Μετά το φιάσκο στην Ουάσιγκτον, έρχεται το νέο φιάσκο στο Βερολίνο

  Η πλήρης χρεοκοπία της πολιτικής εθνικής υποτέλειας

Παρά τα διαπιστευτήρια υποτέλειας και τις  δημόσιες ικεσίες του Μητσοτάκη,- κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον -, προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ, ότι «αδημονούμε για τη δική σας υποστήριξη» στη διαμάχη με την Τουρκία, ο Τραμπ όχι μόνο δεν έκφρασε καμιά τέτοια στήριξη και αποδοκιμασία της πολιτικής της Άγκυρας, αλλά απεναντίας επιδόθηκε σε επαίνους για τη «φανταστική δουλειά» που κάνει μαζί με τον πρόεδρο της Τουρκίας, Ερντογάν.

Δεν πρόλαβε η κυβέρνηση Μητσοτάκη να συνέλθει από το φιάσκο της Ουάσιγκτον και σε λίγες μέρες έρχεται το νέο φιάσκο του Βερολίνου.

Προηγουμένως Ρωσία και Τουρκία σαν να είναι οι ελεγκτές της περιοχής, συνήλθαν σε συνάντηση στη Μόσχα με τους Λίβυους αντιπροσώπους τους, τον Σάρατζ και τον Χαφτάρ, δείχνοντας με προκλητικό τρόπο ποια είναι τα αφεντικά αυτής της χώρας, σε μια προσπάθεια να επιτευχθεί κατάπαυση του πυρός και να «διευθετηθεί» η κατάσταση στη Λιβύη με τρόπο που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.

Μπορεί να μην κατέληξε σε συμφωνία η συνάντηση της Μόσχας, αλλά είναι βέβαιο πως τα πορίσματά της θα αποτελέσουν τη βάση των συνομιλιών της Διεθνούς Διάσκεψης για τη Λιβύη που συνέρχεται την Κυριακή, 19 Γενάρη, στο Βερολίνο.

Μια Διάσκεψη στην οποία συμμετέχουν 12 χώρες, με πρώτες την Ρωσία και την Τουρκία και στην οποία δεν συμμετέχει η Ελλάδα. Οι επί πλέον χώρες που συμμετέχουν είναι: ΗΠΑ, Κίνα, Γερμανία, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία, Αίγυπτος, Αλγερία, Κογκό και οι εκπρόσωποι των αντιμαχόμενων παρατάξεων της Λιβύης.

Η Ελλάδα που θίγονται τα κυριαρχικά της δικαιώματα από το πρόσφατο τουρκολυβικό μνημόνιο και έχει θαλάσσια σύνορα με τη Λιβύη, όχι μόνο απουσιάζει από τη διεθνή διάσκεψη, αλλά παρότι εκλιπαρούσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη να κληθεί έστω και την τελευταία στιγμή ακόμη και σαν παρατηρητής, αποκλείστηκε, ύστερα μάλιστα από βέτο που έθεσε η …απομονωμένη διπλωματικά Τουρκία. 

Βασικός σκοπός της Άγκυρας είναι οποιαδήποτε «λύση» επιτευχθεί στη Λιβύη να αφήνει άθικτο το τουρκολυβικό μνημόνιο που την καθιστά κυρίαρχη στις θαλάσσιες ζώνες της Ανατολικής Μεσογείου.

Η ελληνική ολιγαρχία και οι κυβερνήσεις της, διαχρονικά, έχουν επιλέξει το ρόλο του πειθήνιου διεκπεραιωτή των αμερικανονατοϊκών συμφερόντων για να αποκτήσουν την εύνοια και την προστασία τους. Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής εθνικής υποτέλειας, τόσο η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όσο και η σημερινή της ΝΔ, μετέτρεψαν τη χώρα σε ένα απέραντο στρατόπεδο και πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για την προώθηση των επεμβατικών σχεδίων τους στην περιοχή, ευελπιστώντας να αποκτήσουν τη στήριξή τους απέναντι στην επεκτατική πολιτική της αστικής τάξης της Τουρκίας. 

Τώρα μπροστά στην τουρκο-λιβυκή συμφωνία και στην απειλή της Άγκυρας να στείλει γεωτρύπανα νότια της Κρήτης που μόλις χθες εξέδωσε Navtex, δεσμεύοντας όλη αυτή την περιοχή, η κυβέρνηση της ΝΔ και όλο το αστικό πολιτικό σύστημα τρέχουν πανικόβλητοι, ικετεύουν τα ξένα αφεντικά τους για βοήθεια και στήριξη, σαν «αναγνώριση» των υπηρεσιών που τους προσφέρουν.

Εναποθέτουν τη «διευθέτηση» της ελληνοτουρκικής κρίσης στην «υψηλή εποπτεία» των αμερικανονατοϊκών συμμάχων τους. Και τελικά όπως φάνηκε στην επίσκεψη φιάσκο της Ουάσιγκτον και ακόμη περισσότερο στο Βερολίνο που τους αγνοούν πλήρως, εισπράττουν αμφίσημες δηλώσεις και υπεκφυγές, αφού στην πραγματικότητα οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ τηρούν στάση «ίσων αποστάσεων», αν δεν ενθαρρύνουν τον τουρκικό επεκτατισμό, και δεν διακινδυνεύουν τις σχέσεις τους με την «κρίσιμης» γεωπολιτικής σημασίας Τουρκία.

Πρόκειται για την ολοκληρωτική χρεοκοπία της πολιτικής εθνικής υποτέλειας και ξενοδουλείας που εναποθέτει στην ξένη προστασία τα συμφέροντα του λαού και της χώρας, μια πολιτική που οδήγησε στην τραγωδία της Κύπρου, στην τουρκική εισβολή και κατοχή του νησιού, και απειλεί τώρα τα κυριαρχικά δικαιώματα και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.

Γραφείο Τύπου του Μ-Λ ΚΚΕ