Εμείς κι αυτοί
«Μαζί, μαζί, να σβήσουν οι ναζί». Αυτό ήταν το σύνθημα που κυρίως
δονούσε την ατμόσφαιρα το απόγευμα της περασμένης Τετάρτης, στην
οργισμένη διαδήλωση μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του αντιφασίστα
εργάτη-καλλιτέχνη Παύλου Φύσσα από επίλεκτο στέλεχος των νεοναζιστικών
ταγμάτων εφόδου.
Είμαστε σίγουροι, ότι οι νέοι που κυρίως φώναζαν αυτό το σύνθημα στο «μαζί» δεν περιλάμβαναν τα αστικά κόμματα, κυβερνητικά και αντιπολιτευόμενα, μνημονιακά και «αντιμνημονιακά», που υπηρετούν το πολιτικό σύστημα που έθρεψε και εξακολουθεί να τρέφει τη φασιστική πανούκλα. Το «μαζί» πήγαινε στους ανθρώπους του λαού, τους εργάτες, τους άνεργους, τους νέους, τη φτωχολογιά. Γι’ αυτό και κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει με το σύνθημα.
Την ίδια στιγμή, βλέπουμε ένα γαϊτανάκι πολιτικής σπέκουλας, αλλά και κινήσεις δήθεν θωράκισης έναντι του φασισμού, που είναι σίγουρο πως το μόνο που θα ενισχύσουν είναι το κατασταλτικό οπλοστάσιο, το οποίο χρησιμοποιείται μόνο σε βάρος επαναστατικών οργανώσεων, διαδηλωτών, λαϊκών αγωνιστών. Οταν μιλούν για «ομάδες που προκαλούν έκτροπα ακόμη κι αν δε φέρουν όπλα», έχουμε πείρα για να καταλάβουμε πού στοχεύουν. Αλλωστε, οι νεοναζί απολαμβάνουν εδώ και χρόνια ασυλίας και προστατεύονται.
«Οχι και μαχαίρι», φώναξε η μπατσίνα που συνέλαβε το φονιά του Φύσσα. Με τα ρόπαλα και τη δύναμη του τάγματος εφόδου δεν είχε πρόβλημα, όπως δεν είχαν πρόβλημα και οι συνάδελφοί της που παρακολουθούσαν απαθείς τη συμμορία να ετοιμάζεται να λιντσάρει τη μικρή παρέα των αντιφασιστών. Σπάστε τους στο ξύλο, ανοίξτε τους τα κεφάλια, όχι όμως και να τους σκοτώνετε, γιατί αυτό δεν μπορεί να το αντέξει το σύστημά μας. Αυτό είναι το δόγμα του κρατικού μηχανισμού έναντι των νεοναζί. Ποιος ξεχνάει το μακέλεμα της αντιφασιστικής μοτοπορείας από τους μπάτσους, μόλις χτυπήθηκε ένας γνωστός νεοναζί της Κυψέλης;
Ακόμα και τώρα, με νωπό ακόμα το αίμα του δολοφονημένου αντιφασίστα, οι κυρίαρχες αστικές πολιτικές δυνάμεις προωθούν τη θεωρία των «άκρων». Δεν είναι μόνο ο πρωθυπουργικός σύμβουλος, που έχει το θράσος να μιλάει απροκάλυπτα. Είναι ο ίδιος ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, που μιλάει γενικά κι αόριστα για «μίσος κατά της δημοκρατίας», χωρίς να ψελλίζει καν τη λέξη νεοναζισμός ή φασισμός. Είναι ο «μέγας δημοκράτης» δήμαρχος της Αθήνας που ζητά «ευταξία και κανονικότητα» και καταλήγει ότι «δεν υπάρχει ανομία, πράσινη, κίτρινη, μπλε ή κόκκινη. Υπάρχει ανομία και πρέπει να το καταλάβουμε αυτό».
Εμείς και αυτοί, λοιπόν. Εμείς συσπειρωμένοι, όλοι μαζί, αποφασισμένοι να κόψουμε από τη ρίζα κάθε φασιστικό χέρι που σηκώνεται. Εμείς απέναντι σε όλους αυτούς, όχι μόνο στο νεοναζιστικό λουμπεναριό, γιατί δεν ξεχνάμε τα σοφά λόγια του Μπέρτολτ Μπρεχτ: «Ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός».
Είμαστε σίγουροι, ότι οι νέοι που κυρίως φώναζαν αυτό το σύνθημα στο «μαζί» δεν περιλάμβαναν τα αστικά κόμματα, κυβερνητικά και αντιπολιτευόμενα, μνημονιακά και «αντιμνημονιακά», που υπηρετούν το πολιτικό σύστημα που έθρεψε και εξακολουθεί να τρέφει τη φασιστική πανούκλα. Το «μαζί» πήγαινε στους ανθρώπους του λαού, τους εργάτες, τους άνεργους, τους νέους, τη φτωχολογιά. Γι’ αυτό και κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει με το σύνθημα.
Την ίδια στιγμή, βλέπουμε ένα γαϊτανάκι πολιτικής σπέκουλας, αλλά και κινήσεις δήθεν θωράκισης έναντι του φασισμού, που είναι σίγουρο πως το μόνο που θα ενισχύσουν είναι το κατασταλτικό οπλοστάσιο, το οποίο χρησιμοποιείται μόνο σε βάρος επαναστατικών οργανώσεων, διαδηλωτών, λαϊκών αγωνιστών. Οταν μιλούν για «ομάδες που προκαλούν έκτροπα ακόμη κι αν δε φέρουν όπλα», έχουμε πείρα για να καταλάβουμε πού στοχεύουν. Αλλωστε, οι νεοναζί απολαμβάνουν εδώ και χρόνια ασυλίας και προστατεύονται.
«Οχι και μαχαίρι», φώναξε η μπατσίνα που συνέλαβε το φονιά του Φύσσα. Με τα ρόπαλα και τη δύναμη του τάγματος εφόδου δεν είχε πρόβλημα, όπως δεν είχαν πρόβλημα και οι συνάδελφοί της που παρακολουθούσαν απαθείς τη συμμορία να ετοιμάζεται να λιντσάρει τη μικρή παρέα των αντιφασιστών. Σπάστε τους στο ξύλο, ανοίξτε τους τα κεφάλια, όχι όμως και να τους σκοτώνετε, γιατί αυτό δεν μπορεί να το αντέξει το σύστημά μας. Αυτό είναι το δόγμα του κρατικού μηχανισμού έναντι των νεοναζί. Ποιος ξεχνάει το μακέλεμα της αντιφασιστικής μοτοπορείας από τους μπάτσους, μόλις χτυπήθηκε ένας γνωστός νεοναζί της Κυψέλης;
Ακόμα και τώρα, με νωπό ακόμα το αίμα του δολοφονημένου αντιφασίστα, οι κυρίαρχες αστικές πολιτικές δυνάμεις προωθούν τη θεωρία των «άκρων». Δεν είναι μόνο ο πρωθυπουργικός σύμβουλος, που έχει το θράσος να μιλάει απροκάλυπτα. Είναι ο ίδιος ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, που μιλάει γενικά κι αόριστα για «μίσος κατά της δημοκρατίας», χωρίς να ψελλίζει καν τη λέξη νεοναζισμός ή φασισμός. Είναι ο «μέγας δημοκράτης» δήμαρχος της Αθήνας που ζητά «ευταξία και κανονικότητα» και καταλήγει ότι «δεν υπάρχει ανομία, πράσινη, κίτρινη, μπλε ή κόκκινη. Υπάρχει ανομία και πρέπει να το καταλάβουμε αυτό».
Εμείς και αυτοί, λοιπόν. Εμείς συσπειρωμένοι, όλοι μαζί, αποφασισμένοι να κόψουμε από τη ρίζα κάθε φασιστικό χέρι που σηκώνεται. Εμείς απέναντι σε όλους αυτούς, όχι μόνο στο νεοναζιστικό λουμπεναριό, γιατί δεν ξεχνάμε τα σοφά λόγια του Μπέρτολτ Μπρεχτ: «Ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός».
Σχόλια