Tι ζητούν οι Eυρωπαίοι αγρότες

 

Συναγερμός στις κυβερνήσεις από τον πανευρωπαϊκό αγροτικό ξεσηκωμό! Παρά το γεγονός ότι η αγροτική διάρθρωση κάθε χώρας έχει τις δικές της ιδιομορφίες, η βάση από την οποία απορρέει ο ενιαίος πανευρωπαϊκός αγροτικός ξεσηκωμός είναι η αντιδραστική πολιτική της ΕΕ και πιο συγκεκριμένα η νέα ΚΑΠ 2023-2027 της οποίας τα αποτελέσματα φαίνονται τώρα, που είναι η ώρα της πληρωμής των συνδεδεμένων ενισχύσεων με την αγροτική παραγωγή.

Από αυτές τις βασικές επιδοτήσεις/ενισχύσεις έχουν περικοπεί σημαντικά ποσά (30-60%, δηλ. 430 εκατ. €) προκειμένου να διατεθούν στην «πράσινη μετάβαση», στην κλιματική αλλαγή και στη βιωσιμότητα της παραγωγής των τροφίμων. Και ενώ κόπτεται για την επικίνδυνη χρήση φυτοφαρμάκων, λιπασμάτων, κτηνιατρικών σκευασμάτων κλπ, δεν παύει να εισάγει τεράστιες ποσότητες αγροτικών προϊόντων από Τρίτες χώρες, ενώ υπάρχουν ομοειδή προϊόντα στα κράτη-μέλη.

Μία τέτοια πολιτική οδηγεί αβίαστα στην εξώθηση μεγάλων μαζών των ασθενέστερων αγροτών στην εγκατάλειψη της αγροτικής δραστηριότητας, αφού η σοβαρή περικοπή των επιδοτήσεων, σε συνδυασμό με την αύξηση του κόστους παραγωγής και την υποχρεωτικότητα των περιβαλλοντικών δράσεων, κάνει το επάγγελμα ασύμφορο. Με λίγα λόγια καλούνται οι αγρότες να «πληρώσουν το μάρμαρο» για ένα περιβάλλον που καταστρέφουν οι πλούσιοι αυτού του Πλανήτη και το επιβαρύνονται οι φτωχοί! Πάνω σε αυτό το κεντρικό ζήτημα προστίθενται το υπέρογκο ενεργειακό κόστος λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και τα δεκάδες άλλα προβλήματα, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες κάθε κράτους-μέλους, με αποτέλεσμα ο πανευρωπαϊκός ξεσηκωμός να γίνεται όλο και πιο περίπλοκος. Στο μεταξύ οι κυβερνήσεις -απορρίπτοντας επίμονα κάθε ευθύνη της ΚΑΠ- επικαλούνται την «κλιματική αλλαγή», τη δημοσιονομική στενότητα, την οικονομική κρίση κ.ά., αρνούμενες να ικανοποιήσουν τα αγροτικά αιτήματα, οδηγώντας τα πράγματα σε αδιέξοδο.

Την ίδια στιγμή που οι αγρότες ζητούσαν την επιστροφή μέρους των 2,175 δισ. € που δόθηκαν συνολικά για τις δήθεν περιβαλλοντικές δράσεις (οι οποίες βρίσκονται ακόμα στα χαρτιά), το Συμβούλιο αποφάσισε -στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού Προϋπολογισμού- την ομόφωνη συμφωνία οικονομικής ενίσχυσης της Ουκρανίας ύψους 50 δισ. €, καθώς επίσης και άλλα 7,6 δισ. € για τις «εξωτερικές προκλήσεις»! Αν δίνονταν μονάχα 6 δισ. € από αυτά τα -χαμένα ουσιαστικά- κονδύλια, το αγροτικό πρόβλημα θα λυνόταν για μία τουλάχιστον δεκαετία! Κυριολεκτικά ένας τραγέλαφος! Κι αυτό γιατί, δεδομένης της όξυνσης των γεωπολιτικών και ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, μέσα από τους οποίους η ΕΕ διεκδικεί μία πιο ενεργή συμμετοχή προς όφελος των μονοπωλίων που εκπροσωπεί, οι αγρότες και τα προβλήματά τους θεωρούνται παρείσακτοι!

Να σημειώσουμε ότι στις 13 σελίδες του κειμένου των Συμπερασμάτων, χώρεσαν μό­λις τεσσερισήμισι αράδες για τα προβλήματα της ευρωπαϊκής αγροτιάς: «Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συζήτησε τις προκλήσεις στον γεωργικό τομέα και τις ανησυχίες που διατύπωσαν οι αγρότες. Υπενθυμίζοντας τον ουσιαστικό ρόλο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, καλούμε το Συμβούλιο και την Επιτροπή να προχωρήσουν τις εργασίες όπως απαιτείται. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα παρακολουθεί την κατάσταση». Αυτή ήταν όλη και όλη η ανακοίνωση, που εκφράζει προφανώς την πλήρη απαξίωση του αγροτικού κόσμου και της αγωνίας για το μέλλον του, από την ευρωπαϊκή ελίτ!

Μετά την ολοκλήρωση της έκτακτης Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες, η πρόεδρος της Κομισιόν φον ντερ Λάιεν, προσπαθώντας να κατευνάσει την αγωνία και την οργή για το μέλλον της ευρωπαϊκής αγροτιάς, ανακοίνωσε την εξαίρεση των καλλιεργητών για ένα έτος από την υποχρεωτική αγρανάπαυση του 4% των χωραφιών, αλλά και τον δήθεν περιορισμό έως και «πάγωμα» των εισαγωγών ουκρανικών σιτηρών. Πρόκειται για εμφανή κοροϊδία, αφού τα προβλήματα των αγροτών σχετίζονται με την αναθεώρηση της ΚΑΠ και τη μεταφορά πόρων από τον Πυλώνα Ι (βασική επιδότηση) στον Πυλώνα ΙΙ (περιβαλλοντικές δράσεις), με απώτερο στόχο την αύξηση των επιδοτήσεων/ενισχύσεών τους.

Σε ό,τι αφορά την ελληνική κυβέρνηση, ο Μητσοτάκης, μετά το τέλος της Συνόδου, αποφάνθηκε ότι το Αγροτικό ζήτημα συζητήθηκε «ακροθιγώς» και πρόσθεσε προκλητικά: «…αν δεν υπήρχε ΚΑΠ, δεν νομίζω ότι θα υπήρχε σήμερα αγροτικός τομέας στην ΕΕ έτσι όπως τον ξέρουμε…»!

Μία ΚΑΠ που μετά την ελληνική φτωχομεσαία αγροτιά ξεκληρίζει τώρα και την ευρωπαϊκή, καθώς και μία Κομισιόν που νοιάζεται μάλλον για την τύχη της Ουκρανίας, παρά για τα 12 εκατ. των απασχολουμένων στον πρωτογενή τομέα, εκ των οποίων μόνον τα 2/3 είναι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες και το υπόλοιπο 1/3 εποχικά ή μη αμειβόμενο προσωπικό. Ο αγροτικός ξεσηκωμός ενέχει τον κίνδυνο να τιναχθεί στον αέρα ολόκληρη η εφοδιαστική αλυσίδα και η Κομισιόν ήδη βρίσκεται σε δεινή θέση και ψάχνει να βρει τρόπους εκτόνωσης μέσω τροποποιήσεων στην ΚΑΠ. Η ΕΕ, των εκφραστών των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων, πολύ θα ήθελε να μην υπάρχουν ΚΑΠ και φτωχομεσαία αγροτικά νοικοκυριά, για να μπορεί να εισάγει φτηνά και αμφιβόλου ποιότητας, αγροτικά προϊόντα από Τρίτες χώρες (πατάτες από Αίγυπτο, λεμόνια από Αργεντινή, φρούτα και όσπρια από Αφρική κλπ).

Τώρα, υποχρεώνεται να παρουσιάζει την ΚΑΠ σαν το υπέρτατο όργανο προστασίας και ποιότητας της ευρωπαϊκής γεωργικής παραγωγής και της ευρωπαϊκής αγροτιάς, την οποία μετά βίας ανέχεται. Όλη η έγνοια των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων είναι η «πράσινη μετάβαση», η «πράσινη ανάπτυξη» και η ψηφιακή μετάβαση για τα ευρωπαϊκά μονοπώλια. Το αν αγοράζει το πανάκριβο LNG από ΗΠΑ -αντί των φτηνών ορυκτών καυσίμων από Ρωσία- ή αν υποχρεώνεται να χρηματοδοτεί το καθεστώς Ζελένσκι, βυθίζοντας στην οικονομική κρίση τους ευρωπαϊκούς λαούς, αυτά είναι ζητήματα που άπτονται της προσπάθειας μιας ισχυρής παρουσίας της Δύσης στον παγκόσμιο ανταγωνισμό με την Κίνα και τη Ρωσία.

Κατά συνέπεια, για τον κάθε Μητσοτάκη και τους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες, οι βιοπαλαιστές της υπαίθρου δεν αποτελούν παρά μία ενοχλητική παράμετρο στην πορεία τους για τη γεωπολιτική τους αναβάθμιση στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό για τις παγκόσμιες αγορές και το μοίρασμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Με δυο λόγια, η άσκηση ιμπεριαλιστικής πολιτικής αποτελεί το βασικό σκοπό των μεγαλοαστικών τάξεων της ΕΕ στο πλευρό των ΗΠΑ και παράλληλα η απαξίωση των υπολοίπων τμημάτων της κοινωνίας!