη λύσης. Διχοτομικά χαρακτηριστικά που το μόνο που θα κάνουν θα είναι να ενισχύουν το μίσος, τον ανταγωνισμό και τις κάθε είδους έριδες ανάμεσα στην εργατική τάξη και τη φτωχολογιά των δύο κοινοτήτων. Ο Αναστασιάδης είναι έτοιμος να το δεχτεί και αυτό (αναζητά απλώς επιχειρήματα για να το πλασάρει). Ο Τσίπρας δείχνει να ταλαντεύεται, αλλά με την εξουσιολαγνεία που τους διακρίνει οι συριζαίοι μπορεί να δεχτούν ακόμα και αυτό.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ανεμογεννήτριες: Μικρό όφελος - μεγάλη καταστροφή λένε τώρα οι επιστήμονες.

Σχόλιο