18-19 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΚΟΙΝΟ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
18-19 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΚΟΙΝΟ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

ΕΝΑΝΤΙΑ στις ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, τη ΔΙΑΛΥΣΗ των ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ, την ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ,

τον ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ

ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ!

18-19 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

Κατεδαφίζουν τα πάντα. Ισοπεδώνουν δικαιώματα και κατακτήσεις. Πετούν τους εργαζόμενους στην ανεργία ή τους δίνουν βορά στα δόντια του ντόπιου και ξένου κεφάλαιου. Ληστεύουν ανελέητα και απροσχημάτιστα ό,τι έχει απομείνει από το λαϊκό εισόδημα. Ξεπουλάνε τον πλούτο της χώρας, τις υποδομές της, τη γη και το νερό της στους ιμπεριαλιστές του ΔΝΤ και της ΕΕ. Υποθηκεύουν τις ζωές και το μέλλον μας, τις ζωές και το μέλλον των παιδιών μας.
Μονοκομματικές, δικομματικές ή τρικομματικές, με επικεφαλής πολιτικά πρόσωπα ή «τεχνοκράτες», οι ντόπιες κυβερνήσεις των τελευταίων τεσσάρων χρόνων υπηρετούν χωρίς σταματημό τα βάρβαρα μνημόνια και το ρόλο που τους ανέθεσαν τα ξένα αφεντικά τους σε ΗΠΑ και ΕΕ: να αφαιμάξουν το λαό και την εργατική τάξη, να φορτώσουν στις πλάτες τους τα βάρη της κρίσης του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος
Δεν προλαβαίνει να μετρήσει τις πληγές στο λαβωμένο σώμα της η εργατιά της χώρας μας. Τα αντεργατικά μέτρα διαδέχονται ασταμάτητα το ένα τ’ άλλο. Η ανεργία αυξάνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Οι συλλογικές συμβάσεις τείνουν προς την πλήρη εξαφάνιση. Οι μισθοί μειώνονται συνεχώς, ενώ αυξάνονται οι χιλιάδες των εργαζομένων που είναι απλήρωτοι. Το κεφάλαιο θέλει να τελειώνει με οτιδήποτε σηματοδοτεί δικαίωμα του εργαζόμενου, θέλει να απαλλαγεί από κάθε υποχρέωση αλλά και από κάθε φραγμό στα όρια της εκμετάλλευσης. Οι δυνάμεις του κεφάλαιου, με όχημα την κρίση, θέλουν την ιστορική ρεβάνς από την εργατική τάξη, θέλουν να την αποσυγκροτήσουν και να την καθυποτάξουν!
Τα συντονισμένα χτυπήματα που δέχονται οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι εργαζόμενοι σε δημόσιους οργανισμούς, οι απολύσεις που βαφτίζονται «διαθεσιμότητες», τα κλεισίματα νοσοκομείων και σχολείων που βαφτίζονται «αναδιοργάνωση», έχουν διπλό στόχο: να χτυπήσουν κλάδους και εργαζόμενους που διατηρούσαν σειρά δικαιωμάτων, με κύριο αυτό της σταθερής και μόνιμης δουλειάς, αλλά και να χτυπήσουν κάθε έννοια κοινωνικής παροχής, το δικαίωμα στη δωρεάν υγεία, παιδεία κ.λπ.
Οι αγώνες που ξεκίνησαν απ’ το καλοκαίρι κιόλας δείχνουν ότι το καζάνι όχι μόνο βράζει αλλά έχει ήδη ξεχειλίσει. Από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις για την ΕΡΤ, μέχρι τους αγώνες ενάντια στις απολύσεις-«διαθεσιμότητες» και τώρα με τη σπουδαία απεργιακή μάχη που δίνουν οι καθηγητές, φαίνεται ότι τα όρια ανοχής και αντοχής των εργαζομένων έχουν ήδη φτάσει. Ότι οι αυταπάτες για τις δυνατότητες αυτής της πολιτικής να δώσει διέξοδο διαλύονται. Ότι ο δρόμος του αγώνα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής αναγνωρίζεται πλέον μαζικά ως μονόδρομος, ως ζωτική ανάγκη για τις πλατιές μάζες των εργαζομένων. Αλλά και ότι το αστικό μπλοκ εξουσίας δεν είναι ακλόνητο. Ότι κλονίζεται πραγματικά όταν οι λαϊκές και εργαζόμενες μάζες βγουν στο προσκήνιο.
Αυτοί οι αγώνες πρέπει να στηριχτούν, να μαζικοποιηθούν και -κυρίως- να συντονιστούν μεταξύ τους. Η ανάγκη για ένα κοινό απεργιακό μέτωπο ενάντια στις απολύσεις, ενάντια στη διάλυση της δωρεάν δημόσιας παιδείας και υγείας, ενάντια στους νέους «ξαφνικούς θανάτους» που ετοιμάζει η κυβέρνηση σε ΔΕΚΟ και δημόσιους οργανισμούς είναι πλέον επιτακτική.
Παρά τα πισώπλατα χτυπήματα των συνδικαλιστικών ηγεσιών σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και ομοσπονδίες, κόντρα στις προσπάθειες να κυριαρχήσουν ξανά η ηττοπάθεια, η μοιρολατρία και η υποταγή, κόντρα στις εκλογικές αυταπάτες που καλλιεργούνται ασταμάτητα από την «κυβερνώσα αριστερά» και θέλουν να εγκλωβίσουν κάθε αγωνιστική προσπάθεια στην κάλπη -όποτε αυτή στηθεί, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να υποχωρήσουν από το στόχο της κοινής μετωπικής δράσης για την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής των μνημονίων. Πρέπει να πάρουν την υπόθεση του αγώνα στα δικά τους χέρια. Όπως έκαναν οι καθηγητές ενάντια σε όλες τις «κασσάνδρες» και τους καλοθελητές που ψέλλιζαν για «όρους και προϋποθέσεις».
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ! ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ! Έχουμε μαζί μας, ισχυρούς συμμάχους, το λαό που υποφέρει, τη νεολαία που ασφυκτιά. Να τους απευθυνθούμε θαρρετά. Να αγωνιστούμε μαζί για την κοινή μας υπόθεση, για τα κοινά ταξικά μας συμφέροντα! Να δείξουμε πως τη δύναμη την έχει ο κόσμος της δουλειάς και όχι η χούφτα των εκμε-ταλλευτών και τα τσιράκια τους.

Όχι στις απολύσεις! Να ανακληθούν όλες οι διαθεσιμότητες!

Να μην κλείσει κανένα σχολείο και κανένα νοσοκομείο!

Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους!

Δωρεάν δημόσια παιδεία και υγεία για όλο το λαό!

Ταξική Πορεία