Η άδεια του Κουφοντίνα, ο δικαστικός μηχανισμός

«Θέλω κι εγώ να σας πω ότι δε θα υπάρξει κανένα δικαστικό συμβούλιο που θα αποφυλακίσει τον κ. Κουφοντίνα. Επιτρέψτε μου να είμαι κι εγώ λίγο ευαίσθητος, κα Κοσιώνη, μόνο εσείς θα έχετε ευαισθησίες;».

Αλέξης Τσίπρας

Τηλεόραση ΣΚΑΙ, Τρίτη, 2.7.2019

Τρεις μέρες μετά απ’ αυτή την άθλια, ιταμή και φασίζουσα τοποθέτηση του Τσίπρα, το Δικαστικό Συμβούλιο του Βόλου, έχοντας λάβει το μήνυμα, ανακοίνωσε τη δική του απόφαση, με την οποία έκοψε την άδεια του Δημήτρη Κουφοντίνα, κόντρα στο νόμο και κόντρα στην πρόσφατη αναιρετική απόφαση του Αρείου Πάγου.

Είχε δημιουργηθεί το κατάλληλο συναινετικό πολιτικό κλίμα. Στους Μητσοτάκηδες, στους ακροδεξιούς, στον εσμό των τρομοϋστερικών ΜΜΕ, ήρθε να προστεθεί και ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι υπόλοιποι απλώς σιωπούσαν: τα κόμματα και οι οργανώσεις που αυτοπροσδιορίζονται ως Αριστερά, ο νομικός κόσμος, οι άνθρωποι του δικαστικού μηχανισμού (με φωτεινή εξαίρεση τον πρόεδρο της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, εφέτη Χριστόφορο Σεβαστίδη
Δες εδώ


Πριν από τον Τσίπρα, είχε τοποθετηθεί ο υπουργός Δικαιοσύνης Καλογήρου. Πρώτα διευκρίνισε ότι «η αντιμετώπιση των πολυϊσοβιτών με τον νέο Ποινικό Κώδικα, είναι βαρύτερη απέναντι σε όλες τις κατηγορίες εγκλημάτων. Ενδεικτικά, με τον παλιό Ποινικό Κώδικα όποιος είχε περισσότερες καταδίκες ισόβιας κάθειρξης, έπρεπε να παραμείνει στη φυλακή για 19 έτη, ενώ με τον νέο Ποινικό Κώδικα 25 έτη». Και στο τέλος πρόσθεσε με νόημα: «Πέραν αυτού, πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι κανένα αίτημα αποφυλάκισης από μόνο του δεν μπορεί να οδηγήσει σε αυτή, αφού απαιτείται απόφαση του αρμόδιου δικαστικού συμβουλίου, που κρίνει τις τυπικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις».

Ο Τσίπρας τον ξεπέρασε, αποφεύγοντας την έμμεση παραπομπή στην ευθύνη των δικαστικών συμβουλίων. Εξέφρασε τη βεβαιότητά του ότι δεν πρόκειται να βρεθεί δικαστικό συμβούλιο που θα αποφυλακίσει τον Κουφοντίνα! Σε κάθε περίπτωση! Οχι επειδή δεν πληροί τις προϋποθέσεις, αλλά επειδή… είναι ο Κουφοντίνας! Την ίδια βεβαιότητα εξέφρασε και η προεκλογική κυβερνητική εκπρόσωπος Αχτσιόγλου: «Δεν υπάρχει καμία περίπτωση απελευθέρωσης καταδικασμένων σε πολλές φορές ισόβια λόγω τρομοκρατικών ενεργειών»!

Καθεστώς εξαίρεσης

Η ισότητα έναντι του νόμου αποτελεί –υποτίθεται- την πεμπτουσία της αστικής δημοκρατίας. Αυτή η ισότητα, όμως, δεν ισχύει για τους καταδικασμένους πολιτικούς αντιπάλους του συστήματος, όπως ο Κουφοντίνας. Γι’ αυτούς ισχύει ένα άτυπο καθεστώς εξαίρεσης.

Τι σημαίνει καθεστώς εξαίρεσης; Να ισχύει μεν, στα λόγια, και γι’ αυτούς τους κρατούμενους το ίδιο νομικό καθεστώς με όλους τους άλλους κρατούμενους, στην πράξη όμως αυτό να καταργείται. Για την εξασφάλιση αυτού του καθεστώτος εξαίρεσης, υπεύθυνος καθίσταται ο δικαστικός μηχανισμός. Ο οποίος, όταν έχει εξασφαλιστεί η ευρεία πολιτική συναίνεση των αστικών κομμάτων, είτε με θετικές τοποθετήσεις, όπως αυτές του Μητσοτάκη, του Τσίπρα, της Γεννηματά και τόσων ακόμα, είτε διά της (συν)ένοχης σιωπής, όπως αυτής των υπόλοιπων, αισθάνεται ότι μπορεί να προχωρά ακόμα και σε δικαστικά πραξικοπήματα με άρωμα χούντας.

Δεν πρόκειται να υπάρξει δικαστικό συμβούλιο που θα αποφυλακίσει τον Κουφοντίνα με «βραχιολάκι» (αν υποτεθεί ότι ο Κουφοντίνας ζητούσε κάτι τέτοιο), είπε με απόλυτη βεβαιότητα ο Τσίπρας. Γιατί τότε να υπάρξει δικαστικό συμβούλιο που θα δώσει στον Κουφοντίνα την κανονική άδεια που δικαιούται;

Οι «περιπέτειες» αυτής της άδειας είναι γνωστές. Πριν φτάσουμε στην τελική απόρριψή της, είχαμε μια σκληρή απεργία πείνας, που έφτασε τον Δημήτρη Κουφοντίνα στα όρια του θανάτου, και μια ομόφωνη απόφαση του ΣΤ’ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου (σε συμβούλιο), που αναίρεσε την πρώτη απόφαση του δικαστικού συμβουλίου του Βόλου, ως λανθασμένη σε ό,τι αφορά τις τυπικές προϋποθέσεις χορήγησης κανονικής άδειας (άδεια δικαιούνται και οι πολυϊσοβίτες είπε ο Αρειος Πάγος) και αντιφατική σε ό,τι αφορά τις ουσιαστικές προϋποθέσεις (έκρινε όλες τις σχετικές αναφορές του δικαστικού συμβουλίου του Βόλου ως φρονηματικού τύπου, διότι αφορούν τις ιδεολογικοπολιτικές απόψεις του Κουφοντίνα, οι οποίες δεν μπορούν να αποτελούν κριτήριο χορήγησης ή μη χορήγησης άδειας).

Ακολούθησε η ανακίνηση μιας κατασκευασμένης ποινικής υπόθεσης (κατηγορία στον Κουφοντίνα για απλή συνέργεια –διά ψυχικής συνδρομής- σε στάση κρατουμένων), η οποία όμως κατέρρευσε εν τη γενέσει της, καθώς το αδίκημα της στάσης με τον νέο Ποινικό Κώδικα είναι πλημμέλημα και επομένως δεν συνιστά λόγο αφαίρεσης του δικαιώματος της άδειας από ένα κρατούμενο.

Η εισαγγελία Βόλου αρχικά κατέθεσε εισήγηση να κοπεί η άδεια του Κουφοντίνα για τυπικούς λόγους (επειδή κατηγορείται για κακούργημα), εν γνώσει της ότι η τυποποίηση του αδικήματος έχει αλλάξει. Το δικαστικό συμβούλιο δεν τόλμησε να αποδεχτεί αυτή την εισήγηση και διέκοψε για ημερομηνία μετά την 1η του Ιούλη, οπότε τέθηκε και τυπικά σε ισχύ ο νέος Ποινικός Κώδικας. Η νέα εισήγηση της εισαγγελίας Βόλου ξεπέρασε σε προκλητικότητα την προηγούμενη, καθώς πρότεινε να κοπεί η άδεια για ουσιαστικούς λόγους, διότι ο Κουφοντίνας, με τις ιδεολογικοπολιτικές του τοποθετήσεις προκαλεί… διέγερση για διάπραξη (τουλάχιστον) πλημμελημάτων.

 Εμείς αναρωτιόμαστε: ο νομικός κόσμος θα μείνει ασυγκίνητος μπροστά στο μέγεθος αυτής της πρόκλησης; Θα εξακολουθήσει να ανέχεται αυτή τη βάναυση καταπάτηση στοιχειωδών κανόνων του ισχύοντος Δικαίου;

Για το κίνημα αλληλεγγύης και το μεγάλο βάρος που καλείται να σηκώσει, προκειμένου ν’ ανατρέψει αυτά τα δυσμενή δεδομένα, δε χρειάζεται να πούμε τίποτα. Το καταλαβαίνουμε όλοι. Και πρέπει να σχεδιάσουμε την τακτική μας.