«Καθαρός διάδρομος» με τα «σκουπίδια» κάτω από το χαλί
Την ώρα που τα επιφορτισμένα με την προπαγάνδα στελέχη της κυβέρνησης,
με επικεφαλής τον ίδιο τον Τσίπρα, επιδίδονται στο παιχνίδι των
υποσχέσεων σχετικά με το προ-νομοθετημένο νέο πετσόκομμα των συντάξεων
από 1.1.2019, ο Τσακαλώτος παίζει το ρόλο του οικονομικού…
οδοκαθαριστή. Η φράση που του έχει καρφωθεί και την επαναλαμβάνει
συνεχώς είναι ο «καθαρός διάδρομος». Την πρωτοείπε στη Βουλή, στην προ
ημερήσιας διάταξης συζήτηση για την απόφαση του Eurogroup, που προκάλεσε
ο Μητσοτάκης, και έκτοτε την επαναλαμβάνει σαν χαλασμένο γραμμόφωνο.
Σε μια συνέντευξή του σε επαρχιακό τηλεοπτικό σταθμό ( ΕΝΑ Channel Καβάλας), όλο για τον καθαρό διάδρομο μιλούσε (η μονοτονία έσπαγε μόνο όταν αποκαλούσε τον εαυτό του «Θεσσαλονικιό» και ΠΑΟΚτζή, για ευνόητους λόγους). «Εχουμε ένα καθαρό διάδρομο μπροστά μας και κάποια χρόνια να βελτιώσουμε την οικονομία ακόμα περισσότερο» - «Αυτός ο διάδρομος δεν είναι μόνο για τους ξένους επενδυτές, είναι και για τους έλληνες επενδυτές» - «Ποιες είναι αυτές οι λεπτομέρειες πίσω από τη συμφωνία, που μας δίνει την αισιοδοξία να έχουμε αυτό τον καθαρό διάδρομο» - «Η Ελλάδα έχει κερδίσει αυτόν τον καθαρό διάδρομο» - «Αν είναι τώρα να αγοράσει κάποιος ένα ομόλογο για δέκα χρόνια μπορεί να το αγοράσει γιατί ξέρουμε ότι έχουμε αυτόν τον διάδρομο».
Τι είναι, τέλος πάντων, αυτός ο «καθαρός διάδρομος» που στο στόμα του Τσακαλώτου παίρνει μεταφυσικές διαστάσεις; Είναι ο διάδρομος που οδηγεί στην «έξοδο στις αγορές». Είναι οι δυνατότητες δανεισμού του ελληνικού κράτους με όρους «λογικούς». Οπως δηλαδή δανειζόταν και πριν την κρίση που χτύπησε τον ελληνικό καπιταλισμό το 2009. Αυτή η δυνατότητα για τους κυβερνώντες και για την ελληνική αστική τάξη ισοδυναμεί με τη νέα «μεγάλη ιδέα του έθνους». Για τον ελληνικό λαό όμως;
Εάν βαθύνουμε λίγο στο θέμα, θα διαπιστώσουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά στο ιδεολόγημα του 2010 (που το κατάπιαν αμάσητο και πολλοί αντικαπιταλιστές), ότι ο ελληνικός λαός αντιμετώπιζε μια «κρίση χρέους». Το ιδεολόγημα τώρα αντιστρέφεται: βγαίνουμε από την «κρίση χρέους». Πώς βγαίνουμε; Αποκτώντας τη δυνατότητα να δανειζόμαστε ξανά από τις «αγορές»! Πριν από μερικές εβδομάδες δημοσιεύσαμε τον πίνακα προβλέψεων για το χρέος, που υπάρχει στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019-2022 (εγκρίθηκε από την τρόικα και ψηφίστηκε ως νόμος του κράτους από την ελληνική Βουλή). Σ' αυτόν τον πίνακα βλέπουμε ότι το χρέος (χωρίς να περιλαμβάνεται το βραχυπρόθεσμο, μέσω της έκδοσης εντόκων γραμματίων) το 2022 θα είναι κατά 2 δισ. μεγαλύτερο από αυτό του 2016 και περίπου 20 δισ. μεγαλύτερο από αυτό του 2009! Δηλαδή, μετά από δεκατρία χρόνια εφιαλτικής λιτότητας, χαρατσιών, αντεργατικών και αντιασφαλιστικών μέτρων, το χρέος θα είναι μεγαλύτερο!
Για ποια «έξοδο» μιλούν, λοιπόν; Ετσι, φτάνουμε στην ουσία του «καθαρού διάδρομου» του Τσακαλώτου. «Καθαρός διάδρομος» σημαίνει ότι οι «επενδυτές» (δηλαδή τα κοράκια του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου) δε θα έχουν κανέναν ενδοιασμό να δανείσουν το ελληνικό κράτος με «λογικά» επιτόκια, επειδή θα είναι σίγουροι ότι θα πάρουν και τους ετήσιους τόκους και την τιμή των ομολόγων τους στο ακέραιο, όταν αυτά λήξουν. Με απλά λόγια ο Τσακαλώτος λέει το εξής: «μας ρύθμισαν το χρέος πηγαίνοντας κάποιες λήξεις δέκα χρόνια πίσω, μεταφέροντας ισόχρονα την πληρωμή κάποιων τόκων και ρυθμίζοντας ένα επιτόκιο. Ετσι, μέχρι το 2032 το ελληνικό κράτος είναι σε θέση να πληρώνει τις ετήσιες τοκοχρεολυτικές δόσεις του, χωρίς τον κίνδυνο χρεοκοπίας. Μέχρι τότε -δηλαδή για 15 χρόνια από σήμερα- οι «επενδυτές» (οι διεθνείς τοκογλύφοι) ξέρουν ότι ο διάδρομος είναι καθαρός, ότι τα λεφτά τους θα τα πάρουν πίσω μαζί με τους τόκους τους. Δεν έχουν, λοιπόν, κανένα λόγο να μη μας δανείσουν».
Τι δε λέει ο Τσακαλώτος; Πρώτο, ποιες είναι οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες εξασφαλίζεται ο «καθαρός διάδρομος» και, δεύτερο, ποια θα είναι η κατάσταση όταν φτάσουμε στο τέρμα του «καθαρού διαδρόμου».
Η βασική προϋπόθεση είναι η συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής, μέσω του καθορισμού «πρωτογενών πλεονασμάτων» 3,5% του ΑΕΠ κάθε χρόνο μέχρι και το 2022, 2,2% του ΑΕΠ μέχρι το 2060. Και η κατάσταση στο τέρμα του «καθαρού διαδρόμου» θα είναι ένα χρέος στο ίδιο (αν όχι μεγαλύτερο) ύψος με το σημερινό και τοκοχρεολυτικές υποχρεώσεις «ασήκωτες», διότι θα έχουν μαζευτεί οι λήξεις των ομολόγων που παρατάθηκαν για μια δεκαετία, συν οι τόκοι που επίσης πήραν δεκαετή παράταση. Οπότε, η όποια κυβέρνηση το 2033 θα βρεθεί στη θέση που βρέθηκαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το 2018: θα έχει μπροστά της τοκοχρεολυτικές δόσεις που δε θα μπορεί να «σηκώσει» και επειδή δε θα θέλει τη χρεοκοπία του ελληνικού κράτους, θα διαπραγματευθεί με τους ιμπεριαλιστές δανειστές μια νέα αναδιάρθρωση του χρέους. Και βέβαια, αυτή η διαπραγμάτευση θα φέρει μια ακόμα παράταση του μνημονιακού καθεστώτος.
Ο «διάδρομος» μπορεί να γίνεται μεσοπρόθεσμα «καθαρός» για τους τοκογλύφους του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, όμως τα «σκουπίδια», το χρέος, μπαίνουν κάτω από το χαλί, για ν' αποτελούν «στο διηνεκές» μια θηλιά γύρω από το λαιμό του ελληνικού λαού.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Σόιμπλε μόνο καλά λόγια είχε να πει για τον Τσακαλώτο. Δεν είναι μόνο που ο Τσακαλώτος ακολουθούσε υπάκουα ό,τι πρόσταζε η γερμανική πολιτική, ζητώντας μόνο κάποιες «διορθώσεις» που η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα μπορούσε να τις αξιοποιήσει προπαγανδιστικά. Είναι και που έχει προσχωρήσει πλήρως στη «λογική Σόιμπλε». Οπως και ο Βενιζέλος πριν απ' αυτόν, όταν έλεγε πως δεν έχει σημασία το χρέος, αλλά «το χρέος με όρους παρούσας αξίας». Δηλαδή, η δυνατότητα εξυπηρέτησης των ετήσιων τοκοχρεολυτικών δόσεων. Να μπορεί να τις αποπληρώνει το ελληνικό κράτος, στραγγαλίζοντας βεβαίως τον ελληνικό λαό και ξεπουλώντας «τα ασημικά» στους καπιταλιστές που ενδιαφέρονται να τα αγοράσουν «μπιρ παρά».
Οταν το 2016 και το 2017 από πλευράς ελληνικής κυβέρνησης ακούγονταν διάφορα για την ανάγκη «ελάφρυνσης του χρέους», ο Σόιμπλε απαντούσε ψυχρά: «Το χρέος το έχουμε ρυθμίσει μέχρι το 2022. Πάψτε να ασχολείστε με αυτό και επικεντρωθείτε στις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να κάνετε» («οι Ελληνες πρέπει να κάνουν τα μαθήματά τους», όπως έλεγε η Μέρκελ στον Σαμαρά). Τι λέει τώρα ο Τσακαλώτος; «Φέτος είχαμε μία πολύ καλή αντίδραση μετά τις 21 Ιουνίου και άρα αυτό μας δίνει τον καθαρό διάδρομο. Αν είναι τώρα να αγοράσει κάποιος ένα ομόλογο για δέκα χρόνια μπορεί να το αγοράσει γιατί ξέρουμε ότι έχουμε αυτόν τον διάδρομο».
Η «λογική Σόιμπλε», χωρίς καμιά απόκλιση. Μια λογική «χρεοκεντρική». Το χρέος είναι η «ακοίμητος κανδήλα», της οποίας το λάδι δεν πρέπει να σωθεί ποτέ. Χρέος των πιστών ελλήνων «χρεοφυλάκων» είναι να εξασφαλίζουν αυτό το «λάδι». Να εξασφαλίζουν την ομαλή αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων, το ύψος των οποίων καθορίζουν -φυσικά- οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστές δανειστές. Αυτό δεν μπορεί να γίνει αλλιώς παρά με την κινεζοποίηση του ελληνικού λαού και το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας.
Σε μια συνέντευξή του σε επαρχιακό τηλεοπτικό σταθμό ( ΕΝΑ Channel Καβάλας), όλο για τον καθαρό διάδρομο μιλούσε (η μονοτονία έσπαγε μόνο όταν αποκαλούσε τον εαυτό του «Θεσσαλονικιό» και ΠΑΟΚτζή, για ευνόητους λόγους). «Εχουμε ένα καθαρό διάδρομο μπροστά μας και κάποια χρόνια να βελτιώσουμε την οικονομία ακόμα περισσότερο» - «Αυτός ο διάδρομος δεν είναι μόνο για τους ξένους επενδυτές, είναι και για τους έλληνες επενδυτές» - «Ποιες είναι αυτές οι λεπτομέρειες πίσω από τη συμφωνία, που μας δίνει την αισιοδοξία να έχουμε αυτό τον καθαρό διάδρομο» - «Η Ελλάδα έχει κερδίσει αυτόν τον καθαρό διάδρομο» - «Αν είναι τώρα να αγοράσει κάποιος ένα ομόλογο για δέκα χρόνια μπορεί να το αγοράσει γιατί ξέρουμε ότι έχουμε αυτόν τον διάδρομο».
Τι είναι, τέλος πάντων, αυτός ο «καθαρός διάδρομος» που στο στόμα του Τσακαλώτου παίρνει μεταφυσικές διαστάσεις; Είναι ο διάδρομος που οδηγεί στην «έξοδο στις αγορές». Είναι οι δυνατότητες δανεισμού του ελληνικού κράτους με όρους «λογικούς». Οπως δηλαδή δανειζόταν και πριν την κρίση που χτύπησε τον ελληνικό καπιταλισμό το 2009. Αυτή η δυνατότητα για τους κυβερνώντες και για την ελληνική αστική τάξη ισοδυναμεί με τη νέα «μεγάλη ιδέα του έθνους». Για τον ελληνικό λαό όμως;
Εάν βαθύνουμε λίγο στο θέμα, θα διαπιστώσουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά στο ιδεολόγημα του 2010 (που το κατάπιαν αμάσητο και πολλοί αντικαπιταλιστές), ότι ο ελληνικός λαός αντιμετώπιζε μια «κρίση χρέους». Το ιδεολόγημα τώρα αντιστρέφεται: βγαίνουμε από την «κρίση χρέους». Πώς βγαίνουμε; Αποκτώντας τη δυνατότητα να δανειζόμαστε ξανά από τις «αγορές»! Πριν από μερικές εβδομάδες δημοσιεύσαμε τον πίνακα προβλέψεων για το χρέος, που υπάρχει στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019-2022 (εγκρίθηκε από την τρόικα και ψηφίστηκε ως νόμος του κράτους από την ελληνική Βουλή). Σ' αυτόν τον πίνακα βλέπουμε ότι το χρέος (χωρίς να περιλαμβάνεται το βραχυπρόθεσμο, μέσω της έκδοσης εντόκων γραμματίων) το 2022 θα είναι κατά 2 δισ. μεγαλύτερο από αυτό του 2016 και περίπου 20 δισ. μεγαλύτερο από αυτό του 2009! Δηλαδή, μετά από δεκατρία χρόνια εφιαλτικής λιτότητας, χαρατσιών, αντεργατικών και αντιασφαλιστικών μέτρων, το χρέος θα είναι μεγαλύτερο!
Για ποια «έξοδο» μιλούν, λοιπόν; Ετσι, φτάνουμε στην ουσία του «καθαρού διάδρομου» του Τσακαλώτου. «Καθαρός διάδρομος» σημαίνει ότι οι «επενδυτές» (δηλαδή τα κοράκια του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου) δε θα έχουν κανέναν ενδοιασμό να δανείσουν το ελληνικό κράτος με «λογικά» επιτόκια, επειδή θα είναι σίγουροι ότι θα πάρουν και τους ετήσιους τόκους και την τιμή των ομολόγων τους στο ακέραιο, όταν αυτά λήξουν. Με απλά λόγια ο Τσακαλώτος λέει το εξής: «μας ρύθμισαν το χρέος πηγαίνοντας κάποιες λήξεις δέκα χρόνια πίσω, μεταφέροντας ισόχρονα την πληρωμή κάποιων τόκων και ρυθμίζοντας ένα επιτόκιο. Ετσι, μέχρι το 2032 το ελληνικό κράτος είναι σε θέση να πληρώνει τις ετήσιες τοκοχρεολυτικές δόσεις του, χωρίς τον κίνδυνο χρεοκοπίας. Μέχρι τότε -δηλαδή για 15 χρόνια από σήμερα- οι «επενδυτές» (οι διεθνείς τοκογλύφοι) ξέρουν ότι ο διάδρομος είναι καθαρός, ότι τα λεφτά τους θα τα πάρουν πίσω μαζί με τους τόκους τους. Δεν έχουν, λοιπόν, κανένα λόγο να μη μας δανείσουν».
Τι δε λέει ο Τσακαλώτος; Πρώτο, ποιες είναι οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες εξασφαλίζεται ο «καθαρός διάδρομος» και, δεύτερο, ποια θα είναι η κατάσταση όταν φτάσουμε στο τέρμα του «καθαρού διαδρόμου».
Η βασική προϋπόθεση είναι η συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής, μέσω του καθορισμού «πρωτογενών πλεονασμάτων» 3,5% του ΑΕΠ κάθε χρόνο μέχρι και το 2022, 2,2% του ΑΕΠ μέχρι το 2060. Και η κατάσταση στο τέρμα του «καθαρού διαδρόμου» θα είναι ένα χρέος στο ίδιο (αν όχι μεγαλύτερο) ύψος με το σημερινό και τοκοχρεολυτικές υποχρεώσεις «ασήκωτες», διότι θα έχουν μαζευτεί οι λήξεις των ομολόγων που παρατάθηκαν για μια δεκαετία, συν οι τόκοι που επίσης πήραν δεκαετή παράταση. Οπότε, η όποια κυβέρνηση το 2033 θα βρεθεί στη θέση που βρέθηκαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το 2018: θα έχει μπροστά της τοκοχρεολυτικές δόσεις που δε θα μπορεί να «σηκώσει» και επειδή δε θα θέλει τη χρεοκοπία του ελληνικού κράτους, θα διαπραγματευθεί με τους ιμπεριαλιστές δανειστές μια νέα αναδιάρθρωση του χρέους. Και βέβαια, αυτή η διαπραγμάτευση θα φέρει μια ακόμα παράταση του μνημονιακού καθεστώτος.
Ο «διάδρομος» μπορεί να γίνεται μεσοπρόθεσμα «καθαρός» για τους τοκογλύφους του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, όμως τα «σκουπίδια», το χρέος, μπαίνουν κάτω από το χαλί, για ν' αποτελούν «στο διηνεκές» μια θηλιά γύρω από το λαιμό του ελληνικού λαού.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Σόιμπλε μόνο καλά λόγια είχε να πει για τον Τσακαλώτο. Δεν είναι μόνο που ο Τσακαλώτος ακολουθούσε υπάκουα ό,τι πρόσταζε η γερμανική πολιτική, ζητώντας μόνο κάποιες «διορθώσεις» που η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα μπορούσε να τις αξιοποιήσει προπαγανδιστικά. Είναι και που έχει προσχωρήσει πλήρως στη «λογική Σόιμπλε». Οπως και ο Βενιζέλος πριν απ' αυτόν, όταν έλεγε πως δεν έχει σημασία το χρέος, αλλά «το χρέος με όρους παρούσας αξίας». Δηλαδή, η δυνατότητα εξυπηρέτησης των ετήσιων τοκοχρεολυτικών δόσεων. Να μπορεί να τις αποπληρώνει το ελληνικό κράτος, στραγγαλίζοντας βεβαίως τον ελληνικό λαό και ξεπουλώντας «τα ασημικά» στους καπιταλιστές που ενδιαφέρονται να τα αγοράσουν «μπιρ παρά».
Οταν το 2016 και το 2017 από πλευράς ελληνικής κυβέρνησης ακούγονταν διάφορα για την ανάγκη «ελάφρυνσης του χρέους», ο Σόιμπλε απαντούσε ψυχρά: «Το χρέος το έχουμε ρυθμίσει μέχρι το 2022. Πάψτε να ασχολείστε με αυτό και επικεντρωθείτε στις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να κάνετε» («οι Ελληνες πρέπει να κάνουν τα μαθήματά τους», όπως έλεγε η Μέρκελ στον Σαμαρά). Τι λέει τώρα ο Τσακαλώτος; «Φέτος είχαμε μία πολύ καλή αντίδραση μετά τις 21 Ιουνίου και άρα αυτό μας δίνει τον καθαρό διάδρομο. Αν είναι τώρα να αγοράσει κάποιος ένα ομόλογο για δέκα χρόνια μπορεί να το αγοράσει γιατί ξέρουμε ότι έχουμε αυτόν τον διάδρομο».
Η «λογική Σόιμπλε», χωρίς καμιά απόκλιση. Μια λογική «χρεοκεντρική». Το χρέος είναι η «ακοίμητος κανδήλα», της οποίας το λάδι δεν πρέπει να σωθεί ποτέ. Χρέος των πιστών ελλήνων «χρεοφυλάκων» είναι να εξασφαλίζουν αυτό το «λάδι». Να εξασφαλίζουν την ομαλή αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων, το ύψος των οποίων καθορίζουν -φυσικά- οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστές δανειστές. Αυτό δεν μπορεί να γίνει αλλιώς παρά με την κινεζοποίηση του ελληνικού λαού και το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας.
Σχόλια