Xρυσώνουν προεκλογικά τις αλυσίδες
Εσωτερικά έχουμε το «πλεόνασμα έκπληξη», το οποίο θα παρουσιάσει
οσονούπω ο Στουρνάρας, για να πάρουν φόρα ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο και
ν’ αρχίσουν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις.
Εξωτερικά έχουμε το «πακέτο Σόιμπλε», που η γερμανική κυβέρνηση φρόντισε να διαρρεύσει στο Spiegel, προσφέροντας μια προσεκτική προεκλογική βοήθεια στους εκλεκτούς της στην ελληνική πολιτική κάστα. Προσεκτική διότι πρέπει μεν να δίνει στους Σαμαρά-Βενιζέλο τη δυνατότητα της προεκλογικής δημαγωγίας, όχι όμως και να τροφοδοτεί τις εθνικιστικές-«ευρωσκεπτικιστικές» φωνές στη Γερμανία, που άρχισαν ήδη (με δημοσιεύματα των ταμπλόιντ τύπου Bild) να φωνάζει για τους «πλούσιους Ελληνες» που τους «ταΐζουν οι φτωχοί Γερμανοί».
Είναι γνωστό –έχει αποτυπωθεί και στην απόφαση του Eurogroup το Νοέμβρη του 2012– ότι η ΕΕ θα πρέπει να ξανασχοληθεί με το ελληνικό δημόσιο χρέος, διότι μόνο με μπαλαμούτια (τα λένε και «δημιουργική λογιστική») κατάφεραν να το βγάλουν βιώσιμο στην προηγούμενη συμφωνία με το ΔΝΤ. Τα στελέχη της συγκυβέρνησης το είχαν δέσει κόμπο ότι θα υπάρξει νέο κούρεμα, γι’ αυτό και ο Στουρνάρας βγήκε και το είπε στη Βουλή, με αποτέλεσμα να εισπράξει την οργή του Σόιμπλε που του έβαλε πιπέρι στο στόμα (ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι ο Σόιμπλε δεν είπε στον Στουρνάρα «Γιάννη, ξέχνα το», αλλά του έσουρε μπόλικα «γαλλικά» με τευτονική βαναυσότητα). Εκτοτε, όλοι συζητούν για ρυθμίσεις που θα αφο- ρούν επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής και ενδεχομένως μειώσεις επιτοκίων.
Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι αυτή την περίοδο γίνονται παζάρια. Παζάρια ανάμεσα στους εκπροσώπους του γαλλογερμανικού άξονα, από τη μια, και του ΔΝΤ, από την άλλη, που έχουν να κάνουν με τους γενικότερους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστικών μπλοκ. Τη μέρα που το Spiegel αποκάλυπτε το «πακέτο Σόιμπλε», η Wall Street Jour-nal αποκάλυπτε ότι μετά τη λήξη των εργασιών του τελευταίου Eurogroup έγινε συνάντηση στην οποία συμμετείχαν ο Σόιμπλε, ο Μοσκοβισί και υψηλόβαθμα στελέχη του ΔΝΤ. Οι εκπρόσωποι του γαλλογερμανικού άξονα συζήτησαν με το ΔΝΤ τρόπους ελάφρυνσης της εξυπηρέτησης του ελληνικού χρέους, την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού της διετίας 2014-15 και τη διαδικασία επιτήρησης που θα εφαρμοστεί. Ευρωπαϊκά έντυπα, επικαλούμενα γερμανικές πηγές, έγραψαν ότι στην ατζέντα της συνάντησης ήταν και το θέμα της αποχώρησης του ΔΝΤ από τα «προγράμματα» σε χώρες της Ευρωζώνης.
Ελάχιστες μέρες αργότερα, ο Στουρνάρας κλήθηκε στην Φρανκφούρτη, δήθεν για να πάρει μέρος σ’ ένα συνέδριο, στην πραγματικότητα για να συναντηθεί με εκπροσώπους της Deutsche Bundesbank και της Deutsche Bank. Παίρνοντας ως δεδομένο το δημοσίευμα του Spiegel, που υποστήριζε ότι το «πακέτο Σόιμπλε» προβλέπει ένα «περιορισμένο συμπληρωματικό πρόγραμμα» με δάνειο ύψους 10-20 δισ. ευρώ, το οποίο «θα συνοδεύεται με τον όρο ότι η ελληνική κυβέρνηση θα υλοποιήσει πιο αποφασιστικά απ' ό,τι μέχρι τώρα τις μεταρρυθμίσεις» και θα χρηματοδοτηθεί αποκλειστικά από τον ESM (όχι δηλαδή και από το ΔΝΤ), μπορούμε να εικάσουμε βάσιμα ότι ο Στουρνάρας κλήθηκε στη Γερμανία για να χρησιμοποιηθεί ως ταχυδρόμος των γερμανικών θέσεων προς τους Σαμαρά-Βενιζέλο.
Τη σχετική φιλολογία συνέχισε την Τετάρτη το Bloom-berg, που υποστήριξε ότι συζητείται πρόταση για μείωση των επιτοκίων κατά 0,5% και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων στα 50 χρόνια. Το ελληνικό υ-πουργείο Οικονομικών έ-σπευσε να διαρρεύσει ότι μια τέτοια λύση θα οδηγήσει σε ετήσια εξοικονόμηση 250-300 εκατ. ευρώ από τόκους και μείωση, από το 2020 και μετά, των χρεολυσίων κατά περίπου 3 δισ. το χρόνο.
Ζήτημα είναι αν και πάλι το χρέος θα γίνει βιώσιμο, όμως κάθε συζήτηση επ’ αυτού οδηγεί σε παγίδευση. Γιατί βιωσιμότητα του χρέους σημαίνει να μπορούν οι δανειστές να εισπράττουν τα τοκοχρεολύσιά τους. Να μη χρεοκοπήσει δηλαδή η χώρα την οποία «ρουφάνε». Ορος γι’ αυτό είναι το αλυσόδεμα του λαού της στο ζυγό, μέσα από μηχανισμούς σκληρής επιτήρησης, είτε αυτή είναι η τρόικα είτε κάποιος άλλος μηχανισμός της Ευρωζώνης. Ιδιο θα είναι το αποτέλεσμα για τον ελληνικό λαό.
Εξωτερικά έχουμε το «πακέτο Σόιμπλε», που η γερμανική κυβέρνηση φρόντισε να διαρρεύσει στο Spiegel, προσφέροντας μια προσεκτική προεκλογική βοήθεια στους εκλεκτούς της στην ελληνική πολιτική κάστα. Προσεκτική διότι πρέπει μεν να δίνει στους Σαμαρά-Βενιζέλο τη δυνατότητα της προεκλογικής δημαγωγίας, όχι όμως και να τροφοδοτεί τις εθνικιστικές-«ευρωσκεπτικιστικές» φωνές στη Γερμανία, που άρχισαν ήδη (με δημοσιεύματα των ταμπλόιντ τύπου Bild) να φωνάζει για τους «πλούσιους Ελληνες» που τους «ταΐζουν οι φτωχοί Γερμανοί».
Είναι γνωστό –έχει αποτυπωθεί και στην απόφαση του Eurogroup το Νοέμβρη του 2012– ότι η ΕΕ θα πρέπει να ξανασχοληθεί με το ελληνικό δημόσιο χρέος, διότι μόνο με μπαλαμούτια (τα λένε και «δημιουργική λογιστική») κατάφεραν να το βγάλουν βιώσιμο στην προηγούμενη συμφωνία με το ΔΝΤ. Τα στελέχη της συγκυβέρνησης το είχαν δέσει κόμπο ότι θα υπάρξει νέο κούρεμα, γι’ αυτό και ο Στουρνάρας βγήκε και το είπε στη Βουλή, με αποτέλεσμα να εισπράξει την οργή του Σόιμπλε που του έβαλε πιπέρι στο στόμα (ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι ο Σόιμπλε δεν είπε στον Στουρνάρα «Γιάννη, ξέχνα το», αλλά του έσουρε μπόλικα «γαλλικά» με τευτονική βαναυσότητα). Εκτοτε, όλοι συζητούν για ρυθμίσεις που θα αφο- ρούν επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής και ενδεχομένως μειώσεις επιτοκίων.
Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι αυτή την περίοδο γίνονται παζάρια. Παζάρια ανάμεσα στους εκπροσώπους του γαλλογερμανικού άξονα, από τη μια, και του ΔΝΤ, από την άλλη, που έχουν να κάνουν με τους γενικότερους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστικών μπλοκ. Τη μέρα που το Spiegel αποκάλυπτε το «πακέτο Σόιμπλε», η Wall Street Jour-nal αποκάλυπτε ότι μετά τη λήξη των εργασιών του τελευταίου Eurogroup έγινε συνάντηση στην οποία συμμετείχαν ο Σόιμπλε, ο Μοσκοβισί και υψηλόβαθμα στελέχη του ΔΝΤ. Οι εκπρόσωποι του γαλλογερμανικού άξονα συζήτησαν με το ΔΝΤ τρόπους ελάφρυνσης της εξυπηρέτησης του ελληνικού χρέους, την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού της διετίας 2014-15 και τη διαδικασία επιτήρησης που θα εφαρμοστεί. Ευρωπαϊκά έντυπα, επικαλούμενα γερμανικές πηγές, έγραψαν ότι στην ατζέντα της συνάντησης ήταν και το θέμα της αποχώρησης του ΔΝΤ από τα «προγράμματα» σε χώρες της Ευρωζώνης.
Ελάχιστες μέρες αργότερα, ο Στουρνάρας κλήθηκε στην Φρανκφούρτη, δήθεν για να πάρει μέρος σ’ ένα συνέδριο, στην πραγματικότητα για να συναντηθεί με εκπροσώπους της Deutsche Bundesbank και της Deutsche Bank. Παίρνοντας ως δεδομένο το δημοσίευμα του Spiegel, που υποστήριζε ότι το «πακέτο Σόιμπλε» προβλέπει ένα «περιορισμένο συμπληρωματικό πρόγραμμα» με δάνειο ύψους 10-20 δισ. ευρώ, το οποίο «θα συνοδεύεται με τον όρο ότι η ελληνική κυβέρνηση θα υλοποιήσει πιο αποφασιστικά απ' ό,τι μέχρι τώρα τις μεταρρυθμίσεις» και θα χρηματοδοτηθεί αποκλειστικά από τον ESM (όχι δηλαδή και από το ΔΝΤ), μπορούμε να εικάσουμε βάσιμα ότι ο Στουρνάρας κλήθηκε στη Γερμανία για να χρησιμοποιηθεί ως ταχυδρόμος των γερμανικών θέσεων προς τους Σαμαρά-Βενιζέλο.
Τη σχετική φιλολογία συνέχισε την Τετάρτη το Bloom-berg, που υποστήριξε ότι συζητείται πρόταση για μείωση των επιτοκίων κατά 0,5% και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων στα 50 χρόνια. Το ελληνικό υ-πουργείο Οικονομικών έ-σπευσε να διαρρεύσει ότι μια τέτοια λύση θα οδηγήσει σε ετήσια εξοικονόμηση 250-300 εκατ. ευρώ από τόκους και μείωση, από το 2020 και μετά, των χρεολυσίων κατά περίπου 3 δισ. το χρόνο.
Ζήτημα είναι αν και πάλι το χρέος θα γίνει βιώσιμο, όμως κάθε συζήτηση επ’ αυτού οδηγεί σε παγίδευση. Γιατί βιωσιμότητα του χρέους σημαίνει να μπορούν οι δανειστές να εισπράττουν τα τοκοχρεολύσιά τους. Να μη χρεοκοπήσει δηλαδή η χώρα την οποία «ρουφάνε». Ορος γι’ αυτό είναι το αλυσόδεμα του λαού της στο ζυγό, μέσα από μηχανισμούς σκληρής επιτήρησης, είτε αυτή είναι η τρόικα είτε κάποιος άλλος μηχανισμός της Ευρωζώνης. Ιδιο θα είναι το αποτέλεσμα για τον ελληνικό λαό.
Σχόλια