Καιρός να ταρακουνηθούμε

Η ΕΕ, όπως κάνει σε κάθε κρίση, επεξεργάστηκε ένα σχέδιο οικονομικής διαχείρισης, στο οποίο κατέληξε μετά από σκληρά παζάρια ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κράτη-μέλη της.

Οπως συμβαίνει κάθε φορά, τα κοινοτικά κονδύλια (όποια μορφή κι αν έχουν, επιχορηγήσεις ή δάνεια) κατευθύνονται στις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις για να στηρίξουν τη δραστηριότητά τους, στηρίζουν εξαγορές και συγχωνεύσεις, χρηματοδοτούν έργα υποδομής που τα έχει ανάγκη η καπιταλιστική οικονομία.

Σε ό,τι αφορά την εργατική τάξη και τα άλλα εργαζόμενα στρώματα, χρηματοδοτείται μόνο η ανεργία (για ένα διάστημα) και η υποαπασχόληση.

Κι όμως, η εκκωφαντική αστική προπαγάνδα στη χώρα μας προσπαθεί να πείσει ότι ανοίγει ένας πακτωλός από τις Βρυξέλλες μέχρι την Αθήνα, που θα μας βοηθήσει να ζήσουμε ευτυχισμένοι τα επόμενα χρόνια.

Δε νομίζετε ότι μαζεύονται πάρα πολλά;
 
Δε νομίζετε ότι πρέπει να ταρακουνηθούμε;
 
Είμαστε ακόμα στην αρχή του νέου κρισιακού κύκλου. Τα πρώτα σημάδια τα είδαμε από την αρχή της πανδημίας, με τον ορυμαγδό των αντεργατικών μέτρων από τη μια και των μέτρων προκλητικής στήριξης του κεφαλαίου από την άλλη.

Η συνέχεια θα είναι ακόμα χειρότερη, καθώς θα βαθαίνει η κρίση.

Τα κοινοτικά κονδύλια, που θα εκταμιεύονται με τη γνωστή αντεργατική αιρεσιμότητα, θα γίνουν το άλλοθι για παραπέρα βάθεμα της μνημονιακής πολιτικής.

Εκεί που κάποιοι είχαν πιστέψει ότι θα επέλθει κάποια χαλάρωση, θα έχουμε νέα μέτρα.
 
Γι' αυτό επαναλαμβάνουμε: είναι καιρός να ταρακουνηθούμε, αλλιώς θα χάσουμε «με κατεβασμένα χέρια».