Η εκπαίδευση στο στόχαστρο. Μαθητές - εκπαιδευτικοί στον Καιάδα

Εκπαιδευτικός Όμιλος - ΕΡΓΑΣ - Αντιτετράδια της εκπαίδευσης

Η εκπαίδευση μπήκε πάλι στο στόχαστρο των αντιδραστικών δυνάμεων αλλά και στις συζητήσεις των ζωντανών και μαχητικών τμημάτων του λαϊκού - εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Η δικομματική λαίλαπα ψηφίζει αυτές τις μέρες νόμο για την αλλαγή του Λυκείου αφού φρόντισε να «ξεφορτωθεί» χιλιάδες εκπαιδευτικούς.
Το αριστερό κίνημα πασχίζει να «κλειδώσει» γύρω από τους αγώνες στην παιδεία ένα σύνολο ταξικών απαντήσεων και πρώτα απ' όλα να γράψει αποτελεσματικά το κεφάλαιο «νικηφόρος αγώνας - απεργία διαρκείας - ταξική αλληλεγγύη».
Όπως είναι προφανέστατο εδώ συγκρούονται όλες οι γραμμές και χρειάζεται νηφάλιο πνεύμα, ταξικός μπούσουλας, ειλικρινής γλώσσα, αναφορά στις μάζες, καθαρή σημαία για να μη χαθούμε στο βούρκο του συμβιβασμού και στα βράχια του απελπισμένου αριστερισμού.

Oι παράμετροιΤο σχολείο αναλυμένο σε δομές είναι το αναλυτικό του πρόγραμμα (μαθήματα, διδασκαλία), το εξεταστικό σύστημα και η ζωή του σχολείου και οι κοινωνικές σχέσεις (έμψυχο δυναμικό - δάσκαλοι - μαθητές).
Σ' ότι αφορά στον τρίτο τομέα η κυβέρνηση Σαμαρά φρόντισε υπηρετώντας τις εντολές της τρόικας να πετάξει στο περιθώριο πάνω από 15.000 καθηγητές. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έξωση από την εποχή της μεταπολίτευσης. Συγκεκριμένα τέθηκαν σε διαθεσιμότητα - απόλυση 2.500 καθηγητές/τριες με «πρωτοκαθεδρία» τις τεχνικές ειδικότητες και των εφαρμοσμένων τεχνών (γραφίστες κ.λπ.), 5.000 αναγκάστηκαν σε μετάταξη στην Α'βαθμια, 5.000 αναπληρωτές δεν πρόκειται να επαναπροσληφθούν και 3.200 που βγήκαν στη σύνταξη (οι διορισμοί 1980 - 82) δεν θα αναπληρωθούν με διορισμούς.
Στην πραγματικότητα είναι η μεγαλύτερη σφαγή όλων των τελευταίων χρόνων. Αν μάλιστα κανείς το προβάλλει στο αντιδραστικό κάδρο των 150.000 απολύσεων στα επόμενα 3 - 4 χρόνια θα έχει ένα τοπίο εργασιακής φρίκης. Αξίζει να σημειώσουμε ότι το ωράριο των καθηγητών/τριών αυξήθηκε κατά 2 ώρες, ετοιμάζεται η «κάρτα» παρουσίας και στις αρχές Νοέμβρη αναγγέλθηκε η ψήφιση της αξιολόγησης, δηλαδή το εργασιακό τοπίο «κινούμενης άμμου» οπου κανένας και σ' οποιοδήποτε πόστο δεν έχει σταθερή σχέση εργασίας. Το όνειρο του Μητσοτάκη γίνεται πραγματικότητα και εφιάλτης για τους εργαζόμενους.
Αλλά το δαντικό σενάριο δε σταματά εδώ.
Το σ/ν για το νέο Λύκειο περιλαμβάνει κλείσιμο σχολείων (κλείνουν 102 ΕΠΑΣ), 20% των μαθητών χάνονται στο δρόμο, θεσμοθετείται η μαθητεία στα τεχνικά λύκεια και στις σχολές κατάρτισης (ΣΕΚ) ώστε να έχουν οι εργοδότες φθηνή εργασία, φιλτράρονται οι μαθητές στο λύκειο με διαρκείς εξετάσεις και θέματα κεντρικού χαρακτήρα. Πρόκειται για μία δεύτερη έξωση.
Στην πραγματικότητα οι τρεις αστικές μεταρρυθμίσεις που έγιναν για τις ανάγκες του καπιταλισμού αλλά και κάτω από την πίεση και τους αγώνες της αριστεράς και των εκπαιδευτικών αναιρούνται με μια μονοκονδυλιά. Το 1964 ο Γ. Παπανδρέου - Παπανούτσος ανοίγει το σχολείο στα φτωχά - λαϊκά στρώματα για να αντλήσει δυναμικό.
Το 1976 ο Κ. Καραμανλής - Γ. Ράλλης καθιερώνει τη δημοτική γλώσσα στο σχολείο και το κράτος υπογράφοντας την ήττα των καθαρευουσιάνων.
Το 1985 (Νόμος 1566) η κυβ. Α. Παπανδρέου, υπουργός παιδείας Α. Τρίτσης προχώρησε σ' ένα παραπάνω βήμα. Κατάργησε τους επιθεωρητές, τ' αρχαία ελληνικά στο γυμνάσιο, θεσμοθέτησε δημόσια τεχνικά σχολεία και σχολές, διόρισε χιλιάδες καθητές/δασκάλους.

Η αντιμεταρρύθμισηΗ έλευση του μνημονίου, οι εντολές του ιμπεριαλισμού - τρόικας και οι νέες ανάγκες του ντόπιου καπιταλισμού δημιούργησαν το έδαφος της συντηρητικής αναδίπλωσης. Πρόκειται για ένα εξτρεμιστικό σχέδιο που εφαρμόζει η κυβέρνηση Σαμαρά, αποδέχεται το ξεκουρδισμένο ΠΑΣOΚ και χειροκροτάει παθολογικά η εξαρτημένη αστική τάξη. Για παράδειγμα οι σχολάρχες της συμφοράς (ιδιωτικό ΙΕΚ, ΚΕΚ κολλέγια) που δεν έχουν ούτε το 1/10 των υποδομών των δημόσιων σχολείων της τεχνικής εκπαίδευσης έχουν σηκώσει τόσο θόρυβο υπέρ των μέτρων της κυβέρνησης ωσάν να το γράψουν ή να τα ψηφίσουν οι ίδιοι.
Η κατεδάφιση των ερειπίων που άφησε πίσω του ο Σημιτικός «εκσυγχρονισμός» (Αρσένης), ο Καραμανλικός νεοφιλελευθερισμός (Κουτσίκου - Σπηλιωτόπουλος) η Παπανδρεϊκή οικογενειοκρατία (Διαμαντοπούλου) έρχεται τώρα να σαρώσει η κυβέρνηση Σαμαρά.
O στόχος είναι σαφής.
Θεμελιώνουν ένα ταξικότερο σχολείο, φθηνό, πειθαρχημένο, ευέλικτο. Ένα σχολείο στο οποίο η πρόσβαση των φτωχών θα είναι το τεχνικό σχολείο της μαθητείας, ενώ το γενικό λύκειο για λίγους θα οδηγεί στην γ'βάθμια εκπαίδευση.
Πρόκειται για μια ακόμα επίθεση όχι μόνο στο μορφωτικό δικαίωμα των νέων που προέρχονται από φτωχά - λαϊκά στρώματα αλλά για ευθεία βολή στο συνολικό πολιτιστικό επίπεδο του λαού μας.
Η παραπέρα ταξικοποίηση του σχολείου που ήδη στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες της Ευρώπης παίρνει ενδημική μορφή, η πρώιμη εκπαίδευση (μετά το γυμνάσιο), οικονομικό στραγγάλισμα του δημόσιου σχολείου και η έξωση καθηγητών - μαθητών απ' αυτό είναι θέματα που αφορούν σε όλη την κοινωνία. Κυρίως την εργατική τάξη και τα παιδιά της όπου το αστικό σύστημα υψώνει απειλητικά το χέρι κραυγάζοντας: «μάθετε τη θέση σας».

Η απάντησηΕπομένως η απάντηση ή θάναι συνολική ή δεν πρόκειται να είναι νικηφόρα. Ήδη οι ΓΣ των ΕΛΜΕ αποφασίζουν με μεγάλη μαζικότητα και πάθος «απεργία διαρκείας από τις 16 Σεπτέμβρη» και όλα δείχνουν ότι στην επικείμενη ΓΣ προέδρων (9/6) η πρόταση θα υπερψηφιστεί. Σ' αυτή την κατεύθυνση ο Εκπαιδευτικός Όμιλος και οι συνδικαλιστές των Παρεμβάσεων - Συσπειρώσεων - Κινήσεων έχουν αναπτύξει αξιόλογη ζύμωση.
Oι καθηγητές/τριες είναι σοφότεροι από τα γεγονότα του Μάη 2013. Τότε (15/5) στη ΓΣ των προέδρων των ΕΛΜΕ κι ενώ η πρόταση για «απεργία στις εξετάσεις» είχε επιδοκιμαστεί με ποσοστό πάνω από 80% οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ με διαδικαστικές τρικλοποδιές, ίντριγκες και συνωμοσίες κατάφεραν να «πνίξουν» το αγωνιστικό σκίρτημα των εκπαιδευτικών.
Τώρα, χωρίς να δίνουμε λευκή επιταγή στον εν δυνάμει κυβερνητικό ρεφορμισμό του ΣΥΡΙΖΑ, οι εκπαιδευτικοί έχουν ν' αντιπαλέψουν τον κοκαλωμένο ρεφορμισμό του ΚΚΕ/ΠΑΜΕ κ.λπ. που προτείνει μαζί με την ΔΑΚΕ - ΠΑΣΚΕ - ΔΗΜΑΡ μία 48ωρη απεργία και μετά βλέπουμε. Αυτό το σχήμα «48ωρη» απεργία το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ το πρότεινε και στην ΕΕ της ΑΔΕΔΥ όπου υιοθετήθηκε από τις παρατάξεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού μετά βαΐων και κλάδων.
Σημειώνουμε πως θα ήταν αλλιώτικα τα πράγματα στην εκπαίδευση αν τον προηγούμενο Μάη η απεργία δεν τορπιλίζονταν από τις δυνάμεις του ΣYPIZA. Ένας ταξικός συνδικαλιστής στην πολυπληθή (πάνω από 400 άτομα) ΓΣ της Δυτικής Αθήνας το διατύπωσε εύστοχα.
«Δεν απήργησα το Μάη και απολύθηκα το καλοκαίρι. Δεν έχω να χάσω τίποτα άλλο εκτός από τις αλυσίδες μου».
Ως Εκπαιδευτικός Όμιλος ΕΡΓΑΣ δεν έχουμε καμία αναστολή στο ξεδίπλωμα των εκπαιδευτικών αγώνων. Oι εκπαιδευτικοί με τους OΤΑ και τους νοσοκομειακούς είναι συνδικαλιστικές ναυαρχίδες στο δημόσιο. Χιλιάδες σχολεία, εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές και γονείς, 170.000 προσωπικό συγκροτούν μία μεγάλη δύναμη πυρός. Εκείνο που χρειάζεται είναι η οργάνωση και το σχέδιο. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Eκπαιδευτικού Oμίλου πάνω από το 80% των ΕΛΜΕ και των ποσοστών τους (σύμφωνα με την καταγραφή τους στο πρόσφατο συνέδριο της OΛΜΕ) θα ψηφίσουν υπέρ των πενθήμερων επαναλαμβανόμενων απεργιών.
Αποτελεί αρνητικό γεγονός ότι στη ΔOΕ (δάσκαλοι) το δίδυμο ΔΑΚΕ - ΠΑΣΚΕ αρνείται να βάλει τον κλάδο σε τροχιά αγώνων παίζοντας το ρόλο του Eφιάλτη. Αποτελεί όμως ενθαρρυντικό γεγονός ότι δεκάδες πρωτοβάθμια διδασκαλικά σωματεία με πρωτοβουλία αγωνιστών συνδικαλιστών της εκπαιδευτικής αριστεράς συσπειρώνονται για να θωρακίσουν τον αγώνα που θ' αρχίσει στις 16/9.
Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται αγωνιστικές συλλογικότητες σε OΤΑ - νοσοκομεία και υπουργεία.
O Εκπαιδευτικός Όμιλος στο επόμενο διάστημα θα πάρει σημαντικές πρωτοβουλίες σ' επίπεδο προπαγάνδας και δράσης με στόχο να επιτύχει η κινητοποίηση.

O εφιάλτης της διαθεσιμότητας και της ανεργίας
επανέρχεται για χιλιάδες εργαζόμενους του δημόσιου τομέα

Eφιαλτικό ήταν το καλοκαίρι που πέρασε για πολλές χιλιάδες εργαζόμενους του Δημόσιου τομέα, ενώ ο Σεπτέμβρης προμηνύεται καυτός και σκληρός. Ήδη από τα τέλη Iουλίου η κυβέρνηση εκτελώντας μέχρι κεραίας τις μνημονιακές της δεσμεύσεις και τις αδηφάγες απαιτήσεις της τρόικας έδειξε το δρόμο προς τη διαθεσιμότητα και την απόλυση για 4.500 εργαζόμενους, χτυπώντας καίρια σε μια νύχτα την εκπαίδευση και την τοπική αυτοδιοίκηση. H κυβέρνηση εφαρμόζοντας το δόγμα του «ξαφνικού θανάτου» κατά τα πρότυπα της EPT, κατήργησε με την πολιτική του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» δεκάδες ειδικότητες της τεχνικής εκπαίδευσης στέλνοντας στον καιάδα της ανεργίας περίπου 2.500 εκπαιδευτικούς. Aπό το χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης τα πρώτα θύματα της καταστροφικής πολιτικής των μνημονίων, της εξάρτησης, της φτώχειας και της εξαθλίωσης ήταν οι 2.000 σχολικοί φύλακες.
Tο πρώτο κύμα διαθεσιμοτήτων του καλοκαιριού αποτελεί τον προπομπό. H δέσμευση της συγκυβέρνησης Σαμαρά απέναντι στους ευρωπαίους και υπερατλαντικούς «εταίρους» της είναι 12.500 εργαζόμενοι από ολόκληρο το δημόσιο τομέα να βρεθούν σε καθεστώς διαθεσιμότητας μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη. Tο δρόμο της διαθεσιμότητας παίρνουν τώρα οι διοικητικοί υπάλληλοι από τα AEI - TEI, οι οποίοι μαζί με τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας (γιατροί, νοσηλευτές, διοικητικό προσωπικο) κατέχουν και τη «μερίδα του λέοντος» φτάνοντας περίπου τους 3.500 ενώ τα μακάβρια νούμερα συμπληρώνονται από δημόσιους υπάλληλους όλων των υπουργείων. Xαρακτηριστικό της έντασης της επίθεσης που εξαπολύουν κυβέρνηση και τρόικα ενάντια στους εργαζόμενους είναι ότι δεν εξαιρούν ούτε και τη δημοτική αστυνομία.
Έχουμε ξανατονίσει ότι η βάρβαρη πολιτική που σε πλήρη ενορχήστρωση επιβάλλουν και υλοποιούν από κοινού το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης - EE - ΔNT στις πλάτες του λαού δεν έχει τελειωμό. Mέρα με τη μέρα στις συνειδήσεις των πλατιών λαϊκών στρωμάτων και των εργαζομένων, αποκαλύπτεται ότι το «success story» του Σαμαρά είναι στην πραγματικότητα η επιστροφή στις συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα. Όλη η επιχείρηση προπαγάνδας που στήνουν τα κυβερνητικά επιτελεία για την αναγκαιότητα των μέτρων που δήθεν θα εξυγιάνουν το δημόσιο τομέα και για άλλη μια φορά θα σώσουν την πατρίδα, πέφτουν στο κενό. Aυτό που στην πραγματικότητα υλοποιούν μεθοδικά είναι να βάλουν οριστική ταφόπλακα στις εργασιακές κατακτήσεις δεκαετιών σε ολόκληρο το δημόσιο τομέα, να δημιουργήσουν ένα νέο ζοφερό τοπίο εργασιακής ερήμου που θα κυριαρχεί η φτώχεια, η εξαθλίωση, η ανασφάλεια.
H πολιτική των μνημονίων υποδούλωσης και εξαθλίωσης των πλατιών λαϊκών στρωμάτων δεν αφήνει κανένα περιθώριο εργασιακής ασφάλειας και σιγουριάς για κανέναν εργαζόμενο. Kάτω από τις συνθήκες αυτές και μπροστά στο εφιαλτικό τοπίο που διαμορφώνουν κυβέρνηση και τρόικα, απαιτείται η ευρύτερη δυνατή αγωνιστική και συντονισμένη κινητοποίηση όλων των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Mε όπλο τα σωματεία, τις διαδηλώσεις και την απεργία οφείλουν να παλέψουν για την απόκρουση της νέας αντεργατικής και αντιλαϊκής λαίλαπας. Eίναι αναγκαίο σε αυτές τις συνθήκες να αναπτυχθεί άμεσα κοινός και ενιαίος πανδημοσιουπαλληλικός - πανεργατικός αγώνας ενάντια στην πολιτική των απολύσεων και της ανεργίας, για την υπεράσπιση της σταθερής και μόνιμης εργασίας στην κατεύθυνση του παλλαϊκού ξεσηκωμού για την ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης - EE - ΔNT, για να σπάσουν τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και υποδούλωσης.

Εκπαιδευτικός Όμιλος - ΕΡΓΑΣ - Αντιτετράδια της εκπαίδευσης