Διεφθαρμένοι, διαπλεκόμενοι, εκμεταλλευτές και μαφιόζοι

Η Ντόρα Μπακογιάννη είχε προειδοποιήσει με άρθρο της στην «Καθημερινή»: «Οχι στην παγίδα της ποδοσφαιροποίησης. Εάν χειριστούμε τα γεγονότα αυτά με λογική ποδοσφαιροποίησης, μετρώντας δηλαδή τα γκολ που βάλαμε στον ΣΥΡΙΖΑ, θα έχουμε, κατά τη γνώμη μου, υποπέσει σε μικροκομματική παγίδα. Το θέμα είναι πολύ πιο σοβαρό. (…) Το διακύβευμα είναι πολύ μεγαλύτερο από τα κόμματά μας. Το θέμα σήμερα για όλο τον πολιτικό κόσμο της χώρας οφείλει να είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στους δημοκρατικούς θεσμούς και στη Δικαιοσύνη».

Κανένας δεν την άκουσε. Μετά τις «κασέτες» του Μιωνή, τα δικόγραφα του Καλογρίτσα και τα e-mail του Τόμπρα και του Χούρι. Κι από κοντά τα κυβερνητικά στελέχη, να στρίβουν το μαχαίρι στην πληγή του ΣΥΡΙΖΑ. Με τη συμμετοχή και του Μητσοτάκη σ' αυτόν το γύρο, που απευθύνθηκε στον Τσίπρα καλώντας τον να διώξει τον Παππά.

Δεν ξέρουμε αν υπάρχει σχεδιασμός από το επιτελείο του Μητσοτάκη για όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Μπορεί να μην υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός, αλλά τα γεγονότα να προκύπτουν από άλλες κινητήριες δυνάμεις. Βλέπετε, οι Τσιπραίοι, μέσα στην αλαζονεία και την ατζαμοσύνη τους, είχαν απλώσει πολύ τον τραχανά. Ο Μιωνής τους εκδικείται επειδή δεν τον «καθάρισαν», όπως είχαν υποσχεθεί στον Μπίμπι. Ταυτόχρονα, υπερασπίζεται τον εαυτό του, προσδοκώντας ότι μετά από τόση βοήθεια που της προσέφερε, θα τον «καθαρίσει» η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ο Καλογρίτσας αισθάνεται (έτσι λέει τουλάχιστον) ότι τον εκμεταλλεύτηκαν και τον πέταξαν σαν στυμμένη λεμονόκουπα. Και να ήθελε να το καταπιεί, οι Χούρι του ζητούν πίσω τα 3 εκατ. που του έδωσαν, οπότε ελπίδα του είναι η σημερινή «κατάσταση».

Οταν «σκάνε» αυτές οι υποθέσεις, ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να τις αφήσει ανεκμετάλλευτες. Οσο «χαμηλά» κι αν τις κράταγε ο ίδιος, δε θα το έκαναν οι σαμαρικοί (μέσα κι έξω από την κυβέρνηση), που θέλουν «το αίμα τους πίσω». Επομένως, δεν είχε άλλη επιλογή από το να βουτήξει στη σκανδαλολογία, προσπαθώντας να έχει ο ίδιος τον έλεγχο, για να μπορεί την κατάλληλη στιγμή να πατήσει φρένο.

Ο Τσίπρας, από την άλλη, δεν έχει άλλη επιλογή από το να στηρίξει τον Παππά. Μπορεί ο Παππάς να είναι πλέον μια διάτρητη ασπίδα για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, όμως αν ξεφορτωθεί τον Παππά, θα είναι σαν να παραδέχεται τη δική του ενοχή. Ο Παππάς θα πάει στην μπάντα όταν ξεφουσκώσει κάπως η θάλασσα της σκανδαλολογίας που χτυπάει με αλλεπάλληλα κύματα τον ΣΥΡΙΖΑ. Το «όλοι μαζί» που είπε ο Τσίπρας στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ βρήκε «ευήκοα ώτα» σε όλες τις φράξιες. Ενεργοποιήθηκε το αντανακλαστικό του σκαντζόχοιρου. Η εσωκομματική αντιπολίτευση κατάλαβε ότι είναι τέτοια η σφοδρότητα της επίθεσης που δέχονται ως κόμμα, που δεν υπάρχουν περιθώρια για χρησιμοποίηση αυτών των στοιχείων στο εσωκομματικό παιχνίδι, για αδυνάτισμα της φράξιας των «προεδρικών». Αναγκαστικά θα πάνε «όλοι μαζί» μέχρι να περάσει η μπόρα.

Βλέποντας ότι τα κύματα δε σταματούν αλλά διαδέχονται το ένα το άλλο (ο Μιωνής λέει ότι έχει και άλλες «κασέτες», ο Καλογρίτσας διαμηνύει ότι θα τους τσακίσει και ποιος ξέρει τι υπάρχει ακόμα, που εμείς δεν το ξέρουμε, το ξέρουν όμως αυτοί) οι συριζαίοι αποφάσισαν να αντεπιτεθούν, διοχετεύοντας στον Βαξεβάνη υλικό από τη γνωστή δικογραφία με τις παρακολουθήσεις της ΕΥΠ/ΚΥΠ, που αφορά σχέσεις πρώην υπουργού της ΝΔ και πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ με μαφιόζους, με τους οποίους κλείνουν δουλειές, αλλά και ικανοποιούν τις διαστροφές τους ακόμα και με ανήλικες.

Ονόματα δεν έπεσαν στην πιάτσα, όμως δημοσιεύτηκαν τα έγγραφα με μουτζούρες στις θέσεις των ονομάτων. Η δικογραφία βρίσκεται εδώ και πάνω από τρία χρόνια στα συρτάρια της Εισαγγελίας Διαφθοράς, όμως προφανώς ο Τσίπρας κράτησε αντίγραφα. Και τώρα ρίχνει προειδοποιητικές βολές: αν συνεχίσετε, θα το κάνω «Κούγκι». Είναι αυτό για το οποίο προειδοποίησε η Ντόρα: «Το διακύβευμα είναι πολύ μεγαλύτερο από τα κόμματά μας». Γιατί δεν είναι μόνο τα πολιτικά πρόσωπα που εμπλέκονται με τους κοινούς μαφιόζους. Δεν είναι μόνο κάποιοι μπάτσοι, που λόγω θέσης έχουν πάντοτε επαφή με το λεγόμενο «οργανωμένο έγκλημα» και θεωρούνται «επιρρεπείς στη διαφθορά». Είναι και οικονομικοί παράγοντες. Είναι και δικαστικοί μέχρι τον Αρειο Πάγο. Σε τηλεφωνικές επικοινωνίες γίνεται λόγος για ολόκληρη βιομηχανία έκδοσης δικαστικών αποφάσεων.

Αλήθεια, γιατί ο Τσίπρας, όταν πήρε στα χέρια του το ογκώδες πόρισμα της ΕΥΠ/ΚΥΠ και ενημερώθηκε και διά ζώσης από τον Ρουμπάτη, δεν προκάλεσε πολιτικό θέμα, όπως έκανε με τη Novartis; Γιατί φρόντισε μόνο να παραμερίσει στις κρίσεις τους εμπλεκόμενους μπάτσους; Είναι μικρό πράγμα τα όσα αποκαλύπτονται; Και γιατί κρίνει σκόπιμο να μιλήσει τώρα για κάποιες απ' αυτές τις πτυχές που αφορούν στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (το φλερτ ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ σταμάτησε τις τελευταίες μέρες και η Φώφη ψήφισε παρέα με τον Κούλη το χουντικό νομοσχέδιο για τις συγκεντρώσεις); Είναι προφανές ότι δεν ήθελε να προκαλέσει κραδασμούς στο σύστημα. Κινήθηκε σε «γραμμή Ντόρας». Οταν όμως βλέπει ότι προσπαθούν να τον «τελειώσουν», δηλώνει έτοιμος να τα βγάλει όλα. Στην ουσία, καλεί τους «ειρηνοποιούς» να παρέμβουν άμεσα και να σταματήσουν την «αιματοχυσία». Οπως το συνηθίζουν οι μαφιόζοι μετά από κάθε αιματηρό πόλεμο.