Λαίλαπα

Εξανέστη ο πρωθυπουργός μ' εκείνους που μιλούν για φορολαίλαπα και… χαλάνε την ψυχολογία του κόσμου. Διότι η οικονομία είναι και ψυχολογία και όσοι καλλιεργούν ένα σκηνικό Αποκάλυψης στραπατσάρουν την ψυχολογία και καθυστερούν την ανάκαμψη. Ενώ τα πράγματα δεν είναι έτσι. Είναι δύσκολα, αλλά δεν έχουν καμιά σχέση με το παρελθόν.

Αν ο Σαμαράς δεν είχε χρησιμοποιήσει τον όρο και δεν του είχε προσδώσει μια ανεξίτηλη αρνητική χροιά, θα ήταν ο Τσίπρας που θα μιλούσε για success story. Δεν χρησιμοποίησε τον όρο, περιέγραψε όμως το περιεχόμενό του.

Λίγο προτού ο Τσίπρας κλείσει την επί του προϋπολογισμού κοινοβουλευτική συζήτηση, ο Τσακαλώτος, μ' εκείνα τα θαυμάσια ελληνικά του, ξεστόμισε τη μεγάλη αλήθεια: «Είναι δύσκολος Προϋπολογισμός για το λόγο που είπε ο κ. Καραθανασόπουλος από το ΚΚΕ. Είναι δύσκολος γιατί έρχεται και συσσωρεύεται πάνω σε αυτό που ήταν πριν. Ετσι είπε ο κ. Καραθανασόπουλος και έχει δίκιο».

Για πρώτη φορά ένα κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος ομολογεί ότι το τρίτο Μνημόνιο έρχεται να προστεθεί στα δύο προηγούμενα. Kατά τα άλλα, όμως, αυτό το Μνημόνιο, που προσθέτει μέτρα στα δύο προηγούμενα, που χαρακτηρίζονταν και από τον ΣΥΡΙΖΑ επαχθή, αντιλαϊκά, βάρβαρα κτλ., συνιστά… ήπια προσαρμογή.

Δοκίμασε όμως να επαναλάβει και το θέατρο της «σκληρής διαπραγμάτευσης» η δεύτερη συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου. Αλλά από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες της διαμήνυσαν ότι τα έχουν βαρεθεί πια αυτά τα παιχνίδια και πως καλά θα κάνει να συμμορφωθεί ταχέως και να θεσπίσει όσα έχει συμφωνήσει.

Tο ψευτο-αντάρτικο κατά του ΔΝΤ και του Σόιμπλε κράτησε μόνο δυο μέρες. Ο Δραγασάκης δέχτηκε τον γερμανό πρέσβη για να ζητήσει συγνώμη και η Γεροβασίλη ντύθηκε λαγουδάκι για ν' απολογηθεί με τη γνωστή ατάκα: «Εφαρμόζουμε το Μνημόνιο και λέμε και καμιά αντιγερμανική μακακία για να περνάει η ώρα».

Στο μεταξύ, αυτό το τριήμερο της ψευτο-αντίστασης ήταν αρκετό για να στηθεί το νέο ψευτο-δίλημμα: «σάρωμα συντάξεων ή Grexit;». Δεν ακούσατε τον Σόιμπλε που μας είπε να προσέχουμε τη στάμνα γιατί μπορεί να σπάσει; Στη γωνία περιμένει για να μας πετάξει από το ευρώ ο μοχθηρός. Και μην τολμήσει κανένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ να καταψηφίσει, γιατί η στάση του θα είναι ύποπτη και θα τον κατατάξει αυτόματα στη χορεία των πρακτόρων των διαπλεκόμενων συμφερόντων.

Ολα αυτά θα ήταν εξόχως διασκεδαστικά, καθώς μάλιστα στην πολιτική σκηνή κυριαρχεί πλέον κι ένας λεβέντης αρκουδιάρης, έτοιμος να πάρει τον Τσίπρα από το χεράκι και να τον πάει στη φίλη του τη Μέρκελ για ν' αλλάξουν την ατζέντα, αν σε πρακτικό επίπεδο δεν συνέβαινε αυτό που ομολόγησε ο εραστής του τζόκερ Τσακαλώτος: συσσωρεύεται.

Συσσωρεύονται τα αντιλαϊκά μέτρα, συσσωρεύονται τα αντεργατικά μέτρα, σταθεροποιείται και βαθαίνει η κινεζοποίηση του ελληνικού λαού. Διέξοδος στον ορίζοντα δε φαίνεται. Φαίνεται μόνο -πεντακάθαρο πια- το πραγματικό δίλημμα: υποταγή ή αντίσταση; Υποταγή στη χωρίς τέλος συσσώρευση αντιλαϊκών μέτρων ή εξέγερση ενάντια στη μνημονιακή πολιτική και τους φορείς της;

Οι αυταπάτες πρέπει να τελειώσουν. Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Για να μπορέσουμε να σκεφτούμε υπό ποιους όρους πρέπει να εξεγερθούμε