Μια χώρα, δύο κόσμοι!

«Μια χώρα, μια φωνή» ήταν ο τίτλος της συναυλίας που διοργάνωσε στο ΟΑΚΑ ο ΑΝΤ1 στις 3 Ιουλίου. Σύμφωνα με τους διοργανωτές, τα έσοδα θα διατίθεντο στη ΜΚΟ «Αποστολή» της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Για την επιτυχία του εγχειρήματος, μάλιστα, επιστρατεύτηκαν διάφορα ηχηρά ονόμα
τα της μουσικής βιομηχανίας, όπως ο Ρέμος και η Βανδή. Ήταν δεδομένο, λοιπόν, ότι το γεγονός θα γινόταν πόλος έλξης για ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι νεολαίας, πολλώ δε μάλλον μετά την καθημερινή προβολή που είχε από τα ΜΜΕ και τις αθρόες επιδείξεις υποκριτικής ευαισθησίας που τη συνόδευαν.
Υπολογίζοντας όλα αυτά τα δεδομένα, η σπουδάζουσα του ΚΚΕ(μ-λ) πήρε την απόφαση να παρέμβει πριν από την έναρξη της συναυλίας με μαζικό μοίρασμα προκήρυξης στον κοντινό σταθμό του μετρό. Αν θέλαμε να συνοψίσουμε τους στόχους μιας τέτοιας παρέμβασης, θα λέγαμε τα εξής:

• Απέναντι στη λογική της φιλανθρωπίας, η οποία θέλει να μετατρέψει τον εξαθλιωμένο και χειμαζόμενο λαό σε επαίτη και να αθωώσει τους υπεύθυνους της κατάστασής του, παρουσιάζοντάς τους ως ευεργέτες του, πρέπει να αντιταχθεί η θέση ότι η μόνη πραγματική διέξοδος βρίσκεται στην κατεύθυνση της αντίστασης και διεκδίκησης.
• Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι πουθενά δεν μπορούν να βγάλουν τον λαό και τη νεολαία η διαχείριση της μιζέριας μας και η προσαρμογή των αναγκών μας προς τα κάτω. Ο κόσμος της δουλειάς οφείλει να μη γίνει συμμέτοχος όλης αυτής της υποκρισίας, με όποιο όχημα και αν προωθείται (ΜΚΟ, εκκλησίες, δήμοι κ.λπ.), που θέλει να τον καταστήσει συνένοχο, την ίδια ώρα που οι πραγματικοί υπαίτιοι, το κεφάλαιο και ο ιμπεριαλισμός, θα συνεχίζουν να θησαυρίζουν σε βάρος μας.
• Αποφασιστικής σημασίας για εμάς είναι η αναγνώριση του γεγονότος ότι τα προβλήματα και οι αγωνίες μας δεν είναι κοινά με αυτά του συστήματος, ούτε δημιουργήθηκαν από κοινού, γι’ αυτό και δεν υπάρχει και ούτε μπορεί να υπάρξει κοινή λύση. Τα συμφέροντα της εργατικής τάξης είναι ανταγωνιστικά με αυτά του κεφαλαίου.
• Κόντρα στη λογική της εγκαρτέρησης και της αναμονής της επουράνιας ανταμοιβής αντιπαρατάσσουμε την αντίληψη ότι πρέπει να δυναμώσει η πάλη των καταπιεσμένων για μια καλύτερη ζωή στον πραγματικό κόσμο. Γιατί η ζωή μας δεν κερδίζεται με προσευχές.
• Τέλος, όπως ανέφερε και η προκήρυξη που μοιράστηκε, είναι ανάγκη να ακουστεί πλατιά η αλήθεια ότι «η πραγματική αλληλεγγύη χτίζεται στους κοινούς αγώνες για μια πιο δίκαιη κοινωνία. Για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, εκμετάλλευση, φτώχεια, φασισμό. Και όταν αυτοί οι αγώνες πραγματοποιούνται, τότε αυτοί που σήμερα στήνουν φιλανθρωπικά πανηγύρια βρίσκονται απέναντι!»

Είναι αλήθεια ότι τέτοιες δράσεις ξεφεύγουν αρκετά από τα καθιερωμένα πρότυπα παρέμβασης των δυνάμεων που αναφέρονται στο κίνημα και ίσως μερικούς να τους ξενίζουν. Άλλο τόσο είναι αλήθεια ότι δεν αντιμετωπίσαμε και το πιο βολικό πεδίο, ούτε την πιο θερμή υποδοχή από όλον αυτόν τον κόσμο, ο οποίος μάλλον περισσότερο μας έβλεπε με καχυποψία. Άλλωστε, μιλάμε κατά βάση για μερίδες της νεολαίας από τα πιο φτωχά και λαϊκά στρώματα που είναι μάλλον απίθανο να έχουν έρθει σε οποιαδήποτε επαφή με την Αριστερά, με ευθύνη προφανώς της τελευταίας. Ωστόσο, δεν έχουμε την πρόθεση να χαρίσουμε όλα αυτά τα κομμάτια στις ΜΚΟ, στους παπάδες, στις κάθε λογής «αγκαλιές» του συστήματος. Γιατί θα είναι κομβικής σημασίας το αν θα κερδηθούν οι συνειδήσεις τους με το μέρος της ταξικής πάλης ή όχι. Το σύστημα το έχει καταλάβει και βάζει μπρος τους διάφορους μηχανισμούς του. Ώρα να το αντιληφθούμε και εμείς…