Ας μην αμφιβάλλουμε

«Καθώς το πρόγραμμα προχωράει -επειδή είναι ένα τριετές πρόγραμμα-, δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς την πιθανότητα ενός συμπληρωματικού μνημονίου κάποια στιγμή στο μέλλον. Αυτό έγινε και σε άλλα προγράμματα. Αλλά δεν θα το συνέδεα άμεσα με τους όρους για το χρέος, που συνδέονται με τη σειρά τους με την πρώτη αξιολόγηση».

Ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Β. Ντομπρόβσκις, δεξί χέρι του Γιούνκερ, είναι ο πρώτος αξιωματούχος των ιμπεριαλιστών δανειστών που κάνει λόγο για τέταρτο Μνημόνιο.

«Τσουρουφλισμένο» από αυτή τη δήλωση, το επιτελείο του Μαξίμου προτίμησε να την αφήσει ασχολίαστη και ν' ασχοληθεί με άλλα σημεία των δηλώσεων Ντομπρόβσκις, τα οποία ερμήνευσε ως ευνοϊκά για την κυβέρνηση. Κι αυτή η στάση των Τσιπραίων λέει πολλά. Η εποχή που άνοιγαν μέτωπα αντιπαράθεσης με κοινοτικούς αξιωματούχους έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Το τελευταίο κάζο, με τη δήθεν απαγκίστρωση από το ΔΝΤ τους δίδαξε να μην παριστάνουν τους μάγκες, γιατί οι δανειστές δεν ανέχονται πλέον ούτε τις κουβέντες που λέγονται για εσωτερική κατανάλωση στην Ελλάδα.

Στην πραγματικότητα, αυτό που είπε ο Ντομπρόβσκις είναι μια κοινοτοπία. Οποιος έχει διαβάσει τη δανειακή σύμβαση του περασμένου καλοκαιριού γνωρίζει ότι έχει θεσπιστεί ο ασφυκτικός έλεγχος του ελληνικού κράτους μέχρι την αποπληρωμή των δανείων. Και το τρίτο Μνημόνιο γράφει στο προοίμιό του: «Για την επιτυχία θα απαιτηθεί η συνεχής εφαρμογή των συμφωνημένων πολιτικών επί πολλά έτη», ξεκαθαρίζοντας ότι δεν πρόκειται για ένα έκτακτο πρόγραμμα μιας τριετίας, μετά την οποία θ’ αρχίσουν ν’ αποκαθίστανται οι κοινωνικές αδικίες, αλλά για ένα μακράς πνοής πρόγραμμα που έχει ως στόχο, από τη μια να κατοχυρώσει τη μετατροπή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο των ιμπεριαλιστών δανειστών, με κυβερνήσεις-Κουΐσλινγκ που απλώς θα εκτελούν εντολές και θα διαχειρίζονται το λαό, και από την άλλη να βαθύνει την κινεζοποίηση του ελληνικού λαού, ώστε να δημιουργηθεί στην καρδιά της Ευρώπης ένα πρότυπο Ελεύθερης Οικονομικής Ζώνης, όπως ανοιχτά λένε πια οικονομολόγοι των ιμπεριαλιστικών κρατών.

Για παράγοντες σαν τον Ντομπρόβσκις όλ' αυτά είναι αυτονόητα. Αλλο αν στην Ελλάδα γίνεται η συνήθης παραμυθοσυζήτηση για έξοδο από τα Μνημόνια, ανάκτηση της ανεξαρτησίας και τα παρόμοια (που η κάθε μνημονιακή κυβέρνηση διανθίζει με το δικό της τρόπο).

Αυτονόητα θα πρέπει να γίνουν και για τον ελληνικό λαό. Η κινεζοποίηση ήρθε για να μείνει, όχι για να κάνει ένα σύντομο πέρασμα από τη ζωή μας. Ηδη, με το τρίτο Μνημόνιο των Τσιπροκαμμένων, πήγαμε στην οκταετία. Σχεδόν μια γενιά. Δεν έχει σημασία πώς θα ονομαστεί η συνέχεια. Αν θα ονομαστεί τέταρτο Μνημόνιο, διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος ή κάτι άλλο που θα σκαρφιστούν οι δανειστές. Σημασία έχει ότι η κινεζοποίηση θα συνεχιστεί, γιατί αυτό δεν είναι συμφέρον μόνο για τους δανειστές, αλλά και για τη ντόπια αστική τάξη.

Καπιταλιστική ανάπτυξη με κινεζοποίηση. Αυτό είναι το όραμα της ελληνικής αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών πατρώνων της. Ποιο είναι το όραμα της εργατικής τάξης; Αυτό είναι το ζήτημα. Κι αυτό είναι που θα «παιχτεί» σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο από τώρα και μετά. 'Η θα υπάρξει εγκλωβισμός σε νέα σάπια ιδεολογήματα ή θα υπάρξει απεγκλωβισμός απ' αυτά και κίνηση σε επαναστατική κατεύθυνση.