Η κυβέρνηση ξεπουλά το δημόσιο πλούτο Μετά τα αεροδρόμια σειρά παίρνουν τα λιμάνια

Πριν ένα μήνα η κυβέρνηση Τσίπρα πέρασε στη Βουλή, με την εξευτελιστική διαδικασία του κατεπείγοντος, το πρώτο κύμα των αντιλαϊκών  προαπαιτούμενων που αποτελούσαν δεσμεύσεις του τρίτου μνη­μονίου που υπέγραψε το καλοκαίρι με τους ιμπεριαλιστές δυνάστες.

Πριν τέσσερις μέρες πέρασε στη Βουλή, με την ίδια ακριβώς διαδικασία, το δεύτερο κύμα των αντιλαϊκών προαπαιτούμενων  στα οποία ξεχωρίζει η παραχώρηση  στο ξένο ληστρικό κεφάλαιο των “κόκκινων δανείων”  των μεγάλων επιχειρήσεων και τα στεγαστικά, πλην πρώτης κατοικίας, ενώ προετοιμάζεται από Φλεβάρη να αρπάξουν οι “γύπες της αγοράς” και τα δάνεια των μικρομεσαίων  επιχειρήσεων, της πρώτης κατοικίας και τα καταναλωτικά. Και τον επόμενο μήνα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ προετοιμάζεται πυρετωδώς να περάσει το τρίτο και σφοδρότερο κύμα αντιλαϊκών προαπαιτούμενων, που αφορούν τις μεγάλες ανατροπές  στο ασφαλιστικό, τα εργασιακά  και το χτύπημα της φτωχομεσαίας  αγροτιάς.
Την ίδια στιγμή ξεπουλά  με “πόνο ψυχής”  στους άρπαγες ιμπεριαλιστές τις υποδομές  και τον πλούτο της χώ­ρας, όπως συνέβη  με το “πακέτο  των 14 αεροδρομίων” που υπόσχονταν προεκλογικά ότι δεν πρόκειται να ιδιωτικοποιήσει. Σειρά τώρα για ξεπούλημα παίρνουν, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ, τα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης.

Με καταιγιστικό ρυθμό τρέχει η κυβέρνηση Τσίπρα να εφαρμόσει τα εκατοντάδες αντιλαϊκά αιτούμενα και προαπαιτούμενα, αποσπώντας τα εύσημα και την αμέριστη στήριξη των ξένων ιμπεριαλιστών και της ντόπιας ολιγαρχίας, ανταποκρινόμενη με τον καλύτερο και αποτελεσματικότερο τρόπο στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.
Καθώς εκδηλώθηκαν οι πρώτες ρωγμές  στο κυβερνητικό  στρατόπεδο και οι πρώτες διαγραφές βουλευτών και σημειώνεται μια ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα με τις δυο πανεργατικές απεργιακές  κινητοποιήσεις στις 12 Νοέμβρη και 3 Δεκέμβρη, ύστερα  μάλιστα από μια μεγάλη περίοδο υποχώρησης του εργατικού κινήματος, η ψευτοαριστερή διακυβέρνηση  πάει να στήσει  ένα νέο σκηνικό απάτης  και δημαγωγίας για να προλάβει και να εκτονώσει  τις λαϊκές αντιστάσεις. Τις προηγούμενες μέρες επιδόθηκε  σε μια προπαγανδιστική επιχείρηση αποπροσανατολισμού, υψώνοντας τους τόνους και θέτοντας υποτίθεται ζήτημα εξόδου του ΔΝΤ από το μνημόνιο, καταπίνοντας στη συνέχεια άρον – άρον  τους λεονταρισμούς της, ενώ τώρα μαζί με την ψήφιση  των αντιλαϊκών προαπαιτούμενων σερβίρει  για λαϊκή κατανάλωση νέες κάλπικες προσδοκίες με την απάτη του “παράλληλου προγράμματος”, που στην καλύτερη περίπτωση  αφορά  κάποια ψίχουλα για τη διαχείριση της ακραίας  φτώχειας.
Πρόκειται  για ενορχηστρωμένες  επιχειρήσεις αποπροσανατολισμού και εξαπάτησης  των λαϊκών μαζών που γρήγορα  ξεφουσκώνουν, βγάζοντας  στην επιφάνεια με πιο επώδυνο  τρόπο τα εκρηκτικά  προβλήματα των εργαζομένων από τα επελαύνοντα  και εξοντωτικά  μέτρα του τρίτου μνημονίου, τα οποία  έρχονται να προστεθούν σε όλα τα προηγούμενα.
Σε ό,τι αφορά την αστική αντιπολίτευση (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι), εμφανίστηκε  -αναπαράγοντας την ίδια φτηνή και κάλπικη δημαγωγία- να καταψηφίζει τα προαπαιτούμενα, αυτά για τα οποία  πίεζε και παρότρυνε την κυβέρνηση Τσίπρα να αποδεχθεί  και τα οποία  υπερψήφισε μαζί της το καλοκαίρι  με το 3ο μνημόνιο.
★★★
Πλατιά στρώματα εργαζομένων  εκφράζουν τη διάθεση να βγουν στο δρόμο του αγώνα παραμερίζοντας τις αυταπάτες και ψευδαισθήσεις που καλλιέργησε και συνεχίζει να καλλιεργεί με ασύστολο και προκλητικό τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτή η αγωνιστική διάθεση εκφράστηκε  στις πρόσφατες  πανεργατικές και κλαδικές απεργιακές κινητοποιήσεις με τα σχετικά ψηλά ποσοστά συμμετοχής στις απεργίες και τους χιλιάδες εργαζόμενους  στα απεργιακά συλλαλητήρια. Βέβαια οι εργαζόμενοι έχουν να αντιπαλέψουν επί πλέον τη γραμμή και την πρακτική των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να υπονομεύσουν και να αποδιοργανώνουν τις εργατικές κινητοποιήσεις, Χαρακτηριστικό παράδειγμα  το συλλαλητήριο της προηγούμενης Τρίτης, ημέρα ψήφισης  των προαπαιτούμενων, όπου η μεν ΓΣΕΕ ήταν άφαντη, η δε ΑΔΕΔΥ κάλεσε κάποιες ώρες πριν  την πραγματοποίησή του, χωρίς την παραμικρή  προετοιμασία, οργάνωση και ενημέρωση σωματείων και εργαζομένων, με αποτέλεσμα η συμμετοχή κόσμου να ήταν ελάχιστη.
Μπροστά στα αλλεπάλληλα κύματα αντεργατικών μέτρων που φέρνουν τα ψηφισμένα  προαπαιτούμενα  και τα επόμενα του Γενάρη, με τη φοροληστρική  επιδρομή  του ΦΠΑ και τη μονιμοποίηση  του ΕΝΦΙΑ, τους πλειστηριασμούς – κατασχέσεις λαϊκής κατοικίας, τις νέες μειώσεις συντάξεων  και μισθών και το ξεθεμελίωμα  της κοινωνικής ασφάλισης, το άγριο χτύπημα  της φτωχομεσαίας  αγροτιάς και το ξεπούλημα  αεροδρομίων, λιμανιών και των υποδομών της χώρας, επιτακτικά προβάλλει η ανάγκη να αναπτυχθεί και να δυναμώσει η συλλογική πάλη του εργαζόμενου λαού, με νέες οργανωμένες  πανεργατικές  απεργιακές κινητοποιήσεις  για την ανατροπή των αντεργατικών μέτρων που πέρασαν και την απόκρουση αυτών που έρχονται, σε σύνδεση με τα γενικότερα αιτήματα πάλης για την απαλλαγή της χώρας από τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και υποτέλειας, την έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.