Υποτακτική και εγκλωβισμένη σε αδιέξοδα η μεγαλοαστική τάξη της χώρας και η συγκυβέρνηση Σαμαρά

Aλλαι αι βουλαί των ανθρώπων και άλλα οι θεοί κελεύουσιν», θα μπορούσε να πει κανένας για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, όσον αφορά το ζήτημα της διαχείρισης του ελληνικού δημόσιου χρέους.
Είναι σαφείς και διακριτές οι «γραμμές» ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού και γνωστά τα παζάρια για το ζήτημα της ελάφρυνσής του. Η όξυνση του ανταγωνισμού αμερικάνων - ευρωπαίων για τη διαχείριση της κρίσης γενικότερα και γύρω από το «κούρεμα» του ελληνικού δημόσιου χρέους καλά κρατεί, με τον σκυλοκαβγά να έχει ξεσπάσει και εντός τρόικας. Οι μεγάλες αντιθέσεις για τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης στην Ευρωζώνη, ανάμεσα σε ΗΠΑ και Γερμανία, έχουν να κάνουν με το ποια καπιταλιστική οικονομία θα ισχυροποιηθεί κόντρα στους ανταγωνιστές της.

Από την μια πλευρά λοιπόν το ΔΝΤ μιλά ανοιχτά και «εκ του ασφαλούς» για  «κούρεμα» του χρέους της Ελλάδας - και όχι μόνον - γιατί σε αυτήν την περίπτωση θα φορτωνόταν στα κράτη - μέλη της ΕΕ και στην ΕΚΤ (και κυρίως στη Γερμανία), στα οποία βρίσκεται σήμερα το μεγαλύτερο μέρος των δανειακών απαιτήσεων και των ελληνικών ομολόγων. «Μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα» θέλει το ΔΝΤ, με το ίδιο στο απυρόβλητο, αφού οι κανονισμοί  λειτουργίας του δεν επιτρέπουν το «κούρεμα» των κεφαλαίων που το ίδιο χορηγεί !!! Σαφής η πρόθεση να ανακοπούν και να πληγούν οι ρυθμοί ανάπτυξης της Γερμανικής Οικονομίας, πράγμα που ευθέως ζήτησε ο Αμερικανός Υπουργός Οικονομικών Τζακ Λιου από τον Γερμανό ομόλογό του Σόιμπλε, για εξισορρόπηση του γερμανικού ισοζυγίου εξαγωγών και εισαγωγών, με μείωση των τεράστιων γερμανικών εξαγωγών και την αύξηση των εισαγωγών, πράγμα που επιδεικτικά αρνήθηκε ο δεύτερος.

Από την άλλη μεριά είναι σαφής η πρόθεση της ΕΕ και της Γερμανίας να μην επιβαρυνθεί από το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους και των άλλων χωρών της Ευρωζώνης και προτείνει τη συνέχιση εφαρμογής των σκληρών μέτρων της δημοσιονομικής προσαρμογής, με φόρτωμα των βαρών και μνημονίων στα μόνιμα υποζύγια, στους λαούς των χωρών. Οι Γερμανοί θέλουν να κλείσουν κάθε εκδοχή χρηματοδότησης-νομισματοποίησης του συνολικού χρέους της ευρωζώνης. Έτσι ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ESM) Κ. Ρέγκλινκ, δήλωσε ότι  «δεν πρόκειται να υπάρξει κούρεμα».
«Γιάννη νάϊν, ξέχνα το» ήταν το μήνυμα Σόιμπλε στον Έλληνα Υπουργό Οικονομικών Στουρνάρα. Γιατί σίγουρα ένα νέο «κούρεμα» εξέφραζε τις μύχιες επιθυμίες της ελληνικής κυβέρνησης, αφού θα έδινε «ανάσες» στην ίδια και στην εκρηκτική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, με ένα χρέος στο 180% του ΑΕΠ και ένα ποσοστό ανεργίας που πλησιάζει το 30%, που τείνουν να την κάνουν μη βιώσιμη.
Έτσι και ο «Γιάννης» (Στουρνάρας), την «ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενος», με δηλώσεις του στην αγγλική εφημερίδα «Financial Times» εμφανίστηκε να αντιστέκεται (;) στις πιέσεις του ΔΝΤ για νέο «κούρεμα» του χρέους, γιατί όπως ο ίδιος παραδέχτηκε … προσέκρουσε στη ρητή άρνηση του Σόιμπλε.
Με νέα δήλωσή του ο Στουρνάρας, ως προεδρεύων του συμβουλίου των Ευρωπαίων υπουργών Οικονομικών (Ecofin), σημειώνοντας πως«οι Ευρωπαίοι έχουν δείξει αλληλεγγύη προς την Ελλάδα»!!!, έστειλε σήμα προς Ευρωπαίους εταίρους και δανειστές, εν όψει της έλευσης της τρόικας στην Αθήνα, για το είδος της «διαπραγμάτευσης» που θα κάνει η κυβέρνησή του, ότι δηλαδή σαν «καλός μαθητής θα συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις».
Όταν η χώρα μετράει τα συντρίμμια από τη μνημονιακή λαίλαπα και ο λαός μας αναστενάζει κάτω από τα δυσβάστακτα αντιλαϊκά μέτρα - που κριτικάρονται και από ευρωπαϊκούς κύκλους - και η κυβέρνηση όλα αυτά τα αποκαλεί «αλληλεγγύη», προκύπτει ότι τα έχει παραχωρήσει όλα, είναι έτοιμη να υποχωρήσει κι άλλο και να αποδεχτεί κάθε απαίτηση των δανειστών. Οι κόκκινες γραμμές» και η «διαπραγμάτευση» δεν είναι τίποτα άλλο από ένα επικοινωνιακό παιχνίδι, το οποίο στήνεται έντεχνα προκειμένου να περάσουν όσο το δυνατόν «με το μαλακό» τα σκληρά μέτρα εις βάρος των πολιτών.
Αποκαλύπτεται έτσι για άλλη μια φορά η υποτακτική, ψοφοδεής, εθελόδουλη στάση της ελληνικής αστικής ηγεσίας και της κυβέρνησής της, που εγκλωβισμένη στα αδιέξοδά της, συνθλίβεται μεταξύ «σφύρας και άκμονος», σέρνεται και προσαρμόζεται πότε από εδώ και πότε από εκεί, για να ευθυγραμμιστεί σε αυτήν την φάση με την ΕΕ.
Πρόκειται για στάση υποτέλειας στη «Γερμανική» Ευρώπη. Επιλέγουν µε κάθε κόστος, την παραμονή στην Ευρωζώνη, γιατί θεωρούν ότι εκεί εξασφαλίζονται τα μακροπρόθεσμα  συμφέροντα της τάξης που εκπροσωπούν.
Εκείνο που τους μένει είναι να εκλιπαρούν τη «βελτίωση της δομής του χρέους,  μέσω της επιμήκυνσης της περιόδου αποπληρωμής ή της μείωσης των επιτοκίων», όπως ζήτησε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευ. Βενιζέλος, σε συνέντευξή του στην γερμανική Frankfurter Allgemeine Zeitung, γιατί «εάν η Ελλάδα αποχωρήσει από την Ευρωζώνη αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να απειλήσει το Γερμανό φορολογούμενο».
Η δήλωση βέβαια της Μέρκελ στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 19 Δεκεµβρίου, «Αν η Ελλάδα έφευγε από το ευρώ, τότε όλοι οι υπόλοιποι θα ακολουθούσαν σε δεύτερο χρόνο», θέλησε να βάλει τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση, σύμφωνα με τα συμφέροντα του γερμανικού κεφαλαίου-ιμπεριαλισμού και να αποσοβήσει αυτή την απειλή και τον κίνδυνο της αποσταθεροποίησης της νομισματικής ένωσης συνολικά.
Παρά το γεγονός ότι η «Grexit» και η «άτακτη χρεοκοπία» έρχεται στο προσκήνιο ξανά από διάφορες πλευρές, η Γερμανία σε αυτήν τη φάση φαίνεται να προκρίνει την «τακτική χρεοκοπία» εντός του ευρώ, που έχει ήδη οδηγήσει τον ελληνικό λαό στην εσωτερική υποτίμηση, με την τεράστια μείωση των μισθών, στη φτώχεια, στην ανεργία και στη χρεωκοπία.
Το εκβιαστικό δίλημμα που τίθεται αυτή τη στιγμή όχι μόνο προς τον ελληνικό λαό αλλά και το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης, με την πρόταση του ΔΝΤ για νέο «κούρεμα» και της Γερμανίας για συνέχιση της σφιχτής δημοσιονομικής προσαρμογής, ισοδυναμεί είτε με νέα μνημόνια είτε με άλλα σκληρά μέτρα στο διάστημα 2014-16, για την κάλυψη του χρηματοδοτικού  κενού, που θα συνδεθούν πιθανόν και με κάποια ψίχουλα «βοήθειας».
Τα αδιέξοδα και οι πιέσεις για την ντόπια πλουτοκρατική ολιγαρχία είναι αφόρητες, με την κυβέρνηση να προσπαθεί να ελιχθεί και να εξασφαλίσει αυτή τη «βοήθεια», την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, τη μείωση των επιτοκίων κλπ.
 Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και η προειδοποίηση Στουρνάρα ότι «εάν καταθέσουμε νόμο στη Βουλή για μαζικές απολύσεις δεν θα περάσει, με 27% ανεργία δεν θα ψηφιστεί, είναι απλό», που επισημαίνει εμμέσως πλην σαφώς τον κίνδυνο για τη βιωσιμότητα του παρόντος κυβερνητικού σχήματος. Μέχρι το καλοκαίρι, το αργότερο, μετά και τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών, αναμένεται να δρομολογηθούν κάποιες σοβαρές αποφάσεις από την πλευρά τους.
Το ζητούμενο είναι ποιες αποφάσεις θα πάρουν τα συνδικάτα, με ποια οργάνωση και σε ποιο συντονισμό θα προχωρήσουν, πως θα μπορέσει το εργατολαϊκό κίνημα μέσα από την κοινή δράση και τη μετωπική συνεργασία να βάλει φραγμό στη νέα επίθεση που θα δεχτεί και να ανατρέψει αυτήν τη συνεχιζόμενη εδώ και χρόνια βάρβαρη και ανελέητη πολιτική κυβέρνησης -ΕΕ - ΔΝΤ, συνδυάζοντάς την με έναν σαφή στρατηγικό πολιτικό προσανατολισμό της εξόδου της χώρας από την ΕΕ - ΝΑΤΟ - ΔΝΤ, για δουλειά, ειρήνη, δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική απελευθέρωση.