Τα προεκλογικά κόλπα δεν αλλάζουν τη μνημονιακή πολιτική

Καθώς οι Τσιπραίοι παίζουν επιδέξια με την προπαγάνδα της επαναδιαπραγμάτευσης κάποιων μνημονιακών ρυθμίσεων (κυρίως του νέου πετσοκόμματος των συντάξεων, που είναι νομοθετημένο να εφαρμοστεί από 1.1.2019), τα φιλικά προς τη ΝΔ Μέσα (βλέπε π.χ. Συγκρότημα Μαρινάκη) καταβάλλουν απεγνωσμένες προσπάθειες για ν' αποδείξουν ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Κι αρπάζονται από κάθε χαραμάδα είδησης, την οποία πασπαλίζουν με μπόλικη «κιτρινιά».

Πιάνονται για παράδειγμα από την εγκύκλιο Χουλιαράκη  για την κατάρτιση του προϋπολογισμού του 2019, με την οποία δίνεται εντολή στα ασφαλιστικά ταμεία να εφαρμόσουν την ψηφισμένη διάταξη για το πετσόκομμα των «προσωπικών διαφορών» των συντάξεων μέχρι και κατά 18%. Η κυβέρνηση δεν έχει πρόβλημα να απαντήσει ψύχραιμα: η εγκύκλιος καταρτίστηκε με βάση τη σημερινή νομοθεσία που προβλέπει «κούρεμα» των «προσωπικών διαφορών». Μόλις επιτευχθεί συμφωνία για μη εφαρμογή του μέτρου, θα ψηφιστεί νέα διάταξη και θα εκδοθεί νέα εγκύκλιος που θ' ανταποκρίνεται σ' αυτή.

Λέει η Μέρκελ κάποια τυπικά πράγματα, στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου, που δίνει  κάθε χρόνο τέτοια εποχή, «Αδειάζει τον Τσίπρα η Μέρκελ» βάζουν τίτλο τα «Νέα». Κι όμως, κάθε άλλο παρά «άδειασμα» του Τσίπρα ήταν αυτά που είπε η Μέρκελ. «Θα είναι μια σημαντική μέρα τον Αύγουστο, όταν τελειώσει το πρόγραμμα», ήταν τα πρώτα λόγια της. Συνέχισε με τα καθιερωμένα που λένε οι πάντες στην Ευρωζώνη, πολιτικοί και τεχνοκράτες: «Αλλά η επενέργεια αυτών των προγραμμάτων δεν τελειώνει αυτήν την ημέρα. Γι' αυτό θα πρέπει και στο μέλλον να μπορούμε να εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλο. Θεωρώ μάλλον δείγμα εμπιστοσύνης ότι συνεχίζουμε επί δεκαετίες να δίνουμε χρόνο στην Ελλάδα για να βγει από μια δύσκολη κατάσταση». Το τελευταίο το είπε απαντώντας στην ερώτηση για το αν τα μακροχρόνια «πρωτογενή πλεονάσματα» με τα οποία δεσμεύτηκε η Ελλάδα μετά το τέλος του τρίτου Μνημονίου είναι δείγμα έλλειψης εμπιστοσύνης στη σημερινή και στις επόμενες ελληνικές κυβερνήσεις. Την ερώτηση έκανε ο ανταποκριτής των «Νέων», με την ελπίδα ότι θα βγάλει «λαβράκι», όμως η απάντηση της Μέρκελ («Θεωρώ μάλλον δείγμα εμπιστοσύνης») ήταν στήριξη και όχι «άδειασμα» του Τσίπρα.

Βγαίνει ο Ρέγκλινγκ σ' ένα συνέδριο στο Μόναχο και λέει κάτι που έχει πει δεκάδες φορές: «Για το μέλλον είναι σημαντικό η Ελλάδα να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις στην οικονομία της. Τυχόν υπαναχώρηση από τις μεταρρυθμίσεις θα έχει ως αποτέλεσμα ορισμένα από τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους να ανασταλούν». «Μήνυμα Ρέγκλινγκ: Μέτρα για το χρέος μόνο με περικοπές σε συντάξεις», βάζουν τίτλο τα «Νέα».

Το σίγουρο είναι ότι η κυβέρνηση προσπαθεί παρασκηνιακά να πετύχει μια αναβολή στην εφαρμογή της ψηφισμένης ρύθμισης για το πετσόκομμα των συντάξεων από 1.1.2019. Ωστε να πάει σε εκλογές κραδαίνοντας αυτή την αναβολή ως μεγάλη επιτυχία της, ως απόδειξη του αφηγήματος που πλασάρει αυτό το διάστημα και με το οποίο θα πάει κάποια στιγμή σε εκλογές: «Βγήκαμε από τα Μνημόνια και πλέον μπορούμε να κανονίζουμε μόνοι μας τα του οίκου μας, στο πλαίσιο των γενικών δεσμεύσεων που έχει κάθε χώρα της Ευρωζώνης».

Πριν δούμε αν αυτό είναι δυνατό και τι σημαίνει, ας δώσουμε το λόγο σ' ένα στέλεχος του στενού πυρήνα των Τσιπραίων, στον υφυπουργό Επικρατείας  Δ. Λιάκο. Το «μάτι» του Τσίπρα στο οικονομικό επιτελείο, αφού τονίσει με νόημα ότι «η εμπειρία του δημοσιονομικού εκτροχιασμού μας δίδαξε με οδυνηρό τρόπο την αναγκαιότητα της δημοσιονομικής ισορροπίας» (μ' άλλα λόγια, τα Μνημόνια κατέστησαν εκ των πραγμάτων αναπόφευκτα, λόγω του «δημοσιονομικού εκτροχιασμού»), δηλώνει ότι «οι θετικοί αναπτυξιακοί ρυθμοί, η αύξηση της απασχόλησης, το πλεόνασμα του ΕΦΚΑ και τα συνολικά δημοσιονομικά αποτελέσματα δημιουργούν ορισμένες προϋποθέσεις επανεξέτασης του μέτρου της περικοπής των συντάξεων», τονίζοντας ότι «οποιαδήποτε πρόβλεψη περί αναστολής του, ωστόσο, χωρίς την αποσαφήνιση των οικονομικών δεδομένων που θα έχουμε προς το τέλος του έτους και την αναγκαία συνεννόηση στο πλαίσιο του Eurogroup είναι άκαιρη».

Λιάκος «αδειάζει» Τσίπρα; Οχι βέβαια, απλά ο καθένας παίζει το δικό του ρόλο. Ο Τσίπρας απευθύνεται στο «πόπολο» με σκοπό να το παραμυθιάσει, ενώ ο Λιάκος απευθύνεται στο αστικό κοινό διαβεβαιώνοντας ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να κάνει «κασκαρίκες», δεν πρόκειται να ενεργήσει μονομερώς. Ξέρει πολύ καλά ότι αυτά μεταφέρονται στις ιμπεριαλιστικές πρωτεύουσες, με τις οποίες γίνεται το παζάρι μπας και επιτευχθεί η πολυπόθητη εξάμηνη αναβολή του πετσοκόμματος των συντάξεων. Γιατί σ' αυτό ποντάρουν και όχι στην κατάργηση του μέτρου. Ξέρουν πολύ καλά ότι ο μηδενισμός των «προσωπικών διαφορών», ώστε να εξισωθούν οι συντάξεις πριν και μετά το νόμο Κατρούγκαλου, δεν είναι απλώς δημοσιονομικό μέτρο, αλλά θεωρείται διαρθρωτικό μέτρο. Επομένως, θα υπάρξει επιμονή να εξαφανιστούν οι «προσωπικές διαφορές», για να μην υπάρχει καμιά σύνταξη πάνω από τα άθλια και ληστρικά επίπεδα που καθορίζει ο νόμος Κατρούγκαλου. Αν πειστεί το ΔΝΤ, που παραδοσιακά δείχνει μια δογματική ακαμψία σε μέτρα που προσανατολίζονται στην ικανοποίηση πολιτικών-εκλογικών αναγκών των κυβερνήσεων, τότε η εξάμηνη αναβολή μπορεί να δοθεί. Θα είναι ένα δωράκι της Μέρκελ και του Μακρόν στον αγαπημένο τους Αλέξη, το τέως «σκανδαλιάρικο αγόρι» που έχει γίνει το πιο υπάκουο γιουσουφάκι τους.

Ετσι κι αλλιώς, μια εξάμηνη αναβολή στο πετσόκομμα των συντάξεων δε θα άλλαζε την ουσία της μνημονιακής πολιτικής. Αν αναρωτιέστε πώς μπορεί ο Τσίπρας να παραμυθιάσει κόσμο με μια εξάμηνη αναβολή, σκεφτείτε ότι δε θα το παρουσιάσει έτσι. Θα το παρουσιάσει σαν η εξάμηνη αναβολή να είναι το πρώτο βήμα για την οριστική κατάργηση του μέτρου (όπως κάνει με την αναβολή της αύξησης του ΦΠΑ στα πέντε νησιά).

Η μνημονιακή πολιτική δεν περιορίζεται μόνο στο νέο πετσόκομμα των (πριν το νόμο Κατρούγκαλου) συντάξεων. Είναι ένα ολόκληρο πλέγμα ρυθμίσεων που έχουν διαμορφώσει ένα καθεστώς κινεζοποίησης του ελληνικού λαού, που θα παραμείνει αλώβητο, όσα δημαγωγικά μερεμέτια κι αν του κάνουν. Πάρτε για παράδειγμα τον άλλο ακρογωνιαίο λίθο της δημαγωγικής προπαγάνδας των συριζαίων, την αύξηση του κατώτατου μισθού. Οπως γράφει το συριζαϊκό left.gr,  «αναφορικά με τα εργασιακά ο κ. Λιάκος εκτιμά ότι υπάρχουν περιθώρια σταδιακής αύξησης του κατώτατου μισθού “λαμβάνοντας υπόψη τα πραγματικά οικονομικά δεδομένα“ και σημειώνει ότι “θα χρειαστούν προσεκτικοί χειρισμοί για την αποκατάσταση των δικαιωμάτων των εργαζομένων“ καθώς η ελαστικοποίηση της εργασίας “είναι παγκόσμια τάση“».

Σε ελεύθερη απόδοση: θα δώσουμε κάνα δίφραγκο τη μέρα και μην περιμένετε περισσότερα, γιατί πρέπει ν' ανταγωνιστούμε τους Κινέζους και τους βαλκάνιους γείτονες με τα εξευτελιστικά μεροκάματα. Η πεμπτουσία της μνημονιακής πολιτικής δοσμένη από τη σκοπιά μιας μόνο πτυχής της. Θυμηθείτε τι έγραφε το πρώτο Μνημόνιο, πριν ακόμα αρχίσουν οι επιθέσεις στους μισθούς των εργατών του ιδιωτικού τομέα: η Ελλάδα πρέπει να έχει μισθούς επιπέδου χωρών της νοτιοανατολικής Ευρώπης! Η κινεζοποίηση είναι δόγμα, όχι πρόσκαιρη κατάσταση.